Training Sam - Magnus & Jesse

Jessica had een tijdje geleden zich aangemeld voor de training, ze wist dat ze wel tamelijk kon vechten maar wou toch nog eens oefenen. Nadat ze in groepjes werden gedeelt door mentor Sam, keek ze met een walgelijke tegenzin naar haar partner. Moest ze nu echt tegen een man vechten? Volgens Jesse was iedere man dezelfde, had iedere man dezelfde persoonlijkheid als Erik. Het meisje had doorheen de jaren een diepe haat opgebouwd tegenover mannen, ze meed hen als de pest. Ze walgde aan de herinnering van haar verkrachter en de moordenaar van haar lieve moeder. Het meisje schudde de gedachten snel van zich af en maakte zich gereed voor de training. Ze ging haar woede en haat tevens Erik en mannen goed kunnen gebruiken om deze man flink te slaan. Moest ze een meisje als partner hebben gehad zou ze zich inhouden, maar nu het een man bleek te zijn gaat ze haarzelf niet inhouden. Jessica wist dat ze hier zo hard van ging genieten! Met een brede lach en gebalde vuisten ging ze voor hem staan. 'Ben je er klaar voor?' vroeg ze spottend.

De man wiebelde met zijn handen waardoor er ringen allerlei kleine geluidjes en vonkjes maakten. Daardoor zette Jessica even een stap achteruit. ‘Wat is de gave van deze man? Kan hij ook elektriciteit opwekken?’ vroeg ze zichzelf af. ‘Normaal zou ik me even voorstellen, maar ja’ glimlachte de man sarcastisch. Het kon Jessica geen reet schelen hoe deze man heette dus zei ze onbeleefd: ‘Kan me niet schelen, laten we nu gewoon vechten!’ Het meisje kon niet meer wachten om flinke klappen te gaan uitdelen, zeker nu dat ze bedreigd worden door Hollows. De man zette enkele stappen naar achter en zakte lichtjes door zijn knieën, hij was duidelijk op haar aan het wachten. Jesse zette zichzelf in een loop positie, haar rechtervoet stond achter haar, de linkse voor haar. Als er kleine bliksemschichten langs haar ogen voorschijn kwamen, begon ze te rennen naar de man. Terwijl ze rende had ze haar vuist naar achter geduwd, zodat ze hem een hardere klap te geven. Na een paar seconden, sinds ze in startpositie stond, was ze al bij de man en gaf hem een flinke vuistslag in de borstkas.

Jessica stond verbaasd te kijken toen de man vreemde bewegingen maakte met zijn armen. ‘Ben je een god aan het oproepen om je te helpen?’ vroeg ze spottend. Nietszeggend stuurde de man 2 vuurballen op haar af, waarna Jesse naar de rechterkant liep. Maar botste hard tegen iets onzichtbaar. Jessica zuchtte, ze werd met de neus op de feiten gedrukt, deze man heeft magie… De vuurballen kwamen steeds dichter en dichter op haar af. Ze dacht snel na wat ze kon doen en uiteindelijk liet ze haar hele lichaam bewegen waardoor de vuurballen door haar heen phasen. Jessica zocht weer de magische barrière en legde haar hand erop. Als ze het deed trillen zou het misschien barsten. Het leek maar niet te lukken dus besloot Jessica maar om hem weer aan te vallen. Jesse hield niet van opgesloten zitten, haar verkrachter sloot haar op in haar kamer, sloot haar op in haar eigen lichaam waardoor ze niet eens kon ontsnappen. Woedend om het feit dat weer een man haar opsloot balde ze haar vuisten en begon naar de man toe te rennen.

Een pijnscheut ging door het lichaam van Jessica toen ze pijnlijk viel. De man van de magie had voor elkaar gekregen om haar voet in de grond te stoppen. Het was vast nog niet duidelijk voor de man, maar met Jessica Shepherd liep niet te sollen. Ze keek even naar haar been terwijl ze de pijn verbeet. Haar knie was het de kom, ze wist dat ze niet kon opgeven dus zette haar knie met een schreeuw weer in de kom. De man kwam naar haar toe en even sloeg ze een beetje in paniek. Wanneer ze weer rustiger werd had ze een plan, maar eerst moest ze een beetje toneelspelen. ‘Hoe heet je?’ vroeg de man terwijl Jessica 'hulpeloos' op de grond bleef liggen. Na een poosje liet ze haar grommend haar lichaam trillen, stond ze op en viel ze de man aan. Het meisje duwde hem keihard tegen zijn eigen onzichtbare muur en begon om hem te kloppen. ‘Wat is dat toch allemaal met jullie mannen?!’ schreeuwde ze, links en rechts vlogen haar vuisten tegen het gezicht van de man aan. Ze dacht weer terug aan haar verkrachter, hoe Erik haar moeder genadeloos vermoordde om haar te kunnen verkrachtten. Er ging nu al bloed aan de handen, het bloed van de man die ze nu zowat in elkaar sloeg. Het meisje herinnerde haar nog klaarhelder hoe ze hard ze op Erik sloeg, waardoor hij dood was... Jessica stopte met slaan, misschien was ze al te ver gegaan. Deze woede was niet meer om deze man, deze woede ging over Erik, de pijn en het leed dat hij haar had aangedaan. ‘Jessica.’ was het enige wat ze nonchalant zei, waarna ze de onzichtbare wand weer opzocht om deze te breken. Jesse hield niet van opgesloten zitten dus ze wou hier zo snel mogelijk weg. Ze legde haar hand weer op de onzichtbare muur en begon het te laten trillen.

Terwijl haar hele lichaam trilde om de barrière te vernietigen stelde de man zich voor als Magnus bane. Niet dat het Jessica veel kon schelen hoe hij heette, dus negeerde ze hem. Opeens voelde Jesse hoe de barrière verdween en keek naar de man. Hij liep naar haar toe om zijn laatste woorden te zeggen: ‘Don’t let your past define you, Jessica,’ Magnus, zoals hij dus heette, verliet uiteindelijk het terrein. Het meisje stond op en zag hoe een andere man naar haar toe liep. Ze zuchtte, ze had nu echt geen behoefte aan een hele uitleg van de mentor. Het was dan ook nog een man, dat maakte het alleen nog erger. ‘Kan me geen geen reet schelen wat je gaat je gaat zeggen! Ik heb nu geen zin in een preek van jou!’ waarna Jess met een bovenmenselijke snelheid het oefenterrein verliet. Jessica wou nu even alleen zijn, alleen zonder die mannen rond haar heen. Aangekomen aan de kliffen ging ze haar zetten op een grote rots, net de plek waar ze Ruby leerde kennen. De woorden van Magnus zinderde tot haar door. ’ Laat het verleden niet bepalen wie je bent’ waren de laatste woorden van de man die ze daarnet in elkaar had geklopt. Het verbaasde haar nog altijd dat de man niet boos werd. Heeft het verleden bepaald wie ze nu is? Ja, vast wel, ze is mannen gaan haten om die ene verkrachting. Ze had muren opgebouwd na de verkrachting, Emma had ze laten vallen en na haar dood zette Jessica opnieuw muren om haar heen. Lieve Emma.. er liep een traan langs haar wang, wat miste ze Emma, haar lief, haar vriendin, haar alles… Met haar hand veegde ze de traan weg en begon te rennen, zo snel als ze kon zodat ze al haar miserie kon vergeten.