♡ Good conversation got me holding my breath

Song
Olivia's voice

Met lichte rode ogen staarde ze het café in. De mensen om haar heen leek het echter niet te boeien. Het was dinsdagavond, bijna twaalf uur. Er waren veel mensen die een taak hadden in de lus of misschien nog wel buiten de lus werkten. Toch was het voor een dinsdagavond best wel druk in het café. Ze herkende een paar mensen uit het huis van miss Bluebonnet. Ze zag veel van deze mensen alleen. Wilden ze allemaal eventjes uit de sleur ontsnappen? Olivia vond het niet erg, want ze had gemerkt dat als ze eenmaal aan weed gewend was, dat ze heel erg gezellig was. Ze zette haar fake smile op en praatte alsof er helemaal niets met haar aan de hand was. Ook merkte ze dat ze zichzelf flink overschatte en opschepte over zichzelf, iets wat ze normaal gesproken helemaal niet deed. Normaal was Olivia namelijk best wel onzeker. Maar door de drugs was dit gevoel helemaal weg. En dat was de reden dat ze nu op een podium stond, want ze had best wel zitten opscheppen dat ze kon zingen, wat ook waar was. Maar toch, zomaar opeens op een podium klimmen was best wel out of her comfort zone. Dit liet ze echter niet merken. Ze zou nooit meer iets van een emotie laten merken.

De muziek begon te spelen. Het was een instrumentale versie van een van haar favoriete nummers. “I just broke up with my ex, now I’m out here single, I don’t really know what’s next. But I ain’t even trippin’, I’mma chill and sit back, and I know they’ll be coming from the right and the left, left, left.” Terwijl ze begon met zingen, had ze haar ogen gesloten, had ze de microfoon en het standaard steviger vastgepakt. “I just broke up with my ex, you’re the one I’m feeling as I’m laying on your chest, good conversation got me holding my breath, and I don’t normally say this but goddamn, you’re the best, best, best…” Zachtjes bewoog ze heen en weer, liet haar heupen zachtjes  heen en weer gaan. Ergens hoorde ze iemand fluiten en dat gaf haar een grijns op haar gezicht. “And if it feels right, promise I don’t mind. And i fit feels right, promise I’ll stay here all night…just let me lo-o-o-ove you, you. Just let me lo-o-o-ve you, you. Ze opende haar ogen weer en keek naar de paar mensen die verspreid waren over het café. “As I’m laying on your chest, I’ll be out here thinkin’ ‘bout it, it’s just a guess, but something just keeps telling me I’m better then the rest. And I ain’t tryna rush you, but goddamn, I’m a mess, mess, mess.” Ze herhaalde het refrein weer en sloot haar ogen weer tijdens het zingen. Na haar stukje, kwam er een rap stukje. Het werd gerapt door een jongen, maar die was hier niet, dus dat was het enige niet instrumentale stukje uit het liedje. Ze grijnsde, terwijl ze de microfoon loshaalde uit het standaard en door haar benen zakte en met haar heupen draaide. Lachend begon ze het eerste stukje mee te rappen: “I say, “Girl, you need a hot boy”, she say, “You need to stup fucking with them thots, boy”, I say, “You need a real nigga?”, she said, “Yes”, Lord, and what you need your ex for? I’m triple X, Lord. Okay, Olivia my lil’mama, goodbye to the good girl” Bij de rest van het rapstukje danste ze mee, zoals de knappe meisjes in de clubs dat deden. Ze sloot het nummer af, waarna ze vriendelijk boog naar de mensen in het café.

En haar optreden was waarschijnlijk in trek gekomen, want ze werd overladen met drankjes en ze had de gesprekken weer opgepakt die ze eerder had laten staan. Er waren verschillende mannen die een drankje voor haar kochten en om niet rude te zijn, had Olivia ze aangepakt, maar ze voelde de drank het effect hebben op haar lichaam. Daar kwam ook nog eens bij dat ze knetterstoned was, dus Olivia voelde zich weird. Er was een jongen die telkens bij haar bleef staan, ze voelde zijn handen over haar lichaam. Toen ze zich naar hem draaide, keek ze bijna in zijn getuite lippen. Olivia schudde haar hoofd en duwde hem zachtjes achteruit, aangevend dat ze niets wilde. Maar de jongen bleef bij haar staan en Olivia rolde met haar ogen. Voorzichtig liet ze zich van de barkruk glijden en pakte haar oversized spijkerjas, waar ze op had gezeten, van de kruk af. Terwijl ze haar ene hand in haar jas liet glijden, voelde ze om haar andere pols zijn hand. “Kom op baby, ik breng je alleen naar je kamer…” Olivia zag dat hij een paar bewegingen maakten met zijn heupen richting zijn vrienden en de lach op zijn gezicht beviel haar helemaal niet. Daarom trok Olivia zich met een ruk los en met haar vrije hand gaf ze hem een klap in zijn gezicht. “Ik zei, nee!” herhaalde ze zich. In het groepje waarin ze had gezeten werd het even stil. De jongen herstelde zich echter snel en wilde haar vast pakken, maar op dat moment sprong er iemand tussen. Mooi, dat was voor Olivia het startschot om weg te gaan. Met een ruk draaide ze zich om, en verliet ze het café.

Doordat  haar spijkerjasje best wel groot was, kon ze daar lekker in duiken en dat was maar goed ook, want het was buiten best fris. Haar hoge hakken klonken kil door de straten en het gegalm van het café klonk steeds verder en verder. Olivia zuchtte. Ze moest moeite doen om recht te blijven lopen. Ze wilde niets liever dan weg uit het café, maar ze wilde nog niet naar haar kamer. Geen haar op haar hoofd die daar aan dacht. Daarom liep ze verder. Haar benen namen haar eigenlijk vanzelf mee naar de kliffen. Ze wilde rust en de zee zou haar die rust brengen. Eenmaal daar aangekomen liet ze zichzelf neerzakken op de grond en ging op haar rug liggen, zodat haar gezicht gelijk stond aan de sterrenhemel. Wat een rotzooi was het.

Terwijl ze naar de sterren keek, werd haar hoofd langzaam leeg. De gedachten die ze altijd had, aan haar familie, aan het feit dat ze zich zo alleen voelde, ebden langzaam weg. Het voelde eng en vreemd, maar was dit niet stiekem waar ze al die tijd naar had uitgekeken? Haar ademhaling ging sneller. Haar ogen ontdekten een sterrenbeeld in de sterren, was het de grote beer? Ze sloot haar ogen. Ze was niet geïnteresseerd in de grote beer. Olivia hoorde voetstappen, maar ze had ook niet de interesse om haar ogen te openen. Was het de jongen uit het café, die haar gevolgd was? Instinctief sloeg Olivia haar armen om zich heen, om zich te beschermen tegen wie er dan ook naar haar toe kwam. Ze slikte. Ergens was ze niet bang, maar ergens ook weer wel. Verdomme. Waarom kon ze niet gewoon kiezen wat ze was? Gevoelloos of niet. Misschien kwam het op dat het van origine niet in haar zat om geen fuck te geven. Misschien moest ze het nog een beetje leren. Misschien kon ze Clarke om hulp vragen, zij was iemand die het ook allemaal geen reet kon schelen.

“Hey, alles oké?” hoorde ze een stem zeggen. Alles oké? Olivia hoefde niet eens na te denken over die vraag. Maar ze wist niet van die de stem was, dus daarom gaf Olivia nu nog eventjes geen antwoord erop. Voorzichtig kwam ze overeind, en opende ze haar ogen, zodat ze de persoon aan kon kijken, die de woorden had uitgesproken. “Ik zag wat er gebeurde in het café, gaat het?” Eventjes keek Olivia de jongen aan en zuchtte zachtjes. Vervolgens sloeg ze haar ogen neer en schudde toen haar hoofd. Waarschijnlijk kon het deze jongen geen ene fluit interesseren, maar voor Olivia voelde het ergens wel goed als ze alles eruit zou gooien tegen deze jongen. Wat hij er vervolgens mee zou doen, was zijn pakkie aan. “Nee, het gaat echt verschrikkelijk” zei Olivia, nog steeds met haar ogen gesloten “Ik voel me als een of ander object van die jongen, die maar gewoon moet doen wat hij zegt en mijn benen moet spreiden als ik zeg dat hij wel. Ik walg ervan.” Olivia opende haar ogen, om zijn reactie te peilen. “Bovendien voel ik me heel erg alleen, dus ik heb geblowd en heel veel gedronken en nu draait alles en ik ben super misselijk” biechtte ze vervolgens op.