Olivia Romano ♡ ~ Promise I'll always be there, promise I'll be the cure

♡ Naam: Olivia Ariana Romano.
♡ Leeftijd: 17 jaar.
♡ Uiterlijke leeftijd: 17 jaar.
♡ Geboortedatum: 7 juli 1994.
♡ Geboorteplaats: Palermo, Sicilië, Italië.
♡ Ouders: Giorgio Romano & Cecilia Draguna - Romano.
♡ Broers of zussen: Damien Romano.
♡ Faceclaim: Ariana Grande.
♡ Bijzonderheid:
♡ Aura Reading: Olivia kan de aura's van mensen zien. Een aura is een soort kring van licht om iemand heen, die je het beste kan vergelijken met het noorderlicht. Aura's kunnen allerlei verschillende kleuren hebben en al deze kleuren hebben ook een betekenis. Olivia heeft een boek waarin ze kan zien wat een bepaalde kleur betekent, maar door ervaring weet ze uit haar hoofd wat sommige kleuren betekenen. Ze weet het nog niet van allemaal. Olivia kan een aura laten zien aan de persoon die de aura toebehoort, maar iemand anders kan het niet zien. Dus alleen Olivia en de persoon die het toebehoort kunnen het zien.
♡ Cheer Up Lullaby: Als Olivia gaat zingen, voelen mensen die verdrietig, boos of een andere negatieve emotie hebben zich beter. Het voelt dan alsof er letterlijk "een pak van je schouders" wordt gehaald en je zult je vrolijker en beter voelen. Problemen blijven bestaan, maar omdat je je vrolijker voelt, ga je er anders tegen aan kijken. Als je vrolijk of neutraal bent, zal je niet veel merken van deze bijzonderheid. Hij werkt wel op grote groepen, bijvoorbeeld in een groep van 10, maar om het echt in een groep van bijvoorbeeld 50 mensen te laten merken, zal Olivia deze bijzonderheid beter moeten ontwikkelen.

Olivia is een lieve lieve lieve lieve cupcake, meteen ook haar favoriete eten. She’s the most selfless person on earth. Ze wordt er heel erg blij van om andere mensen te helpen, dat zit in haar aard en daardoor cijfert ze zichzelf best nog wel eens weg. Ook is Olivia vrij naïef: ze denkt dat de hele wereld goed is en net als haar is, dat ze net als haar altijd voor anderen klaar staan. Helaas is dit niet zo, wat haar soms een gemakkelijke prooi maakt voor mensen die niet altijd het beste met de andere mens voor hebben. Olivia is niet echt heel erg intelligent, maar ook niet dom. Ze is creatief ingesteld: ze kan goed zingen (vandaar ook haar mutatie) en bespeelt meerdere instrumenten (piano, gitaar, viool), maar ze kan ook goed bakken (cupcakes, brownies, van alles). Verder kan ze af en toe net iets te ver door slaan “in het moment” en dan overkomen als hyperactief. Sommigen kunnen dit goed handelen, voor sommigen zal ze misschien overkomen als irritant. Ondanks dat ze lief is en eigenlijk altijd aardig, durft ze wel haar mannetje te staan en laat ze niet zomaar over zich heen lopen, alleen komt ze er vaak later pas achter dat mensen gemeen tegen haar zijn geweest, vaak als het kwaad al geschiet is.

Zeventien jaar geleden werd Olivia geboren op het Italiaanse eiland Sicilië, in de hoofdstad Palermo. Haar jeugd verliep eigenlijk als elke normaal kind: ze ging naar school, speelde met vriendjes en vriendinnetjes en deed wat ze moest doen. Er was alleen één verschil met normale kindjes. De ouders van Olivia waren namelijk de baas van een grote afdeling van de maffia op Sicilië. Tot haar tienerjaren merkte Olivia hier vrij weinig van, alleen dat ze vaak naar haar oma moest, omdat haar ouders “moesten werken”. In deze tijd zag Olivia al aura’s, maar ze vond het grappig en leuk, in plaats van dat ze het eng vond, dus ze praatte er niet echt over. Wel maakte ze er veel tekeningen mee, omdat ze dacht dat het normaal was bij mensen, dus als ze bijvoorbeeld een poppetje maakte, was dit altijd een poppetje met een cirkel er om heen. Op school werd hier niet echt aandacht aan besteed, en haar ouders vonden het ook niet echt schokkend, vandaar dat haar bijzonderheid eigenlijk in haar vroege jaren nooit aan het licht is gekomen.

De eerste problemen kwamen pas in haar tienerjaren. Ze leerde zichzelf haar bijzonderheid aan, maar dat was behoorlijk pittig voor haar. Ze testte haar bijzonderheid vaak uit op haar klasgenootjes van de middelbare school, maar werd hier niet echt populair door. Haar medeleerlingen vonden haar raar en gingen liever niet met haar om, en Olivia begreep niet waarom, want ze probeerde alleen maar te helpen? Op haar zeventiende vertelde ze haar moeder over haar bijzonderheid. Haar moeder raakte in paniek: in dit soort families werden “rare dingen” niet echt geaccepteerd. Ze raadde Olivia aan om naar haar oma te gaan, die ook anders was dan normaal. Het bleek dat Olivia haar gave van haar oma had geërfd, en die raadde haar aan om naar de lus in Noorwegen te gaan. Uiteraard was zij er ook van op de hoogte dat er een lus was in Italië, maar ze wilde haar kleindochter niet meer in de buurt van Sicilië hebben.

Vandaar dat Olivia met haar koffertje naar Noorwegen vertrok, om daar meer over haar bijzonderheid te leren en misschien een nieuw bestaan op te bouwen.