Pusher

”I have eyes and ears everywhere,” De jongen bevestigde haar vermoeden alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Mindo fronsde, maar ging er verder niet op in. Right, vanaf nu zou ze dus wel altijd haar deur goed op slot doen. Jinn leek haar lang zo slecht nog niet, maar ze zag er nu niet bepaald naar uit om allemaal zwarte slangetjes in de schaduwen te vinden die haar 24/7 in de gaten hielden. Ze stelde haar privacy eigenlijk wel op prijs.
”A warlock is a creature that masters one particular element. It can be anything, from fire to snakes,”Antwoordde de jongen, eh, slangman, op haar eerder gestelde vraag. Ah, dus vanaf nu kon ze dat woord aan haar vocabulaire toevoegen, dat was mooi. Warlock, war-lock, het lag lekker op de tong. The Coyote Warlock, zou dat niet een gaaf pseudoniem voor haar zijn? Haar ogen lichtten even wat op, maar lang om te fantaseren had ze niet, want de jongen daagde haar uit. Al z'n slangen, hm? Mindo ontmoette zijn blik met een scheve grijns en vertelde hem op een al even uitdagende toon om het eens te proberen. Haar ogen hielden de omgeving sterk in de gaten en snel genoeg leken de ogen van Jinn groen op te lichten en een aura leek om hem heen te verschijnen. Mindo deinsde waakzaam naar achteren, gezien ze de jongen nog steeds niet vertrouwde. Snel genoeg krioelde het overal om haar heen met zwarte slangetjes, tot op het punt dat de hele vloer ermee bedekt was. Oké, oké, Mindo had in principe niets tegen slangen, noch was ze bang voor ze. Toch waren dit er zoveel dat zelfs zij zich wat oncomfortabel begon te voelen. Yikes. ”And?” Ze ging in het raamkozijn zitten, zodat ze niet perrongelijk op een paar kapot zou trappen en daarmee de furie van de rest over zich heen zou roepen. "I gotta say, that's pretty impressive. Fuck man, where do you keep all of these?" vroeg ze verwonderd. "They're pretty sweet, but if I find any of your little pets in my room I'll fry them," Ze lachte als om duidelijk te maken dat ze aan het overdrijven was, maar toch hoopte ze wel dat hij haar woorden ter harte zou nemen. Liever geen snake spies in haar kamer, no thanks.

Mental note; grapjes over zijn slangen kon de jongen soms wel snappen. Soms, want hoewel hij eerder zeer serieus was geweest over het afwijzen van zijn potentionele bijnaam leek hij nu haar half-gemeende dreigement wel te snappen. ”I will make sure that they won’t disturb you,” Er lag een grijns op zijn gelaat. "Appreciate that," Ze knikte bij haar woorden en maakte het zich wat comfortabeler in het raamkozijn. Of hij zich echt aan zijn woorden zou houden was maar de vraag, immers zou hij evengoed staalhard kunnen liegen tegen haar nu. Inmiddels wist Mindo vrij goed geworden in het onderscheiden van leugens en de waarheid, toch waren er genoeg mensen, zoals Jinn, die bijzonder emotieloos over kwamen, wat hen lastig te peilen maakte. Als hij aan poker zou doen, iets wat ze betwijfelde maar goed, zou hij vast de beste pokeface hebben. Echter zouden zijn snake spies het wel heel makkelijk maken om vals te spelen. Nog een mental note, geen spelletjes met Jinn spelen.
Met slechts een knip van zijn vingers begonnen alle slangen weer terug te krioelen naar de schaduwen waar ze vandaan kwamen. Mindo keek toe hoe ze allemaal stuk voor stuk leken te verdwijnen, totdat slechts de slangen rond zijn lichaam nog over bleven. De grote zwart-groene leek haar strak aan te kijken, haast alsof hijzelf menselijk was. Waarschijnlijk was dat echter haar fantasie. ”Is there a room that caught your approval?” Haar felle ogen gleden over de verschillende deuren. "I'm guessing all rooms are basically the same, so I don't really care," Ze haalde haar schouders op. "311 is a nice number though, I'll go ask Miss Bluebonnet if I can have a room for myself some time soon,"  Opnieuw ontmoette ze zijn blik. "Which room is yours?"

Deze plaats was groot genoeg, niet? Het zou vast niet zo'n onwijs probleem zijn om een kamer voor haarzelf te hebben. Miss Bluebonnet zou toch ook wel snappen dat ze haar privacy en rust nodig had? Anderen zouden allicht eenzaam worden, zijzelf had daar absoluut geen last van. Vroeger had ze vaker met talloze mensen op één plek moeten slapen, dus als ze hier de mogelijkheid zou hebben om alleen te zijn zou ze die met open armen aanpakken.
Mindo keek op toen Jinn iets leek te fluisteren, echter zo zacht dat zelfs zij het met haar scherpe oren het niet kon horen. Wat achterdochtig hield ze hem in de gaten, had hij het tegen zijn slangen? Haar blik ging naar het grote beest rond zijn nek. die haar doordringend en haast wantrouwend aan leek te kijken. Of was dat enkel haar verbeelding? Hoe dan ook, Jinn besloot uiteindelijk toch antwoord te geven. Over zijn stille conversatie van net repte hij geen woord. ”My room is 365,” sprak hij wat stug. Waarom was haar een raadsel maar ze besloot er niet naar te vragen. ”It’s right down that hallway,” Hij wees naar een stuk verderop in de gang, waar vermoedelijk dus zijn kamer zat. Mindo knikte enkel bevestigend. Voor haar zagen al deze witte deuren er hetzelfde uit. "Then I'll know where to depost snakes when I find them," Ze glimlachte kort, waarna ze hem weer aan keek. "Do they all have names?" Opnieuw ging haar blik af naar het beest rond zijn nek. Ergens wilde ze hem graag aaien, maar ze betwijfelde of Jinn dat nu echt op prijs zou stellen als ze gezellig met zijn gevaarlijk uitziende slang zou gaan kroelen. Misschien moest ze een hond nemen, of een kat. Ze had het altijd wel met beesten kunnen vinden, maar vroeger had ze nooit de mogelijkheid gehad om een huisdier te houden. Misschien mocht dat hier wel, dat zou haar wel aanstaan.

”They all have their own names, but I only know the name of this snake,” Gaf de jongen antwoord op haar vraag, waarna hij kort met zijn hand over de kop van het beest streek. Hoewel reptielen best gaaf waren, had ze toch liever hondachtigen. Slangen hadden altijd van die koude ogen die lastig te peilen waren. Honden en hun soortgenoten waren een stuk expressiever, met hun lichaamstaal en warme ogen. Allicht was dat ook wel omdat ze zelf een deel coyote was.
”His name is Beast and he is the only snake who’s with me 24/7. The other snakes come and go. It depends on what time of the day go, where I go and how I go on what snakes will come with me,” Legde de jongen uit. Hoewel hij haar eerst vrij gesloten had geleken, bleek haar nu dat hij met liefde over zijn slangen en krachten sprak. Zijn uiterlijk was simpelweg wat... Bijzonder, maar eigenlijk was hij niet al te anders dan de rest van hun allemaal. Leek het. De slang leek haar echter nog niet zo te mogen, zijn groene ogen keken haar recht en niet al te vriendelijk aan. Jinn zuchtte. Eh? ”I’m sorry. Beast doesn’t trust you yet. So he told me,” Maakte de jongen haar verontschuldigend duidelijk. "That's okay," Een glimlach stond op haar gezicht. "I can imagine I look very scary," Grapte ze, gezien haar postuur nu niet bepaald indrukwekkend was. Ze snapte het echter wel, het was vaak niet zo makkelijk om het vetrouwen van een wild dier te winnen. Ach, tijd kon een hoop wonderen op de wereld brengen. Misschien moest ze dat maar op haar Bucket list zetten; Beat z'n vertrouwen winnen.”But if you want you can pet or hold another snake. Pick one,” Ze keek hem wat verbaasd aan. Oh? Dat was heel gul van hem? Even vroeg ze zich af of hij hier een andere bedoeling mee had, dat hij misschien een van zijn slangen nu zou bevelen haar te vergiftigen. Daarom twijfelde ze even, maar snel genoeg besefte ze zich dat als hij haar iets aan had willen doen, hij dat al gedaan zou hebben. Dus stapte ze voorzichtig dichterbij, niet helemaal zeker of ze hier wel comfortabel mee was. Toch stak ze uiteindelijk haar hand uit en streek voorzichtig over de kop van een van de slangen, de kleinste. Onbewust kroop een glimlach op haar gelaat. "Hello, little guy,"murmelde ze zachtjes, waarna ze naar Jinn opkeek en glimlachte. "Can you ask what his name is?" Hm, als ze aan iemand zou vertellen dat ze de slang van een jongen had gestreeld, zouden vast veel mensen haar heel erg raar aankijken.

Had ze eigenlijk ooit eerder een slang geaaid? Nee, niet zover ze zich kon herrineren. Ze was dan ook enigsinds verrast toen ze met haar vingers over het kopje van de kleinste slang kriebelde. Het voelde hard en koud aan, maar ook een soort leerachtig en niet onprettig. Een glimlach kroop dan ook over haar gelaat voordat ze zich naar Jinn oprichtte en aan hem de naam van het slangetje vroeg. ”You can ask him too. They can understand you, but the problem is, is that humans can’t understand them,” Haar blik ging weer naar de zwarte slang toe, die zich nu tot haar gericht had. Als ze hem zo aankeek leek zijn heldere, groene blik inderdaad haast menselijk. Het was even stil, waarna Jinnx plots grinnikte. Mindo trok één wenkbrauw vragend op bij die reactie. Lang om hierover na te denken kreeg ze echter niet, want het zwarte beestje maakte zich los van zijn lichaam en kroop haar arm omhoog. Even leek ze wat geschrokken, maar het beestje leek niet van plan haar iets aan te doen. Wat nerveus lachte ze, waarna ze toch wat meer moed kreeg en het beestje opnieuw streelde met haar andere hand. ”His name is Alandor and he thinks you’re a very pretty girl,” Eh, wat? Een slang was met haar aan het flirtten? Of was dit Jinn die stiekem via zijn slang sprak? Hoe dan ook,
kon ze niets anders dan glimlachen. "Well, thanks Alandor, I think you're a very pretty snake aswell," Ze knipoogde het zwarte beestje toe. "Ya know, snakes really aren't that bad, indeed," Gaf ze toe.

Jinn leek wat verbaasd over haar reactie, iets wat ze ergens wel kon snappen. De meeste mensen hielden niet zo van slangen, door het stigma dat om hun heen hing en hun gevaarlijke giftanden. Voor haar was het niet veel anders, in het wild doodden coyotes slangen ook altijd uit voorzorg. Toch stelde haar menselijke zelve beesten eigenlijk boven mensen, als het qua gezelschap ging. Zo gold het ook voor de kleine Alandor die tussen haar vingers kroop. Zij kon hem misschien niet verstaan zoals Jinn dat kon, maar soms was dat ook niet nodig om elkaar te begrijpen. ”You just have to take the time to get to know them. It’s sad that most people judge them on their looks and not their personality,” Jinn leek het enkel over zijn glibberige huisdieren te hebben, maar in zijn woorden lag ook een uitleg over zichzelf. Met zijn vrij, nuja, angstaanjagende uiterlijk was hij niet iemand waar je even op af liep om een gezellig gesprek te startten. Als je echter op de juiste knopjes drukte bleek Jinn lang zo slecht niet te zijn als zijn uiterlijk deed vermoeden. Hoewel Mindo eigenlijk zelden iemand tot vrienden benoemde, was het fijn om iemand te hebben waar ze zo af en toe normaal mee kon praten, als ze eenzaam was. Allicht zou Jinn haar ook zo kunnen zien. ”You can keep the snake if you want to,” Met een frons keek ze hem aan, zich even afvragend of hij een grapje maakte. Het was echter Jinn, tot op heden leek het niet dat hij daar echt goed in was. "What? No, no, I can't," Ze had vroeger altijd huisdieren gehad, meestal straathonden of katten, een slang was een volledig ander verhaal."Eh, I mean, I'd love to, but I have no idea how to care for a snake," Allicht zou het niet eens zo slecht idee zijn om wat gezelschap te hebben zo nu en dan, liever van een beest. Toch, ze wist zo goed als niets over slangen. Wat aten ze? Muizen?

Hoewel ze het idee had dat ze hem al een stuk beter kende dan aan het begin van hun conversatie, vond Mindo de slangenfluisteraar nog altijd vrij lastig te peilen. Toen ze hem dan ook wat verward aan keek na zijn aanbod, bleef zijn blik even emotieloos als voorheen. Zijn groene ogen waren hetzelfde als de slangen, altijd zonder emotie erin. Of was dat iets wat je pas ging zien zodra je elkaar beter kende? Ze kon het niet zeggen, het maakte nu ook niet uit. Het ging erom dat hij duidelijk haar opwelling niet leek te snappen. Hoe dan? Was dit een normaal offer voor hem? Kwam hij op straat soms mensen tegen die hem uit het niets slangen aanboden? Want voor haar was dit zeker een eerste keer en hoewel ze het kleine slangetje om haar hand heen gewonden eigenlijk wel mocht, wist ze niet zeker of ze voor hem zou kunnen zorgen als een huisdier. Als het beestje door haar slechte zorgen zou sterven zou ze zichzelf nooit vergeven, en Jinn haar waarschijnlijk ook niet. Gelukkig leken haar zorgen niet nodig te zijn, aldus Jinn. ”Don’t worry. They can take care of themselves. I don’t take care of my snakes. They get their own food,” Wel, ergens was dat ook wel logisch. Als hij voor al zijn slangen moest zorgen zou hij nooit rust hebben, dat was zeker. Toch was ze nog niet helemaal overtuigd; ze kende deze jongen pas, en nu al bood hij een van zijn dierbare bezitten aan? Bovendien zou het ook alleen een trucje kunnen zijn om een spy slang in haar kamer te hebben. Hm. ”And if you need help I’ll be here to help you,” Ze keek hem nog even twijfelend aan, maar zijn lieve woorden haalden hem toch over. Haar blik gleed terug naar de slang om haar pols en een kleine glimlach sierde haar lippen, waarna ze het zwarte beestje met de vingers van haar andere hand streelde. "Alright," Jep, nu kon ze zeker weten niet meer terug. "I'll take him, Alandor seems like a nice dude... Snake," Nu had ze dus een slang als huisdier, dat was voor het eerst. "Thanks Jinn, I'll take good care of him, promise," Een grijns lag op haar lippen.