Bird in a cage .

Sinds het verbod hadden zijn vleugels gejeukt om te bewegen en de tuinen konden zijn energie en opwinding niet tevreden stellen. Niet dat hij kon vliegen, zweven kon hij immers wel, opstijgen was nog steeds een moeilijk iets maar hij kon makkelijk bij het dak van het huis als hij wilde. Makkelijk was immers vrij ruim gesproken in zijn context, aangezien hij een man was die dat soort dingen ruim zag. Zuchtend had de jonge kerel even rond gekeken. Hij had nog nooit zoveel nood gehad naar vrijheid dan nu. Was het niet beter als hij de lus gewoon verliet en een ander opzocht? Het was niet dat hij perse in deze lus moest gaan zitten. Het idee sloop bij hem binnen als een duistere schaduw en hij moest even grijnzen terwijl hij kalm tegen een boom aanleunde. Voor hem was het moeilijk te accepteren. Hij was immers geen vogeltje die je in een kooitje kon steken. Nee, hij had zijn vleugels en als een jong dier wilde hij ze gebruiken, ermee leren omgaan. Het was maar goed dat ze niet altijd op zijn rug aanwezig waren, aangezien hij dan echt wel last zou hebben. Zuchtend had hij zijn helderblauwe ogen naar het huis gericht. Het was niet dat het gezelschap hem echt hier aantrok. Degene die hij het beste kon was een perverted boy die minderjarig was. Daarbij was hij ook vrij sceptisch over het idee van ouderen in zo'n jong lichaam. De angel keek even op en besloot dat de boom voor nu zijn probleem moest stillen. Dus het duurde niet lang voordat hij zijn armen rond een tak had geslaan en aan de klim was begonnen. Niet veel later had hij plaats gevonden op een tak die niet al te hoog en te laag hing. Hij inspecteerde de hogere takken en zuchtte even. Die zouden zijn gewicht niet ondersteunen hm. Jammer, dan moest het maar hier zijn.

-Sam