One night stand off

Hij wist niet hoe hij moest reageren op het feit dat de jongen hem vertelde dat hij een relatie wilde met hem. Ze kenden elkaar amper en hij werd meteen voor een relatie gegooid. Dat was iets wat hij totaal niet had verwacht. Hij had gewoon iets verwacht als in dat hij niet kon slapen omdat hij aan die nacht dacht, dat eerste deel wat de ander had verteld. Dat hij daardoor niet kon slapen maar de tweede deel had hij niet verwacht. Hij had niet verwacht dat de ander letterlijk zou uitspreken dat hij een relatie met hem zou willen hebben. Hij had het echt niet verwacht. Hij wist ook niet of de ander besefte dat het voor hem zo onverwacht was of niet. Hij snapte het niet echt en wist niet echt wat hij er mee aan moest. Daarom besloot hij hem maar te vragen of hij het bedoelde als een fysieke relatie, eentje die om niks anders draaide dan seks. Hij moest het toch echt wel vragen, aangezien hij het niet zou kunnen begrijpen hoe hij anders op het punt zou komen van het beginnen van een relatie zonder dat ze elkaar echt kenden. Ze kenden de basic dingen nog niet eens van elkaar. Hoelang leefden ze op deze wereld, waar ze vandaan kwamen en al die dingen wisten ze nog niet eens van elkaar en de ander vertelde hem al dat hij een relatie wilde? Hij kon het niet begrijpen. Het was ook gewoon lastig om te begrijpen. Voor hem dan tenminste. De jongen keek hem echter zowat verontwaardigd aan toen hij vroeg of het meer een friends with benefits zou zijn dan een échte relatie. ”Wat? No!” klonk er van de ander af, waarna de jongen zijn hoofd schudde en zijn hand tegen zijn voorhoofd legde. Maar? Huh? Een vriendschappelijke relatie dan? Hij kon het namelijk niet vatten dat de jongen right here and now een relatie wilde. ”I mean a love relationship,” als hij aan het drinken was, dan had hij nu alles uitgetuft als een soort fontein. Want het was best wel een schok voor hem om dit zomaar te horen. Er waren natuurlijk altijd dit soort mensen, dit soort… moedige mensen die het probeerde, maar hij had niet verwacht dat Gerome ook zo’n type was. Hell, hij had nooit verwacht dat Gerome zo’n type was die over dit soort dingen nadacht. ”Of course not right now. Because we don’t know each other well, but the image of you doing what we did, with another guy, makes me jealous. I don’t want that, but I’m also aware that I am in no position to claim you,” klonk er van de ander af, waarop Heath even langzaam knikte en naar de ander keek. Wat een rotzooi. Hij ging even met zijn hand door zijn haren, waarna hij zachtjes zuchtte. Hij wist echt even niet wat hij moest zeggen en keek naar de ander. ”I did not see that coming.” sprak hij even zuchtend tegen de jongen, waarna hij even zijn ogen sloot en even rustig nadacht. De ander werd dus jaloers van het indenken van hem met andere jongens? Hij kon het niet laten om te glimlachen. ”You pictured me with other guys?” sprak hij uiteindelijk met een plagende glimlach, terwijl de jongen weer naar hem keek. Hij kon er niks aan doen, het was misschien wel ietwat lachwekkend om te horen. Voor hem dan, voor de ander was het natuurlijk een stuk minder dat hij hem er nu mee ging plagen. Maar dat was meer iets voor hemzelf, daar werd hij wat kalmer van en hij begon zich er dan ook wat meer op zijn gemak van te voelen. Het was niet persé plagen om het plagen van de ander, maar omdat hij er zelf kalmer van werd en het meer gemakkelijk voor zichzelf maakte.

Het was even… apart om deze gevoelens over hem heen te laten komen. Er was even kortsluiting ontstaan in zijn hoofd terwijl hij kalm probeerde te worden en alles op een rijtje te zetten. Dat was beter voor zichzelf en ook beter voor de ander, aangezien hij dan tenminste ging nadenken over wat hij zei en daarmee dan ook goed na dacht voordat hij iets zei. In plaats van zomaar dingen zeggen en daar spijt van krijgen, daar was hij nooit zo van. Soms wel, maar soms was iets anders dan altijd. En daarbij wilde hij dat al helemaal niet doen in een situatie zoals deze. Dat kon hij Gerome ook niet aan doen. Want als hij eerlijk was? De ander leek hem niet iemand die snel van een ander zou gaan houden, dus om door iets doms te zeggen zijn hart te breken zou ook niet goed zijn. Ook voor zijn geweten zou dat gewoon niet goed zijn. Daar zou hij zeker spijt van krijgen, dus eerst een beetje kalmeren en het op hem in laten werken voordat hij uberhaupt iets zou gaan zeggen. Uiteindelijk sprak hij dat hij dat niet zag aankomen, dat was gewoon heel eerlijk gezegd. Hij had het ook nooit zien aankomen want hij had eerder gedacht dat hij de ander nog een tijdje had kunnen plagen tot de ander het eindelijk een keer door zou hebben, maar meteen voor zo’n kwestie gesteld worden was het toch wel een stuk moeilijker om die switch in zijn hoofd om te zetten. Als hij het had zien aankomen was dat in een mum van tijd gebeurt, maar op een moment als deze moest hij toch eerst wel even alles op een rijtje zetten. Uiteindelijk vond hij het wel weer tijd om de ander weer ermee te plagen. Wat? Dat hielp hem zelf ook en de reacties van de ander was meestal wel leuk en vermakelijk om te zien. Hij vroeg hem of hij aan hem dacht met andere jongens, waarop de ander even grinnikte en zijn hand beschamend achterop zijn hoofd. Kijk dan, daar begon het al. Het was gewoon leuk om te zien. ”Well it was obvious that it wasn’t your first time with a guy, sp my curious mind took me places yes,” Klonk er van de ander af, waarna de jongen grinnikte en Heath het zelf ook niet kon laten om iets te lachen. Waarschijnlijk zou hij niet de goede mensen in zijn hoofd hebben, dat was iets wat hij vrijwel zeker wist. Naja… vooral zijn vriend zou de ander waarschijnlijk niet in gedachten hebben want dat was ook een vrij apart verhaal. Gerome keek echter opeens bedenkelijk naar hem, waardoor hij even knipperde en naar de ander keek. Wat? Wat voor vraag had de ander nu dan? ”With how many guys have you been?” klonk de vraag van de jongen af. Huh? Oke dan, weer even een aparte vraag. Maar ach, als ze toch apart bezig waren dan kon hij beter deze vraag ook maar gewoon beantwoorden zodat dat uit de weg was. Dan wist hij dat ook weer. ”One relationship, four one night stands… no wait, five, including you.” sprak hij met een glimlachje tegen de ander, waarna hij zich achterover liet vallen in het gras. Die goede oude tijd… hij zou niet meer terug willen naar die tijd. Het was zo simpel. In die tijd was het leuk en aardig, maar nu zou hij nooit meer terug willen keren naar die tijd. Zo simpel kon het zijn. ”So? How many girls have seen that gorgeous body of yours?” sprak hij even met een knipoogje tegen de jongen. Hij loog niet, het was zeker een mooi lichaam om te zien. En hij was ook gewoon benieuwd hoeveel vrouwen de jongen naast hem had verslonden voordat hij werd overrompelt door hem.

Het was fijn dat ze beide een beetje konden ontspannen op dit moment. Net was het allemaal een beetje wirwar geweest van gevoelens, maar op dit moment werd het gewoon weer wat ontspannen, dat vond hij voor hen beiden gewoon ook een stuk fijner dan wat er zojuist was gebeurt. Dit voelde gewoon al een stuk beter. Hij hield niet zo van die ongemakkelijke momenten, al kon je ze niet ontlopen helaas. Oh, how he wish he could. Hij vond het leuk dat ze ietwat konden lachen weer, dat scheelde zoveel voor hem dat hij ervan genoot. De jongen vroeg hem dan ook naar het aantal jongens waarmee hij had geslapen. Het was niet een zeer groot getal, hij wilde het dan ook niet super super graag. Soms had hij er wel zin in, natuurlijk. Maar hij wilde het niet graag… met vreemde mensen doen. Daar was hij over het algemeen tegen. En natuurlijk vroeg hij ook met hoeveel vrouwen de ander naar bed was gegaan. Dat was bij hem simpel: nul. De jongen grinnikte even en schudde zijn hoofd op zijn vraag. Wat? Hij meende elk woord hoor. Hij zou nu niet zitten liegen tegen de ander. ”Not that many. I think only two, maybe three,” klonk er van de ander af, waardoor hij even naar de ander keek. Aw, arme puppy. Hij had dus sowieso niet heel veel ervaring. Dat was gewoon bijna te schattig voor woorden. Hij glimlachte zachtjes naar hem en kwam weer wat overeind zitten. Dat was wel wat beter om een gesprek te voeren. ”I am way too busy with work to have a relationship or any relation,” klonk er vervolgens van de ander af, waardoor Heath even knipperde. Ah.. Dus dat zou ook het geval zijn bij hen? Waarom vertelde de ander het hem dan? Dat was gewoon… niet eerlijk. Hij slikte even en keek naar zijn voeten, just his luck. ”So with that being said. You don’t have to answer any of the things I’ve said. I’ll probably be gone in a bit,” klonk er, waarna de jongen zijn sigaret uit drukte in het gras en Heath even zuchtte. Hoe kon je dat uberhaupt eerlijk noemen? Wat als hij hetzelfde had gevoeld? Wat dan? De ander zou dan snel weer weg gaan en dan was hij weer iemand kwijt geraakt. ”But what if I said that I feel the same?” sprak hij tegen de ander, terwijl hij naar hem keek en even slikte. Ah man, wat een stom gedoe dit. Hij keek naar de ander en legde zijn hoofd zuchtend weer tegen de schouder van de ander aan. ”Well, if you’re leaving soon we could just make it a good time.” sprak hij schouderophalend tegen de jongen, waarna hij zijn ogen sloot. De jongen had eerder gezegd dat hij hem beter wilde leren kennen en daarna een relatie met hem zou willen en het volgende moment zei hij dat hij bijna weg ging en dat hij niet meer hoefde te antwoorden op wat hij had gezegd eerder. ”I mean, first you say you want to have a relationship with me, but if you leave… well.. I won’t be able to take that.” sprak hij tegen de jongen, waarna hij wat overeind kwam en met zijn vingers langs de wang van de ander gleed. ”I mean.. I can take it if it’s temporary, but not for forever. I don’t want to fall in love if you’re going to leave me behind.” murmelde hij tegen de ander, terwijl hij probeerde om recht in de ogen van de ander te kijken.

De jongen leek niet echt te weten hoe hij erop moest antwoorden toen hij vroeg wat er zou gebeuren als hij hetzelfde als de ander voelde. De ander slikte even en er was niet echt een antwoord van zijn kant af op deze vraag. Dat was misschien dan ook wel een moeilijke vraag voor de ander om te antwoorden maar dat was wel iets wat hij eigenlijk wilde weten voordat hij überhaupt aan iets zou beginnen met de ander. Maar dat zou de ander hopelijk ook wel snappen. De jongen keek nog even naar hem toen hij zijn hoofd tegen zijn schouder had gelegd, maar richtte al snel zijn blik weer af van hem om naar voren te gaan kijken. Toen sprak hij dat als hij binnenkort weg ging ze er gewoon een leuke tijd van konden maken. Dit was niet zozeer in relatie achtig, maar gewoon.. tja. Fysiek meer. ”Maybe.. But wouldn’t that just make it harder?” klonk er van de jongen, waarop Heath even naar de jongen keek en zijn schouders ophaalde. ”I mean it more like a physical relationship as long as you’re here.” sprak hij rustig tegen de ander, waarna hij naar het gras keek en wat met zijn eigen vingers klooide. ”I mean… our bodies are compatible and we both feel attraction. We don’t have to be in a relationship and enjoy… well.. that kind of stuff.” sprak hij even met nadruk op ‘that’. Als ze aan niks gebonden wilden zijn.. dan was het zonde om dit zo te laten gaan. Vond hij dan, hij wist natuurlijk niet hoe de ander erin stond. Het zou zomaar zijn dat de ander daar totaal niet in geïnteresseerd was, maar het was maar een idee weet je. Vervolgens sprak hij dat hij het niet aan zou kunnen als de ander hem achter zou laten als ze een relatie zouden beginnen. Dan zouden ze voor die korte periode een relatie hebben en wat dan? Dan bleef je achter met een gebroken hart en werd alles alleen maar moeilijker. De jongen keek op toen hij met zijn hand langs zijn wang ging en zag het kleine glimlachje op zijn gezicht. Als de ander wat meer zou glimlachen zouden er zoveel mensen voor hem vallen, dat wist hij zeker. Vervolgens sprak hij dat hij het aan zou kunnen als het tijdelijk zou zijn, maar niet voor altijd. Hij wilde niet van de ander gaan houden als hij hem achter zou laten. De jongen zuchtte even en keek weg van hem, waarna het even stil was. Het was natuurlijk een lastige kwestie, dat wist hij zelf ook, maar dat betekende niet dat ze niet in eventuele oplossingen konden denken. Want hey, misschien was het zo dat beiden over een tijdje zeiden dat het toch niks was en dan geen harsh feelings en dan konden ze ook weer door gaan. Het waren nu gewoon dingen in de trant van ‘wat als’. Na een tijdje richtte de jongen zijn blik weer op hem, waardoor Heath hem even aan keek. Hij wist niet wat hij kon en moest verwachten van de ander. ”Listen, Heath,” klonk er van de jongen af, waarna hij zijn vrije hand pakte en met zijn duim over de rug van zijn hand gleed. De jongen keek even naar beneden, naar hun handen, waardoor het even stil was. ”You probably know that my job is dangerous, but I can’t quit it. My boss would kill me if he heard it,” klonk er van de ander af, dat was eigenlijk ook niet wat hij had bedoeld met zijn eigen zin, maar hij zou de ander eerst laten uitspreken voordat hij ging zeggen wat hij wilde zeggen. ”I wish I could just leave everything and stay here forever, but then there will always be a chance that my boss will find me and kill us,” klonk er van de jongen af, waarna de duim van de jongen langs zijn kaaklijn ging en Heath even slikte. Hij sloot zijn ogen even, ietwat genietend van de aanrakingen van de jongen. Voor hoelang het dan ook nog mocht gaan duren. ”I don’t want to put you in any sort of danger,” mompelde de jongen, waarop Heath zijn ogen weer opende en met een glimlachje naar de ander keek. Hij snapte hem wel, dat was precies ook zijn gedachtegang met zijn broers, dat hij ze hier naar toe had gehaald om ze te beschermen en datzelfde beschermen was precies wat Gerome ook deed voor hem nu. ”I didn’t mean that you have to quit your job..” sprak hij zachtjes tegen de jongen, waarna hij de hand van Gerome vast pakte en er zachtjes in kneep. ”I meant that.. I’m fine if you come by once in a while. Even if it’s just for a couple of hours.” sprak hij met een zacht glimlachje tegen de ander, waarna hij naar de hand van de ander keek met een zachte blik. Hij was een geliefde al compleet verloren, alles was beter dan iemand compleet verliezen. Dat was hem al een keer overkomen en dat wilde hij gewoon niet nog een keer. Daarom was hij al blij met alle kleine dingen. Hij bracht Gerome’s hand dichterbij en drukte een kus op de rug van de hand. ”I just don’t want to start anything if you’re never coming back.” sprak hij zachtjes tegen de ander, waarna hij naar de ander keek met een zachte blik in zijn ogen. Dat was het minste wat hij van de ander vroeg, meer hoefde hij niet van de ander. Hell, hij was zo makkelijk met alles eigenlijk.

Natuurlijk verwachtte hij niet van de ander dat hij meteen zijn baan zou opgeven voor hem. Dat was vrijwel onmogelijk gezien de situatie. Daarbij als hun relatie toch op de klippen liep dan was het al helemaal stom doordat de jongen dan zoveel had opgegeven en zoveel risico had gelopen voor de relatie om vervolgens toch teleurgesteld te worden. Met de aantrekking zat het wel goed, maar nu moest hij er alleen nog achter komen voor zichzelf of er echt nog iets anders was buiten de aantrekking die hij voor de ander voelde. Dat kon een moeilijkere opgave zijn voor hem, aangezien het sowieso soms al lastig was om te bepalen wat je voelde voor iemand. Soms dacht je dat je iemand leuk vond maar dat bleek dan toch niet zo te zijn en tja… hij wilde er wel zeker van zijn. Hij wilde niet roekeloos in een relatie te stappen om alleen maar te bedenken dat hij dit helemaal niet wilde. Hij sprak tegen de ander dat hij helemaal niet verwachtte van de ander om zijn baan op te zeggen, waarna hij de hand van de jongen pakte en er zachtjes in kneep. ”Then how..?” mompelde de jongen even. Het was toch simpel? Voor zijn part hoefde je bij een relatie niet constant bij elkaar te zijn. Dat waren de meeste koppels ook niet. Die werkten ook gewoon en zagen elkaar dan aan het eind van de dag na het werken of aan het begin van de dag voordat ze weg gingen. Het was niet altijd rozenblaadjes en zonneschijn en waarschijnlijk zou je alleen maar aan elkaar ergeren als je constant op elkaars lip zat. De hele dag door. Dus nee, hij was daar ook geen voorstander van. Soms even weg zijn van elkaar kon ook wel eens voordelen geven. Hij sprak daarom ook dat hij bedoelde dat het oké was als hij soms langs zou komen, zelfs als het maar voor een paar uur was. In die paar uur kon je best veel doen, right? Hij drukte een kus op de rug van de hand van Gerome. Waarop de jongen een kleine glimlach op zijn gelaat kreeg. Hij sprak tegen de ander dat hij gewoon niks wilde beginnen zolang de ander nooit meer terug zou komen. Dat zou vrijwel hetzelfde zijn als dat de ander zou sterven. Dat was ook nog iets wat eigenlijk niet mocht gebeuren. Soort van regel? Al zou hij dat niet echt zo gaan uitspreken, het lag waarschijnlijk toch wel een beetje voor de hand dat de ander niet moest sterven. En anders zou er misschien alleen maar druk op hem komen te liggen en zou hij anders gaan doen alleen omdat hij zei dat hij niet moest sterven. Dan was de kans alleen maar groter dat er juist ongelukken gingen gebeuren. Gerome keek even naar hem, waarna de jongen voorover boog en hij de zachte lippen van de ander op de zijne voelde. Hij legde voorzichtig een hand op de wang van Gerome en kuste hem zacht, met ietwat tederheid terug. ”I could never leave you forever,” klonk er zachtjes van de ander af tussen hun lippen door, waardoor hij even zachtjes glimlachte en zijn hand van de wang van de ander af haalde zodra hij iets terug begon te trekken. ”I’m sure I can manage to visit you often. I usually finish my job fast so I can stay here between jobs,” klonk er van de ander af met een kleine glimlach, waarop Heath even knikte en naar de hand van Gerome keek. ”Just remember that this is all ‘if’s” sprak hij zachtjes tegen de ander, een beetje serieus. Aangezien tja, ze moesten eerst kijken of dit inderdaad echt was wat ze dachten dat het was voordat ze over twee weken al met een fikse ruzie uit elkaar zouden gaan. Dat was niet bepaald iets wat hij in gedachten had. Als hij iets wilde dan wilde hij er vol voor gaan, maar dan moest hij het wel zeker weten, dat was het een beetje bij hem. En dat zou dan sowieso beter zijn voor hen beiden, daar was hij zeker van overtuigd. Hij kon een gaap niet onderdrukken en legde even een hand voor zijn mond om niet al te onbeleefd over te komen. Hey, in dat opzicht was hij dan wél weer goed opgevoed hoor! ”I already feel a lot better now that I know what’s going on.” sprak hij zachtjes met een zachte glimlach tegen de ander, waarna hij naar hem op keek. ”I was so worried that I wasn’t able to sleep well.” sprak hij met een grinnik tegen de ander. Hij werd er gewoon wakker van en in slaap komen was altijd zo lastig dan.

Hij wilde niet meteen de hele sfeer verpesten door wat hij wilde gaan zeggen, maar het was natuurlijk wel iets wat gezegd moest worden. Er was een klik, maar een klik zei niet alles. Het was dan niet meteen dat het zo was. Dat was het jammere er aan, maar er was een begin. Zonder begin was er niets geweest en dat begin hadden ze al gemaakt. Dat begin voelden ze al, nu nog het eind. Hij vertelde dan ook dat het allemaal dingen waren met ‘als’ en dat nog niks zeker was op dit moment. Het was gewoon goed om te weten dat als de ‘als’ echt zou worden dat het dan niet voor niks was. Dan was er iets van zekerheid. Als ze dit zouden besluiten dan was er ook voor hem zekerheid dat de ander niet zomaar zou verdwijnen. Het glimlachje verdween van de lippen van de ander af, wat te begrijpen was, maar gelukkig begreep de jongen het wel wat hij vertelde, aangezien de jongen even knikte. De jongen leek er al vrijwel zeker van te zijn, maar tja, het was dan ook eigenlijk meer van zijn kant af dan van Gerome’s kant af dat twijfelende. Wat hij echter niet kon onderdrukken was een gaap. Het was al laat en hij had de afgelopen tijd nooit zo goed geslapen dus zijn lichaam maakte hem nu duidelijk dat het echt wel tijd was om te gaan slapen. Het was ook niet gek, nu de zorgen weg waren uit zijn hoofd was het tijd voor rust. En met rust kon je goed slapen. Hij sprak dat hij zich nu al veel beter voelde nu hij wist wat er mis was. De jongen glimlachte daarop ook even zachtjes terug naar hem, waarna hij naar hem keek en sprak dat hij zo bezorgd was dat hij niet goed had kunnen slapen. De jongen grinnikte hier zachtjes op. ”That makes two,” sprak de jongen op zijn woorden. Dat was ook wel een beetje te zien ook aan de ander. De wallen waren bij Gerome toch echt wel duidelijker dan dat ze bij hem zelf waren. ”You want to go to sleep? Now that your worries are gone? I think we could both use some,” sprak de jongen met een lichte grijns, waarop Heath zachtjes grinnikte. Slaap konden ze zeker wel gebruiken ja. En niet eens een beetje ook. Hij knikte even en rekte zich even uit. ”But, only sleeping.” sprak hij even met een plagerige grijns tegen de ander met een nadruk op alleen slapen, er licht vanuit gaande dat de jongen had bedoeld om samen te gaan slapen. Een beetje plagen was oké right? Het was waarschijnlijk toch wel duidelijk dat iets in die trant niet zou gebeuren. Vooral omdat de twee allebei dood op waren en gewoon wilden slapen. Al wist je nooit wat er ging gebeuren natuurlijk, niks kon uitgesloten worden. De lichte grijns van eerder impliceerde voor hem dat ze samen gingen slapen, al kon hij het ook natuurlijk verkeerd op hebben gevat. Hij kwam rustig overeind en keek even naar de ander met een zachte glimlach. ”So.. where?” sprak hij even tegen de ander met een zachte glimlach.

Hij kon het niet laten om de ander even te plagen. Hij ging natuurlijk wel weer uit van dingen die de ander misschien niet bedoeld had, maar dat zou hij dan vanzelf horen. Zelf vond hij het meer een soort zekerheid dat ze zich dit beiden zouden herinneren morgen. Want tja, van te weinig slaap kon je gaan hallucineren en het feit dat de ander zat te drinken.. Het was gewoon meer een zekerheidje voor hem dat hij wist dat de ander het niet was vergeten de volgende ochtend. Er was natuurlijk een kans dat hij het gewoon herinnerde, maar hij deed liever zeker voor het onzekere. Als je diegene naast je zag liggen dan kon je er gewoon van uit gaan dat je je herinnerde wat de dag ervoor was gebeurd en dat het niet… nep was. Hij plaagde de ander dat het alleen maar om slapen zou gaan, waarop de ander even grinnikte. ”Of course. I wouldn’t be able to do anything else I’m afraid,” grapte de jongen terug, waarop hij even zachtjes grinnikte. Toen hij vroeg waar ze zouden gaan slapen kwam de ander overeind en glimlachte hij zachtjes terug naar hem. ”My room. I don’t have a roommate, plus it’s.. clean,” begon de jongen met een verontschuldigende glimlach. Naja, het was wel waar, hij was niet de schoonste. De ander leek heel net te zijn en zijn kamer was ook een stuk schoner dan de zijne, dus ergens had hij die keuze ook wel verwacht. Plus geen kamergenoot want die konden soms ook moeilijk doen en hij had geen idee hoe moeilijk de zijne zou doen. En zijn broers waren er niet die hun konden storen midden in de nacht, dus dat was misschien ook wel beter gezien de problemen die ze soms konden hebben. Zijn hand werd zachtjes vastgepakt, waardoor zijn blik even naar hun handen gleed, maar hij al snel weer zijn blik terug liet gaan naar het gezicht van de ander. ”But if you prefer your room I wouldn’t mind it either,” vervolgde Gerome zachtjes, waarop Heath zachtjes glimlachte. Ah, hem maakte het niet zo heel erg uit als het aan hem lag. Zolang er maar een plek was om te slapen niet waar? De jongen draaide zich om, waarna hij richting de deur liep om naar binnen te gaan. Hij deed er even een stapje bij om naast de ander te komen en glimlachte naar hem. ”I’m fine with going to your room, it’s not a problem at all.” sprak hij met een zachte glimlach tegen de jongen. Dat was voor hem niet echt een probleem. Zolang hij daar niet weer opeens drugs zou nemen zou het wel goed gaan. Hij wilde gewoon slapen, ze waren beide bekaf, morgen zou een nieuwe dag zijn met nieuwe kansen. ”But you’ll have to lead me… I kind of forgot which room was yours.” sprak hij met een ongemakkelijk glimlachje. Tja, die dag was toch al zo’n rotzooi geweest dat het misschien wel logisch was dat hij het nummer van de ander niet had onthouden, die dag waren er immers nog hele andere dingen gebeurt waardoor dat een beetje voorrang had in zijn gedachten. Maar dat was misschien wel wat begrijpelijk. Dat zou de ander vast wel begrijpen.

Nu hij er beter over na dacht wilde de jongen waarschijnlijk niet eens samen slapen, of tenminste, had hij het in eerste instantie niet zo bedoeld, maar het was nu nog lastig om het terug te draaien en daarbij leek de jongen er toch geen problemen mee te hebben dat hij toch bij hem zou slapen. Dus waarom zou hij het dan alsnog wel terug draaien? Hij zag het probleem er niet meer van, dus hij zou het gewoon door zetten ook. De jongen vroeg wel of ze naar zijn kamer konden gaan, omdat zijn kamer niet al te… schoon was. Daar was hij zich ook erg van bewust, maar hij was over het algemeen gewoon… te lui om op te ruimen. Dat was een beetje zijn probleem maar over het algemeen had hij al moeite met zich aanzetten tot iets. Waaronder zelfs al kleren aan trekken. Dat kon je zien, aangezien de eerste keer dat hij Gerome was tegen gekomen… was hij halfnaakt. Letterlijk. Dus tja dat gaf wel aan hoe lui hij soms was. Vooral een broek aan doen was zooooveel moeite. Echt niet normaal hoeveel moeite het kon kosten om gewoon een broek aan te doen. Hij sprak tegen de ander dat hij het geen probleem vond om naar de kamer van de ander te gaan. Hij was zelfs tevreden met een bank op dit moment. Zolang hij maar ergens kon slapen vond hij het helemaal prima. Gerome glimlachte dankbaar naar hem op zijn woorden, waarna hij knikte. ”My room it is,” sprak de jongen terwijl hij de deur opende en ze naar binnen liepen. Dat was toch weer een stuk minder fris. Het was namelijk niet het warmste geweest buiten, zelfs met een t-shirtje aan. Hij sprak dat de ander hem wel naar zijn kamer moest leiden, aangezien hij was vergeten welke kamer van Gerome was. Tja… het was lastig geweest om dát detail te onthouden. Er waren toen andere dingen die zijn aandacht hadden getrokken. De ander grinnikte op zijn woorden, waarop Heath even naar de ander keek. ”Wasn’t planning on letting go anyway,” klonk er van de ander, waarna hij even hun handen op hield en Heath even zachtjes grinnikte. Voor de rest zwijgend liepen ze verder door het huis. Beiden waarschijnlijk in gedachten verzonken, misschien van die avond. Hij slikte even en volgde de ander rustig naar zijn kamer. Toen ze stopten keek hij naar de kamernummer van de ander. Onthouden. Gerome keek nog even naar hem, waarop hij zachtjes glimlachte en zachtjes kneep in de hand van de ander. De jongen stak zijn sleutel in het slot en opende de deur van de slaapkamer waar hij al een keer eerder was geweest. Hij liet zijn blik gaan over de schone kamer, terwijl Gerome zijn hand los liet. ”You want to push them together or just snuggle up in one?” klonk er met een lichte grijns terwijl hij zijn spullen weg legde. Hij liep rustig naar het bed van de ander en ging er rustig op zitten. Zo breed waren ze toch niet dat ze niet samen in één bed zouden passen? ”One bed should be enough right?” sprak hij even met een zacht glimlachje tegen de ander, terwijl hij met zijn hand over het bed gleed. ”Or are you a ‘mover’?” oftewel iemand die heel veel bewoog in zijn slaap en daarmee de ruimte nodig had. Dan zou hij namelijk wel een tweede bed erbij willen hebben in plaats van een enkel bed. Want dan hadden ze zeker niet genoeg ruimte.