Welkom
Rules
Guide
Time line
Key words

P l o t ;
Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer... Lees verder!

Running from the devil Birdpl11

T e a m
Admin
Viccy
Admin
Zeal
Mod
Connor
Mentor
Olivia

S w a p



C o u n t
#


C r e d s ;
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:


Running from the devil Firefo11
15 oktober 2016


Running from the devil Birdpl11

Deel
 

 Running from the devil

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Running from the devil   Running from the devil Emptydi apr 14, 2020 12:28 pm


Zo snel als hij kon liep Victor terug naar het huis. Heel de tocht durfde hij geen seconde trager te lopen of te verspillen aan over zijn rug kijken. Ook al wist Victor dat hij genoeg energie had afgenomen om de ander voor langer tijd bewusteloos te houden, de neiging om over zijn schouder te kijken moest hij heel erg onderdrukken. Het voelde gewoonweg alsof niet-Zeal elke seconde wakker kon worden en achter hem aan kon komen om opnieuw zijn handen rond zijn keel te leggen. En de angstige kant van zijn brein was nu eenmaal groter dan de rationele kant op dit moment. Toch hield Victor vol en racete hij naar het huis. Zonder erbij na te denken dat er waarschijnlijk nog mensen aan het slapen waren gooide hij de deur open en riep hij de mentor. “Zeal!” Zijn stem voelde nog pijnlijk aan van de wurging van daarnet—al had zijn bijzonderheid de grootste schade al teniet gedaan—en hij had maar weinig lucht door het lopen, maar hij probeerde zich er zo weinig mogelijk van aan te trekken en schreeuwde verder: “ZEAl!” Iemand ging de trap af om te kijken wat er aan de hand was, maar het was niet Zeal en dus probeerde Victor de jongen te negeren. Al was dat moeilijk wanneer hij zich bedacht dat hij er niet uit moest zien. Hij voelde het bloed opgedroogd aan zijn nek plakken, een beetje moest ook aan zijn haar hangen samen met het vuil van de val en de strijd die daarop had gevolgd. Blauwe plekken waren waarschijnlijk al rond zijn nek aan het vormen en hij was zeker dat zijn kleren er ook niet al te best uitzagen. Toen Zeal na een paar seconden nog niet voor hem stond stormde hij de woonkamer in terwijl hij nogmaals de mentor riep: “ZEAL!”
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptydi apr 14, 2020 3:49 pm

Running from the devil


Zeal had gedacht eindelijk eens uit te kunnen slapen, maar opnieuw had dat er niet ingezeten. Dit keer was hij echter niet wakker geworden van een nachtmerrie of van een kamergenoot die het nodig had gevonden om zijn haar roze te verven, maar was hij wakker geworden van gestommel beneden. Normaal zou hij het hebben genegeerd en gewoon verder zijn gaan slapen, maar doordat hij een mentor was voelde hij zich toch enigszins verantwoordelijk voor de andere peculiars en besloot hij maar uit te zoeken wat voor het lawaai had gezorgd voordat het nog meer mensen wakker zou maken. Met een slaperige kop -waar zijn roze haren prachtig alle kanten op stond- had hij een tanktop en joggingsbroek aangetrokken om vervolgens de kamer zachtjes uit te glippen om te voorkomen dat Connor ook nog zou wakker worden. Hij liep in een wat gehaaste trap over de hal en merkte al op dat andere peculiars het lawaai ook al hadden gehoord en nu wat verdwaasd om zich heen keken. ”Go back to bed,” zei hij tegen een paar. Hij wist niet wat er gaande was, maar wist wel dat hij er waarschijnlijk het beste alleen op af kon gaan aangezien hij de anderen ook niet in mogelijk gevaar wou brengen. Voor hetzelfde geld was het gewoon een kok voor het ontbijt die dingen had laten vallen. Wie wist. Zodra hij bij de trappen aankwam hoorde hij hoe iemand opnieuw zijn naam riep. Hij fronste zodra hij zich besefte dat hij het dus ook al eerder, maar toen onbewust, had gehoord. Het moest wel echt een probleem zijn als iemand zo specifiek naar hem vroeg. Hij stommelde de trap af waar hij opnieuw iemand vond die nu bezorgd de woonkamer in aan het loeren was. Zeal zei ook tegen die peculiar om terug naar boven te gaan, waarna hij de woonkamer in liep.

Daar viel zijn blik op Victor. Zijn blik werd wat verbaasd zodra hij zag in wat voor staat Victor zich verkeerde. De kleren van de jongen waren vies en het was duidelijk dat hij in een gevecht had gezeten. De jongen had blauwe plekken in zijn hals en zelfs bloed aan zijn huid. Fronsend liep Zeal op hem af. ”Victor,” begroette hij hem enkel. Tijd voor koetjes en kalfjes was er niet. ”What happened?” vroeg Zeal meteen verder. Nu hij voor Victor stond liet hij zijn blik nogmaals over de jongen heen gaan. Victor leek zelf niet erg gewond te zijn, maar wel overduidelijk van streek. ”Did someone attack you?” vroeg Zeal nu verder. De markering in Victor’s hals en zijn vieze kleren zeiden wel degelijk dat de jongen was aangevallen. En dan was het nog de vraag wie of wat. Voor hetzelfde geld was het een Hollow geweest. En als het een andere peculiar was, dan hadden ze alsnog een probleem wat een problematische peculiar konden ze deze crisis ook niet gebruiken. Zeal kreeg al de neiging om naar nog meer details te vragen, maar wist ook dat de jongen zijn verhaal moest doen, pas daarna zou Zeal verder vragen.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptydi apr 14, 2020 8:27 pm


Niemand. Er was niemand in de woonkamer. Terwijl hij verder de kamer in liep en nog eens om de mentor schreeuwde probeerde hij te bedenken wat hij nu moest doen. Hij kon moeilijk alle slaapkamers afgaan op zoek naar de jongen. Maar dat was wel het enige dat hij kon doen. En dus draaide hij zich om om naar de eerste verdieping te gaan, en toen zag hij Zeal de kamer binnenkomen. Nu de ander zo voor hem stond, kon Victor even niets anders doen dan naar hem staren. 'Victor.' Het was dus effectief niet Zeal geweest doe hem daarnet had aangevallen. Opgelucht haalde Victor diep adem en liet hij een beetje van de paniek van zich afglijden. Maar die kwam al even snel en dubbel zo hard terug. Want er was een dubbelganger van Zeal in de lus die bezig was met mensen te vermoorden, en die hem had willen vermoorden. Moeizaam haalde Victor adem en luisterde hij naar de jongen die tegenover hem stond. 'What happened.' Ik werd aangevallen door niet-jou, maar hij kreeg de woorden niet over zijn lippen. Nu hij hier zo stilstond voelde hij ook de effecten van de adrenaline pas echt. Eerst waren het enkel zijn handen die begonnen te trillen, maar al snel volgde de rest van zijn lichaam. Het voelde als een van zijn nachtmerries, maar dan echt. 'Did someone attack you?' Hij richtte zijn blik op Zeal. Hoe moest hij dit vertellen. "You did," zei hij uiteindelijk. Hij richtte zijn blik op zijn handen, wou ze zo aanmanen om te stoppen met trillen, maar het lukte niet. "O-or at least someone who looked like you." Het kostte hem duidelijk moeite om de woorden uit te brengen. Hij voelde zich alsof hij elk moment kon instorten. Toch zette hij zo goed als mogelijk was een glimlach op en zei hij: "Without the pink though." Maar de lach verdween even snel als hij gekomen was. Rusteloos haalde hij zijn hand door zijn haar. Hopelijk wist Zeal wat te doen, want zijn hersenen leken vastgeroest te zitten.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptydi apr 14, 2020 9:13 pm

Running from the devil


Dankzij zijn verleden wist Zeal perfect hoe hij zichzelf kalm kon houden in een verontrustende situatie, maar toch begon ook bezorgdheid op te spelen. Het was duidelijk dat er iets met Victor was gebeurd, het leek erop alsof iemand hem had aangevallen, maar wat er precies was gebeurd kon Zeal natuurlijk niet op het eerste gezicht weten. Hij beval zichzelf om niet te veel vragen te stellen, wetend dat dat enkel de paniek erger kon maken. Hij merkte op hoe Victor’s handen trilde en hoe de jongen van streek leek. Wat er ook was gebeurd, het had ervoor gezorgd dat Victor behoorlijk van slag leek. Zeal wist ook dat het zaak was dat Victor zijn emoties onder controle kreeg voordat zijn krachten met de vrije loop gingen. Zeal had hem dan weliswaar geholpen, maar het maakte niet uit hoe goed je je krachten trainde; sterke emoties konden het altijd naar boven brengen. Uiteindelijk eindigde Zeal met de vraag of iemand hem had aangevallen. Het antwoord wat Victor daarop gaf viel rauw op zijn dak. "You did," antwoordde Victor. Verward keek Zeal op. Even vroeg hij zich af of hij toevallig aan slaapwandelen deed en hij Victor in zijn slaap had aangevallen, maar toen begon het besef te dalen. "O-or at least someone who looked like you," sprak Victor verder. Woorden die Zeal’s vermoeden bevestigden. Zeal voelde de woede en frustratie opkomen. Hij balden zijn handen tot vuisten en week zijn blik af om te voorkomen dat hij het meteen op Victor zou afreageren. Daarbij voelde hij niet alleen woede opkomen, maar ook paniek. Het feit dat zijn tweelingbroer in de lus zat, zorgde nog altijd voor onrust en nu leek het erop dat Laxus het ook nodig had gevonden om Peculiar aan te vallen. Zeal richtte zijn blik terug op Vcitor en merkte op hoe hij glimlachte. "Without the pink though," maakte Victor nog duidelijk. Zeal moest daar toch licht om grijnzen voordat hij zijn hoofd schudde.

Hij merkte op hoe Victor rusteloos was en voelde bij zichzelf de stress ook gigantisch toenemen. Echter wist hij ook dat hij dat niet tegenover Victor kon laten zien. ”Let’s sit down,” stelde Zeal daarom voor. Hij wenkte richting twee zetels die geplaatst waren tegenover de openhaard en nam plaats op één van de stoelen. Even behield hij zijn blik op de kool dat nog lag in de openhaard. Enkel al nadenken of praten over zijn tweelingbroer bracht vervelende herinneringen terug, maar hij moest het aan Victor uitleggen. Hij kon niet langer doen alsof het probleem niet echt bestond. Hij kon het niet langer negeren. Hij had het al aan Connor uitgelegd, maar het leek erop dat Laxus op meer uit was dan enkel one night stands. Het leek erop dat hij toch ook echt wou moorden. Of in ieder geval vechten. Even nam Zeal de tijd om bij de goede woorden te komen en om zijn temparement weg te schuiven. Hij moest zijn echte emoties nu zo goed mogelijk onderdrukken. Hij richtte zijn blik uiteindelijk terug op Victor. ”The guy you’ve met is Laxus, he’s my twin brother,” legde Zeal nu uit. ”Due some issues from the past, he’s out to make my life a living hell and is torturing, fighting, killing, manipulating and sleeping with people in my name.” Het leek erop dat Laxus bij Victor niet Zeal’s naam had gebruikt, aangezien de jongen meteen naar hem had gevraagd. Zeal ging wat rechter zitten en richtte zich beter op Victor. ”I will take care of him, don’t worry.” Desondanks het feit dat hij tegen zichzelf had gezegd dat hij het zou uitleggen, wou hij ook niet te veel kwijt over de situatie. Het enige wat Victor hoefde te weten, was dat Zeal het niet was en dat Zeal ervoor zou zorgen dat Laxus niemand meer iets zou doen. Zeal besloot zich daarom al snel op iets anders te richten, iets wat veel belangrijker was in zijn ogen. ”But are you alright? Are you hurt anywhere?” vroeg Zeal nu verder. Op het eerste oog leek alles lichamelijk oké te zijn met de jongen, maar je wist maar nooit.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptywo apr 15, 2020 12:02 pm


Hoewel hij de lichte grijns op Zeals gezicht wel zag, kon hij niet de energie vinden die met iets beters dan een halve glimlach te beantwoorden. Gelukkig merkte de ander al snel zijn rusteloosheid op en stelde hij voor om neer te zitten. Victor volgde de jongen en zette zich op de nog vrije zetel. Zijn ellebogen zette hij op zijn knieën zodat hij zijn hoofd in zijn handen kon laten rusten. De houding zorgde ervoor dat hij zich afgesloten voelde van de wereld en zich wat kon concentreren op rustig worden. En ondertussen luisterde hij naar Zeal die sprak: ‘The guy you’ve met is Laxus, he’s my twin brother. Due some issues from the past, he’s out to make my life a living hell and is torturing, fighting, killing, manipulating and sleeping with people in my name.’ Victor verliet de eerdere houding en keek op. “Some issues?” vroeg hij ongelovig. Hij voelde zichzelf kwaad worden en probeerde het gevoel weg te stampen, iets dat maar half lukte als hij zei: “I’d say it’d take more than a few issues to start torturing people.” Ondertussen zat hij net als Zeal rechter en had hij zijn blik op de mentor gericht. Hij richtte zijn blik nu naar de grond voor hem en probeerde diep adem te halen om zichzelf wat te kalmeren. Die woorden waren er rauwer uitgekomen dan hij had bedoeld. Zeal richtte zich op Victor en probeerde hem gerust te stellen: ‘I will take care of him, don’t worry.’ En al knikte Victor gewillig, geloven deed hij het niet. Dan richtte Zeal zich op een ander onderwerp: ‘But are you alright? Are you hurt anywhere?’ Victor keek weer op en hield zijn blik op de ander. “I don’t think so,” antwoordde hij terwijl hij nervous de ring rond zijn vinger ronddraaide. “He tried to strangle me, but my peculiarity healed the worst of it already.” Met de energie die hij had overgehouden na het gevecht had hij zijn bijzonderheid de ergste schade voelen helen. Het enige probleem was dat zijn bijzonderheid niet veel kon doen voor mentale schade. “But I’m not alright. I’m everything but alright.” Zijn vingers gingen van het spelen met de ring naar het krabben van het bloed dat aan zijn kleren en huid hing. “I can’t handle murder. I can’t handle people trying to kill me or kiss me witho—” hij stopte met praten. Hij was niet van plan geweest om daar iets over te zeggen, maar had het in zijn paniekerig praten dan toch gedaan. Met zijn blik weer op Zeal sprak hij deze keer rustiger: “I feel like I’m in one of my nightmares.”
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptywo apr 15, 2020 4:18 pm

Running from the devil


Zeal wou het liefste meteen weten wat er was gebeurd, maar snapte ook dat te veel vragen stellen enkel overweldigend kon zijn. Daarbij leek Victor ook nogal van streek te zijn, dus besloot Zeal eerst maar voor te stellen om te gaan zitten voordat hij de situatie verder zou uitleggen. Over zijn tweelingbroer praten was nooit leuk. Hij voelde nog altijd de boosheid, de jaloezie en de frustratie, maar ondertussen wist hij ook dat hij het zelf had veroorzaakt wat Laxus nu deed. Hij wist dat het zijn eigen schuld was. Hij had enkel gehoopt dat Laxus al zijn pijlen op hem zou richten en anderen niet lastig zou vallen. Nu bleek wel dat Laxus ook moorden en vechten geen probleem vond in zijn naam. Victor had zijn hoofd in zijn handen gestoken, maar zodra Zeal de situatie uitlegde keek hij op. “Some issues?” herhaalde de jongen ongelovig. Zeal slikte eens, waarna hij knikte. Hoe kon moeilijk voor zijn tweelingbroer opkomen en hij kon al helemaal niet diens acties goed praten, maar hij wist wel dat hij voor genoeg problemen had gezorgd om dit te veroorzaken. “I’d say it’d take more than a few issues to start torturing people,” sprak Victor verder. Hij klonk nog net niet bitter en het was duidelijk dat de jongen kwaad kon worden om Zeal’s woorden. Zeal knikte opnieuw. ”It lays very complicated,” poogde hij nog, hopend dat dat genoeg was om Victor erover op te laten houden. Misschien was hij zelfzuchtig bezig door niet te praten over zijn problemen met Laxus, immers zou het hem in slecht daglicht zetten en had hij eindelijk het gevoel dat hij eens vrienden had gemaakt op een normale manier, maar hij wist ook dat praten over de vroegere problemen niks zou oplossen. Zeal zou wel voor Laxus zorgen en ervoor zorgen dat de jongen zou stoppen met zijn acties. Tenminste, dat was zijn plan. Of hij het voor elkaar kreeg was een derde. Waarschijnlijk zou het enkel eindigen in een groot gevecht en dan was het de vraag wie er zou overleven.

Victor knikte enkel op zijn woorden. Zeal besloot dat dat goed genoeg was en richtte zich op het andere probleem, namelijk of Victor ernstig gewond was. “I don’t think so,” antwoordde Victor. Even gleed Zeal’s blik af naar de ring waar Victor nerveus mee speelde, voordat zijn blik terugging naar diens gezicht. “He tried to strangle me, but my peculiarity healed the worst of it already,” sprak de jongen verder. Zeal knikte eens. Dan was het toch wel fijn dat Victor die bijzonderheid had. Ergens vroeg hij zich af hoe Laxus eraan toe was. Hij gokte erop dat Victor hem niet had vermoord, maar Laxus zou vast nog een tijdje futloos zijn. De vraag was wat Laxus zou doen als hij eenmaal weer op kracht was. Hem kennende was hij waarschijnlijk uit op wraak. Dan werd het zaak dat Victor werd beschermd.  “But I’m not alright. I’m everything but alright,” sprak de jongen verder. Overduidelijk was hij nog niet van de schrik bekomen. Zeal knikte begrijpelijk en keek toe hoe de jongen het bloed eraf begon te krabben. “I can’t handle murder. I can’t handle people trying to kill me or kiss me witho—” Ondanks het feit dat de jongen zijn zin niet afmaakte, kon Zeal wel nagaan wat er was gebeurd. Even verstrakte Zeal’s blik wat, boos dat Laxus de jongen zo had toegetakeld, maar probeerde zijn eigen woede weg te stoppen, dat zou de situatie immers niet helpen. “I feel like I’m in one of my nightmares.” Opnieuw knikte Zeal. ”I understand, it’s a horrible experience,” stemde hij in. Echter wist hij ook dat hij dit niet goed kon praten en daarbij kon hij ook wel concluderen dat dit niet de laatste keer was dat Laxus zou toe slaan. ”I will make sure that you will stay safe and that it won’t happen again, alright?” probeerde hij de jongen opnieuw gerust te stellen. ”There might be a chance that he’s out for revenge, but I’ll make sure that he won’t be able to hurt you again,” sprak Zeal verder en kreeg het voor elkaar om een bemoedigende glimlach rond zijn lippen te krijgen, terwijl hij zelf nog geen idee had hoe hij ooit Laxus zou kunnen stoppen. ”Take enough time to recover, alright? It won’t happen again,” verzekerde hij de jongen nogmaals.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptywo apr 15, 2020 7:38 pm


Op momenten als deze was hij ergens wel blij met zijn bijzonderheid. Al zorgde het voor veel problemen, het had er toch voor gezorgd dat hij nu niet in een graf lag. Niet-Zeal—Laxus, was er minder goed vanaf gekomen, ook door zijn bijzonderheid. Het enige jammere was dat zijn bijzonderheid niets aan mentale problemen kon doen. Iets dat hij uitte door te zeggen dat hij dit allemaal niet aankon. Laxus die hem aanviel, het bloed dat aan hem plakte. Het bracht te veel herinneringen naar boven die hij al jaren probeerde te vermijden. Het voelde alsof hij in een van zijn nachtmerries terecht was gekomen; en dat was dan ook wat hij zei. ‘I understand, it’s a horrible experience.’ Behalve dan dat Zeal het niet snapte. “You don’t.” Hoe kon hij snappen wat het was om verschrikkelijke dingen mee te maken en er eeuwen later nog steeds van wakker te liggen. “You don’t know anything about the nightmares or why I have them,” schudde hij met zijn hoofd. Het was niets iets dat iedereen zomaar begreep.

En geen enkele hoeveelheid geruststellingen van de mentor kon daar iets aan veranderen. ‘I will make sure that you will stay safe and that it won’t happen again, alright?.’ Hoe meer hij eraan krabde, hoe meer van het opgedroogde bloed onder zijn nagels terecht kwam. Zijn blik van zijn handen halend en weer op Zeal richtend, begon hij in plaats van aan het bloed opnieuw aan de ring te prutsen. Het was een gewoonte geworden om dat te doen wanneer hij zich nerveus voelde. ‘There might be a chance that he’s out for revenge, but I’ll make sure that he won’t be able to hurt you again.’ Victor hield zich stil terwijl Zeal dat zei. Als de kwaadaardige tweelingbroer wraak wou, dan zou het waarschijnlijk wel krijgen. Zeal kon nu eenmaal niet elke seconde van de dag bij hem zijn—iets dat Victor ook helemaal niet zou willen. ‘Take enough time to recover, alright? It won’t happen again.’ Het moest wel duidelijk zijn aan zijn blik dat hij Zeal niet echt geloofde, toch zei hij niets daarover, maar focuste zich in plaats daarvan op het eerste dat Zeal gezegd had. “As if I’ll ever recover. I’ve been like this for years.” Het grootste deel van zijn hele leven al eigenlijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptywo apr 15, 2020 10:08 pm

Running from the devil


Zeal was blij dat de jongen niet verder op ging op het probleem en dat hij het toe liet dat het gesprek zich verder vorderde. Met goed gespeelde medeleven en geruststelling zei hij de jongen dat hij begreep dat het als een nachtmerrie had aangevoeld. Ook al wist Zeal nooit hoe de jongen zich echt voelde. Zeal had vaak genoeg het gene meegemaakt wat Victor was overkomen, maar hij wist dat zijn emoties als ex-psychopaat niet vergelijkbaar waren met die van Victor. Hij kon enkel zo goed mogelijk bedenken hoe de jongen zich misschien zou voelen, maar echt begrijpen zou hij nooit. Het leek erop dat hij deze situatie verkeerd had ingeschat en dat zijn woorden het verkeerde keelgat in schoten. “You don’t,” klonk het. Het zou er nog net niet kattig uit komen. Zeal fronste lichtjes. Hij begreep niet goed wat Victor ermee bedoelde. “You don’t know anything about the nightmares or why I have them,” sprak Victor nu verder terwijl hij met zijn hoofd schudde. Oh, zo. Zeal weerhield zichzelf ervan om te zuchtte en knikte enkel. ”You’re right, I don’t, I’m sorry,” reageerde hij. Wist hij veel dat de woorden geen metafoor of een manier van spreken was. Hij wist dat veel mensen zeiden dat het een nachtmerrie was, maar dat het enkel als metafoor werd bedoeld. Zo had hij gedacht dat Victor het ook had bedoeld, maar kennelijk leed de jongen aan nachtmerries. Waarom wist Zeal niet en hoe de jongen eraan was gekomen ook niet, maar hij gokte er nu op dat het kwam doordat Victor’s krachten de overhand had genomen en de jongen daardoor iemand had vermoord en daar nu een behoorlijk trauma aan over had gehouden – iets waar Zeal zich totaal niet in kon in leven. Zeal had te vaak mensen vermoord, gemarteld – en er ook nog plezier van gehad – om te kunnen inbeelden hoe iemand dat in hemelsnaam traumatisch kon vinden. Zeal wist dat hij het erg móest vinden en dat hij het moest afkeuren, maar zo voelde hij zich er totaal niet onder. Toch probeerde hij met heel zijn macht om zichzelf er wel van te overtuigen. Alles om zich ‘goed’ te gedragen.

Dus zette Zeal door. Hij probeerde de jongen gerust te stellen. Hij zei hem dat hij ervoor zou zorgen dat Laxus hem niet meer pijn zou doen en dat Zeal een punt achter diens daden zou zetten. Zelf wist hij nog totaal niet hoe hij dat ooit voor elkaar moest gaan boksen. Zeal en Laxus waren altijd aan elkaar gewaagd geweest en nu gokte hij erop dat Laxus sterker was dan hij, aangezien hij zijn krachten al een lange tijd niet meer tot hun echte capaciteit had gebruikt – laat staan in een gevecht. Hij probeerde zeker te klinken, probeerde duidelijk te maken aan Victor dat hij op zichzelf moest concentreren in plaats zich druk te maken over Laxus, maar het leek erop dat zijn geruststellende woorden niet erg zeker klonken. Zeal zag de twijfel in Victor’s ogen. Aangezien de jongen er verder niks over zei, besloot Zeal zijn mond er ook maar over te houden. Er was een grote kans dat hij er toch niet zekerder over zou klinken. “As if I’ll ever recover. I’ve been like this for years,” sprak Victor nu. Zeal keek hem even aan. Hij vond het lasting om een goede aanpak te vinden. Hij wist dat hij als mentor er voor de anderen moest zijn, maar eerlijk gezegd had hij niet verwacht dat hij zo’n emotionele steun moest zijn. Daarbij was het ook een ongelooflijke opgave voor hem om te weten wat wel slim was te zeggen of niet. Hij wist niet goed wat een normaal persoon graag wou horen. Stil blijven zou ook niet helpen, dus besloot Zeal uiteindelijk maar te zeggen wat in hem op kwam – hopend dat het goed was. ”It needs time to heal,” begon hij wat voorzichtig. Hij kon echter ook begrijpen dat het frustrerend was om die woorden te horen. ”Take one step at a time, open up more about the problems that you face every day and eventually it should be easier to get through,” sprak Zeal verder, ook al was het een grote gok. God, was er niet iemand anders die hem kon helpen? Moest hij Bluebonnet er niet bij halen? Het was overduidelijk dat hij deze situatie niet aan kon en het voelde super confronterend aan. Het liefste stond hij op en liep hij weg, maar hij wou nog niet opgeven, nog niet.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptydo apr 16, 2020 1:18 pm


Al zei hij dat hij het wel deed, Zeal snapte het niet. Hij snapte niet hoe het was om herinneringen van eeuwen geleden te herbeleven of elk moment over je schouder te kijken omdat je zo paranoïde was dat er toch misschien iets zou gebeuren; dat je de hulsels toch niet kwijt was gespeeld of dat er ergens een soldaat uit het niets zou opduiken. Hij wist niets over de nachtmerries of waarom Victor ze had. Hij kon het ook niet weten aangezien Victor er nooit eerder over had gepraat. ‘You’re right, I don’t, I’m sorry,’ leek Zeal het zelf ook te beseffen. Hij knikte en van daar ging het gesprek verder met geruststellingen die Victor in zijn hoofd allemaal even makkelijk ontkrachtte als dat Zeal ze had gesproken. Maar hij had de energie niet om er luidop tegenin te gaan. In plaats daarvan focuste hij op iets anders dat Zeal zei: dat hij genoeg tijd moest nemen om te herstellen. Hiervan zou hij waarschijnlijk wel met tijd herstellen, maar zodra er iets nieuws gebeurde dat de paniek triggerde zou het allemaal weer opnieuw starten. Er was geen ontsnappen aan die eindeloze cirkel. ‘It needs time to heal,’ zei Zeal, maar de woorden maakten de frustratie enkel maar groter. De ander snapte niet dat hij al meer dan genoeg tijd had gehad en dat het nooit meer hersteld kon worden. ‘Take one step at a time, open up more about the problems that you face every day and eventually it should be easier to get through.’ Victor richtte zijn blik weer op Zeal. Misschien had de ander gelijk en moest hij er meer over praten. Anders deed hij dat nooit omdat erover praten de herinneringen boven haalde en dat het enkel erger maakte. Maar nu kon het toch niet veel erger meer worden dan het al was. “I don’t think it’ll ever get easier. It’s been 75 years since the war, 102 since the one before that. I can still hear soldiers and machine guns screaming. I can still see the blood.” Hij zweeg even, staarde naar het bloed dat onder zijn nagels zat. “But even from before that, I can still see my brother lying dead. Though I can’t remember his face, just the colours: so pale, the purple of the bruises around his neck.” Hij dacht aan zijn eigen nek die nu ook al flink blauw moest zien. Hij had overleefd wat Williams dood had betekend. “It’s been, hij zweeg even om het uit te rekenen, “217 years since I got out of prison, I don’t even know how many since I got out of the psych ward. And I still don’t like confined spaces.” Als hij het zo opsomde klonk het allemaal zo anders dan hoe het zich in zijn hoofd afspeelde. Klonk het allemaal zo droog, terwijl het in zijn hoofd levendig was. “And the hollows destroying my last loop did not help one bit.” Met een bittere lach richtte hij zich op Zeal, zich afvragend of de ander zou vinden dat hij zich aanstelde of niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptyvr apr 17, 2020 1:16 pm

Running from the devil


Het leek erop dat Laxus’s aanval iets had aangewakkerd bij de jongen. Natuurlijk was het logisch om van streek te zijn na zo’n aanval, maar het leek erop dat het oude trauma’s had opgeroepen wat ervoor zorgde dat Zeal niks kon zeggen wat de situatie beter zou maken. In eerste instantie dacht hij nog dat hij de situatie goed aanpakte, maar al snel bleek dat hij de situatie verkeerd had ingeschat en dat hij een nieuwe aanpak moest verzinnen. Het was lastig. Hij had totaal geen ervaring met ‘normale’ emoties. Hij vond het lastig om te weten wat hij moest zeggen of wat Victor wou horen. Hij kon het ook moeilijk aan hem vragen. Echter zou hij nog niet opgeven. Hij had zeven jaar lang gedaan alsof hij zijn tweelingbroer was en daarbij had hij ook vaak genoeg moeten doen alsof, dus zo moeilijk kon het vast niet zijn. Het was enkel een knop die om moest. Met die gedachte probeerde hij de jongen ervan te overtuigen dat het uiteindelijk wel goed zou komen. Het had tijd nodig, wat frustrerend was, maar uiteindelijk zou het wel goed komen. “I don’t think it’ll ever get easier. It’s been 75 years since the war, 102 since the one before that. I can still hear soldiers and machine guns screaming. I can still see the blood,” sprak Victor. Zeal keek op van die woorden. Hij had eerlijk gezegd nog niet nagedacht over hoe oud Victor echt was. Natuurlijk wist Zeal dat iedereen waarschijnlijk ouder was dan ze eruitzagen, hijzelf was het immers ook, maar het was zo makkelijk om te vergeten.  “But even from before that, I can still see my brother lying dead. Though I can’t remember his face, just the colours: so pale, the purple of the bruises around his neck,” vervolgde de jongen. Woorden waar Zeal opnieuw van opkeek. Kennelijk had de jongen zijn eigen broer vermoord, tenminste, daar ging Zeal vanuit. Het was een verklaring waarom Victor zo bang was geweest om zijn krachten te gebruiken, als het door zijn krachten was gebeurd in ieder geval. Zeal had het gevoel dat hij meer medelijden moest voelen dan hij echt deed. Eigenlijk zou hij liever zijn tweelingbroer dood willen hebben. Hij zou zich daardoor eerder jaloers voelen dan verdrietig, maar wist ook dat hij zijn echte gevoelens zo diep mogelijk weg moest stoppen. “It’s been, 217 years since I got out of prison, I don’t even know how many since I got out of the psych ward. And I still don’t like confined spaces.” De angsten die de jongen had ontwikkeld klonken logisch in Zeal’s oren en toch zou hij nooit volledig kunnen begrijpen hoe het aanvoelde. Hij wist wel dat Laxus de angst als geen andere zou herkennen. Zeal had hem immers voor zeven jaar opgesloten in een kelder en de jongen zou daar vast ook wel trauma’s aan over hebben gehouden, maar om nou tegen Victor te zeggen dat hij met Laxus moest praten omdat hij hem zou begrijpen, zou vast niet heel tactisch zijn. Zoveel wist Zeal dan nog weer wel. Zeal probeerde zijn best om zich in te leven in Victor en probeerde ondertussen ook de beste manier te verzinnen waarop hij op Victor kon reageren.  “And the hollows destroying my last loop did not help one bit,”  voegde de jongen er nog aan toe, waarmee het verhaal eindigde. Even keek Zeal de jongen zwijgend aan. De bittere expressie op diens gelaat was begrijpelijk. Het klonk nou niet bepaald alsof het leven voor hem had meegezeten. Zeal kon wel het een en andere erover meepraten, maar zijn verleden en die van Victor waren niet te vergelijken. Zeal besloot dat ook maar achterwege te laten. Uiteindelijk knikte hij en ging hij iets naar achteren zitten. ”Sounds like life hasn’t been very nice to you,” begon Zeal maar, met het voor de hand liggende vast te stellen. ”You’ve been through a lot, but the fact that you’ve come out those scenarios means that you have enough motivation to keep going and that you’ve overcome the horrible things that have happened,” poogde Zeal met een voorzichtige glimlach. Hij week even zijn blik af naar zijn eigen handen. ”It’s difficul to think that way, but eventually you’ve grown stronger from the experiences you’ve had.” Zijn  blik ging terug naar Victor. Dat was tenminste iets waar Zeal wel over mee kon praten. ”It’s best you keep talking about, keep acknowledging how you feel instead of pushing it away or trying to convince yourself that you’re fine,” sprak Zeal verder, nu met al meer zekerheid in zijn stem. ”It’s okay to feel afraid, sad or mad. It’s not fun, but it’s alright to feel that way and you shouldn’t push those feelings away.” Sinds wanneer was hij opeens psycholoog geworden? Het kwam haast natuurlijk aanzetten. Misschien moest hij toch niet zo onzeker zijn over zijn mentor skills. ”Try to accept the way you feel and you’ll notice that you have more freedom. It will take time, but it will help you process your feelings,” eindigde Zeal uiteindelijk zijn woorden.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptyza apr 18, 2020 4:36 pm


Net als het bloed dat onder zijn nagels gekropen was, kon hij de nerveuze, paniekerige energie onder zijn huid voelen koken. En Zeal met zijn geruststellingen zorgde er enkel maar voor dat hij uitschoot. Maar dan zei de jongen iets dat ervoor zorgde dat Victor herinneringen die hij liever zou vergeten boven haalde. Misschien was het inderdaad beter om erover te praten, toch kwamen de woorden er bitter uit. ‘Sounds like life hasn’t been very nice to you,’ was het eerste dat Zeal zei eenmaal Victor klaar was met spreken. “Yeah, that certainly,” beaamde hij zuur. Zoals hij het zag, haatte het leven hem enorm. Al was het evengoed zijn eigen schuld dat al die dingen waren gebeurd. In het lot of een ander groter iets dat je leven bepaalde geloofde hij niet, dus hij kon moeilijk het niet-bestaande lot de schuld geven van wat er allemaal gebeurd was. ‘You’ve been through a lot, but the fact that you’ve come out those scenarios means that you have enough motivation to keep going and that you’ve overcome the horrible things that have happened.’ Victor keek op en ving een voorzichtige glimlach op voor de ander zijn blik naar zijn handen bewoog. Zeals woorden leken een beetje rust tot hem te brengen. ‘It’s difficult to think that way, but eventually you’ve grown stronger from the experiences you’ve had.’ Zijn ademhaling werd een stuk rustiger en zijn handen lagen nu bijna stil op elkaar. ‘It’s best you keep talking about, keep acknowledging how you feel instead of pushing it away or trying to convince yourself that you’re fine. It’s okay to feel afraid, sad or mad. It’s not fun, but it’s alright to feel that way and you shouldn’t push those feelings away.’ Het klonk allemaal zo logisch en toch was het moeilijk. ‘Try to accept the way you feel and you’ll notice that you have more freedom. It will take time, but it will help you process your feelings.’ Victor hield zich even stil, verwerkte alles wat gezegd was, voor hij zich op Zeal richtte. “I never knew you could talk like that.” Hij klonk voorzichtig, alsof hij nog niet helemaal wist wat hij met het gesprek moest doen. Dat was dan ook helemaal hoe hij zich voelde. Hij wist dat er wel waarheid achter Zeals woorden zat, maar dat zorgde er niet voor dat hij zich minder verschrikkelijk voelde. “But you may be right,” gaf hij dan toch toe. Zijn meest recente strategie van alles opkroppen werkte niet, dus misschien kon hij beter weer naar met zijn gevoelens omgaan zoals Zeal zei overschakelen. Naast deze realisatie deed het gesprek hem ook aan iemand van vroeger denken. “And you sound just like someone I used to know.” Hij keek naar de ring rond zijn vinger. Maria had hem wel vaker met speeches zoals Zeal er net een had gehouden uit depressieve buien of paniekaanvallen gesleurd. Niet dat Zeal hem aan haar deed denken, enkel de woorden die hij net gesproken had leken op iets dat zij had kunnen zeggen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptyzo apr 19, 2020 12:08 pm

Running from the devil


Zeal wist dat de taak van mentor moeilijk kon worden, maar toch had hij zich nooit hierop voorbereid. Het liefste negeerde hij Victor en liep hij weg, maar hij wist ook dat hij dat niet kon maken. Vooral omdat het zijn schuld was dat Victor door Laxus was aangevallen. Dus besloot Zeal uit zijn comfortzone te stappen en deed hij zijn best om Victor zo goed mogelijk te helpen. Het had even tijd nodig, en Zeal moest een paar keer zijn aanpak aanpassen, maar uiteindelijk had hij dan de goede woorden gevonden en voelde hij zich er ook meer zeker over. Hij had genoeg nare dingen in zijn leven meegemaakt om te weten hoe je er het beste mee om kon gaan. Natuurlijk had iedereen zo zijn eigen manier, maar de manier om het niet te doen, was om de gevoelens weg te duwen alsof ze er niet waren. Dat maakte het probleem enkel groter. Alles had tijd nodig, maar als je er helemaal geen aandacht aan gaf was je nog verder van huis. Dit probeerde Zeal ook duidelijk te maken aan Victor. Je wist nooit hoelang het duurde om mentale en emotionele wonden te helen, maar je moest er wel mee bezig zijn om überhaupt een stapje in de goede richting te zetten. Natuurlijk moest je jezelf niet forceren om ervoer na te denken, of om die gevoelens op te roepen, maar je moest ze juist accepteren en toelaten als ze opkwamen. Het maakte niet uit hoe slecht het moment was, hoe graag je je op dat moment goed wou voelen, het was oké om je dan slecht te voelen. Het accepteren van de gevoelens was stap één, daarna kwam je al een stuk verder.

“I never knew you could talk like that, ” zei Victor na een korte stilte. Zeal glimlachte wat en knikte. Eerlijk gezegd had hij het zelf ook nooit verwacht. Ergens vroeg hij zich daarom ook af hoeveel van zijn woorden echt van hem waren geweest en hoeveel woorden een leugen waren geweest die hij had gefabriceerd om maar goed over te komen. Op zich maakte het niet uit, zolang het Victor maar hielp, toch? “But you may be right,” vervolgde Victor. Opnieuw knikte Zeal. ”It’s difficult to accept those awful feelings, but it’s the best way to good mental health,” reageerde Zeal. Zelf had hij ook nog niet alles goed een plek gegeven, maar zijn eigen gevoelens en problemen deden er nu niet toe. “And you sound just like someone I used to know.” Zeal keek wat verbaasd op van die woorden. Hij kon zich niet inbeelden dat Victor ooit eerder iemand had ontmoet zoals Zeal, maar toen begon het hem te dagen dat het niet ging om wie Zeal was, maar om de woorden die hij zojuist had gesproken. De woorden waarvan hij niet wist of ze van hemzelf waren of niet. Daarbij viel het hem ook op hoe de jongen naar de ring rond zijn vinger staarde en kon Zeal er wel vanuit gaan dat Victor op een verloren dierbare duidde. ”Well as long as I can help you,” reageerde Zeal erop met een kleine glimlach. ”I think it’s best for you to take a shower and freshen up,” stelde Zeal nu voor. Blijven zitten in de vieze kleding en met het bloed op zijn huid, zou het waarschijnlijk niet snel beter worden.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptywo apr 22, 2020 5:47 pm


Sinds hij in de lus was—nee, eigenlijk al sinds hij aan de hollows ontsnapt was—, had Victor geprobeerd alle pijn weg te stoppen. Hij had geprobeerd zo weinig mogelijk na te denken over wat er gebeurd was en vermeed alles dat hem eraan kon doen denken. Dat was moeilijker gebleken dan gedacht. Bijna alles deed hem aan de hulsels of de oorlog of aan William of nog iets anders denken en dan startten zijn gedachten weer op en nadenken was niet altijd een goed idee. En toch realiseerde hij zich nu pas—nu Zeal het luidop zei—dat dat niet werkte. Het ging niet om alles wat hem eraan kon doen herinneren te vermijden. Dat lukte gewoonweg niet. Er was altijd wel iets dat hem terug naar het verleden bracht. En Zeal had gelijk: het was beter om met de gevoelens om te gaan dan om alles ver weg te stampen waarna het elk moment tien keer zo erg kon terugkeren. ‘It’s difficult to accept those awful feelings, but it’s the best way to good mental health’ Hij moest het alleszins een kans geven. Nu al voelde hij zich ietswat opgelucht na dit gesprek. Al dacht hij niet dat hij ooit mentaal helemaal in orde zou zijn. Maar dat ging hij nu niet zeggen. De ander had al zo zijn best gedaan om hem van een complete paniekaanval te behoeden, ze moesten nu niet weer van voor af aan beginnen. ‘Well as long as I can help you.’ Met een zachte glimlach beantwoordde hij die van Zeal. ‘I think it’s best for you to take a shower and freshen up,’ stelde de ander voor wat Victor weer aan het bloed dat aan zijn huid en kleren plakte deed denken. Een douche klonk als een heel goed idee. “I should, yes.” Hij stond op, keek wat ongemakkelijk om zich heen voor zijn blik zich op Zeal vestigde. “And thank you,” zei hij. Zijn hand ging eventjes naar zijn nek—hij moest dat bloed er echt afkrijgen. “I’d be feeling a lot worse now if it weren’t for you.” Hij stak zijn handen in de zakken van zijn broek zodat hij er niet meer nerveus mee kon bewegen. “I hope you don’t have to see me like this again.” Het was iets dat hij helemaal niet kon garanderen, maar hij hoopte er wel voor.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Zeal Dreyar
Admin
Zeal Dreyar

Aantal berichten : 1751
IC-berichten : 866
Leeftijd : 27
Accounts : ~Zeal, Laxus, Cyrek, Bella and Iseul

Character sheet
Bijzonderheid: Electricity | having a fiancé
Uiterlijke leeftijd: 20 years
Quote: My hands aren't close to perfect, but they are yours.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptyvr apr 24, 2020 12:45 am

Running from the devil


Het leek erop dat Zeal’s aanpak leek te helpen. Kennelijk hoefde je niet hetzelfde te voelen om iemand anders ermee te kunnen helpen. De eerdere paniek bij beiden leek min of meer verdwenen te zijn. Zeal was opgelucht dat zijn woorden leken te helpen en hoopte ook dat Victor er ook echt iets aan had. Als de jongen nog meer hulp nodig had zou hij waarschijnlijk beter naar Louise kunnen gaan. Zeal was blij dat hij Victor had kunnen helpen, maar hij kon niet garanderen dat hij Victor elke keer op deze manier kon helpen. Hij wist dat het zijn taak was als mentor en dat Victor waarschijnlijk niet de enige peculiar zou zijn die naar hem toe zou komen voor hulp, maar dit was misschien wel het enige aspect van de ‘baan’ die hem de meeste stress gaf. Het liefste had hij er zo min mogelijk mee te maken. Het gesprek was in ieder geval tot een einde gebreid. Zeal stelde voor dat Victor misschien een douche moest nemen. Het voelen van het bloed zou het vast niet makkelijker maken om met de gevoelens en gedachtes om te gaan. De jongen zou zich vast al beter voelen op het moment dat hij weer schoon was en het bewijs van het gevecht minder visueel aanwezig was. “I should, yes,” antwoordde de jongen. Zeal knikte eens en stond tegelijk met Victor op. Even keek Victor om zich heen voordat diens blik terug op Zeal viel. Wat vragend keek Zeal hem aan. “And thank you,” bedankte de jongen hem. Zeal glimlachte vriendelijk terug. Het viel hem op hoe Victor’s hand opnieuw naar zijn hals ging. Het liet zien dat de jongen echt snel het bloed moest wegwassen. “I’d be feeling a lot worse now if it weren’t for you,” vervolgde de jongen. Zeal glimlachte wat breder, maar haalde zijn schouders op. ”Just doing my job,” reageerde hij met een kleine knipoog. “I hope you don’t have to see me like this again,” voegde Victor nog aan zijn woorden toe waarop Zeal zijn hoofd schudde. ”It’s alright. If you need me, you can just call for me,” drukte Zeal hem op het hart, voordat hij weer plaats nam op de zetel. Het was waar dat het lastig voor hem was om anderen te helpen met hun gevoelens, maar dat betekende niet dat hij het uit de weg zou gaan. Hij zou zijn schouders eronder zetten en doorzetten. Victor kon erop vertrouwen dat de mentor er voor hem zou zijn als het weer zou gebeuren.

Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t118-zeal-dreyar
Victor Frankenstein
Medisch Team
Victor Frankenstein

Aantal berichten : 711
IC-berichten : 544
Leeftijd : 24
Accounts : Girolamo Riario
Hedwig Loring
Astri Jørgensen
Alf Larsen

Character sheet
Bijzonderheid: Life extraction
Uiterlijke leeftijd: 21
Quote: Life is temporary, why should death be any different.
Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Emptyvr apr 24, 2020 5:25 pm


De dag was verschrikkelijk gestart, maar nu voelde hij zich toch wat beter. En dat dankzij Zeal. Toen hij de jongen eerst ontmoet had aan de bar had hij hem helemaal niet het soort persoon geleken dat hem in een situatie als deze zou kunnen helpen, maar hij was fout geweest. Dat was al eerder gebleken tijdens hun training, maar nu had hij pas echt een beter beeld van wie Zeal was. De mentor had dan wel een kwaadaardige tweelingbroer, als hij hem hier niet mee had geholpen was Victor nog een grotere hoop ellende geworden dan hij al was. Victor wou dan ook de ander bedanken, maar keek eerst nog wat ongemakkelijk om zich heen. Hij was nooit erg goed geweest in dit soort situaties. Dat het bloed nog altijd aan hem plakte en een serieuze afleiding vormde hielp ook niet echt. Maar hij vestigde dan toch zijn blik op Zeal en bedankte hem. ‘Just doing my job,’ kwam het antwoord terug met een knipoog, wat er toch in slaagde een lichte glimlach op Victors gezicht te brengen. “It’s not your job to glue broken pieces back together,” schudde hij met zijn hoofd, al verdween de zachte lach niet. Hij zei dan ook dat hij hoopte dat de ander hem niet meer zo te zien zou krijgen, waarop Zeal met zijn hoofd schudde. ‘It’s alright. If you need me you can just call for me.’ Die woorden namen al direct een heel pak van zijn hart. Hij wist al lang dat hij kapot was, maar het was bevrijdend om te horen dat er iemand was waarmee hij erover kon spreken als hij het zou willen. “Thanks, I will.” Hij pauzeerde even. “Though I hope not in the same way as earlier,” zei hij nog met een vlaag van een lach in zijn stem. Zo verwijzend naar hoe hij net het huis binnen was gelopen en naar de mentor had geroepen—en zo waarschijnlijk ook het halve huis wakker had gekregen. Ondertussen zat Zeal weer neer op zetel. “I’ll see you later then,” nam hij afscheid voor hij naar boven ging gaan. Dit bloed zat echt al veel te lang op zijn huid.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://peculiarchildren.actieforum.com/t650-victor-frankenstein
Gesponsorde inhoud




Running from the devil Empty
BerichtOnderwerp: Re: Running from the devil   Running from the devil Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Running from the devil
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Time is running out
» The devil's in town
» So good as the devil
» Devil's candy

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Peculiar Children :: 
Miss Bluebonnet's abode
 :: g r o u n d f l o o r :: l i v i n g r o o m
-
Ga naar: