Met een lichte frons keek hij nog omlaag naar het scherm van zijn mobiel, voordat hij deze weg stopte in zijn broekzak. Hij wist nog steeds niet wat hij ervan moest vinden dan Connor zomaar een hond had meegenomen. Zijn eerste ingeving was meteen om tegen Connor te zeggen dat hij de hond terug moest brengen, aangezien hij ervan uit was gegaan dat de jongen de hond had gestolen van iemand anders. Het zou hem niks verbazen als dat het geval was geweest, aangezien de jongen wel vaker rare dingen deed, maar hoe langer de vier erover hadden gesproken, hoe duidelijker het was geworden dat Connor de hond had gevonden verwaarloosd in een tuin. Het was duidelijk dat de hond was achtergelaten door diens eerdere eigenaars en Connor had eigenlijk iets goeds gedaan door de hond mee te nemen. Dat betekende nog niet dat Zeal er super enthousiast over was. Langzamerhand zag hij zijn enige goede rustige plek om een boek te lezen veranderen in een kamer vol met dieren. Ze hadden al twee koppige eenden die maar niet leken te willen luisteren en nu ook nog een hond? Het enige positieve was dat Victor en Alicia ook bereid leken te zijn om mee te willen helpen. Dan hoefde de hond tenminste niet 24/7 in Zeal en Connor’s kamer te zitten. Zeal vroeg zich ook nog af of het überhaupt niet tegen de regels was om een huisdier te nemen. Zeal zou dat als mentor toch eigenlijk wel moeten weten. Dan weer, hij wist dat hij vast al een paar regels had verbroken, nog een paar erbij zou geen kwaad kunnen, toch? Hij keek op en zag in de verte al de ijssalon. Hij gokte erop dat Connor er met zijn teleporteer kunsten al wel zou zijn. Hij slaakte nog een laatste zucht, waarna hij zijn beste vriendelijke glimlach probeerde op te zetten. Het zou wel goed komen, toch?

In de verte zag hij al de ijssalon. Hij zag de situatie niet echt vrolijk in, vooral omdat hij het nare voorgevoel had dat alle zorg voor de hond toch op zijn schouders zou eindigen. Daarbij wist hij niet eens of een hond wel was toegestaan in het verblijf en een hond verbergen was een stuk moeilijker dan eenden. Een hond kon je niet even makkelijk in de kast schuiven. Toch probeerde hij een beetje positieve mentaliteit te forceren. Hij kon immers wel bedenken hoe enthousiast Connor erover was en hij wist ook dat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen om nee tegen de jongen te zeggen. Dat was ook de reden dat hij uiteindelijk had ingestemd. Hij hoopte enkel dat ze met hun vieren goede regels konden opstellen over wie er voor het dier moest zorgen, zodat het dier wel alle zorg had die hij nodig had, maar niet dat alle zorg op één iemand viel. Hij onderdrukte een zucht en forceerde een glimlach rond zijn lippen terwijl hij de deur van de ijssalon opende. Al snel viel zijn blik op de drie peculiars die er al stonden. Victor had zich al gericht op het dier naast Connor die blik leek zijn met de aandacht. Zeal hield halt naast Alicia en keek even naar de drie. ”Good afternoon,” begroette hij hen met een flauwe glimlach. Ook zijn blik werd al snel getrokken naar de viervoeter die naast Connor stond. Oké, hij zag er toch wel heel erg schattig uit. ”So he doesn’t have a leash or something?” vroeg Zeal zodra het hem opviel dat het dier niet aan de riem zat en toch trouw bij de vier bleef staan. Fronsend ging zijn blik terug naar Connor. ”Are you really certain it was abandoned?” vroeg Zeal nogmaals terwijl hij zijn armen kruisten. Hij zag het wel voor zich dat meneer gewoon een hond uit een achtertuin had geplukt met het excuus dat hij had gedacht dat het huis was verlaten, maar dat het er wel degelijk mensen woonden en Connor gewoon zo graag een hond wou hebben. Het was gewoon veel te raar dat het dier zo trouw was als het geen eigenaar had. Welke eigenaar zou een hond zomaar achterlaten?

Bij binnenkomst bleek dat hij de laatste van de vier was om te arriveren. Hij groette de drie, waarna een stoel hem werd aangewezen. Hij nam plaats naast Connor en richtte vervolgens zijn aandacht op de hond, navragend of de hond echt wel achtergelaten was. Hij kon het zich te goed voorstellen dat Connor het zo zou praten enkel omdat hij zo graag een hond wou hebben. ”I checked the house and it was empty.” Zeal’s blik werd ietwat droog om die woorden. Hij kon wel nagaan dat dat betekende dat meneer een huis was binnengebroken. Hij richtte zijn blik daarom even op Connor, maar zei er verder niks over. ”No leash either. He was tied to a tree with a rope and nothing more, not even a collar,” sprak Connor verder en wees naar de hond. Zeal’s blik ging terug naar de hond die inmiddels op zijn rug was gedraaid. Hij leek te genieten van de aandacht die hij kreeg, maar ook Zeal viel het op hoe mager de hond was. ”Does that look like a dog who was cared for to you guys?” vroeg Connor aan de groep, waarop Victor op in haakte. “I’m afraid to say it does look like he was abandoned,” ging Victor er nu ook in mee. Zeal zuchtte zacht. Hij kon nu ook zien dat het dier ontzettend dun was, maar ergens had hij toch gehoopt dat het niet waar was. Hij had geen zin om voor een hond te zorgen. “He looks so thin,” reageerde Victor terwijl hij verder ging met het aaien van het dier. “I can feel his ribs.” Met de laatste woorden kon Zeal niet anders meer dan toegeven. Hij slaakte een diepe zucht. ”Fine, we’ll take care of it,” stemde hij uiteindelijk opnieuw in. Even ging zijn blik naar Alicia die enkel oog leek te hebben voor het ijs, waardoor zijn zorgen over de zorg van de hond enkel leken te groeien. ”But like I said before, I’m not gonna be the only one to take care of it!”

Ergens had Zeal nog gehoopt dat de hond een gezonde, goed verzorgde hond was en dat Connor de hond simpelweg had gestolen. Hij kon immers al het drama zien dat hij alleen voor het dier moest zorgen en daar had hij zeker geen zin in. Echter zag hij ook in dat de hond echt betere zorg nodig had en achter gelaten leek, waardoor hij dan uiteindelijk dan toch in zee ging. Hij maakte wel meteen weer duidelijk dat hij niet alleen voor het dier zou gaan zorgen. Desnoods zou hij het anders naar een asiel brengen. ”We’ll all care for him in turns, like you said,” reageerde Connor op de woorden. Zeal knikte eens. “Yeah, I’d be more than happy to take care of him,”beademde ook Victor. Zeal voelde al iets meer opluchting, waarna zijn blik ging naar Alicia die zich ook even bij het gesprek leek te voegen. "Guess it's settled then," ging ook zij mee in zee. Zeal knikte eens. "Can I get a chocolate ice cream?" vroeg Alicia verder terwijl haar aandacht terug naar het ijs ging. Zeal had zelf geen behoefte aan ijs en richtte zich weer op de andere twee. ”So, names? We had a few suggestions on the phone. Which do you guys prefer?” vroeg Zeal nu verder.