I'm living in a nightmare

Beiden hadden ze niet verwacht dat Victor boven op hem zou eindigen, wat ervoor zorgde dat Zeal meteen gebruik kon maken van de situatie. Met een harde duw wist hij de jongen van zich af te werpen en krabbelde hij weer overeind. Echter liet die actie hem ook beseffen dat Victor geen ervaren vechter was en dat Zeal daarom misschien niet te ver moest gaan. Hij wou voorkomen dat hij Victor te veel schade aan zou doen. Zodra hij eenmaal recht stond staakte hij daarom zijn aanval en vroeg de jongen daarentegen of hij genoeg had gehad. Een laatste uitweg als hij die wou nemen. Woest keek de jongen hem aan. Hij was nog niet eens recht gekomen, maar het leek erop dat Victor nog lang niet klaar was om over te gaan op praten. “No,” klonk het dan ook, waarna een voet naar Zeal’s been ging. Zeal zag de aanval niet aankomen, waardoor hij opnieuw met een doffe klap op de vloer terecht kwam. Opnieuw werd de lucht uit zijn longen geslagen en hapte hij kort naar adem. ”You asshole,” siste Zeal nijdig, terwijl hij zich meteen tot Victor wende. De neiging om zijn krachten erbij te halen was heel groot. Oh hoe makkelijk hij dan de bovenhand kon nemen. Echter wist hij ook dat het gevecht snel over zou zijn als ook Victor zijn krachten erbij zou halen. Dan was de kans groot dat Zeal het daglicht niet meer zou zien. Om die reden hield hij zich nog in. Toch hield het hem niet tegen om weer naar de jongen toe te schieten. Blindelings grepen zijn handen naar Victor’s keel. Een hopeloze poging om de jongen van diens adem te benemen.

Het was duidelijk dat Victor geen ervaring had met gevechten. Ondanks het feit dat de jongen wel goed de aanvallen wist te plaatsen ook te ontwijken, wist hij niet wat hij aan moest zodra hij Zeal eenmaal op de grond had gewerkt. Het zorgde ervoor dat Zeal snel de bovenhand weer nam. Hij kon de jongen nu gemakkelijk tot een einde brengen, maar hij herinnerde zichzelf eraan waarom hij hier was. Ze moesten dit uit werken. Niet elkaar vermoorden. Waarom hij boos op Victor was, was ook al bijna vergeten. Op dit moment uitte hij al zijn opgekropte frustratie op de jongen. En met de 20 jaar was dat behoorlijk veel geworden. Toch gaf hij de jongen nog een kans om zich terug te trekken, maar in plaats daarvan zette Victor de aanval weer in. Met een klap kwam hij op de grond terecht die de adem uit zijn longen forceerde. Gevloek kon nog uit zijn mond glippen, voordat hij ook weer de aanval inzette, maar dit keer met nieuwe motivatie en woede. Zijn handen gleden om diens keel heen uit pure professionaliteit. Handen gleden naar die van hem terwijl de jongen ook tegen hem aan probeerde te schoppen om afstand te creëren. Irritant. Zonder er helemaal helder bij na te denken liet hij een flinke stoot elektriciteit door Victor’s lichaam heen gaan. Het was genoeg om de jongen te verlammen, maar niet genoeg om de jongen bewusteloos te maken. Met wat geluk kon hij zelfs nog praten. Zodra hij zich besefte wat hij had gedaan, liet Zeal Victor’s hals ook weer los om te voorkomen dat hij de jongen ook echt vermoordde. ”So are you ready to listen now?” verzuchtte hij terwijl hij zichzelf probeerde te kalmeren.

De bedoeling was geweest dat de twee kort zouden vechten en daarmee al hun woede zouden uitte zodat ze daarna het rustig konden uitpraten. Jammer genoeg leek het erop dat het vecht tot geen einde kwam en dat ze beiden genoeg opgekropte woede hadden dat het waarschijnlijk eindeloos zou worden als niemand zou ingrijpen. Zeal wist dat hij niet voor eeuwig door kon gaan, de kans dat zijn krachten erbij zouden komen was te groot. En dat bleek ook zodra Victor de uitweg niet nam, maar in plaats daarvan de aanval weer inzette. Zeal schoot bovenop Victor en voordat hij het wist had hij de jongen verlamd. Oeps. Hij haalde zijn handen weg van Victor’s hals, maar bleef boven op de jongen zitten. Met een zucht vroeg hij de jongen of hij nu wel bereid was om te praten. “Yes,” klonk het. Het was niet helemaal duidelijk gearticuleerd, maar Zeal kon er wel het goede antwoord van maken. Hij hoopte dat Victor ook kon in zien dat dit tot een zekere hoogte noodzakelijk was geweest zodat de jongen naar hem zou luisteren. ”I’m sorry for the things I’ve said and push I gave,” begon Zeal met zijn verontschuldiging. Het was niet iets wat hij vaak deed, maar hij zag zelf ook wel in dat hij fout zat. ”I wasn’t angry at you nor at Laxus, but at some other things that happened and I wanted to express that anger. It was wrong of me to make you the victim of that,” sprak Zeal verder. Hij slaakte een zachte zucht. ”It is true that I dislike my brother, but it’s weird to hear other people hate on him too. Despite fuckin everything, he’s still my brother, my shit to deal with,” verklaarde Zeal zijn woorden, waarna hij van Victor af ging. Hij plantte nog een hand op diens borst om de elektriciteit terug te nemen die hij door zijn lichaam had laten gaan. Het zou er niet voor zorgen dat Victor meteen weer kon bewegen, maar hopelijk zou het proces wel iets sneller maken. Tot die tijd besloot Zeal naast hem op de grond plaats te nemen.

De verbaasde blik die hij kreeg vermeed hij expres. Het laatste waar hij tegen kon was een verbaasde blik terwijl hij zijn verontschuldigingen aanbood. Het zorgde ervoor dat hij koppig werd, terwijl hij wist dat hij moest doorzetten. Het was niet zijn bedoeling geweest om Victor verlammend op de grond te hebben, maar beiden leken ze nu wel te beseffen dat het nodig was. Beiden hadden ze anders waarschijnlijk niet gestopt, wat Zeal ook liet denken dat ze beiden onderliggende woede hadden voor andere dingen en die op elkaar uitoefende. Dan konden ze nog lang doorgaan. Zeal deed zijn verhaal. Hij legde zijn handelingen uit en verontschuldigde voor hetgeen wat hij fout had gedaan. Hij zei ook dat hij niet boos was op Victor en dat hij ook niet de schuld kreeg. De problemen lagen bij Zeal zelf en dat zag hij inmiddels ook wel in. Het was de vraag enkel wat hij eraan kon doen. “I’m sorry as well,” verontschuldigde Victor zich nu ook, waarop Zeal’s blik terug naar de jongen ging. Hij was blij dat Victor zijn excuses nu in ieder geval ook aanbood. Daarbij leek het grootste probleem al opgelost te zijn. “This got out of hand.” Zeal kon enkel knikken. ”Didn’t know you could fight so well though,” gaf Zeal eerlijk toe met een kleine grijns. “I’m still freaking out about my hair and everything is going wrong, but I shouldn’t take that out on you,” sprak Victor verder. Zeal knikte opnieuw begrijpelijk. ”I should’ve known that dying your hair red was a bed idea. If it’s any consolation, I think Connor would be more than happy to fix your hair – he has something with dying others people hair,” zei Zeal met een kleine grijns. Hij week toen zijn blik even af en sprak onder zijn adem: ”If he doesn’t sleep with someone else first.” Het was duidelijk dat die pijn ook nog vers was. Hij wist dat hij het moest verwerken en dat het uiteindelijk wel goed zou komen, maar voor nu zorgde het voor extra frustratie die hij op Victor had geuit. “And I get that about your brother.” Zeal haalde zijn schouders op. ”It would’ve just been better if Hennon was my real brother instead of Laxus,” zei hij met een kleine flauwe grijns.

Tegen zijn verwachtingen in was het gevecht langer door gegaan. Zeal had gedacht dat hij Victor gemakkelijk neer kon halen zonder zijn krachten te gebruiken, maar het bleek dat de jongen wel wat wist qua vechten waardoor Zeal de jongen uiteindelijk toch moest verlammen om te voorkomen dat ze tot de dood door zouden gaan. “I may not like violence, but I’ve partaken in more than enough,” gaf Victor aan, waarop Zeal knikte. Dat was wel gebleken. Nu ze beiden langzaam tot rust kwamen, kwamen ook de verontschuldigingen naar boven. Zo verontschuldigde Zeal zich voor het verven van Victor’s haar. Hij had beter kunnen weten, maar had door zijn eigen problemen niet erbij stil gestaan. Zo was Victor ten prooi gevallen aan Zeal’s domme acties. Ondanks het feit dat zijn volgende woorden waren zacht gesproken, merkte hij toch meteen de verbazing op bij Victor. Tja, het was ook wel opmerkelijk. “What happened?” Zeal haalde zijn schouders op. Eigenlijk wou hij er niet over praten omdat het hem enkel weer boos zou maken, maar aan de andere kant wou hij toch met iemand zijn opgekropte frustratie kunnen delen. ”Just what it sounds like,” begon Zeal daarom wat vaag. ”He slept with someone else,” eindigde hij zijn zin terwijl hij zijn blik op de grond gericht hield. Nee, hij voelde weinig baadt bij om Victor nu aan te kijken. Zeal wist dat zijn relatie met Connor voor anderen net zo, als niet meer, verwarrend moest zijn, waardoor hij wel na kon gaan dat anderen niet zo snel konden begrijpen wat nou precies de fout was. Hij besloot er niks aan toe te voegen. Als Victor vragen had zou hij het vanzelf wel horen.

Over zijn tweelingbroer had Zeal niks te zeggen, behalve dat hij Hennon liever als zijn echte broer had. Die had hem tenminste gesteund en was er voor hem geweest. Tussen hem en Laxus zat het al zolang fout en Zeal ging er niet vanuit dat dat ooit kon veranderen. Via zijn ooghoeken zag hij hoe Victor zijn hoofd schudde, waarop Zeal hem weer aankeek. “Do you really mean that?” vroeg Victor hem. Zeal keek hem even aan. Waarom boeide Victor dat? Opnieuw haalde Zeal zijn schouders op. ”Laxus and I used to get along when we were children, but that changed very rapidly and Hennon was the only one always there for me. Laxus didn’t seem to care for me and now he’s just trying to make my life a hell, so I should hate him,” legde Zeal zo objectief mogelijk uit. Het was de logische optie. ”But why do you care?” vroeg hij Victor toen toch, benieuwd waar deze interesse vandaan kwam.

De zin over Connor’s kleine avontuur was eigenlijk niet iets wat hij Victor had willen vertellen, maar kennelijk had Victor de woorden toch opgevat. Zeal wist dat het nog gevoelig bij hemzelf lag, maar hij wist niet of het ging helpen om erover te praten. Waarschijnlijk zou het de woede enkel laten oplaaien. Toch besloot hij het ook niet te ontkennen en herhaalde hij de woorden nuchter. “That seems out of character for him. I mean, he wanted to kill me for touching your hair. That doesn’t really seem like someone who isn’t committed to you,” gaf Victor zijn mening. Zeal lachte wat schamper om de woorden. ”Well I told him I loved him, he freaked out and fucked someone else, obviously,” legde hij bondig uit met overduidelijke sarcasme in zijn woorden. Fuck hij had alcohol nodig. Jammer genoeg kon hij Victor niet zo aan zijn lot overlaten en zou hij dus nog blijven totdat de jongen weer geheel normaal kon bewegen. Het gesprek ging verder over Zeal’s tweelingbroer die Zeal natuurlijk liever dood wou hebben. Opnieuw had Victor een mening en opnieuw liet het hem fronsen. Wat gaf Victor erom? Victor was toch ook getraumatiseerd door Laxus? Moest Victor hem ook niet haten en dood willen? Of was Zeal’s psychopathische brein weer iets te veel aan het opsteken? Victor probeerde recht te komen, maar viel net zo snel weer terug. Zeal moest gegrinnik tegenhouden waardoor hij enkel licht grijnsde. Goed, misschien vond hij het hulpeloze zicht toch iets te leuk. “I just—there have been a lot of people who’ve thought of me the same way. That they’d rather have me gone. Or have someone else be there in my place,” begon Victor met zijn uitleg, waarop Zeal lichtjes fronste. “I get that you should hate him, because you should. Not being wanted is just a familiar feeling and I can’t help but sympathise,” eindigde Victor zijn woorden, waarop Zeal een zucht slaakte. ”I know how it feels to not be wanted as well, but I don’t mind it and you know why? Because I deserve it,” begon Zeal en kwam toch recht. Hij klopte zijn kleren af voordat hij zich richtte op Victore. ”If you’ve done bad things on purpose then you deserve to be hated and to be wished death. If you’ve done bad out of self defense or on accident, then people might still dislike you, but it was justified so there’s no reason to hate you,” legde Zeal zijn mening uit. Hij zette zijn handen in zijn zij en behield zijn blik op Victor. ”Do I need to get you to the infirmary?”

Zeal kon zelf wel nagaan dat de reden voor Connor’s gedrag onlogisch was, maar dat zou hem niet minder boos maken. “So, he’s afraid of commitment?” concludeerde Victor ook. Zeal knikte eens. Verder wou hij er niet op in gaan. Het zou hem enkel bozer maken terwijl hij het eigenlijk achter zich probeerde te laten. Het gesprekonderwerp ging naar Laxus en hoe Zeal hem liever de dood in wenste, maar Victor daar klaarblijkelijk niet achter stond. Ze gingen er iets te filosofisch op door en beiden leken ze er geen problemen mee te hebben. Zeal vond het oké om over dit soort dingen te praten, zolang er maar geen persoonlijke aanvallen zouden komen – ook al wist hij dat hij genoeg fout had gedaan in zijn leven. Hij legde dan ook uit dat hij het verdiende om gehaat te worden en dat hij daar ook niet tegenin zou gaan. Er was geen goede reden om je tweelingbroer voor zeven jaar op te sluiten of om je vriendje met de dood te bedreigen, zelfs Zeal wist dat. Toch ging Victor er niet meteen mee akkoord. “But if you change so that you don’t do bad things on purpose anymore, then maybe those who you’ve hurt before will still not like you, but you still have a chance with others,” ging Victor verder. Zeal fronste lichtjes. ”Maybe, but do I still deserve that change? And will it work out if those other people find out about the mistakes that have been made?” vroeg Zeal verder. Goed misschien werd het nu toch wat te persoonlijk, maar op zich had Zeal er geen problemen mee. Victor lag er zo hulpeloos bij dat hij niet echt bang voor hem was. “And I’d say that last part isn’t right as well. It’s not because it’s not on purpose that it doesn’t hurt and people don’t have the right to hate you for it,” voegde Victor er nog aan toe waarop Zeal zijn schouders ophaalde. Hij zag het anders in, maar hij ging ervan uit dat dat enkel een welles nietes spelletje zou worden. Daarnaast begon Victor’s toestand hem ook wel een beetje zorgen te baden – of schuldig te voelen. Met moeite kwam de jongen recht, maar veel verder dan dat kwam hij niet. Zeal besloot hem daarom maar het voorstel te doen om hem te brengen naar de ziekenboeg. “That might not be a bad idea,” ging Victor akkoord. Zeal knikte eens terwijl hij dichterbij stapte. ”Alright then,” mompelde hij terwijl hij naar de jongen toe leunde en een arm om hem heen sloeg om hem recht te trekken. ”Let’s hope someone can help you there,” mompelde hij nog, waarna hij verder liep, Victor met zich mee nemend.