[MC] Hungry

Toen hij de ander bedankte omdat hij hem had verteld dat zijn nieuwe ‘outfit’ geaccepteerd was, grijnsde de man even, waarna hij even knikte. Na het hele gedoe met omkleden was het wel duidelijk was de volgende stap was: de drank! Dat was misschien wel belangrijker geweest dan aankleden, maar hey, in dit geval dacht hij even aan de ander. Het was vast niet smakelijk om je drinkpartner de hele tijd half naakt naast je te zien, dit zou dan toch misschien wat fijner zijn voor hem. Voor hemzelf was het wel weer meer moeite, dan moest hij later dit weer wassen en uuh… het was best wel veel moeite, maar oke, het was maar voor één avond. Dan kon hij vast nog wel een keer dit setje aan right? Vast wel. Dan hoefde hij het ook niet te wassen, dat zou hij een beetje zonde vinden.

Maar oké, tijd voor de drank. De sterke drank was verstopt voor zijn broertjes, die mochten dat natuurlijk niet vinden, dat zou zonde zijn en ze waren nog te jong om dit te drinken, dus nope, dat ging hij dus echt niet aan ze geven. Dit was zijn eigen drankcollectie, niet die van hun. Dus ze moesten het maar accepteren niet waar? Gerome kwam ook weer dichterbij toen hij de flessen vol drank had neergezet, tja, hij mocht kiezen als gast right? Hij lustte alles van dit, dus weet je, het maakte hem dus ook geen zak uit wat er gekozen werd ofzo. Hij vroeg dan ook aan de jongen wat hij zou willen drinken, dat was wel zo netjes om te vragen niet waar? ”Hmmm,” klonk er van de ander af, waarna de jongen wat voorover boog om de drank beter te bekijken, maar waardoor hij ook dichterbij zijn gezicht kwam. Heath keek even naar de ander en nam de tijd even om gewoon het gezicht van de ander wat langer te bekijken, wat van dichterbij te bekijken. Hij bloosde er niet van, hij was wel meer gewend en de ander was toch wel de flessen aan het bekijken. Jep.. zelfs van zo dicht bij was de jongen nog steeds zijn type en knap. De jongen pakte een fles drank, waardoor Heath zijn ogen even lieten glijden naar de fles en zijn goede fles whisky zag, goede keuze moest hij zeggen. De jongen hield de fles naar hem op, waarna hij de verbaasde ogen van de ander zag en de jongen zijn keel schraapte terwijl hij een stap terug nam. Recht tegen zijn kast aan. Aw, hij was dit soort dingen echt niet gewend of wel dan? Hij kon het niet laten om zachtjes te grinniken op de reactie van de ander, wat een puppy was het ook.

De jongen sloot even zijn ogen, waardoor Heath het niet kon laten om de jongen met een geamuseerde glimlach aan te kijken. Hij kon er niks aan doen, het was gewoon amuserend om de jongen zo te zien reageren. Hij was echt dit soort dingen niet gewend leek het wel. De jongen opende zijn ogen weer, waarna hij de fles voor hem op hield. ”I’d like a sip of this,” klonk er duidelijk van de ander af, waarop Heath even knikte en hij de fles weer terug kreeg van de ander. ”Good choice,” sprak hij even, waarna hij de fles even op het kastje zette om de andere flessen terug in de kast te zetten en te verstoppen voor zijn broertjes, dat was zeer belangrijk natuurlijk. ”Where do you want to drink it? We van go to the tower,” klonk er van de ander af, waardoor Heath even na dacht en vervolgens knikte. Dat klink als een goed plan right? Hij zag er niks slechts in tenminste. Het was waarschijnlijk beter dan hier blijven zitten. ”Sounds good to me,” sprak hij even terwijl hij met een glimlachje naar hem om keek en de laatste paar spullen terug zette, waarna hij de fles pakte en naar de ander liep. ”Mhm, do we need a glass? Or are we just going to sip in turns?” anders moesten ze weer naar beneden om glazen te halen… Daar had hij dus niet zoveel zin in als hij eerlijk was, maar hey. Hij wist niet of de ander het erg zou vinden.

Het was wel leuk om te zien hoe de jongen reageerde, het was net een puppy die niet gewend was aan dingen en daarmee dus ook sneller schrok van dingen. Het was gewoon schattig om te zien ook nog. Hij wist natuurlijk niet waarom de ander zo schrok van zijn eigen bewegingen, aangezien hij niet de echte gedachtes kon horen van mensen, wel de emoties, de gevoelens. Dingen als liefde, angst, blijdschap. Dat soort dingen kon hij aanvoelen. Hoe hij wist dat zijn vorige vriend van hem hield? Iedere keer als de jongen naar hem keek, voelde hij de liefde van de ander aan die in hem had gespeeld. Daardoor kon hij alles aan wat er toen gebeurd was. Als hij die liefde niet voelde bij de ander dan was het makkelijk, dan was hij weg gegaan, maar hij had de liefde gevoeld bij zijn overleden vriend. Maar het was voorbij, hij had het achter zich gelaten, het was tijd om door te gaan. Hij geloofde niet meer echt in liefde, want voor hoever hij wist, had hij zijn grote liefde al gehad, zijn soulmate.

Hij voelde de ogen in zijn rug prikken, niet alleen dat, door de voor hem onbekende gave die hij erbij had, had hij precies door hoe de jongen zich bewoog. Zelfs als hij er niet recht naar keek. Dus hij ‘zag’ in principe de jongen gewoon naar hem kijken. Voor hem leek dat gewoon meer dan normaal, iets waarvan hij dacht dat alle mensen dat hadden, wist hij veel dat dat niet zo was. Hij kon het dan ook niet laten om even zachtjes te grinniken net nadat de ander weg keek en hij de ongemakkelijkheid wel voelde bij de ander. De arme jongen toch ook, wat was er nou om zo ongemakkelijk te voelen? Hij was niet eng toch? Hij was alleen maar vriendelijk bezig. Daarbij was het zijn eigen actie geweest, hij had niks gedaan, alleen maar gekeken. Toen de jongen vroeg of ze naar de torenkamer zouden gaan, had dat prima geklonken voor hem als hij eerlijk was. Hij vond het niet erg om daar naar toe te gaan, misschien was dat alleen maar beter. Meer drank voor hen right?

Hij vertelde hem dan ook dat dat goed klonk voor hem, waarna de glimlach van de jongen ook iets breder werd. En toen kwam het volgende probleem. Hij had geen glazen op zijn kamer staan, hij dronk immers toch altijd uit de fles, dus het was de vraag of de ander een glas wilde of dat ze gewoon om de beurt een slok zouden nemen. Hij wist niet of de ander daar comfortabel mee zou zijn, het kon net zo goed zijn dat de ander daar zwaar ongemakkelijk van werd. Of het kon ook zijn dat het hem niks zou uitmaken, weet je, het maakte hem sowieso niet uit. Hij vond alles prima, maar hij zou dan in ieder geval de glazen niet halen, dat mocht hij dan doen hoor! ”I guess we can sip in turns,” klonk er van de ander, waarop hij even glimlachend naar de ander knikte en zich even uitrekte. Hij liep naar zijn kast en haalde daar een fleecedeken vandaan. Daar konden ze dan altijd nog op gaan zitten right? Of mocht hij het koud krijgen dan kon hij er zelf onder kruipen. Hij had er namelijk wel eens last van, dat als hij wat had gedronken dat hij het dan wat sneller koud kon krijgen. Dus weet je, gewoon meenemen die handel.

”Allright! Let’s go!” sprak hij even met een glimlachje tegen de ander, waarna hij rustig de deur open deed om even op de gang te kijken of hij iets van Sean of Felix zag, want dat zou niet goed zijn als dat zo was. Dan zouden ze weten dat hij sterke drank had liggen ergens in zijn kamer en zou alles overhoop gehaald worden… dus laten we dat maar niet doen he? Hij liep rustig naar de trap die naar de torenkamer leidde, waarna hij de trappen begon te beklimmen. Ugh, dit waren ook eigenlijk teveel trappen. Waarom konden ze niet op iemands kamer zitten? Te persoonlijk waarschijnlijk. Hij keek even om naar de ander en glimlachte even naar de ander om hem misschien iets meer moed te geven? Hij wist het niet, zolang de ander maar niet te gespannen zou worden dan was het goed, anders voelde hij de hele tijd die spanning. ”So, have you done this more often?” sprak hij even rustig tegen de ander, een beetje een gesprek voeren niet waar? Anders was het ook wel een beetje saai.

Aw, wat schattig dat de ander zo snel kon veranderen van gevoelens. Hij voelde zoveel dingen, maar dat maakte het alleen maar grappig voor hem. Het zou dus wel een zeer amuserende avond voor hem worden wist hij nu al. Hij kon nu toch ook al zo erg genieten van de reacties van de ander, dat maakte het dat hij hem alleen maar meer een beetje wilde plagen. Zelfs bij het pakken van de fleecedeken voelde hij alweer de reactie van de jongen, waardoor hij het niet kon laten om zachtjes te grinniken. De ander zou misschien wel kunnen denken dat hij gek was, omdat hij soms uit het niets wat grinnikte, maar hij had dan ook nog helemaal niet verteld wat zijn gave was, dus dat kon de ander ook niet weten. Of hij moest een gave hebben die kon aanvoelen welke gaves anderen hadden… maar daar ging hij niet vanuit, want het kon letterlijk van alles zijn dat de jongen had, dus tja. Hoe dan ook, het was tijd om verder te gaan! Zo in zijn kamer te blijven staan had geen nut… dus het was tijd om door te gaan niet waar?

Nog even had hij de gang in gekeken of er een spoor te bekennen was van één van zijn twee broertjes, maar gelukkig was dat niet zo. Ze hoefden niet te weten wat hij allemaal uitspookte en daarbij, hoefden ze ook niet te weten dat hij ergens sterke drank verstopt had. Maar, de kust was veilig, dus ze konden naar de torenkamer gaan zonder enige problemen, hoopte hij. Want hij zag het ook gebeuren dat de jongens in de torenkamer bezig waren met één of andere prank. Hij hoopte van niet, want dat zou best wel irritant zijn als het aan hem lag. Maar goed, ze waren nu op weg naar de torenkamer boven en hij besloot dan ook maar te vragen aan de ander of hij dit vaker had gedaan. Hij vroeg dit deels expres, aangezien het ook kon lijken alsof ze op weg waren naar een one night stand. Vooral met die deken nog in zijn armen, het zou altijd kunnen he. De jongen verschoot vrijwel gelijk van kleur, waardoor Heath even moest grinniken. Oh, dit was echt veel te leuk voor woorden. ”What?” klonk er dan ook van de mond van de ander af, terwijl de jongen hem verbijsterd aan keek. De jongen keek weg toen hij leek te beseffen dat hij het niet zo had gemeend en Heath liep grinnikend verder. Oh… Wat leuk. ”Fucking christ,” hoorde hij Gerome nog vloeken terwijl Heath verder liep, maar hij wel merkte dat de ander was gestopt, waardoor hij ook even stopte om te kijken of de ander wel helemaal okay was. Dat bleek zo te zijn, aangezien de jongen weer rustig verder de trap op begon te lopen.

Het duurde niet lang voordat ze boven waren en de jongen de deur opende, wat galant, hij kon namelijk niet echt de deur openen met zijn handen vol hm? De kamer was gelukkig leeg, mooi. Nu hij er zo over na dacht, was dit een prima ruimte voor one night stands, je had namelijk geen last van eventuele kamergenoten, niet waar? De jongen zette een paar stappen de kamer in en keek naar hem. ”No I haven’t done this before,” klonk er neutraaltjes van de ander af, aw, waarom weer zo neutraal? Hij knikte even en keek naar hem met een lief glimlachje. ”Allright, so I’m your first?” hij kon het niet laten om hem zo te plagen, echt niet. Het was gewoon leuk om te doen, die reacties waren gewoon te leuk om te zien bij de ander. Het was net een onschuldig ding. Je kon het hem niet kwalijk nemen. Het was gewoon amuserend. Hij zette de fles even op de grond, waarna hij het kleed spreidde op de grond en hij ging zitten op de deken en even naast hem op de grond klopte en naar de ander keek. Gewoon uitnodigend om naast hem te zitten natuurlijk, maar dat kon ook een of andere leuke reactie opleveren.

Hij vond het gewoon veel te leuk om te plagen, waarom mocht hij dat niet doen hm? Hij deed er niemand echt last mee en uiteindelijk kon de ander er vast ook wel om lachen. Hoopte hij dan tenminste. Want hij wilde er niet alleen maar last geven bij de ander. Maar nu waren zijn reacties echt gewoon genoeg. De ander leek het echter niet echt meer leuk te vinden, want toen hij hem vroeg of hij de eerste was, schudde hij zijn hoofd even. Huh? Maar hij had dit nog nooit eerder gedaan toch? Maar de druppel leek te vallen toen hij naast zich klopte om te gaan zitten. Hey! Vrienden konden toch ook gewoon naast elkaar gaan zitten of niet dan? Echter stonden er opeens een stuk of twintig wapens voor zijn neus, allemaal op hem gericht. Wowowow. Even rustig.. uhm… Dit had hij niet bedoelt. Was hij nou zojuist door de ander gedold of was hij er gewoon klaar mee? ”What the fuck do you think you’re doing to me?!” snauwde de jongen naar hem, waardoor hij even knipperde. Uh? Hij stak zijn handen ietsjes in de lucht voor zijn lichaam. Uhm, je kon het ook gewoon zeggen in plaats van zo over te gaan?

In de stem had woede, frustratie maar ook een vleugje onwetendheid gezeten. Waar was de jongen nou zo boos over? ”Wow… calm down…” sprak hij even tegen de ander, zijn gezicht serieus maar ook ietwat nerveus. Hoe kon je nou niet nerveus zijn als er twintig wapens op je gericht waren? ”I’m just teasing you a little bit because your reactions were funny.” sprak hij eerlijk tegen de ander, waarna hij even zuchtte. Great, dit was niet wat hij echt voor ogen had toen hij de ander mee vroeg. Plagen hoorde toch bij vriendschap? Maar de ander leek dat er niet echt bij te zien… blijkbaar. Maar weet je, hij had het al gezien dat de ander alles niet echt was gewend. Misschien zou hij toch een stapje terug moeten doen. ”I’m sorry, okay? Can you please put those guns away?” sprak hij even terwijl hij naar de wapens keek. Het voelde namelijk niet echt fijn dat er zoveel wapens op hem gericht waren terwijl hij… tja, het niet echt zo bedoeld had en eigenlijk best wel innocent was? Voor hem was het niet echt een reden dat er wapens op hem gericht werden omdat hij de ander een beetje plaagde. De reacties waren voor hem wel duidelijk, de ander was duidelijk straight en was dit met jongens totaal niet gewend. Daarom was het gewoon leuk om hem een beetje te plagen okay? Het was niet dat hij het verkeerd bedoelde of iets in die trant, hij vond het gewoon grappig. Oh dear, gewoon hopen dat de ander zijn verontschuldiging accepteerde, want geez, dit ging wel een beetje te ver voor hem. Hij was dit dan weer niet gewend, dat er wapens op hem gericht waren. Messen was hij wel gewend, maar echte geweren of iets dan weer net niet.

Oké, oké, hij was misschien iets te ver gegaan… maar om dan twintig wapens in zijn gezicht geduwd te krijgen was ook weer overdreven! Maar dat vond de ander blijkbaar niet, want de jongen snoof toen hij zei dat de jongen moest kalmeren. Hey! Hij had hem alleen maar willen plagen! Het was niks om hem erover neer te schieten! Hij slikte even en keek naar de ander, misschien was dit wel de hele tijd zijn plan geweest, ging het niet over die Zeal, maar ging het al die tijd al om hem. Was het alleen maar een truc geweest om hem te vermoorden. Waarom hij vermoord zou moeten worden? Wist hij veel! Hij had niks gedaan in principe! Dacht hij tenminste. Het leek hem dan tenminste niet zoiets ingrijpends dat hij vermoord zou moeten worden. Toen hij vertelde dat hij hem alleen maar plaagde omdat zijn reacties zo leuk waren, waarna er een zucht had geklonken uit zijn mond, klonk er ook een zucht van de zwartharige af. De hand van de jongen ging door zijn zwarte haren heen, terwijl Heath in spanning bleef afwachten wat de jongen zou beslissen. Om het misschien nog iets beter voor hemzelf te maken, vertelde hij de ander dat het hem speet.. en toen of hij zijn wapens misschien weg kon doen, want dat zou hij wel… fijner vinden.

De jongen keek naar hem, hopende dat de ander gewoon weer wat bij zou draaien. De jongen knipte met zijn vingers, waardoor de wapens verdwenen en Heath opgelucht adem kon halen. Thank god. Hij liet zijn handen dan ook meteen zakken en nam even diep adem, jeetje. Ondertussen had Gerome weer een nieuwe sigaret opgestoken, waar hij een trek van nam. De jongen kwam naar hem toe en Heath keek even rustig naar hem, well, dat was wel weer iets nieuws he… Hij leerde dus toch weer nieuwe dingen hier in dit huis, zelfs als ze niet naar buiten mochten. De jongen nam plaats naast hem, waardoor hij even zachtjes naar hem glimlachte, dus hij was nog niet zo afgeschrikt door zijn geplaag? ”I’m sorry,” klonk er met een flauw glimlachje van de ander af, waardoor hij even naar de ander keek. Huh? Hoezo verontschuldigde hij zich opeens? Het was zijn schuld, deels. Grotendeels. ”I’ve never had friends, so I’m not used to all this stuff,” Hij grinnikte even zachtjes en keek naar de ander, hij was echt een puppy. Het was toch te schattig voor woorden. Waar een puppy zijn tandjes gebruikte, gebruikte deze jongen wapens… kind of the same right? ”I just need to loosen up a bit, maybe that can help,” klonk er van de jongen af, terwijl hij met een lichte grijns richting de fles met whisky knikte. Hij pakte de fles en keek naar hem met een glimlach, waarna hij knikte. ”Don’t worry, I’ll make sure you’ll get used to it.” sprak hij met een glimlachje, waarna hij het niet kon laten om zijn tong even ietsjes uit te steken.

Hij opende de fles zonder veel poespas, want hey, ook hij had er zin in weet je. Hij keek naar de ander en keek grijnzend naar hem, terwijl hij de fles naar de ander reikte. ”You can take a sip first, as my guest.” sprak hij even met een glimlachje tegen de ander. Hey, hij moest het wel een beetje eerlijk doen right? De ander moest zelf eerst ook wat losser worden, dat was waarschijnlijk wel wat beter: ook voor hem zelf moest hij zeggen. Als hij zelf losser zou worden dan hadden ze er alsnog niks aan, het was beter dat Gerome wat eerder losser zou komen dan hij zelf weet je?

Natuurlijk, hij was zeer vergevingsgezind, maar dat was vooral omdat hij gewoon kon voelen hoe de ander zich voelde. Hij voelde het als het gemeend was maar ook of er twijfel of berouw speelde bij de ander. Dat liet hem bepalen of hij iemand nog mocht of niet, of hij de persoon vergaf of niet. En die test had Gerome doorstaan, want hij voelde vooral twijfel en onwetendheid van de ander afkomen. Tja, de ander leek dit gewoon niet gewend te zijn en dat vertelde hij hem niet veel later ook nog, waardoor hij zeker wist dat de ander het echt niet zo bedoeld had. Het kon gewoon gebeuren, waarschijnlijk? Hij wist het niet echt, hij wist nog niet precies hoe de ander in elkaar zat. Waarom de ander dit allemaal niet gewend was en niet alleen dat, er waren nog meer vragen in zijn hoofd die nog beantwoord moesten worden. Maar dat was niet nu, waarschijnlijk. Gaandeweg zou hij de ander beter leren kennen. Hoopte hij dan tenminste, want tot nu toe vond hij het best wel leuk om met de ander om te gaan. De jongen grijnsde wat breder op de alcohol die hij had gepakt, waarna de jongen nog een trek nam van zijn sigaret en de rook van hen weg blies. Aw, dacht hij nou echt aan zijn jongere broertjes hierbij? Dat was wel lief.

Hij sprak dat hij ervoor zou zorgen dat de jongen eraan gewend zou raken, waarna hij zijn tong uit stak naar de ander. Jep, hij ging gewoon verder, deels onbewust. Sowieso was hij dan niet de top, dus degene die hem zou moeten laten wennen zou eerder de ander zijn dan hij hem. Maar goed, de jongen leek niet die kant op te swingen, dus hij moest niet al te gekke dingen in zijn hoofd halen. Toen hij de fles naar de ander reikte met de alcohol, keek de jongen wat vragend naar hem. Wat? Hij was gewoon aardig voor de ander, gasten eerst en dan hij pas. Toen hij dat dan ook zei nam de jongen zijn sigaret uit zijn mond, terwijl de jongen ietwat grijnsde. ”Well I feel honoured,” klonk er van de jongen af, waarna de jongen de fles aan nam en meteen van de drank begon te drinken. Oh, dat zag er goed uit, hij kon er niets anders van maken dan dat het er goed uit zag… Het ontging hemzelf dan ook niet dat hij ietwat verlangend naar de ander keek. Al was het niet echt op de ander gericht, maar meer op de drank die de jongen in zijn hand had. De fles werd zijn kant op gegeven, waardoor hij even glimlachte. ”You’re turn,” klonk er van de ander af, waardoor hij even grinnikte en de fles vastpakte. Hij keek naar de ander en nam even een slok, waarna hij het door slikte en zijn ogen even sloot en de alcohol voelde branden in zijn keel. Hij keek naar de ander en grinnikte even. ”Indirect kiss,” sprak hij plagend tegen de ander waarna hij even knipoogde naar de ander. Hey, hij kon het niet laten en hij moest het gewoon zeggen voordat hij aangeschoten zou worden, want dan wist hij niet zozeer wat hij moest doen. Niet wat hij moest doen, eerder wat hij zou doen. Dat wist hij niet zozeer, want dat veranderde eigenlijk iedere keer wel weer. Hij hief de fles weer, waarna hij nog een slok nam van het brandende spul en genoot van de branding die plaats vond in zijn keel. Hij zette de fles tussen hen in, zodat mocht hij willen hij gewoon kon pakken, zelfde geld voor hem natuurlijk. ”So why are you here?” sprak hij even, beetje geïnteresseerd zijn was okay.

Heath was niet echt de persoon die veel dronk, zo af en toe, daardoor was zijn grens ook best laag. Zou je misschien niet zeggen, maar dat was zeker waar voor hem. Hij kon best snel dronken worden. Aangeschoten al helemaal. Een paar slokken en het zou bij hem in slaan als een bom. Hij kon er niet veel aan doen, maar tja, het was gewoon lekker maar niet om te vaak te drinken weet je? Het enige was alleen dat als hij dronk dat hij dan niet helemaal soms door had wat hij precies deed. Maar dat zag hij dan wel weer, weet je. Als hij aangeschoten was dan wist hij nog wat hij deed, hij had het alleen niet zo snel door dan. Hij dacht er dan niet meer bij na zoals hij normaal zou doen. Maar hij zou het wel onthouden. Als hij dronken was onthield hij al helemaal niks meer, al was zijn gedrag vrijwel hetzelfde als anders.

Maar het drinken was begonnen, hooray! Hij zou liegen als hij zei dat hij dit niet gemist had. Hij had niet veel mensen om mee te drinken en vaak dronk hij ook niet, want tja hij moest over het algemeen wel nuchter zijn om op zijn broertjes te letten. Dat hij dus even tijd had gemaakt om wat te drinken met iemand was dan ook gewoon geweldig voor hem! Hihi. Hij vond het echt niet erg om dit te doen met de ander, een vriendschap krijgen met de ander. Nu wist hij tenminste wel wat voor soort gave de ander had, dus dat was iets om rekening mee te houden. En het feit dat de ander ook niet zo sociaal was. Maar, ondanks alles, maakte hij alsnog de grap dat ze een indirecte kus hadden gedeeld door uit dezelfde fles te drinken. De jongen keek op en grinnikte even, waarna hij de rook weg blies. ”Shut it,” mompelde de ander alleen even, waarna hij even knipperde. Hij zette de drank even tussen hen in, het was anders zo zwaar om de hele tijd vast te houden niet waar? En je kon niet praten als je aan het drinken was, dus even neer zitten it was. Want hij wilde closer worden met de andere jongen en dat ging niet als ze de hele tijd niet aan het praten waren.

Dus hij vroeg de ander wat hij hier in de loop deed, dat was een prima manier om een gesprek te beginnen right? Het was een van de logische vragen om te stellen, want iedereen had weer een ander verhaal om te vertellen daarover. De jongen keek naar hem, maar het bleef stil. Dood stil. De jongen bleef gewoon naar hem kijken. Wat? Was het zo moeilijk om te vertellen waarom hij hier was? Tijd verstreek terwijl hij gewoon naar het gezicht van de ander bleef kijken, wat? Hij ging niet wegkijken hoor. Waarom zou hij? ”I’m a hitman,” kwam er uiteindelijk uit de mond van de ander. Een antwoord die hij niet had verwacht als hij eerlijk was… maar aan de andere kant keek hij er ook niet van op. Het was niet dat hij het totaal niet had verwacht. Maar het was wel even.. tja, het was niet iets dat je iedere dag hoorde weet je. ”I’m here to catch that guy, Zeal, I mentioned before,” vervolgde de jongen, waarna hij de fles whisky pakte en er een slok van nam, waardoor Heath de jongen even volgde met zijn ogen. Well… ieder zijn ding right? Hij ging er niet over judgen, iedereen had wel iets weet je. Hij had geen idee wat zijn ding zou moeten zijn though, waarschijnlijk dat hij bijna alles accepteerde? Wie weet. ”I’ve been trying to catch him for a few months and my boss is getting impatient, but I believe I’m getting closer if you’re telling the truth,” klonk er van de jongen af, waarop Heath even knikte. Hij had de ander wel herkend, maar waar hij zich moest bevinden en wat hij echt van hem wist? Helaas niks. Als hij iets over hem zou leren wist hij wel wie hij zou aan tikken.

”And what about you?” ah… de bekende vraag ook weer terug. Hij had hem wel verwacht natuurlijk. Maar het was altijd lastig uit te leggen. ”My brother has a bit of a… weird gift.” sprak hij even rustig tegen de ander, waarna hij even zuchtte en een hand door zijn zwarte krullende haren haalde. ”He can make any gem from just a normal stone… and can bend anything with stones.” vervolgde hij even rustig tegen de ander, waarna hij ook even de fles pakte om er wat uit te drinken. ”People started to make use of his gift.. which caused him to turn into that kind of stone or gem.. and ofcourse people who didn’t know about us, people with gifts, wanted us dead or use us even more, you know?” sprak hij even met een ongemakkelijke glimlach. Het was altijd lastig geweest om Sean een beetje koest te houden met zijn powers en het feit dat zelfs zijn ouders gebruik maakte van Sean… maakte het niet beter. ”So I did the best thing and brought him and his brother here.” sprak hij even met een rustige glimlach. En hier was hij dan, want hij ging de twee niet alleen laten en hij werd toch ook gek thuis. Dus weet je, het was alleen maar beter zo. Hij nam nog een slok en sloot zijn ogen even. ”Crazy how the world work right?” sprak hij even met een grinnik tegen de jongen.