Sunshine and Snakes

Onderwerp: Sunshine and Snakes do mei 07, 2020 8:01 pm

_{Af en toe was het handig om niet al te druk te zijn. Het meisje had een boek vanuit de bibliotheek mee genomen naar buiten toe waarna ze een plekje in het zachte zonnetje had opgezocht om te gaan zitten. Lezen was een grote hobby, net zoals het spelen van haar gitaar en stiekem vond ze zingen ook nog wel leuk, al hield ze haar stem vaak stil. Het was niet aan haar om veel te spreken, er was ook niet veel dat ze met anderen wilde delen en vaak voelde Sayuri zich ergens schuldig dat ze meer van mensen wist dan sommigen wellicht konden voorstellen. Zeker voor haar leeftijd was ze behoorlijk goed ontwikkeld in haar bijzonderheid, al had ze af en toe, zeg maar bijna altijd wel lasten ervan ondervonden. Haar bruine ogen gleden kalm langs de rest van de tuin terwijl ze zachtjes haar adem uitblies. Het ontbijt was al geweest en het was wachtten tot de lunch zou beginnen maar vervelen deed het meisje zich niet.

Het duurde niet lang voordat anderen zich ook naar buiten verplaatsten, wellicht omdat iedereen wilde genieten van het mooie weer voordat het zou gaan regenen in de lus. Op een gegeven moment leerden de anderen ook wel wanneer het mooi weer was en wanneer het zou gaan regenen. Het was simpelweg de dag enkele keren herbeleven en dan zou vanzelf zelfs de domste mens het door hebben. Het meisje stond langzaam op toen ze een ander nogal eenzaam met een slang zag zitten en voorzichtig benaderde ze het stel, er was geen dreiging in haar houding, ogen of stem. Enkel een zachte warmte, vergelijkbaar met die van de zon terwijl ze voorzichtig een redelijk afstandje van hem vandaan ging zitten. ’Hi,’ sprak ze op een bijna verlegen toon terwijl ze haar haren uit haar ogen wreef en achter haar oor stopte.}

Onderwerp: Re: Sunshine and Snakes do mei 14, 2020 4:26 pm

Jinn had het zijn doel gemaakt om altijd een plek te vinden met zo min mogelijk andere mensen. Het vertrouwen in anderen was naar een nieuw diepte punt gedaald nadat zijn vader het vertrouwen opnieuw had geschaad. Daarbij ging hij ervan uit dat de meeste peculiars hem nu niet meer mochten door wat zijn vader de lus had aangedaan, maar zeker was Jinn er niet van. Hij bleef ver weg uit de buurt van anderen en ook nu had hij zich in de tuin geplaatst, wetend dat het nog even kon duren voordat anderen ook naar buiten zouden gaan. Ondanks het feit dat hij nu 24/7 alleen was, verveelde hij zich niet en voelde hij zich ook niet eenzaam. Immers had hij zijn vele slangen om zich gezelschap te houden. De vele slangen die om hem heen lagen en om zijn lichaam lagen, waren als vrienden van hem die hij ook wel als family kon beschouwen. Family die hij wel kon vertrouwen. De slangen kon hij vertrouwen. Zij zouden hem nooit in de steek laten of hem aan zijn lot overlaten. Natuurlijk was het enkel een deel van zijn bijzonderheid, maar het was een zekerheid waar hij op kon bouwen en de enige zekerheid die hij had. Hij wist dat hij eigenlijk moest vertrekken. Hij moest naar een andere lus om nog een beetje hoop te krijgen dat hij niet weer terug in de handen van zijn vader zou vallen, maar hij wist ook dat zijn broer zich nog altijd in de lus bevond en die zou hem niet zomaar laten gaan.

In gedachte verzonken was de tijd al een stuk sneller gegaan dan hij aanvankelijk had gedacht. Zijn slangen vertelden hem dat de eerste peculiars de tuin binnen drongen, wat hem de motivatie gaf om weg te gaan. De slangen begonnen al weg te glijden, verder het gras in en voorbij de bosjes. Jinn was van plan hen te volgen, maar staakte zijn handelingen zodra hij opmerkte hoe een meisje zijn kant op ging. Zwijgend en emotieloos keek hij haar aan, ook al ging er genoeg in hem om. Iemand die op hem af kwam? Waarom? Ze moest bang voor hem zijn. Wie zou niet bang zijn voor iemand de er zelf haast als een slang uit zag? Het viel hem op hoe ze haar afstand behield, waar hij wel uit kon concluderen dat ze toch wel enige angst voelde. ’Hi,’ begroette ze hem op een haast verlegen toon. Even keek hij haar aan, niet goed wetend wat hij met de situatie aan moest. Kon hij nog weg lopen? Was dat nog sociaal geaccepteerd? Dan weer, waarom zou het hem nog boeien of het geaccepteerd was of niet. Toch kon hij het niet opbrengen om nu weg te lopen en te doen alsof hij haar niet had gehoord, terwijl het overduidelijk was dat hij haar wel had gehoord. ”Hi,” besloot hij haar uiteindelijk terug te begroeten. ”Do you need something?” vroeg hij verder. Het zou de enige logische verklaring zijn voor haar aanwezigheid.

@Sayuri davies

Onderwerp: Re: Sunshine and Snakes do mei 14, 2020 8:43 pm

_{Sayuri was niet meteen bang voor slangen, ze kende ze niet goed genoeg om meteen op ze af te stappen maar het was niet alsof ze doodsbang was voor de dieren. Als ze giftig waren raakte ze hen liever niet aan en ook daagde ze hen liever niet uit, ze had respect voor ze en dus hield ze zorgvuldig wat afstand tussen haar en de iets oudere Peculiar die een slang bij zich had. Het was een prachtig, sterk dier om te zien, als iemand van slangen hield tenminste. Verlegen sprak het meisje hem uiteindelijk aan, hij keek haar aan en leek niet goed te weten wat hij met haar aan moest. Het was duidelijk dat hij niet had verwacht dat een kind hem aan zou spreken, was er iets dat ze niet wist over hem dat anderen deed aarzelen? Was hij gevaarlijk? Iedereen kon gevaarlijk zijn, zelfs de meest lief ogende mensen konden de meest boosaardige dingen doen. Het was iets dat Sayuri wel uit ervaring wist, niet elk masker zou altijd zichtbaar blijven. Er waren immers mensen die door het masker heen konden kijken en de ware persoon eronder zagen. ’Hi,’ klonk er uiteindelijk terug waardoor het meisje een kleine glimlach op haar onschuldige gezicht toverde. ’Do you need something?’ Vroeg hij verder waardoor het meisje meteen haar hoofd schudde. ’No, not really. At least not something you can help me with.’ Haar stem klonk zacht, kalm en vriendelijk. Als een zomerbriesje dat het gras deed bewegen. Lief, het meisje was meestal dan ook bijzonder vriendelijk en zachtaardig ingesteld al kon ze ook best wel hard uit de hoek komen als dat nodig was. ’Can you talk with snakes? He is beautiful.’ Bij het laatste wees ze naar de slang die hij nog bij zich had waardoor ze hem vragend aan keek. Ze leek niet eens weg te schrikken van de schubben die hij op zijn gezicht leek te hebben. Ze was nog niet bang, al kon dat natuurlijk altijd veranderen.}

Onderwerp: Re: Sunshine and Snakes vr mei 15, 2020 11:22 pm

Niet goed wetend wat hij met het jonge meisje aan moest, bleef Jinn maar zitten waar hij zat en wachtte hij op wat zou komen. Ze begroette hem en Jinn begroette haar op dezelfde manier terug. Hij begreep niet waarom ze bij hem zat en hij probeerde met al zijn macht die informatie te achterhalen. Zijn wantrouwen was dusdanig groot dat hij niet geloofde dat mensen met hem om gingen simpelweg voor plezier, ze deden het enkel omdat ze iets nodig hadden. Toch was het moeilijk om die gedachte te projecteren op het onschuldig ogend meisje naast hem. Daarom besloot hij het haar maar rechtstreeks te vragen, hopend dat ze eerlijk zou zijn als ze hem iets moest vragen. Echter schudde het meisje haar hoofd. ’No, not really. At least not something you can help me with,’ antwoordde ze. Haar stem klonk als het onschuld zelve. Het was lastig om zijn kille houding vast te houden als het zo duidelijk was dat de ander niks kwaads in de zin had. Toch durfde hij zijn schild niet los te laten. Hij had niet geweten dat hij zwak kon worden door jongere mensen, maar kennelijk deed het zeker wel iets met hem. De vraag waarom ze dan bij hem was gekomen bleef in zijn hoofd hangen. Hij wou die vraag dan ook stellen, maar het meisje sprak verder voordat hij zijn mond kon openen. ’Can you talk with snakes? He is beautiful,’ sprak het meisje en wees naar Beast. Lichte verwarring scheen nu door zijn emotieloze blik en even blikte hij omlaag naar de zwarte slang die rond zijn hals lag met groene markering. Beast was de slang die altijd bij hem was en de enige slang waar hij écht iets om gaf. Het begon tot hem door te dringen dat het meisje hem misschien enkel had benaderd omdat ze geïnteresseerd was in de slangen. Ze leek er in ieder geval niet bang voor. Het deed hem goed om zijn enige interesse te delen met iemand anders, dus hij zou zichzelf ook niet inhouden. ”I can. His name is Beast,” stelde Jinn de slang voor aan het meisje. De slang kroop van zijn hals naar zijn arm die hij vervolgens uitstak naar het meisje zodat het meisje de slang van dichterbij kon zien. Beast leek het meisje ook te mogen en stak zijn kop iets uit naar haar. ”You can pet him if you want,” voegde Jinn er zachter aan toe. Net zoals de meeste dieren hielden ook slangen van wat aandacht en Jinn wist zeker dat Beast het meisje niks aan zou doen tenzij Jinn anders zou zeggen.

@sayuri davies

Onderwerp: Re: Sunshine and Snakes do mei 21, 2020 3:59 pm

_{Het was niet alsof Sayuri nooit bang was, ze was bang voor zoveel dingen maar niet voor slangen. Zolang ze hen geen reden gaf om haar aan te vallen was er niks aan de hand, dat geloofde ze dan ook zeer zeker en het feit dat iemand leek te kunnen spreken met de dieren bracht toch een zeker interesse in haar op. Zeer zeker omdat het dier dat om de nek van de ander hing, rustig leek en geheel ontspannen en daarnaast ook bijzonder gezond oogde. Het was iets dat ze niet in een dierentuin zou hebben gezien en ook niet op een scherm, het was waarschijnlijk iets wat enkel degene voor haar kon. Hij leek in het begin wat kil en afstandig, maar ze had niet het idee dat het aan haar lag waardoor het meisje haar gewoonlijke houding behield, lief en warm. Haar stem kon enkel beschreven worden als de onschuld zelve, het was niet mogelijk dat ze echt oprecht kwaadaardig zou kunnen reageren. Tenzij het ging om een situatie dat leven en dood betekende. Sayuri had een zekere conclusie getrokken, de ander kon met de dieren spreken maar ze besloot dat ze wellicht beter kon vragen of deze ook juist was, waarna ze de grote slang complimenteerde. Het was ook daadwerkelijk een prachtbeest. Lichte verwarring leek kort in zijn ogen te zien te zijn, voordat hij zich herstelde. De zwarte slang met groene markeringen bleef nog om zijn hals hangen, en het duurde niet lang voordat de aandacht van de Peculiar op haar gericht werd. ’I can. His name is Beast.’ stelde hij de slang voor aan het jongere meisje waardoor er een kleine glimlach op haar gezicht onstond. ’Makes me think of Beauty and the Beast. Beast was not a bad guy even though many feared him.’ Sprak ze zacht terwijl er een warme glimlach op haar gezicht verscheen. De slang bewoog zich inmiddels richting de arm van de jongen voordat hij zijn kop iets meer uitstak naar het meisje. ’You can pet him if you want,’ voegde hij er zachter aan toe waardoor het meisje voorzichtig haar hand uitstak en deze bijna teder over de huid van de slang liet glijden. Voorzichtig en vriendelijk, een zachte blik stond in haar ogen voordat ze de jongen aan keek. ’I am Sayuri,’ haar stem klonk even zacht als haar blik, en helder terwijl ze weer naar de slang keek en hem verder over zijn kop aaide, voorzichtig om niet in de buurt van de ogen te komen en om te verkomen dat hij zou gaan schrikken.}

Onderwerp: Re: Sunshine and Snakes di mei 26, 2020 5:16 pm

Nog altijd snapte hij niet waarom het meisje bij hem plaats had genomen, maar het begon hem te dagen dat ze misschien nieuwsgierig was. Het was wel duidelijk dat ze een lichte interesse in de slangen had. Jinn hield ervan om over zijn slangen te praten. Ze waren immers de enige die bij hem bleven en waar hij op kon vertrouwen. Zo besloot hij Beast aan het meisje voor te stellen. Beast was de eerste slang die hij had ontmoet en het was zijn mentor geweest om zijn kracht onder controle te krijgen. Dat zou hij echter niet allemaal vertellen aan het meisje. Voor nu hield hij het enkel bij de naam. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht, waardoor Jinn zich toch iets meer op zijn gemak voelde. ’Makes me think of Beauty and the Beast. Beast was not a bad guy even though many feared him,’ sprak het meisje zachtjes. Het was een mooi metafoor, maar Jinn weigerde te geloven dat hij hetzelfde was. Hij reageerde er niet op, het zou enkel diepgaande emoties omhoog brengen die hij liever verborgen hield. In plaats daarvan stak hij zijn arm uit waar Beast inmiddels omheen lag en zei hij haar dat ze het dier kon aaien. Net zoals de meeste dieren hielden ook slangen van geaaid te worden en aandacht krijgen. Jammer genoeg zagen de meeste slangen er niet zo schattig uit, waardoor ze niet veel aandacht kregen. Jinn had verwacht dat het meisje zou aarzelen of bang zou zijn, maar het meisje stak ongegeneerd haar hand uit naar de slang en aaide deze zachtjes. Even was hij verbaasd, maar al snel begreep hij dat het ook de kinderlijke naïviteit kon zijn die ervoor zorgde dat het meisje juist geen angst ervaarde terwijl ze dat wel moest doen. ’I am Sayuri,’ stelde het meisje zichzelf zachtjes voor. Jinn keek haar stil aan, niet goed wetend of hij zichzelf moest voorstellen of niet. Beast draaide even zijn kop van het meisje naar Jinn. ”Introduce yourself. She’s nice, she means no harm,” siste Beast tegen Jinn die het meisje kennelijk al wel genoeg vertrouwde. De woorden zouden enkel voor Jinn te horen zijn, voor ieder ander klonk het enkel als gesis. Jinn knikte uiteindelijk. Hij vertrouwde het meisje nog lang niet, maar hoeveel kon ze nou echt met een naam? ”My name is Jinn,” stelde hij zichzelf uiteindelijk voor.

@sayuri davies

» Snakes & Ladders
» [Level up] Where there is rain there is sunshine