Cliffhanger

Hunter onderdrukte een zucht toen Connor hem corrigeerde, al gaf hij met een klein knikje te kennen dat de correctie wel terecht was. Chloé was inderdaad transgender en niet een transgender. Hij had het zo echter helemaal niet over willen laten komen en ergens had hij ook wel het idee dat Connor dat wel wist, maar gewoon, zoals altijd, weer iets te zeggen wilde hebben. Hun gesprekken konden soms behoorlijk gecompliceerd en dramatisch worden. Hunter vroeg zich af wat dat zou zijn als hij zelf een vriendin zou krijgen. Of als, in het bijna onmogelijke geval, hij gevoelens voor Chloé zou krijgen. Niet omdat ze transgender was, maar omdat hij niet zeker was of hij ooit nog verliefd zou kunnen worden op iemand. Qua karakters pasten ze niet echt goed bij elkaar, maar hij moest toegeven dat de blondine zijn muren sneller had weten te breken dan ieder ander meisje in de lus tot nu toe gedaan had. Hij wist niet of dat veel wilde zeggen, maar hij vermoedde dat de toekomst dat wel zou uitwijzen. Connor begon inmiddels weer wat opmerkingen te maken en Hunter kapte zijn gedachten af zodat hij naar de jongen kon luisteren. “You were literally calling me an idiot and now you’re saying you weren’t accusing me?” Soms konden hun gesprekken ook behoorlijk verwarrend zijn. Vooral voor een buitenstaander. “Yeah, that’s right. Call me the honorable one, you fucking man whore,” zei Hunter bot, maar zijn mondhoeken kropen toch weer kort omhoog. En zo was hun drama alweer voorbij. Hunter vond het fijn dat hij een vriendschap had met de jongen waarbij ze soms diepe gesprekken konden hebben, maar het altijd wel weer goed maakten met elkaar. “Now do me a favor,” zei hij met een zucht. “If the impossible occasion will ever occure that you meet her, don’t tell her anything about what I told you or talk about sex with her. Knowing you, you would probably say thing that you shouldn’t.” Hij wierp Connor een waarschuwende blik toe. Hij meende wat hij zei. Geen geheimen doorvertellen en geen sekspraat. Vooral dat laatste.

“Do you really expect me to give an honest answer to that?” vroeg Hunter op een droge toon aan de jongen toen Connor vroeg wanneer hij ooit dingen had gezegd die hij beter niet kon zeggen. Het was bij hem al vaak genoeg gebeurd dat hij één of meerdere dingen over Zeal had gezegd dat hij waarschijnlijk liever voor zichzelf had willen houden en Hunter vermoedde dan ook dat het wel eens kon voorvallen dat de jongen zijn mond voorbij zou praten als hij Chloé zou ontmoeten. Die kans was echter vrij klein. Ja, ze leefden in een verblijf waar ze elkaar constant tegen het lijf liepen, maar Connor en Chloé leken hem nu niet bepaald het duo dat snel vrienden met elkaar zou worden. Alleen al omdat ze een meisje was. Hunter had zo het idee dat Connor zich veel meer op het gemak voelde bij jongens. “You don’t have to lie to her,” sprak Hunter op een kalme toon. “Just don’t talk about the topics and you should be fine.” Hij zag Chloé uit zichzelf er ook niet over beginnen, dus er hoefde niet eens gelogen te worden. “You’re not telling her I had sex with you,” zei hij met een kille blik in zijn ogen. “If I want to have sexual experience with a man, I would never pick you as my first one.” Zijn mondhoeken drukten zich kort omhoog, al bleef de geïrriteerde blik wel in zijn ogen aanwezig. Toen werd zijn blik weer nors. “And can you stop talking about the stupid virgin thingy? Get over it already. Not everyone feels the need to get a dick in their ass once in a while.” Niet echt het meest subtiele ding wat hij kon zeggen, maar Connor was ook niet bepaald een subtiel persoon, dus dat zat wel goed.

De afwijzing die Hunter aan Connor gaf, bleek nog al een punt te zijn voor de jongen. Met een lichte frons keek Hunter naar opzij toen Connor op een redelijk kille toon tegen hem sprak, al deed het hem niet veel. Hij kon daar niet zo kil op terug reageren. Het punt bleef dat hij Connor nooit op die manier zou zien. En dat hij eigenlijk ook geen enkele man op die manier zou zien. Er was zeker ruimte voor een goede vriendschap tussen hun, maar daar zou het ook bij blijven en Hunter had ergens wel gedacht dat Connor zich daar nu bij neergelegd zou hebben. De kille, haast getergde reactie liet hem bijna denken dat de jongen het érg vond dat Hunter iemand anders boven hem zou verkiezen, maar die gedachte klonk zo belachelijk dat hij die maar snel uit zijn hoofd zette. Hunter wierp een blik naar opzij nadat hij zijn woorden had gesproken en zag dat de spanning in één klap had weggevaagd door te zeggen wat hij dacht. Connor reageerde vervolgens met meer details dan Hunter wilde horen en met een vies gezicht keek hij de jongen aan. “Connor, I wasn’t asking for that much details,” zei hij op een norse toon tegen de jongen. “If I would ever have a sexual experience with a girl, you wouldn’t want to know all the gross details, would you now?” Wacht… Ze hadden het hier over Connor. “Why do I even ask? Of course you wanted to know,” zei Hunter, waarna hij met zijn ogen rolde. “What is it with you and wanting to know about everyone’s sex life? It’s gross.” Hij verwachtte er geen serieus antwoord op en het was ook niet bepaald een onderwerp waar hij het over wilde hebben, maar hij moest wel zeggen dat het hem ergens ook wel amuseerde om er met zijn vriend over te praten. Juist omdat Connor soms onvoorspelbare, grappige reacties kon geven die alleen hij kon bedenken.

“Let me get this straight,” zei Hunter met een frons. “You want to know about my sex life with a girl, yet you want me to skip the girly parts? So… what? You just want me to tell what she did with me?” Soms kon de jongen echt zo verschrikkelijk verwarrend zijn. Niet dat Hunter ook maar in zou gaan op het voorstel. Als hij ooit eens iets met een meisje zou doen dat ook maar in de buurt kwam van seksualiteit, dan was Connor wel de laatste persoon waar hij het mee ging bespreken. Je mocht hem ouderwets noemen, maar hij vond dat dat soort dingen tussen de twee partners moest blijven en met niemand anders gedeeld moest worden. En vooral niet om credits te krijgen van je vrienden. Hoe vaak had hij op zijn school in Londen al wel niet met zijn ogen gerold toen één van de jongens op begon te scheppen wat hij met welk meisje had gedaan? Het was walgelijk te noemen. Hunter rolde met zijn ogen toen Connor aangaf dat hij het Hunter voornamelijk vroeg omdat Hunter de beste reacties kon geven van ze allemaal. “That really melted my heart,” zei hij en hij hield overdreven zijn hand tegen zijn borst. “I think I need some tissues because the tears are about to drop from my eyes.” Hij trok weer een nors gezicht naar Connor, al gingen zijn mondhoeken wel kort omhoog. De steile helling begon in zicht te komen en Hunter duwde zijn handen wat dieper in zijn zakken. “Just don’t get your hopes up about her,” doorbrak hij de stilte na een poosje weer. “I don’t even know if she’s my type. She’s… really girly. Like decorating her room and stuff.” Hij trok zijn wenkbrauw op en richtte zijn blik weer naar Connor. “Or maybe it’s just a long time ago that I hung out with a girl,” mompelde hij vervolgens. Ja, dat zou het deels wel zijn.  

Hunter wierp Connor een norse blik toe toen de jongen hem een baby noemde. Zijn mondhoeken trokken zich echter wel weer naar boven en zijn lichaam ontspande zich omdat het grootste deel van de spanning dat zich voor een paar seconden even stevig tussen hun had opgebouwd alweer afgebroken was. Zo simpel was het met hun. Ze hadden even hun moment nodig om dingen tegen elkaar te zeggen die op hun hart lagen, daar werden ze dan voor heel even boos over en vervolgens ging het weer goed. Het was één van de meerdere dingen dat Hunter aan de jongen apprecieerde en hij kon wel concluderen dat hij de jongen als zijn beste vriend begon te beschouwen. Ze hadden over een korte tijdperiode al vrij veel meegemaakt met elkaar en Hunter voelde zich er comfortabel genoeg over om over Chloé te praten en de mogelijkheden zelfs af te wegen dat het tussen hun ooit wat zou worden. Of juist niet. Hij trok zijn wenkbrauw op toen Connor zijn eerder gesproken woorden kopieerde en vervolgens een vraag erachteraan plakte. “Don’t get your hopes up about that one,” zei Hunter op een droge toon tegen de jongen toen hij het had over dat Hunter toch niet stiekem gay was. De jongen had echter wel een punt. “I never said she isn’t my type because of that,” protesteerde hij. “I think I don’t even know what my type is.” Hij trok weer een wenkbrauw op. “Because aside from the fact that she’s a tidy bit too happy about decorating her room and stuff, she’s also someone who can listen. Someone who can give me space and gives me questions without expecting an answer. And I guess she’s kinda like you.” Hij wierp de jongen een droge blik toe. “Mentally insecure, but willing to have sex with someone she hasn’t even properly met.” En niet alleen zij en Connor waren zo. Blijkbaar was de helft van de tieners zo en was hij gewoon een uitzonderlijk geval.  

“I don’t know how much it costs and I don’t even care, but if you’re going to keep calling me that, I might change my name into something else,” zei Hunter op een norse toon. Aangezien hij nooit eerder had gedacht aan het veranderen van zijn naam had hij geen idee hoe veel het moest kosten. Misschien kon hij dat eens aan Chloé vragen. Hij wist niet wat haar naam was voordat ze heel het proces onderging, maar hij nam aan dat ze eerst anders had geheten voordat ze haar naam naar Chloé had veranderd. Of misschien had ze dat wel voor zichzelf gedaan en was het op papier nooit veranderd geweest. Dat zou hij echter raar vinden; waarom heel dat proces ondergaan als je naam op papier nog hetzelfde bleef? Hij schudde zijn hoofd lichtjes voordat hij zichzelf te diep in het onderwerp zou verliezen en richtte zijn aandacht weer op Connor, die zichzelf inmiddels aan het verdedigen was met de grootste leugen dat er bestond. “Let’s see,” zei hij en hij keek overdreven even naar de lucht. “Does the case of you and Zeal ring any bell?” Hij keek overdreven om zich heen, om daarna met een norse blik op Connor te eindigen. Maar nee, de jongen was vooral niet onzeker. De jongen bewees nog eens hoe zeker hij van zijn zaak was toen hij Hunter zowat liet zweren dat hij Chloé niet over Connor mocht verkiezen. “Bros before hoes, right?” meldde hij op een droge toon. Er bleef echter wel één ding hangen en Hunter keek met een opgetrokken wenkbrauw naar opzij. “Did you just call yourself my best friend?” Een geluidje kwam uit zijn mond dat op grinniken moest lijken en hij schudde kort zijn hoofd. “What does that make me then?” Hoewel hij wegkeek van Connor en net deed alsof hij nonchalant bezig was met de helling voor hem was hij wel lichtelijk benieuwd naar het antwoord dat Connor nu ging geven.  

Hunter had Connor nog een norse blik toegeworpen toen de jongen had aangegeven dat Hunter een mannelijke naam was. Hoewel zijn naam verbonden was aan een serie van slechte herinneringen was het ook wel zo dat het bij hem paste, op de één of andere manier. Niet omdat het mannelijk klonk – hoewel dat ook wel een bonus was – maar ook omdat het verbonden was aan de goede kwaliteiten die hij zichzelf had weten op te brengen na alle drama die hij meegemaakt had in zijn leven. Het was zoals Chloé zei: hij had een hoop shit voor zijn kiezen gehad, maar hij stond hier toch wel eventjes. Hij dealde nog altijd met zijn demonen en dat zou ook altijd wel zo blijven, maar hij besefte zich ook wel dat het een stuk erger gesteld had kunnen zijn met hem. Hunter richtte zijn blik weer op Connor toen ze doorgingen over het beste vriend-dingetje. Ze leken er zich beiden awkward onder te voelen, maar ergens was er iets in Hunter dat dit wel bevestigd wilde hebben. Misschien was het omdat hij ook lichtelijk onzeker was, misschien omdat hij Connor al als een echte vriend begon te beschouwen en daarom ook zeker waarheid in zijn woorden zag, maar hij wilde een antwoord op zijn vraag hebben. Hij vond het lastig om erover te praten, om zich erover open te stellen, dus keek hij weg van Connor. Toen hij de woorden hoorde, keek hij weer naar opzij en gaf een kort knikje. “Alrighty then,” waren de beste woorden waar hij op kon komen, waarna zijn mondhoeken kort naar boven gingen. “I’ve never been someon’s best friend before, so I’m sorry if I fuck up sometimes,” zei hij op een zachte toon, zijn blauwgrijze ogen kort peinzend naar Connor gericht. “And as fucking up things seems to be your specialty, I’ll accept it when it happens to you,” liet hij er op een droge toon op volgen. Ze moesten het gesprek immers toch een beetje licht houden, niet waar?  

Hunter’s mondhoeken kropen onwillekeurig omhoog toen Connor zijn woorden sprak, waarbij het algauw duidelijk was welke kant hun vriendschap nu weer op zou gaan. Het leek erop dat ze een hoop scheldwoorden naar elkaar zouden gooien waar alleen zij de echte intentie van begrepen. Ieder ander zou op dit moment raar naar hun hebben gekeken en zich afgevraagd hebben of ze ruzie hadden, maar Hunter en Connor wisten beiden wel beter dan dat. En Hunter moest ook eerlijk toegeven dat hij deze vorm van vriendschap wel kon appreciëren, dat het beter was dan de hele tijd zoetsappige woorden naar elkaar te gooien. Connor vervolgde zijn klaagzang en Hunter keek met een opgetrokken wenkbrauw naar opzij. “I guess you could’ve done worse,” gaf hij uiteindelijk ook toe. “I feel like I didn’t fuck things up. I saved my roommate from getting abused by some fucked up retard who did something in her drink and I actually had a good conversation with her. I think I’m improving.” Voordat het weer de zoetsappige kant op kon gaan, keek Hunter Connor aan met een strakke blik. “I still want to find out who did something in her drink. And I want to know what that stupid Grayson guy is like so I can punch him in the face.” Zijn mondhoeken kropen weer kort omhoog en hij keek Connor vragend aan. “I think we should start with the fuckface in the club. Care to go on another mission for Special Agent Con-Con and Detective Hunty?” Nee, hij was de namen die ze zichzelf hadden gegeven toen ze dronken waren niet vergeten. Dat en zijn kloppende ballen nadat hij wakker was geworden, waren één van de weinige herinneringen die hij nog had van die avond. De rest was wazig. En iets zei hem dat dat nog niet zo’n heel erg slecht ding was, Connor en hemzelf kennende.