De woorden die Connor sprak kwamen niet helemaal aan. Cyrek hoopte heilig dat de wolf naar Connor zou luisteren hen hem terug zou volgen naar het verblijf, maar de wolf wist ook beter dan terug te gaan naar een plek waar hij enkel overprikkeld zou raken. Hij wou natuur. Het liefste wou hij teruggaan naar het strand zodat hij daar eens goed zijn onrust kon loslaten en het op een rennen kon zetten, maar toch weerhield iets hem er nog van om Connor achter te laten. Kennelijk was Cyrek’s affectie voor de jongen al groot genoeg dat ook de wolf zich realiseerde dat hij Connor niet zomaar kon achterlaten. De wolf knikte op diens woorden, was het helemaal mee eens dat ze ergens anders heen moesten gaan, waarna hij zich omdraaide en richting het park begon te lopen. Even keek hij nog achterom en tot zijn genoegen zag hij dat Connor hem volgde. Wat de jongen zei tegen de anderen negeerde hij. Zo negeerde hij ook de paar geschrokken dorpelingen die nog buiten waren. Eenmaal in het park voelde de wolf zich al iets meer thuis. Hij legde zich neer in het gras en genoot van het uitzicht. Eventjes tot rust komen. ”So uh,” klonk het achter hem. De wolf keek om naar Connor die bij hem in de buurt stond. De jongen pakte een stok op. ”Fetch?” Right, alsof wolven van apporteren hielden. Natuurlijk hielden ze wel van spelen, maar dat het liefste natuurlijk met anderen wolven. Echter zag de wolf ook in dat hij Connor niet zomaar kon negeren. Dus stond de wolf op en liep hij naar Connor toe. Voor Connor kwam de wolf tot een halt en ging hij braafjes zitten. Of hij de stok ook echt zou halen was een tweede, maar hij zou in ieder geval voor nu naar hem luisteren. Hij was immers een omega, anderen orders opvolgen was zijn taak.

Terwijl de wolf het lichaam had overgenomen, kon Cyrek niks anders dan enkel toekijken. Hij was al blij genoeg dat de wolf tenminste nog een beetje leek te luisteren naar Connor. Anders was de wolf waarschijnlijk al lang weg gesprint om ergens anders een ommetje te maken. De wolf leek ook in te zien dat Cyrek Connor wel mocht en besloot daarom de jongen niet achter te laten. In plaats daarvan had hij de jongen naar het park begeleid. De wolf was in eerste instantie van plan geweest om gewoon uit te rusten en even bij te komen van de vele prikkels waar Cyrek hen net aan had bloot gesteld, maar Connor leek andere plannen te hebben. Kennelijk dacht de jongen dat een wolf en een hond twee dezelfde dieren waren, aangezien de jongen een stok oppakte en vervolgens verwachtte dat de wolf eropin zou gaan. De wolf wou de jongen echter niet teleurstellen, waardoor hij voor de jongen plaatsnam en geduldig afwachtte. Alright, hij zou het spelletje mee spelen. Voor hetzelfde geld was het leuk. Met een geweldige zwaai werd de stok ver weggegooid. De wolf volgde het stuk hout met zijn blauwe ogen, waarna zijn blik terugging naar Connor. ”Go get it!” Dat klonk toch veel te enthousiast om nog te negeren. Daarbij wou de wolf ook wel even zijn poten strekken. Met een geweldige vaart begon de wolf naar de stok toe te rennen. Het voelde fijn aan om eens weer te kunnen rennen zonder dat Cyrek hem probeerde tegen te houden. Het leek erop dat Cyrek het eindelijk eens goed vond. De wolf nam de stuk in zijn bek, waarna het met dezelfde vaart weer terug rende naar Connor. Braaf legde hij de stok weer neer en wachtte af. Hij had nog niet gerend, hij wou nog meer energie kwijt kunnen! Met plezierige oogjes keek hij de jongeman aan, wachtend totdat hij de stok weer zou gooien.

In eerste instantie had de wolf het apporteren afgewezen. Tenminste, het leek hem nou niet echt een activiteit voor een wolf en niets in hem zei hem ook om echt enthousiast te worden, maar aan de andere kant wou hij Connor ook niet teleurstellen. Dus besloot de wolf het maar een kans te geven. Geduldig wachtte hij op het moment dat Connor de stok had weggeworpen, waarna de wolf er achteraan schoot. Het voelde goed om eens echt goed te bewegen en het besef begon in te dalen dat dit eigenlijk de beste manier was om even te rennen en even te sporten, zonder dat hij echt veel ruimte nodig had. Cyrek en hij moesten dit vaker doen. Zodra de wolf de stok weer terug aan Connor had gegeven, wachtte hij geduldig totdat het trucje weer werd herhaald. En hij ging weer achter de stok aan. Zo gingen de twee nog een tijdje door. Ze werden niet gestoord door anderen en de wolf kreeg eindelijk de beweging waar hij de hele tijd naar had gesnakt. Terwijl de wolf moe werd, merkte hij op hoe de worpen ook minder ver kwamen. Zodra de wolf de stok weer voor de zoveelste keer terug kwam brengen, en hij op merkte dat Connor zich in het gras had neergezet, besloot hij dan ook dat het genoeg was geweest. Hij was Connor dankbaar dat hij hem had vermaakt en wou hem dat ook het liefste zeggen, maar jammer genoeg kon de wolf niet praten. In plaats daarvan keek de wolf hem enkel met een dankbare blik aan, voordat hij eindelijk Cyrek weer toeliet om het lichaam over te nemen. Opnieuw begonnen de botten onder zijn huid te bewegen terwijl zijn vacht uitviel. Het terug transformeren ging gelukkig minder pijnlijk doordat Cyrek zich daar niet tegen protesteerde. Uiteindelijk zat Cyrek weer voor Connor in het gras. Echter was hij eerder door zijn kleren heen gescheurd en zat hij daardoor nu butt naked in het gras. Even was hij opgelucht om het feit dat hij weer controle had over zijn lichaam, totdat dat besef begon in te dalen. Meteen probeerde hij op de beste manier mogelijk zijn edele delen te bedekken, maar met niks anders dan zijn eigen handen kwam hij niet ver. Zijn blik ging wat hulpeloos naar Connor. ”I’m sorry,” mompelde hij zachtjes terwijl zijn hoofd rood aan liep van schaamte. Dit was nou niet bepaald de indruk die hij wou maken op de jongen.

Aan alles kwam een eind en het was wel duidelijk dat Connor moe was geworden van het vele gooien met de stok. Daarbij had de wolf ook wel genoeg beweging gehad en had hij er geen moeite mee dat het spelen tot een halt werd geroepen. Dankbaar keek hij de jongen nog even aan. ”No problem,” reageerde Connor. De wolf knikte nog even, waarna hij Cyrek weer toe liet om het lichaam over te nemen. Eindelijk mocht Cyrek weer terug keren naar zijn lichaam. Het proces zag er pijnlijk uit, maar gelukkig deed het veel minder pijn doordat Cyrek zich er niet tegen verzette. Echter was het eindresultaat minder cool dan een grote wolf. Nu zat er een halfnaakte jongen in het gras. Meteen schoot Cyrek overeind en probeerde hij zijn edelen delen te bedekken, maar hij had nu veel meer dan enkel wat gras, dus hij kon het alleen wanhopig proberen om het te bedekken met zijn handen. Hij was blij dat Connor zijn blik had afgeweken, maar schaamde zich wel ontzettend om de situatie waarin hij zich nu bevond. Rood aangelopen verontschuldigde hij zich voor de situatie. ”It’s fine,” reageerde Connor, ook al betwijfelde Cyrek of het wel echt goed was. Hij knikte daarom enkel. Hij was in ieder geval blij dat Connor er verder geen opmerkingen over gaf of boos op hem was. Ondertussen voelde Cyrek ook woede opkomen tegenover zichzelf en de wolf. Hij had kunnen weten dat het zo ging lopen als hij de grenzen ging opzoeken en dit was zeker niet de indruk die hij wou maken op Connor. Nu leek hij gewoon op een klumsige weerwolf, wat hij eigenlijk ook was.

Hij keek voorzichtig op terwijl Connor op stond. ”We gotta go before anyone else sees you,” zei Connor. Opnieuw knikt Cyrek. Veel in te brengen had hij niet. Connor legde al een hand op Cyrek’s schouder en voordat Cyrek het wist stonden ze in de badkamer van het verblijf. Even keek Cyrek wat verrast om zich heen door de plotselinge verandering, maar zodra zijn blik veel op de kast met handdoeken, greep hij er snel een van en sloeg hij deze om zijn middel heen. ”We’ll just never mention this,” sprak Connor. Cyrek richtte zich tot hem en knikte opnieuw braaf en dankbaar. ”Thank you,” bedankte hij de jongen zachtjes. Dankzij Connor hoefde hij niet in z’n naakie door het dorp heen te slenteren en kon hij tenminste snel zijn kleren weer aan trekken. ”I’m really sorry for how this ended,” verontschuldigde hij zich vervolgens en keek Connor voorzichtig aan. ”Let’s hope we can have some more fun later, alright?” vervolgde hij nu met een lichte glimlach. ”I don’t mind getting some more alcohol together or something,” voegde hij eraan toe. Hij wou niet te gretig overkomen, maar hij wou aan de andere kant ook aangeven dat hij zeker wel interesse had om meer tijd met Connor te spenderen en meer dingen van hem te leren. Immers had de jongen hem ook alcohol gegeven, wat meer kon Cyrek nog vragen?