Brighten up my day

Regen. Regen en nog meer regen. Elke dag viel er een hoop water uit de lucht op hetzelfde moment. Wat was er mis geweest met een loop waarbij het altijd mooi zonnig was? Dat dat gaf Erebus dan de tijd om een hele dag lang aan het water te liggen. Hij kon dan genieten van de warme zonnestralen op zijn lichaam in plaats van de koude regendruppels. De vocht hing al in de lucht toen de jongen door het dropje wandelde. Hij was onderweg naar het café dat altijd als schuilplek diende als hij in de stad was terwijl het regende. Het was dat hij gewoon zo’n hekel had aan regen.
De weg erheen kende Erebus al uit zijn hoofd. Zijn benen brachten hem er automatisch heen zonder dat hij erover moest nadenken. Om nog wat tijd te doden had hij ook een sigaretje opgestoken. Zoals steeds zou die bijna op zijn als hij eenmaal bij het café was en dan zou hij die weer de grond op gooien. Dat was gewoon een slechte gewoonte van hem geworden.

Voordat Erebus de bar betrad gooide hij zijn sigaret op de grond en plaatste zijn voet erop zodat hij die kon doven. De meest gezonde levensstijl had de jongen niet, maar hij hield zich ook niet bezig met gezond zijn. Hij was toch al ouder dan je zou denken. Het was volgens hem eens tijd om echt te leven en daarbij hoorde dat je gewoon deed waar je zelf zin had. je hield geen rekening met de mogelijke gevolgen of met andere mensen. Dat zorgde ervoor dat Erebus een zeer zorgeloos leven leiden. Mensen zouden nog eens jaloers kunnen worden.
De warmte van het café begroeten hem gelijk wanneer hij binnen wandelde. Hij trok gelijk zijn zwarte stoffe jas uit en sloeg doe over zijn arm. Erebus kwam meerdere keren per week naar het café, of nu ja, je kon niet echt spreken over een week. Maar het kwam er wel op neer als je erover zou nadenken.

Erebus kwam op het goede moment naast de jongen zitten. Er werd door de barman net een glaasje whiskey op de bar gezet en daar zei hij nu eenmaal nooit nee tegen. ‘Why thanks, you didn’t have to do that,’ zei de jongen die rustig naar het drankje op de bar greep. Tegen iets van alcohol zei hij nu eenmaal nooit geen nee en zeker niet als het gratis was. Misschien was de andere er echter niet zo blij mee als hij zo maar zo drinken besloot te stelen. Ha wel, niet zijn probleem. Dan moest die maar wat nieu bestellen.

Erebus was niet het meest sociale persoon, maar hij zonderde zichzelf ook niet heel de dag af. Als hij een conversatie wilde aangaan met iemand zou hij dat wel doen, anders deed hij alles om het te ontwijken. Dat was waarom hij naast de andere jongen was gaan zitten. Zo gaf hij zichzelf iets te doen en kon hij tijd doden. Er was niemand die altijd alleen kon zijn. Ooit had hij gedaan alsof dat hij zo iemand was, maar dat was verkeerd afgelopen. Hij zou zich bijna een sociaal experiment van zichzelf beginnen te voelen. Misschien dat hij zichzelf daar eens mee bezig moest gaan houden, zichzelf gebruiken voor sociale experimenten. Maar eerst alcohol en ontspannen. Dat stond er eerst op het menu.

Alles gebeurde toen nogal snel. Te snel voor zijn doen. het glas werd uit Erebus zijn handen gehaald door de andere. Hier kon hij weinig op tegen hebben, aangezien dat de drank sowieso niet van hem was geweest. Eigenlijk mocht hij blij zijn dat er niet naar hem werd gesnauwt. Maar wanneer dat het terug werd gegeven, volgde er een kus op zijn wang en daar liep het mis. Erebus had niets tegen mannen en relaties ermee, maar wel...je verwacht niet ineens een kus van één of andere persoon.

Het goede nieuws was dat er meer drinken werd besteld, maar Erebus wist niet of hij die nog binnen zou krijgen. De verwarring was hem voor enkele momenten te groot. Zelfs wanneer dat er werd gevraagd naar zijn naam kon hij er geen deftig antwoord op geven. ‘I’m not sure anymore,’ sprak Erebus wat verward en traag. Vanuit zijn ooghoeken keek hij de andere aan, maar vermeed daarbij wijselijk de ogen. Ver verwarring die ook in zijn stem te horen was, kon je ook goed van zijn gezicht aflezen. Kort keek hij naar de Whiskey die hij nog steeds in zijn hand had, maar waar hij geen slok meer van had genomen. ‘What was in that drink?’ Het glas zetten hij weer neer op de bar en schoof hij bij hem vandaan. Volgende keer als hij iets dronk, zou hij het wel zelf klaarmaken. Dat bleek veiliger te zijn.
Natuurlijk was hij niet echt vergeten hoe zijn naam was, het was gewoon dat heel de situatie...wat plots was voor hem. ‘Correct me if I’m wrong, but I wasn’t flirting you know...I was just- drinking.’ Erebus was al heel veel tegen gekomen en had al wat meegemaakt, maar die situatie was nieuw voor hem. Nieuw en hij wist niet goed hoe dat hij erop moest gaan reageren. Was hij soms beland in het leven van een hopeloze tiener?