“Daar zou ze het nog geen minuut in volhouden met dat strakke korset,” zei Tara met een zachte zucht. Die middeleeuwse jurken hadden zeker een bepaalde charme om zich heen hangen en als je niet bepaald een inkijk had om “u” tegen te zeggen, dan was zo’n jurk een zegen, maar voor de rest was het een ware hel. Tara kon zich de pijn in haar rug en het snijdende gevoel van de stof toen zij de jurk de eerste keer had gedragen nog prima herinneren. Het had een blaar achtergelaten op haar huid en had ze het ding veracht, maar haar dienstmeiden waren haar aan blijven sporen om het te blijven dragen en uiteindelijk was ze eraan gewend geraakt. Het gevaar zou nu zijn dat als ze zou veranderen van kledij, dat ze het weer lastig zou hebben als ze terug zou gaan naar het kasteel. Maar ja, ze had er nog minder aan als men haar moest reanimeren omdat ze half dood ging van de hitte. Om zichzelf die vernedering te besparen, zou ze zichzelf maar even moeten verlagen tot het dragen van moderne kledij. Ze glimlachte oprecht toen de blondine haar mening sprak en gaf daar een goedkeurend knikje op. “Beoordeel een boek nooit om zijn cover,” voegde ze er nog op filosofische wijze aan toe met een glimlach, wat eigenlijk wel een beetje samenvatte wat Alicia net had gezegd. Ze vond de instelling van de blondine een aangename en zag alleen om die reden al wel een potentiële vriendschap tussen hun. De blondine was verrassend neutraal, slim – wat ook te verwachten was met haar studies – en ze boeide Tara over het algemeen ook gewoon. “En daar sla je de nagel op zijn kop voor de tweede keer op korte termijn,” beaamde Tara volmondig haar woorden. “Ik zie de mensen in mijn kasteel ook niet als onderdanen. Ik zie ze als allemaal verschillende persoonlijkheden die hun best doen om het kasteel draaiende te houden. Ik beschouw ze niet als personeel, maar als mijn familie. Helaas zijn er veel mensen in de adellijke sfeer die wel beantwoorden aan het stereotype en die anders denken dan mij.” Ze zuchtte. “Ik kan er niet tegen als ik een bediende slecht behandeld zie worden. Mijn mensen dienen elkaar onderling ook met respect te behandelen, anders verliezen ze hun job en zoeken we een vervanger.” Ze glimlachte. “En dat respect is ook dat ik naar mijn volk wil hanteren zodra ik koningin word. Ik wil dat Schotland een koningin heeft waar ze trots op kan zijn en niet waar ze bang voor is.”

Tara had al gemerkt dat buiten de leefwereld van het kasteel de meeste mensen geen arrogante adellijke statussen prefereerden. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom zij tot dusver wel goed overweg kon met de meesten in de lus en Kelvin daar wat meer moeite mee leek te hebben. Ze had al uit zijn verhaal opgemerkt dat hij niet bepaald het respect kreeg van de andere Peculiars dat hij verdiende. Ze vond hem een dwaas als hij dacht dat hij het respect zomaar kon afdwingen van de andere Peculiars. Dacht hij nu werkelijk dat zij zomaar hun hoofd zouden buigen voor hem en hem als hun koning zouden behandelen? De meesten wisten niet eens van zijn bestaan omdat ze niet in Noorwegen gewoond hadden voordat ze naar de lus kwamen. Tara duwde de gedachten aan de irritante prins van zich af en keek naar de blondine voor zich. “Ja, dat kan nog wel een obstakel worden,” zei ze met een zachte zucht. Maar ach. Het zou haar uiteindelijk wel lukken, hoopte ze dan toch. Ze liep naar een rek waar verschillende kledij was uitgestald en keek bedenkelijk naar een zwart jurkje met een schattige soort van zwarte band om het middelgedeelte dat in de stof verwerkt leek te zitten. Ze zag aan de prijs dat het veel goedkoper was dan waar zij normaal gezien voor zou gaan en dus was ze verwonderd over dat het stof van zulk goede kwaliteit was. “Dit ziet er schattig uit,” merkte ze op naar Alicia. “Het liefst geen te strakke kledij. Ik denk dat ik echt een hekel ga hebben aan de stof van een broek.” En zeker omdat ze in het kasteel niks anders deed dan de hele tijd rondlopen in een lange jurk.

Een lichtelijk geamuseerde glimlach kwam om Tara’s lippen toen Alicia direct begon te beschrijven wat de wetenschappelijke aspecten waren van het dragen van een zwarte jurk. Dat zwart een kleur was dat warmte aantrok, was bijvoorbeeld iets wat ze niet wist. Ze had altijd opgesloten in een kasteel geleefd en daar waren de jurken vrij standaard. Ze gingen niet erg diep in op de mode omdat de meesten jurken gewoon standaard waren en het vrij weinig uitmaakte of ze warmte aantrokken of niet omdat je met het korset om je lijf toch wel dood zou gaan van de warmte. Ze vond het echter wel een leuk feit om te weten en haar geamuseerd lachje ging over naar een oprechte. “Ik vind het fijn dat je me zulke dingen vertelt,” zei ze tegen de blondine. “Het helpt zeker in de keuzes die ik kan maken. Ik wist dat helemaal niet wat je daarnet zei, dus het is zeker interessant om te weten.” Ze besloot echter om het kledingstuk toch bij zich te houden zodat ze het kon passen, maar ging automatisch verder naar de rekken met een kleur dat niet zwart was. “Schaam je nooit om jezelf te zijn, Alicia,” zei ze op een zachte toon tegen de blondine. “Ik denk dat mensen nog veel van je kunnen leren. En als ze niet naar je willen luisteren, dan zijn ze ook niet de moeite om bevriend met ze te geraken.” Ze gaf de blondine een samenzweerderige knipoog en liet haar blik glijden langs de lichtgrijze shortjes. “Misschien moet ik ook maar iets kopen dat mijn benen ook wat bedekt, voor ’s avonds bijvoorbeeld.” Ze grinnikte. “Heb je enig idee wat niet te strak afkleedt, maar wel praktisch is voor ’s avonds te dragen?” vroeg ze met een frons aan de blondine.

“Wel, je mag mij altijd komen vervelen met al die verhalen,” zei Tara met een grijns tegen de blondine. “Ik heb jarenlang in een kasteel geleefd waar de belangrijkste onderwerpen leken te zijn wie met welke wacht had gerommeld en wie mijn vader als toekomstige rechterhand zou aanduiden. Dus ja, ik ben heel blij om ook andere dingen aan te horen.” Haar vader was trouwens niet erg blij geweest met het feit dat er dienstmeiden waren die in Tara’s bijzijn over de wachten en hun avonturen aan het praten waren, ook al had de zilverharige enkel met haar ogen gerold en gegrinnikt toen de onderwerpen steeds maar weer daarover leken te gaan. Het was grappig om te zien hoe zelfs de kilste bediende kon veranderen in een verliefde idioot wanneer er gevoelens op kwamen spelen, een fenomeen dat Tara helaas nog niet eerder had meegemaakt want toen kende ze William nog niet, diepe zucht. De volgende woorden van de blondine lieten haar kort even nadenken en ze richtte haar blik nadenkend op het meisje. “Dat is een goede vraag, ja,” mompelde ze. “Ik zou eigenlijk wel willen weten hoe ik aan mijn gave kom.” Naar haar gevoel was het gewoon ontstaan en had ze er maar mee moeten leren leven, maar ergens zou het wel interessant zijn als ze er inderdaad achter zou komen hoe haar gave zich ontwikkeld had. Ze grinnikte toen Alicia met een jurk aan kwam zetten en haalde haar schouders op. “Niet per se, maar het is zeker geen slechte keuze,” sprak ze op een kalme manier terwijl ze haar blik over de lichtblauwe stof liet glijden. “Al denk ik dat een shortje ook wel fijn zit overdag. En voor het slapengaan.” Ze had nu enkel een lelijke beige nachtjapon dat tot op haar enkels kwam en dat al aardig versleten was omdat Tara het al veel gedragen had. Ze wilde het ding het liefste zo snel mogelijk wegdoen en nu ze hier toch was, kon ze beter meteen voor een goed alternatief zoeken. “Wat draag jij eigenlijk voor te gaan slapen?” vroeg Tara zich hardop af. Misschien een random vraag, maar daar was ze eigenlijk wel nieuwsgierig naar. Misschien droeg het meisje wel helemaal niks, al kon ze zich dat moeilijk voorstellen. Ze schatte het meisje nu niet in als preuts, maar ook niet als iemand die dat soort dingen zomaar even deed.

Alicia begon een wetenschappelijke verklaring te geven voor hoe het feit mogelijk was dat Tara ijs kon besturen en even knipperde Tara langzaam met haar ogen terwijl ze de blondine aankeek. Ze had geen idee waar het over ging, maar waarschijnlijk zouden ze er beter eens goed voor kunnen zitten dan dat de blondine dat haar nu allemaal uit zou leggen. “We zullen er eens een middagje vrij voor maken zodat we ons ermee bezig kunnen houden, maar voel je ondertussen vooral niet te beroerd om nog wat wetenschappelijke opmerkingen te maken tijdens het uitzoeken van kleding,” grinnikte ze. Ze had immers aangegeven bij de blondine dat ze gewoon zichzelf moest zijn en dat was een mening waar ze nog steeds achter stond. Het was soms niet duidelijk wat de blondine zei, maar Tara was er vrij zeker van dat als Alicia de tijd zou nemen om het haar uit te leggen, dat het allemaal wel wat duidelijker zou worden voor de kroonprinses. Ze was immers vrij snel van begrip en dus schatte ze haar kansen om Alicia te begrijpen hoog in. Ze stond wel echter versteld toen de blondine antwoordde dat ze soms helemaal niks droeg, een fenomeen dat ze zich nauwelijks voor kon stellen. Zelfs haar slaapkleding was niet al te comfortabel in het kasteel, ze zou zich niet kunnen voorstellen hoe het was om helemaal niks te dragen onder de dekens. “Dat lijkt me…” Voor het eerst sinds ze in de lus was gekomen, moest Tara even naar haar woorden zoeken. “Helemaal niks?” herhaalde ze nog eens op een zachte toon, alsof ze dat net zo onverklaarbaar vond als die wetenschappelijke woorden die Alicia net had uitgesproken over haar gave. “En wat vindt je kamergenoot daarvan?” vroeg ze vervolgens terwijl haar bleke huid opvallend roder werd. Misschien ging ze nu wel te veel in details waar ze beter niks van kon weten. “En.. hoe voelt dat?” ging ze vervolgens op een licht nieuwsgierige toon verder. “Het naakt slapen, niet de reactie van je kamergenoot,” ging ze vlug verder, waarna ze kort grinnikte. En zij maar denken dat ze haar gevoelens makkelijk kon verbergen achter een masker. Ze dwong zichzelf dan ook weer om op een neutrale manier naar Alicia te kijken, maar de glimlach en de blos bleven toch kort hangen.

Het gesprek ging van een wetenschappelijk onderwerp naar een onderwerp dat Tara werkelijk nog nooit besproken had binnen het kasteel. Zelfs met haar dienstmeiden bleven de gesprekken oppervlakkig en hoewel ze wel eens onderwerpen opving van die sliep met de ene en die met de andere, was het niet zo dat Tara zich ermee ging bemoeien, ook al had ze op dat moment wel haar vragen gehad. Toen ze voor de eerste keer ongesteld werd, was dat het meest gênante onderwerp dat ze met haar dienstmeiden had moeten bespreken en hoewel zij rustig gereageerd hadden, was het voor Tara niet zo gemakkelijk om het over dit soort dingen te hebben. Ze vond het gemakkelijker om ervaringen van anderen aan te horen dan dat het betrekking op zichzelf zou hebben. Misschien was ze daar wel ouderwets in, maar dat was nu eenmaal hoe dat het was. Tara had dankzij haar vader ook nooit echt gelegenheden gehad om dit soort dingen te ontdekken omdat hij haar afzijdig had gehouden van alles wat vulgair was en dus was het voor haar een behoorlijke verrassing om dit soort dingen te bespreken, al kon ze niet ontkennen dat ze nieuwsgierig was. “Wie weet wat dat voor een reactie van hem gaat uitlokken,” grinnikte ze, al richtte ze haar blik wel even kort opzij naar Alicia. Ze vroeg zich af of er zich soms een romantische sfeer tussen hun tweeën bevond en wat voor effect het zou uitlokken als Alicia opeens naakt zou gaan slapen. Dat waren haar zaken echter niet en Tara bande het onderwerp dan ook snel uit haar hoofd. “Ik zal erover nadenken,” grinnikte ze toen Alicia de voordelen gaf van het naakt slapen. Het was nog steeds een vreemd fenomeen in haar boek, maar Tara was zeker niet te preuts om het een keer uit te proberen. Misschien wel met William erbij, maar die mogelijkheid overwoog Tara niet omdat William toen nog niet kende. What a shame. “Zijn er voor de rest nog andere dingen waarvan je vindt dat ik ze eens geprobeerd moet hebben?” vroeg ze op een plagerige toon aan de blondine. “Ik heb het gevoel dat je hier uit ervaring spreekt, dus wat is een betere adviseur dan dat?” Ze grinnikte en fixeerde haar ijsblauwe ogen weer op de kleding voor haar, al dwaalde haar blik soms wel af naar Alicia om haar vragend aan te kijken. Nu ze eenmaal op dreef waren, was ze ook echt wel nieuwsgierig geworden.

Alicia gaf aan dat ze nooit iets aanraadde dat ze zelf niet geprobeerd had, om er vervolgens maar losjes op te laten volgen dat Tara het eens moest uitproberen om naakt rond te gaan lopen. Wat had de blondine en het naakt zijn toch? En was het écht zo goed? De enige keren dat Tara naakt was geweest in het kasteel was toen ze in bad werd gestopt en toen had ze een stuk of vier bedienden om haar heen gehad die haar hielpen met zichzelf te wassen. Haar inzeepten, haar haren wasten en haar haren daarna terug in vlochten. Totdat haar moeder was gestorven en Tara het tijd had gevonden om afhankelijk te worden. Ze had haar verdriet voor de bedienden weggestopt door hun weg te sturen en het wassen daarna alleen te doen. En ook omdat ze het een tikkeltje awkward vond om, als ze een volwassen vrouw zou worden, geholpen te moeten worden door bedienden. Ze wilde haar lichaam voor haar en haar alleen houden en hoewel ze haar bedienden vertrouwde, wilde ze ook nog een beetje privacy hebben. “Die heb ik niet,” zei ze met een kleine glimlach. “Ik sliep in het kasteel ook altijd alleen, dus ik wilde nog even privacy hebben voordat ik me aan een kamergenoot zou wagen. En als er nog plek genoeg is in het huis, dan hoef ik er voorlopig ook geen.” Zelfs al zou dat een meisje zijn. Tara vond het prima zo zonder kamergenoot, dus ze nam aan dat ze de theorie van Alicia zonder problemen kon testen. “Wetenschap is jouw afdeling,” zei ze met een lachje tegen het meisje. “Al neem ik aan dat ik wel eens wat boeken kan gaan doorspitten om meer over het onderwerp te weten te komen.” Of Alicia zou het haar vertellen. Dat was misschien nog wel beter.