Tara keek kort omhoog toen Alicia haar woorden sprak. Het deed haar vermoeden dat Alicia gevoelens had voor haar kamergenoot, maar misschien kon het ook gewoon zijn dat hun gaven goed bij elkaar pasten en dat Alicia daarom blij was met haar kamergenoot. Tara was niet iemand die om haar vragen bleef malen en dus besloot ze ook gewoon recht op haar doel af te gaan. “Heb je soms gevoelens voor je kamergenoot?” vroeg ze op een kalme toon aan de blondine. “Of zou je die kunnen krijgen?” Het was de typische meidenpraat dat ze in het kasteel nooit had gehad. Ze had natuurlijk wel verhalen gehoord van bedienden die met wachten waren gegaan, maar daar had ze enkel glimlachend haar hoofd over geschud en net gedaan alsof ze het niet had gehoord als haar bedienden verschrikt in haar richting keken. Ze dachten altijd dat Tara ging klikken bij haar vader, maar dat had de zilverharige nog nooit gedaan en dat was ze ook niet van plan. Ze wist dondersgoed wat er zou gebeuren met haar personeel als haar vader hun ook maar één moment met iets anders bezig zag zijn dan met hun job en dat wilde ze de lieve vrouwen besparen. “Wat kun je of wil je me erover vertellen?” vroeg Tara op een kalme toon nadat Alicia had aangegeven dat Tara voor wetenschappelijke vragen altijd bij haar terechtkon. Ze had zo niet direct een vraag waar ze op kon komen, dus ze wachtte af of Alicia met iets algemeens kwam aanzetten. Of meer iets specifieks.  

Tara wist niet of ze verwacht had dat Alicia zou stamelen over haar woorden, maar het deed haar een beetje denken aan het gedrag van haar bedienden in het kasteel. En net als bij hun kwam er een klein glimlachje om haar lippen terwijl ze Alicia duidelijk een innerlijke strijd met zichzelf zag voeren om de juiste woorden uit te spreken, zonder daarbij te veel te verraden wat ze écht voelde. Al was dat zelfs voor een blinde nog duidelijk, dacht Tara. “Ik weet het niet, Alicia,” zei ze met een glimlach. “Waarom zou je iets vermijden als het goed voelt?” Het was niet omdat iets nieuw was dat je het moest mijden. En gevoelens waren naar haar idee juist een vrij interessant fenomeen om verder te ontdekken. Ze was er vrij zeker van dat als ze ooit iemand zou ontmoeten in de lus die haar goed deed voelen en die haar dingen deed willen dat ze normaal gezien nooit zou doen, dat ze het zou omarmen en gewoon toe zou geven. Waarom een heel drama maken van iets als het ook gewoon makkelijk kon? “Waar zie je me voor aan,” snoof ze lichtelijk afkeurend, maar haar mondhoeken gingen daarna wel weer omhoog in een warme glimlach. Nee, Alicia kon er wel van op aan dat ze haar mond zou houden als ze de jongen ooit zou ontmoeten. Het gesprek werd weer verlegd naar de wetenschap en Tara grinnikte geamuseerd toen het meisje verschillende onderwerpen aan begon te halen. “Vertel me maar iets meer over de tijd dan,” zei Tara, waarna ze haar blik over nog meer kledingstukken liet glijden en Alicia haar verhaal liet doen terwijl zij nog een paar kledingstukken uit zou kiezen. Het zou niet meer lang duren eer dat ze een kleine verzameling had en dan kon ze gaan passen. Het zat er in elk geval wel dik in dat ze na vandaag een vriendin zou hebben gemaakt en daar was ze meer dan blij mee. Het was een goede start in haar eerste lus en eentje die ze koesterde. Maar ook eentje dat haar benieuwd liet zijn naar de rest van haar tijd in de lus.  

Tara had de blondine een soort van de optie gegeven om er niet meer over te praten. Het was haar duidelijk dat Alicia het awkward vond om erover te praten. En als het over Tara zelf was gegaan, wist ze niet of ze er ook zo open over had kunnen zijn. Ze wist wel dat Alicia en zij op een korte periode al wel wat onderwerpen hadden kunnen bespreken en dat het niet verkeerd aanvoelde. En dat ze misschien zelfs al wel van een vriendschapsband kon spreken. In haar kasteel had ze natuurlijk bedienden gehad waar ze het goed mee kon vinden, maar had nooit een echte vriendin gehad waar ze alles tegen kon zeggen. Dat kwam natuurlijk ook wel een deel door zichzelf, omdat ze geacht werd de afstand te behouden die prinsessen tussen zichzelf en haar personeel diende te houden. Ze richtte haar blik weer op Alicia toen de blondine er duidelijk nog mee in haar hoofd leek te zitten en ze grinnikte op een licht geamuseerde manier. “Ik ben er zeker van dat het ook niet weer zo erg gaat zijn,” zei ze op een zachte toon tegen Alicia. “En ik ben er ook zeker van dat een slimme meid zoals jij echt wel weet waar ze haar prioriteiten moet leggen op het moment dat het belangrijk is.” Tara schonk Alicia een warme glimlach en keek weer naar de kledij voor haar, waarna ze een besluit maakte en nog wat kledingstukken van het rek griste. “Wel, laten we er maar aan beginnen,” zei ze met een zachte zucht. Ze zou blij zijn als haar garderobe weer aangevuld was en ze hier weg kon. Ze had nu al een hekel aan shoppen en ze was nog niet eens een uur bezig. Gelukkig had ze Alicia gevonden om mee te praten en om een opinie van te krijgen, anders had dit echt nog wel een hele dag geduurd voor haar gevoel.  

Het leek erop dat Alicia nog niet klaar was om haar gevoelens te omarmen en Tara ging er ook niet over doordrammen. Zodra er zich ontwikkelingen zouden voordoen en Alicia voelde zich bereid om daar met de kroonprinses over te praten, nam ze aan dat de blondine vanzelf wel naar haar zou komen. En dat ze er dan wel een gesprek over zouden hebben. Voor nu leek het onderwerp afgedaan te zijn en gingen ze zich focussen op Tara en haar nieuwe garderobe. Met een zachte zucht gaf Tara een knikje, waarna ze zich naar de paskamer begaf en één van de zwarte jurkjes als eerste uitprobeerde. De jurk had meteen haar oog gevangen omdat het iets was wat ze naar een feestelijke gelegenheid in haar kasteel ook nog wel zou aantrekken. Ze ontdeed zich van de andere kleding die ze had en trok de jurk aan. De jurk had een decolleté, liet een deel van haar schouders, haar rug en haar armen bloot en had een split lopen bij haar been dat tot haar dijbeen ging. Met een diamanten accessoire om haar nek of haar pols zou het kledingstuk er een stuk koninklijker uitzien, maar voor nu moest ze het maar gewoon met het gebrek aan accessoires dat ze nu had. Ze opende het gordijn van de paskamer en ging voor Alicia staan met een kleine glimlach om haar lippen. “Of course I would not wear this troughout the day, but who knows when it might come in handy,” zei ze met een plagerige knipoog. Ze verwachtte hier in de lus niet de liefde van haar leven te verwachten, maar wie weet. Misschien zou ze wel eens op date gaan en dan was dit soort jurk ideaal om te dragen.

Tara kon een lachje niet onderdrukken toen Alicia op een redelijk onhandige manier begon te vertellen waar deze jurk zoal goed voor kon zijn. “Right,” zei ze uiteindelijk op een warme toon. “If we could ever leave this loop, I should defenitly bring you along with me to such a fancy party. I know it may sound awful, but a lot of people there are actually quite interested in the stuff you can tell them and I think it would not be a bad idea to practise your social interactions.” Tara’s toon was zacht, evenals haar blik, dus hopelijk vatte Alicia wat ze zei niet verkeerd op. Ze gaf een knikje toen Alicia nogmaals bevestigde dat het haar goed stond. “I like it as well.” Dus dat besloot wel een beetje dat ze deze jurk en de soortgelijke jurken die ze had uitgekozen zou nemen. Ze liep weer terug de paskamer in en trok de jurk uit, waarna ze haar blik richtte op de strakke broek en de trui die ze had gekozen. Het was kledij dat ze normaal gezien absoluut niet zou dragen, maar ze wist dat ze zich moest blenden met de normale bevolking en dus had ze voor deze optie gekozen. Ze was expres voor een zwarte trui en blauwe jeans gegaan omdat de zwarte kleur het beste paste bij haar egale, bleke huid. Ze trok de outfit aan en keek kort in de spiegel, waarna ze een beetje bloosde omdat de jeans haar vrouwelijke rondingen nogal benadrukte. Toch liep Tara naar buiten en keek Alicia een beetje onwennig aan. “Is it normal that it hugs my figure like this?” vroeg ze zachtjes aan het meisje, alsof ze bang was dat een ander hun zou horen. Ze draaide zich naar Alicia toe met haar rug om te laten zien wat ze bedoelde en moest ondanks de situatie toch grinniken. Het was dan ook best wel grappig, juist omdat ze zo onwennig was op dit vlak.

Tara had Alicia op een warme manier aangekeken toen ze hoorde dat er twijfel doorklonk in de stem van het meisje. Het was duidelijk dat ze verschillend waren: Tara voelde zich ongemakkelijk in de lus terwijl Alicia zich weer ongemakkelijk zou voelen in de koninklijke omgeving. Tara nam aan dat dat echter een normale reactie was: ze kon weinig mensen bedenken die zich niet ongemakkelijk zouden voelen in bijzijn van koninklijk gezelschap. Het was precies eigen aan de mens om zich dan te formeel te gaan gedragen, wat ergens ook wel de verwachting was van de helft van de koninklijke maatschappij. Er waren er eigenlijk weinig als Tara die vonden dat iedereen gewoon zichzelf moest blijven, een mening dat niet echt gedeeld werd. Tara kon de keren dat ze zich had geërgerd aan haar overdreven koninklijke gezelschap op meer dan twee handen tellen. Ze was echter ook vrij goed in het verbergen van haar emoties en dat had er toe geleid dat ze tot dusver niet uit haar vel gesprongen was wanneer ze weer eens werd geconfronteerd met een opgedirkte tuthola dat alleen aan het geld, aan de troon en aan een welgestelde man dacht en aan niks anders. Alicia haalde haar uit haar malende gedachten door uit te leggen waarom de moderne kleding zo was en Tara gaf een knikje. “I think I just discovered curves I never knew I had,” zei ze op een licht grappende toon tegen de blondine. Ze ging het paskamertje weer binnen en veranderde haar outfit opnieuw. Deze keer een… ze had geen idee hoe ze dit moest noemen. Iets wat een shirt zou moeten zijn, maar gehalveerd was en dat haar buik tot vlak onder haar borsten bloot liet. Het bijpassende shortje liet veel van haar benen zijn en het shirt had dunne mouwen dat afzakten tot halverwege haar bovenarmen, wat haar schouders weer bloot liet. Ze zag dat er ook hoge kousen in dezelfde kleur lagen, maar dat deed ze niet aan. Ze opende het gordijn weer en keek Alicia met een blos aan. “Alicia… what in the world is this?”

Haar vriendin, die toch wel wat moderner was als Tara zelf, bleek ook geen idee te hebben wat dit voor een kledingstuk was. Ze keek nog even naar beneden. Het zag er naakt uit, maar het stond haar niet heel erg slecht en Alicia’s reactie gaf aan dat zij er hetzelfde over dacht. Ze trok zich twijfelend terug in het paskamertje en liet haar blik vervolgens over de andere outfit glijden dat ze onbewust had meegenomen. Of dat hier al gelegen moest hebben, want Tara kon zich niet voorstellen dat ze zoiets mee zou nemen. Als ze zware make-up droeg, zwarte lippenstift en kapotte kniekousen zou het nog wel passen bij een bepaalde look, maar dat had ze allemaal niet. Ze wist niet of oogschaduw, eyeliner, foundation en mascara onder zware make-up viel, maar ze bedoelde eerder van die zwaar opgemaakte meiden waarbij één kus op de wang zeker een afdruk achter zou laten. Ze trok de outfit met een zachte zucht aan en voelde hoe strak de rok al om haar middel zat. Twijfelend liep ze naar buiten en keek Alicia met een opgetrokken wenkbrauw aan. “I feel like I might be one of those girls who easily follows a guy to his home when I’m wearing this,” siste ze naar Alicia, haar mondhoeken omhoog kruipend in een lach die ze duidelijk probeerde te onderdrukken.

Het bleef even stil terwijl Tara met een frons naar Alicia keek. “What is a prostitute?” vroeg ze uiteindelijk na een korte stilte. Het was een woord dat ze nog nooit gehoord had. Was een prostituee iemand die gemakkelijk met een jongen mee naar huis ging? Ze kon al wel zelf een invulling maken; ze nam aan dat Alicia het in elk geval niet bewonderend of positief bedoeld had. Ze liep het pashokje weer binnen en deed de laatste outfit aan die ze mee had genomen. Ze had nog andere outfits liggen, maar dat waren soortgelijke outfits die ze aan Alicia had laten zien en nu ze wist dat die goed waren, zou ze die ook meenemen. Ze zou een hele nieuwe garderobe hebben, maar dat maakte weinig uit. Ze had geld genoeg en bovendien was het voor een goed doel. Ze kon moeilijk in haar middeleeuwse kleren rond blijven lopen terwijl iedereen in de lus normale kleren droeg. Ze deed haar volgende outfit aan en merkte op dat deze haar echt als gegoten zat. De stof voelde zacht en comfortabel en het liefste wilde Tara de outfit de hele dag blijven dragen. En dan had ze ook de onverklaarbare drang om lekker binnen te gaan zitten met een mok warme chocolademelk. Ze deed het gordijntje weer open en glimlachte naar Alicia. “I could defenitly get used to this kind of outfit,” zei ze tegen de blondine. “Although I feel like this isn’t something that people wear when they go outside, or is it?”