Vastberaden liep Laxus naar de ijssalon toe. Het leek er misschien op alsof hij heel gemotiveerd was om een ijsje te halen, maar waar hij echt een likje van wou nemen was de jongen die daar het ijs inschepte. Al een hele lange tijd had Laxus de jongen op het oog, maar hij had het nog niet voor elkaar gekregen om de jongen in bed te werken. Het was ongebruikelijk voor hem om niet in zijn eerste flirt poging te slagen en daardoor was hij in eerste instantie met stomheid geslagen. Hij was gewend om mensen zo te kunnen manipuleren en over te halen zodat hij kon krijgen wat hij wou hebben, was het niet op een lieve manier, dan was het wel op de harde manier, maar dat werkte dus kennelijk niet bij deze jongen. Zijn flirt acties werden genegeerd en zijn bedreigingen hadden geen zin omdat de jongen ze de volgende dag toch niet meer zou onthouden. Toch zette Laxus vast beraden door. Elke keer deed hij een nieuwe poging om de jongen zover te krijgen, maar het moest nog gebeuren dat de jongen echt toehapte. Meestal eindigde het met Laxus die zijn geduld verloor en daarom de jongen maar vermoordde, om enkel maar de volgende dag weer te keren om het opnieuw te proberen. Het was een leuk dagelijks uitje en zorgde altijd voor een uitdagend en het was een goede manier om stress kwijt te raken. Daarbij was het ook de beste manier om afleiding te zoeken van zijn andere zorgen.

Sinds zijn ontmoeting met Connor bleef de jongen maar in zijn gedachtes ronddwalen en bleef hij maar dat rare beknelde gevoel in zijn borst houden. Langzamerhand begon het besef te dalen over hoe hij zich jegens de jongen voelde, maar ook hoe slecht hij de situatie toen had aangepakt. Ja, de avond was ontzettend fijn geweest en had goed aangevoeld, maar Laxus had het totaal verkeerd aangepakt. Hij had Connor niet eens kunnen manipuleren of hem in het bed kunnen krijgen, terwijl Connor het nog zelf had voorgesteld. Nee in plaats daarvan had Laxus hem geholpen om twee eenden te stelen en daarmee zouden Zeal en Connor er meteen achter komen dat Laxus had gelogen. Nu was zijn identiteit waarschijnlijk allang ontmaskert terwijl Laxus nog niks zinnigs had kunnen doen bij Connor. Maar je wist maar nooit, wellicht was Connor er nog niet achter gekomen. In ieder geval wou Laxus er niet te veel over nadenken, wat hem op zijn nieuwe missie had gezet van de ijssalon-jongen. Met een grijns rond zijn lippen liep hij de ijssalon in en liep hij in een rechte lijn naar de jongen toe. ”One coop of chocolate ice cream please,” bestelde Laxus met lichte onschuld. Uit eerdere pogingen had hij al geconcludeerd dat meteen zijn bestelling doen het beste was. Dat was stap één, nu moest hij de rest nog uitvogelen.

Achter hem hoorde hij de deur van de ijssalon open en dicht gaan, maar hij nam de moeite niet om te kijken wie er binnen was gekomen. Nee zijn doel stond voor hem en hij zou zijn prooi niet uit het oog verliezen. Nauwkeurig keek hij toe hoe de jongen naar voren boog om een bolletje chocolade ijs uit de bak te schrapen om deze vervolgens op een hoorntje te zetten. Met nog altijd de grijns rond zijn lippen had hij al zijn tweede stap nauwkeurig uitgeplant. Een klein complimentje en een vergissing bij de bestelling moest goed genoeg zijn. Als hij nog eens moest bestellen kon hij immers langer bij de jongen zijn en had hij meer kans van slagen. Nu al leek de jongen meer aandacht voor hem te hebben dan voorheen en had Laxus het zelfs voor elkaar gekregen om een klein glimlachje bij hem los te wrikken. Triomfantelijk wou Laxus het ijsje van de jongen overpakken, maar voordat hij zijn mond ook maar kon openen om de jongen het complimentje te geven, verscheen er plots een gedaante tussen hen. Verbaasd en overrompeld zette Laxus een stap naar achteren om te voorkomen dat hij naar achteren viel. Eenmaal weer in balans richtte hij zijn blik op de jongen die tussen hen was ingekomen en zag tot zijn verbazing dat het Connor was. Met grote ogen keek Laxus van Connor naar de jongen die nu knock out op de grond lag. Zachtjes zuchtte hij. Oké, het leek erop dat de keuze voor hem was gemaakt. Zijn blik ging terug naar Connor. Nog altijd verward over diens plotselinge verschijning, kon hij inmiddels wel concluderen dat Connor niet al te blij was. Het ijsje had hij eerder ruw van de knappe jongen afgepakt en richtte deze nu boos op Laxus. ”I know exactly what you’re doing Laxus,” siste de jongen kill. Lichtjes fronste Laxus. Niet zozeer om het feit dat Connor wist wie Laus was – dat had hij zelf ook al wel kunnen bedenken – maar meer door het onderliggende accent wat plots op kwam steken. Toen Laxus Connor had ontmoet had hij ook al een bepaalde klank aan zijn woorden gehad, maar in de woede kwam het accent pas echt op zetten en Laxus herkende het als Russisch. Een feit wat hij nog niet wist van Connor. Wist Zeal het al? Met moeite probeerde hij zich los te trekken van zijn nieuwe ontdekking en probeerde hij zich op de boze jongen te richten die voor hem stond met zijn ijsje in diens hand. ”Really?” reageerde hij ietwat droog. ”What am I doing then?” vroeg hij rustig verder. Ergens kreeg hij de neiging om naar het ijsje toe te buigen om daar een likje van te nemen, maar dan kon hij het ijsje net zo hard in z’n snufferd verwachten en daar had hij nog geen zin in.

Laxus was ervan overtuigd dat hij ditmaal echt voortgang kon maken in het ‘seduce the ice cream guy’, maar zijn plan viel voor zijn ogen neer toen Connor plots uit het niets verscheen. Niet enkel had Connor hem beroofd van zijn prooi, maar ook van zijn nog niet betaalde ijsje. Even had Laxus zijn blik op het ijs gericht, maar had uiteindelijk besloten dat het waarschijnlijk niet de beste zet was om daar nu zijn prioriteit te leggen. Daarbij bleek het ook dat Connor behoorlijk pissed op hem was. Goh, waardoor zou dat toch zijn? Het accent ontging hem niet en even werd daardoor Laxus’s frons dieper, maar hij besloot er niks over te zeggen. Misschien kon hij de jongen er later nog mee lastig vallen en anderzijds in ieder geval wel Zeal. Voor nu reageerde hij enkel droog op Connor’s woorden. Hij was niet erg overtuigd bij diens boze houding. De woede leek bij Connor nog niet verdwenen te zijn, maar toch leek hij meer moeite te doen om zichzelf rustig te krijgen. Kennelijk was het Russische accent niet welkom. Laxus tilde zijn hoofd iets op zij. Interessant. ”Really.” Laxus knikte eens. Als Connor daar zo overtuigd van was, wat had Laxus dan gedaan wat zo erg was? Natuurlijk kon hij wel gissen wat Connor bedoelde, maar het was toch veel leuker om het nog wat verder uit te lokken? ”Manipulating me by pretending you’re Zeal and giving me ducks!” werd hem beschuldigd. ”I never manipulated you,” ging Laxus er meteen tegen in terwijl zijn blik ietwat kil werd. Dat was juist zo ironisch. Connor was boos op hem terwijl Laxus niet eens zijn kwaadaardige plan had doorgezet. ”But now I know who you are and that it’s all just fake.” Spottend lachte Laxus eens en week even zijn blik. Natuurlijk dacht Connor er zo over. Laxus gokte erop dat Zeal het zo in Connor’s hoofd had gepraat en dan was het toch ironisch dat Connor Laxus zag als diegene die anderen manipuleerde. Hij richtte zijn blik terug op Connor. ”Everything I said that night was the truth,” maakte hij meteen duidelijk. Hij zette een stap dichterbij en keek Connor doordringend aan. ”I never lied to you and I never told you that I was Zeal,” ging Laxus verder, wat allemaal technisch gezien ook nog echt waar. Natuurlijk had hij ook geen moeite gedaan om zichzelf als Laxus voor te stellen, maar dat liet hij maar achterwege. Hij schudde even zijn hoofd, alsof het zo ongeloofwaardig was dat Connor hém ervan beschuldigde. ”I didn’t even manipulate you in getting ducks, that was your idea,” benadrukte Laxus en bleef Connor doordringend aankijken.

Natuurlijk begreep hij wat Connor bedoelde en wist hij dat hij de woede verdiende, maar het was leuker om die woede nog wat meer uit te dagen. Daarbij had hij zich juist ingehouden bij Connor. Hij had de jongen oprecht niet gemanipuleerd, waar hij zelf ook ontzettend van op keek, maar hoe ging hij dat ooit aan Connor duidelijk maken? Hij besloot met de makkelijkste dingen te ontkennen en met de waarheid. Hij had niet tegen de jongen gelogen. Alles wat hij had gezegd was de waarheid geweest, maar Connor zou dat nu natuurlijk niet geloven. ”Sure it was,” klonk het spottend. Vastberaden zette Laxus door, zei hij dat hij nooit had beweerd dat hij Zeal was. Hij was die aanname ook niet tegen gegaan, maar technisch gezien had Connor hem ook nooit Zeal genoemd, dus daar zou hij in principe ook mee weg moeten komen. Maar ook dat liet Connor niet toe. ”You didn’t tell me you’re not Zeal either,” vuurde Connor terug. Laxus keek hem doordringend terug aan. "Would've you stayed if I told you I wasn't Zeal?" vroeg Laxus nu terug. Inspelen op iemands gevoelens en vragen daarop stellen was de perfecte manier om iemands mening te veranderen, maar zelf had hij maar half door in hoeverre zijn eigen gevoelens nu echt de overhand hadden genomen. Dit was niet one night stand die hem lastig viel, maar Connor die hem confronteerde en het deed hem meer pijn dan hij liet blijken.

Misschien kwam daar de ongeloof vandaan. Ongeloof tegenover zichzelf dat hij zich zo gekwetst voelde terwijl hij dit zichzelf toch allemaal had aangedaan. Hij had dit van mijlenver aan kunnen zien komen. Waarom deed het dan alsnog zoveel pijn? ”You agreed to get them.” sprak Connor tegen hem. Laxus fronste. "I like ducks!" ging hij erop in. Hij had niet verwacht dat hij ooit die woorden in een verhitte discussie zou gebruiken. ”You still had no right to do any of that.” ging Connor verder met woorden die veel logischer leken voor dit gesprek. "I didn't lie to you Connor," herhaalde hij opnieuw en keek Connor weer doordringend aan terwijl hij zichzelf tot kalmte probeerde te roepen. "Yes I should've been more clear about who I really was, but I knew you wouldn't stay with me if I told you who I was and I didn't want to lose you," gaf Laxus toe. Zijn stem was kwetsbaar maar eerlijk. Zelf wist hij niet in hoeverre het de waarheid was, maar het leek erop dat hoe langer die avond bezig was, hoe meer het de waarheid was geworden. " I enjoyed talking with you and spending time with you. I wanted to get to know you better, everything I said was the truth, but I was afraid of using my name because I knew Zeal would've told you bad things about me," vervolgde hij met dezelfde toon. Hij schudde vervolgens zijn hoofd. " And he did, because now you think I'm evil while I haven't done anything harmful," voegde Laxus er zachter aan toe. God wat was hij goed in de slachtoffer rol spelen. Zijn blik had hij even afgewend naar de vloer, maar hij keek Connor nu weer terug aan. "You're trying to make me the manipulator while I haven't said or done anything wrong while being with you. Meanwhile Zeal is trying to put me in bad lighting with telling you how bad I am, while you know that I'm not the bad guy that he paints me to be." Zijn blik werd wat harder. "I think you're calling the wrong Dreyar the manipulator."

Laxus wist dat dit gesprek er zou komen. Hij had dit soort gesprekken al ontelbaar vaak gehad en wist daarom ook precies hoe hij er goed vanaf kon komen. Met Connor lag het wellicht iets anders, omdat hij oprecht niks fout had gedaan bij de jongen, iets wat Connor zich toch ook wel had moeten realiseren. Het maakte de situatie voor Laxus enkel makkelijker. Hij begon met zijn redenen over wat hij had gedaan en begon de jongen te overtuigen dat hij hem niks had aangedaan. Natuurlijk was het wellicht beter geweest als Laxus meteen zijn eigen naam had gebruikt, maar dan was de jongen vast en zeker meteen omgekeerd en weggelopen. Ook Connor bevestigde dat nog eens. ”Have you considered I have good reasons to not want to stay with you?!” klonk het boos. Een reactie die Laxus opnieuw had verwacht een daardoor perfect wist hoe hij erop moest reageren. Opnieuw vertelde hij dat hij de jongen niks had aangedaan en dat hij enkel met de jongen had willen praten. Eerlijk was dat niet zijn eerste plan geweest, maar het was wel het gene wat er was gebeurd en nu speelde dat goed uit voor hem. ”You did enough harmful by pretending to be Zeal,” sprak de jongen nog, maar ook bij hem leken de woorden en redenen goed aan te komen. Er kwamen niet meer argumenten waar wel uit bleek dat de twijfel bij de jongen begon toe te slaan. Perfect. Met dat in zijn achterhoofd begon Laxus de laatste paar argumenten te geven, waarin hij natuurlijk Zeal in het slechte daglicht zette. Als Zeal zo slecht over Laxus praatte terwijl Laxus hartstikke lief was, dan was Laxus toch niet de bad guy? Hij hoopte dat Connor het niet zou opvallen dat Laxus nu precies hetzelfde deed als Zeal. Manipuleren was toch iets te gemakkelijk.

Met zijn laatste woorden eindigde hij zijn pleidooi. Hij voelde zich er ontzettend tevreden over, maar weerhield zichzelf ervan om erover te grijnzen, wetend dat zijn hele façade dan kapot zou vallen. De jongen schudde meteen met zijn hoofd na Laxus’s woorden. ”I don’t know which one of you is the manipulator, alright?!” snauwde de jongen hem toe. Nu kon Laxus het toch niet laten dat een kleine grijns zijn lippen begon te sieren terwijl Connor hem doordringend aankeek. Laxus hield zijn hoofd iets opzij terwijl hij hem geamuseerd terug aankeek. ”How am I just supposed to believe you’re not the bad guy when you’re both shitty people?” vervolgde de jongen. Laxus haalde zijn schouders op. ”You can’t,” gaf hij eerlijk toe. ”You’re stuck in a game of pingpong between two people who love to manipulate and to hurt others,” vervolgde Laxus terwijl zijn grijns iets groeide. ”And you must like being the victim, ‘cause you’ve done nothing to get out.” Laxus zette een paar stappen naar achteren. ”You could just let him go and don’t interact with him or me, but you chose to stick around with him. And why? He hurt you enough to receive nothing but death threats from you, instead what he gets is a loving boyfriend?” Een stap werd weer in Connor’s richting gezet. ”You enjoy this game as much as I do,” eindigde hij met een doordringende blik en een blijvende grijns.

Nu hij Connor ervan wist te overtuigen dat Zeal ook niet zo onschuldig was als hij leek, kon hij ongegeneerd verder praten over de situatie waarin Connor zich bevond. Hij zat tussen twee psychopaten in. Twee mensen die er allebei van hielden om anderen te gebruiken en te manipuleren naar hoe zij het prettig vonden. Natuurlijk kon hij enkel voor zichzelf praten. Het leek erop dat Zeal oprecht zijn best deed om zijn imago aan te passen, maar niet goed genoeg om het moeilijk te maken voor Connor om Laxus’s woorden te geloven. De jongen manipuleren leek makkelijker dan hij had gedacht. Wellicht moest hij vaker aardig blijven zodat het manipuleren makkelijker werd. Connor week meerdere malen zijn blik af wat al genoeg indicatie was dat Laxus precies de woorden zei die voor Connor de waarheid waren. Ongeloofwaardig ging Laxus verder over hoe Connor al lang had kunnen vertrekken, maar was gebleven. En waarom? Om een lief vriendje te spelen voor Zeal? Iets wat zijn tweelingbroer overigens zeker niet verdiende. Het gekraak van het ijshoorntje deed Laxus even ernaar kijken. Ergens voelde hij zich wat betreurd om het feit dat hij zijn ijsje nooit had gekregen, maar het triomfantelijke gevoel dat hij kreeg door Connor in zoveel ongeluk te praten maakte het weer goed.

”Not a boyfriend,” klonk het, waardoor Laxus’s blik terugging naar Connor. Geamuseerd keek Laxus hem aan. Dus dat was het enige wat Connor nog kon ontkennen? Alleen dat? Dus de rest was allemaal waar. Zijn grijns groeide enkel breder. ”Right,” reageerde Laxus, ook al was de hoogte van zijn sarcasme hoog genoeg om ervoor te zorgen dat Connor wel zou weten dat Laxus het niet zou menen. Laxus zette een stap dichterbij waarna hij zijn woorden eindigen met de waarheid. Iets waar Connor niet al te blij mee was. ”I don’t enjoy any part of this,” schoot de jongen meteen in de verdediging. Het was leuk om te zien hoe de jongen zichzelf nog van andere gedachtes probeerde te overtuigen, terwijl het overduidelijk voor hen beiden was. ”I don’t even enjoy being part of it,” herhaalde de jongen opnieuw. Met een schuine blik keek Laxus hem aan. ”Everything about this game sucks, everything about you two sucks. I don’t like being the victim, I hate it!” snauwde Connor verder, waarop Laxus zachtjes grinnikte. ”Oh really?” reageerde hij met een uitdagende toon. ”Then why are you still here? You could’ve left, but you didn’t! You stayed!” ging Laxus er volop tegen in, overduidelijk genietend van de emotionele macht die hij ervaarde. ”You enjoy being in this game, hell, you might even fucking love him if you enjoy staying with him that much. You are suffering through a whole lot just to be with him after all.” Die woorden brachten een bittere smaak met zich mee, maar hij probeerde het niet te laten zien. Nee. Zeal verdiende de jongen niet en ook Connor moest beter weten dan dat. ”If you don’t love him and don’t enjoy the game, then why are you still here?” sprak Laxus verder. Hij zette nog een dreigende stap dichterbij. ”If you’re telling the truth than you should just disappear, make an end to it all. You have the power. You’re just too afraid to do it,” eindigde Laxus zijn woorden en keek Connor doordringend aan.