Probleem een was opgelost waardoor probleem twee meteen volgde. Hun nieuwe hond had een naam nodig uit de aantal suggesties die gegeven waren. Bonus was dat hij een kans kreeg om er meer ijs bij te bestellen toen Alicia het ook deed. ”Thanks,” bedankte hij haar snel toen ze terug kwam met het ijs. Soms had hij nog een soort van manieren ”Which one? Chocolate, or the Russian one?” vroeg Victor. Connor haalde zijn schouders op in antwoord. ”Both.” Beide waren het schattige namen die perfect bij de hond paste. ”I’m alright with a first and a middle name,” stemde hij in met het idee van twee namen. Dat maakte het al wat makkelijker. Ze hoefden de opties nog maar te versmallen tot er twee overbleven en dan nog bepalen welke ooit de eerste werd. Ondertussen nam hij een hap van zijn ijs. ”We had Chocolate, Kroshka, Trésor, Alto, Herbert, and Rufus on the phone. So choose your pick,” gaf ze alle namen. Licht onder de indruk at hij verder. Er waren genoeg keuzes. ”Enough to choose from,” mompelde Zeal wat hij dacht. Connor knikte met een kleine grijns. Als ze er echt niet uit konden komen moest hij maar meer honden terug gaan vinden om te ontvoeren. Al leek Kroshka-Chocolate-Rufus-Etc tot nu toe de meest ideale hond mogelijk. Het dier zat nog steeds rustig bij de groep alsof hij al vrolijk was om gewoon aandacht te krijgen. ”I like most of the names. Rufus and Kroshka have my preference. Which do you prefer?” vroeg Zeal. Zijn favorieten had Connor al gegeven. ”Alto is fine too,” voegde hij er aan toe. De enige slimme gedachte die Victor tot nu toe had gehad. Kroshka-Alto klonk zo slecht nog niet.

Terwijl hij zijn chocoladeijs at werd de naam van de hond besproken. Iedereen leek hun eigen favorieten te hebben. Zelf waren Kroshka en Alto zijn favorieten en dan het liefst een combinatie van de twee. ”I like Alto the most,” gaf victor ook zijn voorkeur. Het begon er meer op te lijken dat dat de naam werd als de andere twee het er ook mee eens waren. Zeal had al gezegd dat hij Rufus en Kroshka als favorieten had Als Alicia een van de twee populairste koos zou Kroshka-Alto of misschien andersom de beste optie zijn die Connor kon bedenken. ”But I don’t mind Kroshka if everyone else likes it,” bevestigde Victor verder zijn punt. Het was een wonder dat ze het met elkaar eens waren op dat vlak. ”I would say Alto, then,” gaf Alicia haar mening. Het was geen bevestiging dat het ook haar favoriet was, maar ze stemde in ieder geval in. Zeal was de enige die Alto niet als naam had genoemd, waardoor Connor’s blik automatisch bij hem bleef hangen. ”Alto it is,” besloot hij de eindelijk naam. ”What about Alto-Kroshka?” probeerde Connor zijn eerdere idee van twee namen. Dan hoefde hij de veel te schattige naam ook niet af te schrijven en had Zeal tenminste er ook een naam met voorkeur in. De hond leek slim genoeg om twee namen te leren kennen. ”How are we going to do it with walk and costs of food and stuff?” ging Zeal door op het volgende agenda punt. ”I can arrange food,” bood hij meteen aan. Met gemak kon hij gratis en voor niks aan hondenvoer komen. De wonderen van teleporteren. De vraag was alleen wat de anderen vonden van diefstal, dus liet hij dat detail achterwege.

Naar zijn mening was Alto-Kroshka perfectly legit als naam voor zijn nieuwe aanwinst. Misschien was het lang maar in een ideale wereld kon het altijd afgekort worden naar Kroshka en dan bleef zijn favoriete keuze alsnog de uiteindelijk keuze en had Zeal er tenminste ook een gekozen naam in. Helaas was Victor daar om zijn plannen te verpesten. Zoals altijd. ”Won’t that be too long of a name, though?” sprak hij praktisch. In antwoord haalde Connor zijn schouders op. ”Alto is fine,” voegde Zeal toe. Connor’s blik gleed even naar hem met de vraag in zijn ogen of de jongen er zeker van was. Op het bevestigende kneepje in zijn bovenbeen glimlachte hij zacht naar hem. Vol vijandelijkheid. ”Fine, Alto it is,” besloot hij ook. Dat betekende niet dat hij de hond zelf niet Kroshka kon noemen. Met dat besluit konden ze door gaan op de rest dat ook nog geregeld moest worden. Het eten was tenminste iets wat hij eenvoudig op zich kon nemen. Of hij er ook voor ging betalen was slechts een detail. Niemand protesteerde ertegen dus daarmee was dat besloten. ”We can make a schedule of who will walk him when,” stelde Victor het volgende punt van aandacht voor. Een papier werd door Zeal van tafel gegrist en om compleet praktische redenen leunde Connor dichter naar hem toe om naar het papier te kijken. ”Decide how many times a day he should be walked and then assign everyone a number of walks,” ging Victor verder. Dat klonk redelijk. ”I think a dog should be walked around four times a day, right?” vroeg Zeal na met een blik in zijn richting, waarop hij knikte. ”Four would be ideal but if we’re busy three would be fine too,” deelde hij zijn kennis mee. ”We could walk the dog every other day. Or we could say the tone couple has the dog for the first half of the week and the other couple has it for the other half of the week,” stelde Zeal verder voor. Beide opties klonken als een goede verdeling. Waarschijnlijk was de helft van de week makkelijker om bij te houden, al klonk het ergens alsof ze gescheiden waren en probeerde om een kind te verdelen. ”Split over the week is probably easier,” bracht hij zijn mening in. ”Does anyone have any weekly activities that might need to be taken in count for the distribution of walks?” Opnieuw moest Connor erover nadenken. Zo veel vaste activiteiten had hij niet, het was eerder een kwestie van doen waar hij zin in had op ieder moment. ”I don’t,” antwoordde hij kort.