Cyrek weigerde het te hebben over zijn bijzonderheid. Hij wou afleiding van zijn wolf, niet er nog meer over praten. Hij probeerde van onderwerp te veranderen en beantwoordde de vragen Connor wat vaagjes. Gelukkig drong Connor niet door en hadden ze het al snel over Connor’s bijzonderheid en wat hij ermee deed. Toen ze suggestie kwam om ergens anders heen te gaan, wist Cyrek niet of hij wel echt ergens anders wou zijn, maar zijn nieuwsgierigheid wist het alsnog te winnen. Op de vraag waar ze de heen zouden gaan kreeg hij geen antwoord. Ze liepen de bar uit. Achter hen hoorde ze hoe de groep mensen meteen hun tafel in nam. Cyrek gaf er verder geen aandacht aan. De nieuwsgierigheid gloeide nog altijd in zijn lichaam en hij hield zijn blik gericht op Connor. Hij wou de jongen opnieuw vragen waar ze heen zouden gaan, maar wist zich in te houden. Het ging met heel veel moeite waardoor hij er uiteindelijk toch nog uit zag als een enthousiaste puppy die heel graag voor een wandeling wou gaan. Connor merkte het op en grinnikte geamuseerde. Vragend hield Cyrek zijn hoofd wat opzij, niet begrijpend wat er zo grappig was. Maar hij kreeg geen uitleg voor de reactie. "Don't freak out," zei Connor in plaats daarvan. Nog altijd vragend en nu ook wat verwarrend keek Cyrek hem aan. Cyrek wou hem vragen waar hij niet bang voor moest worden, maar toen legde Connor een hand op zijn schouder en veranderde omgeving.

Verdwaasd en beduusd keek Cyrek om zich heen. Was dit een.. supermarkt? Even keek Cyrek nog verbaasd, totdat zijn blik naar Connor ging en hij nog net de vleugels zag. Cyrek’s ogen begonnen te glunderen. ”That’s so cool!” riep hij enthousiast uit. God, kon hij maar teleporteren. Dat was zoveel cooler en makkelijker dan een weerwolf zijn. "See? Any place, less than a second," sprak Connor met trots. Cyrek knikte, nog altijd enthousiast en onder indruk. ”It’s really cool,” zei hij, duidelijk onder de indruk van diens bijzonderheid, maar al snel kwam de nieuwsgierigheid terug. Hij keek even om zich heen. Maar wat deden ze in een supermarkt? Cyrek’s blik ging terug naar Connor en hij wou het hem vragen, maar opnieuw wist Connor Cyrek’s vraag te beantwoorden voordat de jongen deze kon stellen. "Now we can do this the fun way and take anything we want, or we can be boring and pay. In which case we probably won't even be allowed to take any booze 'cause of you. It's up to you," legde Connor uit. Cyrek keek op van de keuze die hem werd gegeven. Peinzend keek hij opnieuw om zich heen. Even blikte hij naar Connor voordat hij op zoek ging naar het gangpad waar de drank zich bevond, nog steeds niet wetend wat hij zou kiezen. Hij wist dat hij hier geen drank zou kunnen kopen. Al eerder deze avond had hij het hier geprobeerd en gefaald. De kassière zou hem ongetwijfeld herkennen en de drank niet meegeven als ze hem zag, zelfs niet als Connor het voor hem zou kopen. Maar om nou te gaan stelen… Cyrek had al laks aan veel regels, maar de regels die hij verbrak had hij enkel zichzelf mee. Hij wou anderen niet tot last zijn, niet anderen in de schulden of problemen werken. Peinzend keek hij naar verschillende flessen drank. Het was wel heel verleidelijk om gewoon wat flessen te pakken en weg te teleporteren. De tactiek was feilloos en ze zouden niet gepakt kunnen worden. Hij richtte zich terug op Connor. ”Say, the people in this village, they relive the same day over and over again, right?” vroeg Cyrek na ter bevestiging. Zijn blik ging terug naar de drank. ”So if we steal some booze it won’t be that big of a deal; tomorrow it’ll just be there again, they wouldn’t even notice it’s gone,” probeerde Cyrek zo de misdaad goed te praten. Hij hoopte dat Connor zijn gedachtegang kon beademen en niet dat Cyrek het concept van de lus toch verkeerd in zijn hoofd had zitten.

Tot zijn verbazing waren de twee beland midden in een supermarkt. Cyrek was nog nooit ergens heen geteleporteerd en was duidelijk onder de indruk. Hij zou toch ook veel liever zo’n bijzonderheid hebben dan een weerwolf zijn. Hij voelde de wolf in hem hevig protesteren bij die gedachte, maar probeerde hem nog zo goed mogelijk te negeren. Het zou enkel een kwestie van tijd zijn voordat de wolf had besloten dat hij niet meer te negeren viel, maar dat was een zorg voor later. Hopelijk gebeurde dat enkel niet als hij bij Connor was. Hij wou de jongen niet nu al af laten schrikken. Al snel werd duidelijk waarom ze in een supermarkt waren. Ze zouden drank gaan halen. Connor gaf Cyrek de keuze of ze het zouden kopen of zouden stelen. Kopen zou het waarschijnlijk al niet worden omdat Cyrek sowieso herkend zou worden, maar om het nou te stelen. Cyrek voelde een naar onderbuik op komen bij die gedachtes. Nog in twijfel liep hij richting het gangpad waar de drank zich bevond. Bedenkelijk keek hij naar de vele flessen. Hij wist nog niet alles van lus, maar wist wel de basis. Zo vroeg hij aan Connor of het klopte dat de mensen die zich in het drop bevonden elke dag opnieuw herleefde. "Right," bevestigde Connor. Zo begon Cyrek toch wel op betere gedachtes te komen. Want als die mensen elke dag opnieuw zouden herleven, dan was het toch ook niet erg als ze wat flessen drank stalen? Het zou er de volgende dag toch weer gewoon staan. "Exactly. You could violently murder everyone in this place and it'd still be fine," reageerde Connor op Cyrek’s speculatie. Verbaasd en in lichte shock had Cyrek zijn blik op Connor gericht. ”Violently murder?” herhaalde hij zachtjes. Dat ging wel heel ver. Cyrek zou zichzelf waarschijnlijk nooit zover kunnen krijgen om echt iemand te vermoorden. Hij schudde even zijn hoofd. Natuurlijk bedoelde Connor dat er ook niet mee. Het was enkel een voorbeeld. Wel een heel agressief voorbeeld, maar enkel een voorbeeld. Cyrek besloot zich daarom ook op de flessen drank te richten. Voorzichtig pakte hij een fles van het schap. Weifelend keek hij ernaar. Zou hij echt? Het leek alsof Connor door had dat Cyrek nog steeds zat te twijfelen. "Stealing barely counts as a crime, it's just... more convenient. So take anything you want," zei Connor. Met de fles in zijn handen keek hij even terug naar Connor. Hij trok diens woorden wel in twijfel. Was het echt nauwelijks een misdaad? Het was misschien niet veel, maar nog steeds een misdaad. Hij keek op zodra Connor hem met een serieuzere blik aankeek. "Just don't tell Bluebonnet, or anyone for that matter, don't need them knowing I'm a 'bad influence'," zei Connor hem nog, waar wel uit bleek dat dit toch een grotere misdaad was dan dat Connor hem probeerde hem wijs te maken. Cyrek grinnikte lichtjes. ”If I were to tell here I’d be digging my own grave, so don’t worry about that,” antwoorde hij op diens woorden. Even richtte hij zijn blik op de fles, waarna hij de knoop doorhakte. ”Only this bottle and only this once,” ging Cyrek nu akkoord. Een keer kon geen kwaad, maar hij wou er zeker geen gewoonte van maken. Hij wist niet of hij zich aan die woorden kon houden als hij met Connor bleef omgaan, maar voor nu probeerde hij zichzelf ervan te overtuigen van wel.

Connor had Cyrek’s vermoedens bevestigd, maar had er een paar verontrustende woorden aan toegevoegd. De jongen bedoelde het vast niet zo, maar het klonk wel heel heftig. Cyrek kon het dan ook niet helpen dat met milde shock op diens woorden reageerde.  "Just an example," stelde Connor hem gerust. Cyrek keek hem even aan en knikte. ”Right,” murmelde hij zachtjes. Hij kon ook wel na gaan dat het enkel een voorbeeld was geweest, maar het was zo’n extreem voorbeeld. Connor probeerde hem verder ervan te overtuigen dat het echt geen kwaad kon om wat te stelen. Hij zei hem dat het nauwelijks een misdaad was, maar voegde er vervolgens wel aan toe om niks tegen Bluebonnet te zeggen. Nog altijd twijfelde Cyrek, maar besloot uiteindelijk voor een derde optie te kiezen. Hij zou deze keer een fles stelen, misschien uit lichte wraak omdat het hem eerder niet was gelukt om wat te kopen, maar daar zou het ook bij laten. Een keer kon geen kwaad. "If you're sure," antwoordde Connor op zijn woorden. Cyrek knikte. Ergens had hij het gevoel dat hij de jongen teleurstelde, maar hij probeerde dat gevoel weg te drukken. Hij wou dit soort dingen niet doen voor iemand anders, dat zou hem geheid op het verkeerde pad zetten.

Cyrek keek op zodra Connor opnieuw een hand op zijn schouder legde. Hij kon verder geen reactie geven of ze stonden alweer buiten. Gedesoriënteerd keek Cyrek even om zich heen. Het duurde even voordat hij de omgeving herkende, vooral omdat hij nog maar een dagje in de lus zat. Vervolgens ging zijn blik naar de fles die hij nog altijd had. Langzaam daalde het besef in dat hij inderdaad het gewoon had meegenomen. Doordat hij het niet bewust langs de kassa had gesneakt voelde het raar aan. Alsof hij de fles enkel leende en elk moment weer gewoon terug ging zetten in het schap. "So, first crime, how does it feel?" Cyrek keek op van de vraag. Alsof de jongen door had dat Cyrek zich er vreemd onder voelde. Connor klonk nieuwsgierig. Cyrek keek hem aan en haalde weifelend zijn schouders op. ”It’s weird,” gaf hij toe. Zijn blik ging terug naar de fles drank. ”It doesn’t feel like I’ve stolen anything. It just feels like I borrowed it or something,” probeerde Cyrek uit te leggen, hopend dat Connor het gevoel begreep en hem niet raar aan ging kijken voor zijn uitleg erover. ”I expected more thrill I suppose,” voegde hij eraan toe. Op TV leek het immers allemaal zo intens en vol adrenaline, dit was behoorlijk saai. Het was eigenlijk niks aan. Even keek hij opnieuw om zich heen. Hij herkende het verblijf. De nieuwsgierigheid en ongeduld kwam alweer terug. ”What are we going to do now?”

Uiteindelijk had Cyrek dan wat gestolen. Het was meer één fles, maar alsnog, hij had wat gestolen. Eerlijk gezegd had hij verwacht dat hij zich schuldiger zou voelen. Het voelde helemaal niet als stelen aan. Zodra Connor ernaar vroeg hoe hij zich voelde, gaf hij eerlijk antwoord en zei hij ook dat het niet zo spannend had aangevoeld als hij aanvankelijk had gedacht. Je zag altijd zoveel spanning en adrenaline in films en series. Nu was het eigenlijk doodsaai. Cyrek zou haast voorstellen om nog terug te gaan en alsnog een fles te halen, maar wist zich in te houden. Misschien had Connor al iets veel leukers in gedachte. "Next time we'll go in guns blazing, how about that?" sprak Connor plagerig. Cyrek grinnikte zachtjes en schudde zijn hoofd. ”Sounds awesome,” reageerde hij en ging zo mee in het spel. Tenminste, hij ging er vanuit dat Connor enkel een grapje maakte. De volgende vraag van Cyrek kon iedereen die Cyrek al een beetje kende van veraf al zien aankomen. "There's plenty of options. I know this shady club, or we can go to the park, or hang out at the beach, or go annoy people, pick anything you want," suggereerde Connor. Cyrek maakte een bedenkelijk geluidje terwijl hij even omlaag keek naar de fles die hij vasthad. Hij was het niet gewend om de keuze te maken. Als omega was hij geboren om te volgen, dus om nu zelf iets te kiezen was uit zijn comfortzone. Daarbij zou hij waarschijnlijk ook de meest verkeerde keuze maken. Waarschijnlijk was de beste optie het park of het strand. Dan konden ze rustig de fles leegdrinken en wat kletsen, maar Cyrek kon het niet helpen dat hij dat ontzettend saai vond klinken. De andere optie, naar de club gaan, klonk heel erg aanlokkelijk, maar hij voelde zijn wolf al heel hard tegenstribbelen bij de gedachte alleen al. Hij kneep even zijn ogen dicht in de hoop dat hij de wolf kon negeren en eens zelf de beslissing kon nemen. Een club met zoveel geluid, mensen en flitsende lichten zou hem hoogstwaarschijnlijk niet goed doen, maar zou dat dan betekenen dat hij nooit uit kon gaan? Dat weigerde hij. Hij opende zijn ogen weer en richtte zich op Connor. ”Let’s go to the club,” antwoordde hij met een grijns terwijl hij de wolf in hem onrustig voelde worden. Watje, hij moest er maar tegen kunnen.

Zijn wolf ging keihard tegen hem in. Zei hem dat hij er niet heen moest gaan. Dat hij in de buitenlucht moest blijven en genieten van het subtiele maanlicht. Cyrek weigerde er echter na te luisteren. Als hij dat zou doen, waar zou het dan stoppen? Zou dan de enige acceptabele plek voor hem zijn in het park onder een volle maan? Ja dag. Hij wou genieten van zijn leven. Dingen doen die hij niet mocht doen van zijn ouders. Nu had hij eindelijk de vrijheid en hij zou ervan genieten. Zo ging hij akkoord met het idee om naar de club te gaan. "They're very lenient with giving alcohol so don't worry about that," zei Connor en gebaarde naar de fles in Cyrek’s handen. Even keek Cyrek omlaag naar de fles en knikte. Hij kon de fles nog opbergen in zijn jas voordat Connor hem vast greep en ze weer ergens stonden. Gedesoriënteerd keek Cyrek om zich heen. Hij kende de omgeving nog te weinig om überhaupt te weten waar ze waren, maar in de buurt van hen hoorde hij al de zware bas van muziek dus waarschijnlijk waren ze dichtbij de club. Cyrek kreeg ergens de neiging om iets te zeggen over het teleporteren. Nog steeds vond hij het ontzettend cool, maar zijn hoofd begon te tollen door de plotselinge verandering in de omgeving en hij voelde zich misselijk worden – maar dit kon ook komen door de overheersende geur van de riolering en de alcohol die hij al vanaf hier kon ruiken door zijn goede neus.

Cyrek richtte zich op de club en wou naar binnen stappen, maar Connor hield hem tegen. "If anyone bothers you just call for me, I'll take care of it. Don't take drinks from anyone, don't get too drunk, don't follow anyone. If you need a break you can call for me too," sprak Connor. Fronsend keek Cyrek hem aan. Serieus? Regels? Cyrek vond het ergens ironisch dat hij hier heen was gegaan met de hoop dat hij de regels eindelijk kon omzeilen, maar het leek erop dat hij zich alsnog aan bepaalde eisen moest voldoen om zijn veiligheid te verzekeren. Cyrek wist ook dat Connor hem de regels enkel op droeg voor zijn eigen best wil en knikte daarom braaf. Vervolgens richtte Cyrek zich terug op de ingang van de club. Bij de ingang stonden twee bewakers, maar beiden leken ze er niet om te geven dat Cyrek overduidelijk minderjarig was. Met een lichte grijns liep Cyrek naar binnen. De muziek was overweldigend. Hij voelde de bas door zijn hele lichaam heen trillen. Daarbij hoorde hij niet alleen de muziek, maar ook de vele mensen. Hij schudde zijn hoofd zodra hij de wolf voelde janken. Nee dit vond hij niet leuk. Koppig stapte Cyrek verder naar binnen. Hij zou hier plezier hebben, zelfs als hij zichzelf moest forceren. Hij greep een glas gevuld met een of andere drank van een tafel af en nam er een paar slokken van. Jammer genoeg deed het zijn hoofd niet goed. Om zichzelf nog een beetje rust te gunnen besloot hij nog een beetje afstand te houden van de meute. Veilig bleef hij aan de kant van de dansvloer staan. Zelf wist hij ook niet goed hoe het er normaal aan toe ging in een club, dus zou hij eerst even toekijken. Hopelijk zou de wolf ook wat meer tot rust komen als de situatie wat begrijpelijker werd en hij meer tijd had om de vele verschillende prikkels te verwerken.

Eenmaal bij de club aangekomen wou Cyrek het liefste meteen doorlopen, maar Connor hield hem nog tegen. Een stel regels werden hem opgelegd. Ergens wou Cyrek ertegenin gaan. Het laatste wat hij op het moment wou was zich aan regels gaan houden, maar hij snapte ook dat als hij zich niet aan de regels zou houden hij enkel zichzelf in de problemen zou werken. Hij knikte daarom enkel. Of hij zich ook echt aan de regels zou halen was een tweede. Hij liep de club binnen en pakte een beker van de tafel af waarin wat drank zat. Wat wist Cyrek niet, maar er zat zeker wel wat alcohol in. Even ging zijn blik naar Connor, maar de jongen leek zijn afstand te houden. Iets wat Cyrek tot zekere hoogte wel fijn vond. Zo kon hij in alle ‘rust’ zich acclimatiseren en wat meer wennen aan de vele prikkels die hij binnenkreeg. Hij hoopte dat het uiteindelijk minder erg zou worden naarmate hij er meer gewend aan zou raken. Op het moment bonkte zijn hoofd van de verschillende geluiden, lichten en vele mensen die er waren. De wolf in hem jankte wanhopig om weg te gaan, om zichzelf te bevrijden uit deze nauwe situatie, maar Cyrek zette nog koppig door. Als hij nu weg zou gaan zou het betekenen dat hij nooit in een club zou kunnen komen en dat was wel het laatste wat hij zou willen.

Aan de andere kant bood Connor nog enige geruststelling. Hij kende de oudere jongen nog geen twee uur, maar op het moment was hij wel de enige waar Cyrek zich het meest comfortabel bij voelde. Even ging zijn blik terug naar Connor. Hij slikte zodra hij opmerkte hoe Connor al met iemand anders aan het praten was. Stond hij er dan toch alleen voor? Paniek begon opnieuw op te laaien. In een laatste poging om tot rust te komen goot hij de drank naar binnen en pakte hij nog een beker van de tafel. Hij hoopte de drank ook van die beker in een keer op te kunnen drinken, maar de wolf in hem vond het genoeg. Met een klap, die gelukkig niet was te horen door de muziek, viel de beker uit zijn hand op de dansvloer. Zijn ogen verwijdde zich zodra hij zich besefte wat er ging gebeuren. ”No! Please don’t!” jammerde hij nog wanhopig in zijn hoofd naar de wolf, maar ook de wolf had een eigen willetje en genoeg van de marteling waarin Cyrek hen had gestuurd. De ijsblauwe ring die rond zijn grijze irissen lag droop door de barrière heen. Langzaam begonnen zijn ogen blauw te kleuren terwijl hij zich besefte dat hij hier weg moest komen. Strompelend probeerde hij door de menigte te komen. Hij kon zich moeilijk voortbewegen doordat hij nog maar half controle had over zijn lichaam. Wankelend, strompelend en al half voorovergebogen zag hij de uitgang van de club. Een paar stappen verwijdert van de uitgang verliet een pijnlijke schreeuw gemixt met een dierlijke grom zijn mond. Hij viel voorover op zijn handen en knieën. Hij kneep zijn ogen dicht terwijl hij met al zijn macht de transformatie probeerde tegen te gaan, maar de wolf had al de overhand genomen. Zijn lichaam begon zich te vormen. Zijn kleren scheurde van zijn lichaam terwijl de botten zich verplaatste onder zijn huid. Nog een pijnlijke grom verliet zijn lippen. Doordat hij nog geen band had met zijn wolf bleef de transformatie een pijnlijke ervaring. Vacht verscheen op zijn huid en uiteindelijk stond een bruine wolf in de club. De wolf deed geen moeite om ook maar om te kijken naar Connor en liep meteen de club uit.

Met goede moed was Cyrek de club binnen gelopen, maar eenmaal binnen wist hij eigenlijk al dat het gedoemd fout te gaan. Toch zette hij koppig door. Hij wou dat dit ging werken. Nee, het moest werken. Hij wou niet zijn hele leven leven in isolatie enkel omdat die stomme wolf wat geluiden niet aan kon. Die wolf moest maar gewoon wennen aan de vele prikkels en de sensatie. Dit zou immers zeker niet de laatste keer zijn dat hij zichzelf in deze situatie zou zette. Koppig probeerde hij zichzelf ervan te overtuigen dat het overweldigende gevoel enkel van korte duur was. Dat het enkel even wennen was en dat hij uiteindelijk wel gewend zou raken aan de vele geluiden, lichten en mensen. Maar de wolf in hem dacht er heel anders over. De wolf werd onrustiger met de minuut en liep nu al een paar goede minuten te janken in zijn hoofd, wat alles enkel erger maakte. Met nog een paar slokken alcohol hoopte Cyrek de instincten en zijn wolf te kunnen negeren, maar de wolf had al de overhand genomen en hij kon er niks meer aan doen. Hij voelde hoe hij de controle over zijn lichaam beetje bij beetje begon te verliezen. Hij probeerde zich nog een weg door de menigte te banen terwijl zijn lichaam al begon te veranderen. Met een schreeuw gevolgd door een grom viel hij neer op de grond terwijl de botten zich verplaatste en het haar uit zijn huid kwam zetten. Uiteindelijk voelde hij hoe hij totaal de controle over zijn lichaam kwijt was en enkel de wolf nog over was. De wolf wou natuurlijk meteen de club uit en zorgde ervoor dat hij zo snel mogelijk buiten stond.

Met al zijn macht probeerde Cyrek de wolf ervan te overtuigen om terug te gaan. Niet zozeer omdat hij terug wou gaan naar de club, maar omdat hij terug wou gaan naar Connor. Hij wou de jongen niet zomaar achterlaten aangezien hij een van de weinige was die het tenminste goed met Cyrek leek te vinden. Goed, misschien dacht Connor daar nu wel anders over. De wolf had echter een eigen wil en wou voor geen goud terug naar die drukke plek. Met zijn neus in de lucht proefde hij de avondlucht en probeerde hij de plek te vinden waar de natuur het beste was. Met de geur van gras en bomen in zijn neus begon hij zijn weg voort te zetten in de richting van het park. "Cyrek wait!" klonk het achter hem. Cyrek probeerde met al zijn macht het lichaam tot een halt te roepen. Als de wolf dan niet naar hem kon luisteren, kon het dan alsjeblieft wel naar Connor luisteren? De wolf trok zich niks aan van Cyrek, maar hij werd wel geprikkeld doordat iemand de naam van Cyrek noemde. Hij kwam tot een halt en draaide zich half naar de jongeman toe die de club uit was gekomen. Op zijn hoede bleef de wolf op een goede afstand staan en keek hij Connor enkel aan. Cyrek was blij dat de wolf was blijven staan, maar hoe moest dit in hemelsnaam verder?

De wolf zou het nooit lang volhouden in de menigte. Cyrek had geluk gehad dat hij bijna de uitgang van de club wist te bereiken voordat hij was veranderd, aangezien het ervoor zorgde dat zijn wolf meteen de club uit kon lopen. Op die manier voorkwam hij in ieder geval dat de wolf nog door een menigte van mensen moest lopen, want dat zou enkel voor meer chaos zorgen. Niet dat dit niet voor chaos zorgde, maar dit had Cyrek niet meer in de hand. De wolf liep meteen de club uit en stak zijn neus in de lucht om op zoek te gaan naar het dichtstbijzijnde stukje natuur dat hij kon vinden. Zodra hij eenmaal de geur van gras en water rook, besloot hij daarheen te gaan. Echter kwam hij niet ver toen Cyrek’s naam werd geroepen. Vragend en op zijn hoeden kwam de wolf tot stilstand en draaide hij zich een kwartslag om naar Connor. De wolf herkende Connor, maar vond hem een slechte invloed op Cyrek en wou daarom het liefste weer weglopen van de man. ”We need to get out of here before we get into trouble,” sprak Connor verder. De wolf knikte eens. Ja, ze moesten inderdaad hier weg. Dus besloot de wolf zich weer om te draaien en zette hij zijn weg voort naar het park. Daar was het veel beter en dat was vast ook precies wat Connor bedoelde. De wolf negeerde de geschrokken kreten en verbaasde blikken van de paar mensen die op dit tijdstip nog buiten waren en liep recht zijn neus achterna. Ondertussen probeerde Cyrek nog met al zijn macht om controle over zijn lichaam terug te krijgen, maar het leek hem niet te lukken. Uiteindelijk kwam de wolf dan aan in het park waar het rustiger was dan in de stad. Blij dat hij eindelijk natuur had gevonden, legde de wolf zich neer in het gras en keek hij uit op de vijver.