Lightning doesn't make a sound until it strikes.

Misschien had het feit dat het bizar rustig was in de tuin haar al genoeg moeten zeggen, maar dat had het niet gedaan. Sinds iedereen zich binnen leek te verzamelen, besloot zij om juist buiten te gaan zitten voor de rust. Gezien basically alles buiten nog off limits was, besloot ze zich maar in de tuin te vestigen. Tot haar genoegen was het stil en ruim, waardoor ze zich in een grasveld had neergezet en daar rustig gedachtes en ideeën begon neer te krassen in haar oude, vertrouwde notitie boek. Alles werd echter verpest toen plots de hemel betrok. Gezien ze toch zo druk bezig was geweest met krabbelen, had ze de regen pas door toen het daadwerkelijk begon te vallen. Toen ze opkeek was ze dan ook enigszins verbaasd door de volledig zwarte hemel bedekt met onheilspellende wolken. Great.
Veel tijd om weg te komen kreeg ze nu ook niet bepaald, de regen begon op een rap tempo op haar neer te vallen. Haastig prompte Mindo het boek in haar rugzak en zocht hopeloos naar een plaats om beschutting te vinden. Het huis was nog wel een goed eind rennen, wat zou betekenen dat de regen door haar rugzakje heen zou gaan en haar dierbare notitieboek naar god zou helpen. Yeah, dat zag ze niet bepaald zitten. Dus zocht ze toevlucht bij een eenzame boom op een kleine afstand van haar. Haastig rende ze er heen, maar ondanks haar snelle pas was ze alsnog behoorlijk nat eenmaal beschut onder de dikke takken. Luid vloekend probeerde ze de druppels van haar jack en andere kleding te vegen, waarna ze vol zorgen haar notitie boek pakte en die doorbladerde. Vol opluchting liet ze een zucht horen toen enkel de randen wat aangetast bleken te zijn door het water. Ze deed haar jack ondanks de regen af en bond het om haar boek, waarna ze de bundel terug in haar tas stopte. "Verdomme, rot regen," mompelde ze geïrriteerd, waarna zich tegen de boomstam liet leunen, onwetend van de lopen bliksem afleider die boven haar hoofd zat.

Hoelang zou deze verdomde bui nog duren? De hoge takken en diens bladerdek gaven nu nog genoeg beschutting, maar de wind duwde zo nu en dan alsnog genadeloos druppels tegen haar lichaam aan. Het was koud, maar ze weigerde haar jack weer uit haar tas te halen. Nu kwam het eens mooi uit dat ze vuur kon manipuleren, al wist ze dat ze voorzichtig moest zijn. Immers kostte het haar een hoop energie die ze wel nodig zou hebben. Hier onder deze boom in de regen in slaap vallen leek haar momenteel niet het slimste idee. Het meisje wreef tussen haar handen, waar kleien vonkjes vanaf spatten. Net op dat moment hoorde ze echter gekraak en bracht ze de vonken tussen haar handen abrupt tot een einde. Voordat ze echter op onderzoek uit kon gaan, liet de veroorzaker zichzelf al zien. Een schaduw sprong uit de boom en kwam vlak voor haar op de grond terecht. Geschrokken trok ze zich verder naar achteren, haar armen om haar tas geslagen, klaar om er ofwel vandoor te gaan ofwel hem te belagen met een vloedgolf van vlammen. Gelukkig besloot ze nog geen van beide te doen, want bij de flits van een veraf gelegen bliksem inslag kreeg ze haar belager beter te zijn; en damn. Damn. De regen liet zijn witte blouse aan zijn gespierde lichaam plakken en hoewel zijn zwarte haar nat geregend was, stond het hem alsnog goed, met die grijns op zijn smoel. Mindo wist echter wel beter dan zich te laten verleiden puur en alleen door iemand zijn uiterlijk. Ze had genoeg knap schorem op de straat gezien die je met liefde beroofden of wild hun bed in duwden, ze dachten enkel aan zichzelf. Daarom ook dat ze hem alleen een pissige blik gaf, waarna ze zich herstelde en bleef zitten. ”Well hello there. Are you afraid of a little water?” vroeg hij plagend, een grijns op zijn gelaat. Mindo keek hem droogjes aan. "No, actually. It's just fucking annoying," bromde ze en keek hem vervolgens peilend aan. "Doesn't a pretty boy like you have anything better to do than scare the living shite out of people?" Yeah, deze jongen leek niet echt overvallen door de regen; waarom was hij niet binnen met de rest? Of had hij een of andere water kracht waar zij niet vanaf wist?

De jongen grinnikte zachtjes om haar woorden en sloeg zijn armen over elkaar. Integendeel tot haar leek hij zich absoluut niet te bekommeren om het feit dat hij doorweekt zou worden in deze regen. Zijzelf zat nu veel liever binnen onder haar lakens met het liefst iets warms te drinken, maar goed, dat zat er nu even niet in. ”Well, the longer you stay here, the more you become aware of the patterns each day. If you were to live here about a half year, you would know that each day, at exactly at 14:53 a heavy rain would occur,” informeerde de jongen met diezelfde plagende grijns op zijn lippen. "As someone who arrived here just yesterday, this is all very confusing and even more, annoying," Gromde ze, waarna ze haar natte haren met een soepele beweging van haar hand uit haar gezicht veegde. "Thanks for the information though, Mr Treejumper," plaagde ze hem terug, waarna ze de knappe jongen vroeg of hij niet iets beters te doen had dan haar een hartverzakking bezorgen. Hierop grinnikte hij opnieuw en keek even weg. Mindo volgde zijn blik, maar kon niets bijzonders in de donkere buiten wereld terugvinden. ”You’re flattering me with your kind words,” Oh please, wat hij aardig noemde. Ze sloeg haar ogen kort plagend op. ”But I do have something better to do than scare naive people in the garden,” Ze trok één wenkbrauw op. "Oh yeah? And what the hell makes you think I'm so naive?" Zo zag ze zichzelf liever niet. Als hij soms dacht dat ze halsoverkop op een knappe gozer met wat mooie woorden zou vallen, had hij het goed mis. Die naïviteit had ze snel genoeg afgeleerd. Maar goed, twee konden dit spel spellen.”But I doubt it that you want to get roasted by lightning,” Haar blik ging af naar de donkere hemel, waar opnieuw een bliksem schicht door de hemel brak. Ah, dus zo zat het. Geen water-freak, maar een bliksem-freak. "It wasn't on my daily planning, no," kaatste ze droogjes terug, waarna ze opnieuw oogcontact met hem maakte. Er hing een bepaald luchtje om hem heen, die Mindo lastig kon peilen. "What's your name?"

Bij haar wat verontwaardigde vraag werd zijn grijns enkel breder. Ze beet kort op haar lip terwijl ze onder haar natte haren door naar hem opkeek. ”Well for starters you don’t know who I am, so that’s your first mistake,”Tsk, wat een ego. Mindo trok één wenkbrauw ongelovig en wat plagend op. "Oh, I bet you're very dangerous," klonk er wat sarcastisch maar ergens ook plagend terug. ”Second, you don’t know the pattern of the day, which is very easy to gain if you would just ask,” vervolgde hij. Yeah, en dan sociaal contact leggen? Mooi niet. Ze wist inmiddels wel de basis schema's, maar dingen zoals de regen hier waren haar simpelweg nog niet verteld. Hm. ”And last but not least, you’re spending time outside while there are pretty scary creatures just around the corner. But I take that you aren’t afraid of that,” Ze haalde haar schouders op. "I was told these 'terrifying monsters' don't appear in the garden, though." sprak ze, nadruk leggend op 'terrifying'. Immers vroeg ze zich nog altijd af waarom iedereen zo voor ze vreesde. "Besides, as far as I am concerned, naive means you're innocent, unexperienced and childlike. If anything, call me an idiot, but i'm not naive," Als hij dacht dat ze een goedgelovig kind was, had hij met mis. Een beetje eigenwijs en bijzonder koppig? Oh yeah, absoluut. Maar niet naïef.

Kennelijk was de jongen van plan om met wat elektriciteit te spelen, in deze regen. Hij vroeg haar of ze zin had om geroosterd te worden. Hm, nee, dat was nu niet bepaald waar ze mee bezig was. ”Well then I suggest you take a few steps away from me,” hij knipoogde naar haar en keek haar aan met zijn doordringende ogen. Mindo moest onwillekeurig zachtjes lachen, waarna ze kort haar blik afwendde. Damn.
Om maar snel het onderwerp te veranderen vroeg ze naar zijn naam. ”Laxus Dreyar,” Zijn ogen gingen af naar de hemel en die van haar schoten open toen er elektrische vonken langs zijn lichaam naar boven kropen. ”And what’s your name beauty?” Er lag een flirterige grijns op zijn lippen. "It's certainly not 'Beauty', Beast," Kaatste ze droogjes terug, maar ze hield hem wat achterdochtig in de gaten. "Mindo," Haar achternaam liet ze achterwegen. Het was toch geen naam die ze met trots droeg, immers. Ze had hem van haar moeder gekregen, gezien haar vader altijd buiten beeld was geweest. En met haar moeder had ze nu niet bepaald de beste band gehad.

De jongen ging plots wat verder naar achteren staan, waarna hij met zijn armen naar de hemel reikte. Mindo fronste en stond meteen op, waarna ze hem achterdochtig en wat wantrouwend aankeek. "What are you-" Haar woorden werden abrupt afgekapt toen de bliksem recht op hem in sloeg. Mindo sprong meteen weg en schermde haar ogen af van het felle licht en de oorverdovende knal. "Jesus christ!" schreeuwde geschrokken ze uit, nog steeds verblind door het felle licht van enkele tellen eerder. Gefrustreerd wreef ze met haar natte mouwen langs haar pijnlijke ogen. ”Fully charged,” Oh, ze kon zijn grijns haast horen. Mindo wist overeind te komen maar ondanks dat ze verwoed knipperde dansten er nog steeds vlekken voor haar ogen, zoals je ook had als je te lang naar de zon staarde. Dit keer was het echter een stuk erger. Ze wist blindelings de boom te vinden, waar ze zich aan vast klemde. "What the hell is wrong with you!" Riep ze hem kwaad terug, mateloos geïrriteerd door het feit dat ze nu, tijdelijk zonder haar zicht, zo hulpeloos was als een pas geboren jong.

Er dansten vlekken voor haar ogen en haar oren suisden van het verschrikkelijke gedonder van eerder. Blind en woedend had ze zich vastgeklemd aan de boom waar ze zich beiden onder bevonden. Ja, ze had geweten dat er freaks rond liepen. Maar ook freaks die voor het plezier even de donder in lieten slaan? Het was alsof dit huis net als een apple product 50 pagina's aan Terms and Conditions had waar je automatisch mee akkoord ging, zonder ze te lezen, waardoor je uiteindelijk nogal hard genaaid kon worden. Kennelijk had in de Terms and Conditions van dit freak huis gestaan dat er af en toe mensen met bliksem gingen spelen naast je, waar Mindo frontaal overheen gelezen had. Verdomme. ”Is that a question or a finding?” Hij lachte en de plagende toon klonk nog steeds door in zijn stem, alsof dit allemaal nog een leuke grap was voor hem. Als antwoord liet ze enkel een haast dierlijk gegrom horen. ”I mean there are a lot of things wrong with me. For starters; I like to taste blood,” vertelde de jongen haar doodleuk, waarna hij dichterbij stapte. Mindo kon echter enkel nog vage vlekken zien, dus kon ze niets anders dan gedesoriënteerd blijven staan.”Tell me Mindo, is your blood worth tasting?” Mindo's hart sloeg een slag over en even deinsde ze wat naar achteren, waarbij ze haast haar evenwicht verloor. Hij was volledig van het lotje getikt, bleek haar nu. Het ergste was nog wel dat er niemand in de buurt was om haar te hulp te schieten, iedereen zat veilig en warm binnen. Welke idioot had een psychopaat als hem hier binnen gelaten? Zou het hier niet juist een fucking veilige plek moeten zijn?
Hoewel haar ogen nog altijd zo goed als nutteloos waren, kon ze nu een vage schaduw herkennen waarvan ze gokte dat hij het moest zijn. "Touch me and I'll fucking end you, Laxus." Sprak ze dreigend tussen haar tanden door, ijzig koud. Ze was te vaak op de verkeerde manier aangeraakt, hij zou niet de volgende zijn. Mindo stak haar armen beschermend voor zich uit, terwijl er aan haar vingertoppen kleine vlammetjes ontstonden. Het meisje had geen idee wat hij van plan was en waar deze freak toe in staat was, maar als hij dacht dat ze het allemaal toe zou staan en zou smeken om genade had hij het goed mis.

”Oeh, feisty! I like it,” De jongen leek absoluut niet onder de indruk van haar eerdere dreigement, wat haar enkel nog kwader maakte. Dit was niet de eerste keer dat ze zou vechten, en als het aan haar lag ook niet de laatste . Ze stak dan ook beschermend haar handen naar voren terwijl er vlammen rond haar vingertoppen dansten. Langzaamaan begonnen de vlekken voor haar ogen weg te trekken, waardoor ze zijn silhouet kon onderscheiden. ”Smokin’ hot,” Hij deed alsof dit allemaal één grote grap was. "You bet your fucking ass it is," grauwde ze terug. ”A warlock aswell, hè?” sprak Laxus, ook hij gebruikte de term die Jinn pas aan haar had uitgelegd. Vaag kon ze zien hoe hij zijn handen in zijn zakken stopte. That cocky little fucker... ”I’ve seen one other person with almost the same powers. I believe his name was.. Jax? No..” Waar had hij het over? Wilde hij nu weer een gewoon gesprek voeren, terwijl hij zojuist nog van plan leek te zijn als een soort vampier haar bloed op te drinken? ”Lawrence! His name was Lawrence. Although he had blue flames. No worries, yours look awesome too,” sprak Laxus, volledig onrelevant van waar ze het eerder over hadden. Wie the hell was Lawrence nu weer? "You're mad," Inmiddels was haar zicht zo goed als terug, maar ze deed voor alsof ze nog altijd verblind was door het felle licht van eerder, om zo de jongen te misleiden. Toen zijn hand dan ook haar kant op kwam deinsde ze niet terug, ondanks dat alles in haar riep om dat wel te doen. Hij wreef haast teder over haar haren heen en zijn aanraking joeg huiveringen door haar lichaam heen. Even leek haar maag zich om te draaien, terwijl beelden en herinneringen aan het verleden voor haar netvlies branden. Nee, ze was toen zwak geweest. Niemand zou haar nu nog zo aanraken en ermee wegkomen. ”So Mindo. Are those little flames the only thing you can do?” Dat was de druppel. Razendsnel draaide Mindo zich om en sloeg zijn arm weg, waarna ze een enorme steekvlam recht zijn kant opstuurde. "Stay the fuck away from me!" Haar ogen gloeiden licht op en ze keek hem strak aan, zonder angst. Allicht was ze roekeloos, de grens tussen dapper en dom was een heel erg dunne streep waar ze vaak genoeg op balanceerde. "Did nobody ever tell you not to play with fire?" Grauwde ze hem toe. "Who the hell do you even think you are? Some kind of god that can de whatever he wants when he wants to? Because then I've got some pretty bad news for you, fucker," Ze snoof en blies daarbij fel rode vlammen uit. Gezien ze wist wat er kon gebeuren zodra ze kracht van de zon onttrok, onttrok ze de energie voor de vlammen enkel uit zichzelf. Later zou dat een grote tol van haar lichaam gaan eisen, maar voor nu joeg er genoeg adrenaline door haar lichaam om haar een tijd lang gaande te houden. "If It's a fight you want, come and get it,"

note;; Oh boi, shit's about to go down B)

Die fucker, hij was er gewoon op uit om haar zo kwaad mogelijk te krijgen. Geluk voor hem dat Mindo nooit goed was geweest in het controleren van haar temperament, al was ze slim genoeg om in te zien dat hij haar van haar energie wilde laten ontdoen. Toen ze dan ook een steekvlam zijn kant op stuurde gebruikte ze niet meteen al haar energie, al was het genoeg om kort de donkere omgeving te verlichtten. De jongen kon behendig wegspringen, maar zijn arm moest geraakt zijn, want ze kon er de bekende vlekken van brandwonden onderscheiden. Een kleine grijns vormde zich op haar lippen, totdat de jongen begon met lachen. ”Mindo, eat a snicker. You’re not you when you’re hungry,” ze keek hem een beetje van haar stuk gebracht aan. Wat? Wát? Een snicker? Holy fucking shit, als hij zo doorging zou ze hem in een heerlijk, geroosterde marshmallow veranderen, als hij dan toch zo van zoetigheid leek te houden. Ze dwong zichzelf dan ook om er niet op in te gaan, wetend dat ze hem enkel zou geven wat hij graag wilde.
”Oeh, sure babe!” reageerde Laxus enthousiast op haar uitdaging. ”All I want for christmas, is yoouhouuu~” Hoewel ze normaal zou hebben gelachen om zulk onzuiver en idioot gezang, werd het lachen haar een beetje ontnomen door de elektriciteit die rond zijn lichaam cirkelde. Hij was nu in het voordeel, gezien de storm en al. Maar goed, die kon niet voor eeuwig duren. ”Now where do you want you’re first wound to be?” Kans om een bijtende opmerking te maken kreeg ze echter niet, want de jongen vuurde stuk voor stuk bollen van elektriciteit op haar af. ”Catch them if you can!”Het kwam haar nu even heel goed uit dat ze klein en wendbaar was. Hoewel je eigenlijk niet merkte dat ze een shapeshifter was, afgezien van de felle ogen allicht, was het terug te zien in bepaalde trekjes en voordelen. Zo waren haar zintuigen wat beter dan een gemiddeld mens. Daarom ook dat ze snel kon bukken en wegspringen voor zijn aanval. Helaas was ook Laxus snel, waardoor de laatste bal van elektriciteit haar frontaal leek te gaan raken. Door op het laatste moment een vlam voor zich op te roepen die als schild diende, wist ze de elektrische bal van zijn grootste kracht te ontzien, maar het was niet genoeg om de bal volledig tegen te houden; haar hand werd getroffen. Ze voelde de energie pijnlijk door haar arm heen schieten en haar spieren trokken kort samen. "Hmgf," gromde ze tussen haar tanden door, terwijl ze kort over haar pijnlijke hand streek. Sinds ze haar krachten had ontdekt had ze eigenlijk nooit terug gedeinsd voor een gevecht. Nu ze echter tegenover iemand stond die evengoed krachten bezat, was haar voordeel plots weg. Toch wist ze een grijns op haar gelaat te forceren, want er was nog niets gewonnen of verloren. "Oh please, your pretty little christmas lights don't scare me," Ze snoof en met een draai van haar, nu pijnlijke, pols vormden de kleine vonken horizontale stroken van vuur die het meest weg hadden van pijlen. Met een krachtige beweging van haar hand vuurde ze ze stuk voor stuk zijn kant op. "Why my blood anyway? Are you some kind of edgy fucking vampire?" Spuugde ze hem toe.