Tegen de tijd dat ze bij de slaapkamers aankwamen was Blake tegelijk compleet ontspannen en compleet gespannen. De xtc was ingewerkt. Zijn pupillen waren gigantisch, met moeite klemde hij zijn kaken niet compleet of elkaar en als een bonus kon hij zich niet stilhouden. Ergens onderweg was hij begonnen met praten over zijn gehele plan van business, zelfs hoe hij erop was gekomen en pas nu ze in het verblijf zich normaal moesten gedragen was hij stilgevallen. Het was moeilijk genoeg om de neiging om arm in arm te lopen te onderdrukken. Nergens kon hij zich meer voor schamen. Het leven was geweldig. Al het slechte konden zijn hersenen niet langer bij stilstaan. Niet nu hij het hier en nu had en het eindeloze geluk dat juist hij, met zijn plan, een huurmoordenaar tegen was gekomen. Voor de zoveelste keer stak hij zijn tong uit om zijn kaken weer van elkaar te krijgen. Morgen ging hij dat wel voelen. Al was het maar een halfje, Blake wist dat het nog erger kon. Ook iets wat hij al uitgebreid aan Laxus had verteld, omdat hij zijn kennis toch met iemand moest delen. Op dit moment zou hij met plezier zijn eerst geboren kind naar de jongen willen vernoemen, alleen al omdat hij Blake’s gepraat wilde aanhoren. Normaal kon hij al een redelijk gesprek voeren waardoor hij op de xtc met moeite nog stil bleef. Tegelijk zou hij tevreden zijn met een uur voor zich uit te staren om gewoon te genieten van het gevoel van pure rust in zijn hoofd. Als hij een marathon moest lopen dan zou hij dat ook nog wel aankunnen. Geen van dat alles was nodig nu ze eindelijk bij de kamer eindige en de deur open werd gedaan. Zonder problemen liep hij door naar het bed om daar op te landen. De xtc maakte zich nergens zorgen over. Het enige waar hij zich mee bezighield was een eindeloze glimlach en hoe mooi het allemaal wel niet was terwijl hij verschoof op het bed en zijn armen uitnodigend open hield. Waar Blake nog het meest naar verlangde was een knuffel. ”Isn’t this amazing,” mompelde hij voor zich uit. Het leven was mooi zo, op deze manier wel.

 Dit was de beste dag van zijn leven. Net zoals iedere andere keer dat hij xtc had gedaan. Dit was zijn eerste officieel drugsgebruik binnen deze lus als je wiet en sigaretten niet meetelde. Xtc tikte toch echt harder aan, net zoals hij inmiddels hard aan het tikken was. Ze waren eindelijk bij de kamer van Laxus aangekomen, waar hij meteen op het bed sprong. Geen seconde had hij er meer een probleem mee. De wonderen van drugs doen. Nog waren zijn gedachten redelijk georganiseerd, alleen deed hij minder moeite om de organisatie bij te houden. Zijn gedachten leken tegelijk stil te staan en kilometers op hem vooruit te gaan. De beste combinatie die er mogelijk was terwijl Laxus ook op het bed neerplofte. Inmiddels was het wel duidelijk dat het onmogelijk een slechte tijd ging worden. Ondanks het snelle kloppen van zijn hart, het zweten en de rillingen die door hem heen liepen. Het was allemaal onderdeel van de pure ervaring van hoge kwaliteit pillen. Tevreden drukte hij zich tegen de ander aan, genietend van het intense gevoel van een knuffel op dit moment. ”You know what would make it more amazing?” vroeg Laxus nu. Blake krijg geen tijd om te antwoorden, maar hij wist precies wat. Het was wel duidelijk dat ze op een lijn zatten in wat ze wilde. De warmte verspreidde zich verder door het lichaam met de bevestigende kus. Yes, het was compleet duidelijk. Ze wilde allebei gewoon de hele avond knuffelen. Gelukkig kon Blake het regelen. Hij trok zich weer terug en trok snel zijn telefoon uit zijn broekzak voor hij zich weer tegen Laxus aanlegde. Zijn hoofd duwde hij tegen de borst van de jongen met een tevreden zuchtje terwijl hij zijn xtc playlist opende. ”Does make it so much better, doesn’t it?” mompelde hij terwijl hij rustige muziek aanzette. Het was goed om daarin de zelfde mening te hebben. ”I’m glad I got company to roll with. A solo roll can get lonely sometimes,” ging hij door terwijl hij wat naar Laxus glimlachte.

 Lichaamscontact maakte het nog beter en Blake was blij genoeg om zich tegen iemand aan te kunnen drukken. Dat de ander kleren aan had die onder het bloed zaten en waarschijnlijk met gemak hem ook kon vermoorden zat hem nu geen seconde in de weg. Als hij er al iets over moest denken was het eindeloze vrolijkheid dat hij niet vermoord was en in plaats daarvan gewoon hier op het bed kon liggen en een kus kon delen. Het voelde perfect nu, nog een bevestiging dat dit een goede avond ging worden. Om de rest nog beter te maken moest hij zich wel terugtrekken om muziek op te zetten. Ontspannen muziek om hun verder te helpen om een ontspannen roll te hebben samen. Nog wist Blake wel dat hij dit normaal waarschijnlijk nooit zou doen, maar de xtc hielp zijn beoordelingsvermogen niet verder. Het enige waar hij naar verlangde was het knuffelen terwijl ze wat over dingen konden praten. Alles lag nu op tafel als gespreksonderwerp, er was niks waar hij van terug zou schrikken op dit moment. Diepste geheimen kon hij nu delen, evengoed kon hij het een uur lang hebben over autos, maar net waar het gesprek heen ging. Laxus knikte meteen bevestigend dat de muziek een goede keuze was. Zijn telefoon werd aan de kant gelegd, voor de komende zes uur zou de muziek wel draaien en had Blake hem verder niet nodig. Blij ging hij door over hoe goed het was om gezelschap te hebben nu. ”Yeah, it’s way more fun to roll with other people,” bevestigde de jongen ook. Kort knikte de dealer weer voor hij zich weer compleet tegen Laxus aanlegde. ”I’m glad I at least found someone to roll with now. I don’t really have any friends to do drugs with,” ging hij door. Blijkbaar was dat het onderwerp waar ze mee begonnen. ”Me neither,” gaf Blake nu compleet eerlijk toe. Het voelde alleen maar goed om dat soort dingen toe te geven en te bespreken. ”I left the few people I could roll with behind in my old loop. My ex too,” ging hij zonder problemen door. ”Of course I have my reasons for coming here, but that initial loneliness did suck,” verzuchtte hij.

Met de toevoeging van muziek was het nog beter. Perfect om rustig op te praten over wat ze dan ook wilde bespreken tijdens het knuffelen. Het was de ideale mix van genoeg zelfcontrole om niet meteen alles te delen, maar er geen problemen mee te hebben met wat hij wel deelde. Bovendien wist Laxus toch van zijn business af, aangezien hij er een onderdeel van moest worden. Daardoor was het ook geen probleem om toe te voegen dat Blake ook nog niet echt vrienden had gemaakt om mee te tikken. Zo lang was hij ook nog niet in de lus, wat wel wat verklaarde. Verder had hij toch plannen om vooral professionele contacten op te bouwen, niemand te dichtbij laten komen. Naast hem knikte de jongen instemmend. ”I understand that. The reason why I came to the loop was a goal I set myself, but for that I had to leave my ex as well, even though I’d rather stay with him and work things out.” Blake luisterde geïnteresseerd. Het riep gelijk vragen op en hij was meer dan bereid om verder te luisteren. De xtc maakte hem even gewillig om te praten als het hem gewillig maakte om naar verhalen te luisteren. ”So yeah I can understand that the initial loneliness sucks,” gingen ze weer terug naar het algemenere onderwerp. ”It’s good to have someone understand,” sprak Blake ook meteen weer. Het was niet wat hij verwacht had om tegen te komen in de lus. Er bleven nog genoeg mysteries om Laxus heen en dit was de beste tijd om daar achter te komen. Natuurlijk alleen waar hij over wilde praten, net zoals Blake ook sprak over waar hij over wilde spreken. ”What kind of goal did you set?” vroeg hij nu.

Het was makkelijk om te praten en het was makkelijk om te luisteren onder de invloed van xtc, waardoor het gesprek vanzelf kwam. Ondertussen hield de dealer zich ook nog tegen Laxus aangedrukt voor dat comfort. Het voelde perfect en hij had het gemist. Misschien was het vooral de drug in zijn bloed die hem eindeloos blij maakte, maar zijn normale zelf was ook happy genoeg met een mogelijke huurmoordenaar en het weer eens close zijn met iemand. Iemand die wel begreep waar hij het over had met de eenzaamheid en iemand die ook gelijk wist dat hij geen onschuldige zeventienjarige was. Zonder enige druk erachter, net zoals de rest van het gesprek, vroeg Blake naar het doel dat hij had terwijl de muziek zacht doorspeelde op de achtergrond. Vaag knikte hij mee met de melodie terwijl Laxus zacht grinnikte. Even breed glimlachte hij terug en hij wist niet eens zeker waarom. ”To make my twin brother’s life a living hell,” antwoordde de jongen vrolijk. Oh. Verbaasd knipperde Blake naar hem, terwijl hij ondertussen ook nog zijn tong tussen zijn tanden uit stak tegen het hele strak staan gedoe. Bijna zou hij Laxus gewoon weer zoenen, maar ze zaten midden in een gesprek. ”He locked me up for seven years and took over my marriage, so I’m here for revenge,” legde hij uit. ”What the fuck, that’s messed up,” reageerde Blake. Wat zijn gevoelens erover wel zo ongeveer samenvatte. No wonder dat Laxus hier was om het leven van zijn tweelingbroer een hel zou maken. ”Why would he do that?” vroeg hij nu verder met een frons. Zelfs de xtc kon hem nu niet laten glimlachen. Daarvoor had hij te veel vragen en te veel verbazing over wat er ooit had afgespeeld in het leven van de Laxus. En hij dacht dat zijn eigen verleden erg was.

Van een huurmoordenaar had Blake waarschijnlijk wel kunnen verwachten dat zijn verleden niet ideaal was. De xtc maakte hem allemaal nog redelijker om aan te horen terwijl hij onder invloed van de geweldige drug was. Soms vertraagde het zijn reacties misschien wat en soms leken zijn gedachten naar helemaal niks af te dwalen, maar wat Laxus zei kwam aan. De jongen was hier om het leven van zijn tweelingbroer te verpesten, niet zonder reden. Het was omdat de broer hem voor zeven jaar opgesloten had om zijn huwelijk over te nemen. Messed up voelde alsof het lang niet in de buurt kwam van het beschrijven. Heel even keek hij ook in de gouden ogen van Laxus en ergens kwam vaag de gedachte langs hoe interessant het was dat zijn ogen geel waren en die van de jongen goud. Het paste wel bij elkaar. Nog veel langer had hij gewoon kunnen staren, maar vragen waren vragen die hij had en nu ook wilde stelen. Waarom zou zijn broer dat ooit doen? ”He always had a thing for Loras, my ex, so when Loras and I got together, he thought it was a good idea to take my place,” legde Laxus uit. Het antwoord riep nog zo veel meer vragen op. Voornamelijk wie er gestoord genoeg was om zijn tweelingbroer op te sluiten uit jaloezie om vervolgens zijn plaats te vervangen. Alsof het huwelijk op die manier nog iets betekende. Blake kon zich niet eens voorstellen dat hij zijn zus ooit zoiets zou kunnen aandoen, als ze er nog was. Een hand die door zijn haren gleed hield de negatieve gedachte tegen, alsof de ander precies wist wat hij nu nodig had. Even sloot de dealer zijn ogen met een tevreden zucht en een nieuwe glimlach verscheen. Lichaamscontact kon zo goed zijn. ”When I got rescued from the basement I couldn’t trust Loras anymore. Obviously it was impossible to trust someone to trust someone who lived with your twin brother for seven years and didn’t have clue.” Blake knikte meteen daarop. ”I don’t think I’d trust anyone after that,” mompelde hij zelf. ”So I left,” concludeerde Laxus. Opnieuw drukte de jongen zijn lippen op die van Blake, waar de dealer geen probleem mee had. Zijn handen bracht hij omhoog naar Laxus’ haar om ze daar doorheen te laten glijden. Het gebaar was fijn geweest en hij wilde het terugkeren. Voor hij zich weer terugtrok voor zijn veel eerder observatie. ”I like your eyecolor.” De xtc vond het een belangrijk punt.

Zwijgend luisterde Blake naar het volgende antwoord op zijn vraag. Een uitleg waarom de broer van Laxus ooit zo iets gestoords kon doen. Het was wel duidelijk dat Laxus zelf ook niet helemaal moraal correct was, huurmoordenaar duh, maar Blake kon zich onmogelijk voorstellen dat hij op dat niveau zat. De dealer voelde automatisch medelijden, al helemaal met de uitleg dat hij door het incident Loras ook niet meer kon vertrouwen. Iets dat meer dan redelijk was en waar hij dan ook meteen op knikte. Natuurlijk kon je niet meer in iemand vertrouwen na zo iets. Bovendien zou Blake zich ook compleet bitter tegenover de wereld voelen als er zo iets gebeurde, als je eigen familie je leven zo verpeste. ”It’s why I either sleep or kill the people I meet these days,” antwoordde Laxus alsof het niks was. Automatisch voelde hij zijn hartslag nog sneller gaan dan het onder de xtc al ging. Vermoorden of ermee slapen. Mensen die hij ontmoette. Blake was ook een van de personen die hij ontmoet had en hij was geen seks aan het hebben met Laxus. Was dat reden genoeg om hem ook te vermoorden? In dat geval zou hij zich nergens mee kunnen verdedigen, waarschijnlijk ook geen kans krijgen om weg te komen. Dit kon zijn einde zijn hier. De xtc maakte de angstige gedachtes nog veel sterker en hij voelde hoe het steeds meer in de richting van een slechte roll dreigde te gaan door simpele woorden. Zijn kaken stonden strak op elkaar en het zweet liep over zijn rug. Een slechte roll zou hem niet helpen hier, hij moest deze ervaring positief houden. Laxus had nog niks laten blijken van moordzucht tegenover hem. Diep ademde hij in terwijl hij dichter tegen de jongen aangetrokken werd. Daar focuste hij zich op, het comfortabele lichaamscontact en hoe fijn het voelde om zijn hand door het haar van de ander te halen en hem genietend zijn ogen zien sluiten. Een nieuw onderwerp kwam in hem op en het leek alsof de paniek in een keer weer omsloeg naar de goede gevoelens. De wonderen van xtc terwijl het onbewust trillen ook weer kalmeerde. Zijn aandacht kwam weer bij de gouden ogen van Laxus die zo mooi en diep waren. ”I like yours too,” reageerde Laxus en het enige wat hij voelde onder het compliment was intens geluk. Bijna zonder te knipperen staarde hij terug. ”They’re really pretty,” ging Laxus door. ”Mesmerizing,” werd ook nog toegevoegd. Vol warmte keek Blake hem aan terwijl hun lippen weer even tegen elkaar aan kwamen. ”What kind of power do you have?” ging de jongen door. Graag wilde Blake hem erover vertellen, met een nieuwe glimlach op zijn lippen. ”I can make things invisible,” antwoordde hij. ”Only things though, not people are animals,” ging hij door. Voor een idee in hem op kwam, een dat zijn hersenen nu met geen mogelijkheid tegen konden houden. Nog steeds was het een overwogen keuze, een waarvan hij niet dacht dat er protest op ging komen. Een hand gleed naar Laxus' borst om hem daar te laten liggen en met wat concentratie zijn shirt onzichtbaar te maken. Het resultaat stelde niet teleur en zijn blik ging over de vele tattoos, zijn vingers volgde het patroon over de onzichtbare stof. De waarom van het onzichtbaar maken was hij allang vergeten.

De xtc maakte het zoveel makkelijker om het slechte van de situatie aan te nemen terwijl hij tegelijk in een soort vage waas van kalmheid bleef. Het was dat hij het al zo vaak gedaan had - 4 keer per jaar. Blake was ermee bekend, de langzaam opkomende paniek van een overslaand hart en gedachtes die maar doorgingen, en hij wist er ook de beste oplossing op. De angst dwong hij weg terwijl hij zijn hand door het haar van Laxus haalde. Compleet zeker of het zo fijn voelde door de xtc of omdat hij gewoon zacht haar had was hij niet meer en het maakte hem ook niet uit. Er waren betere dingen waar hij zich op kon focussen, zoals de prachtige gouden ogen van de jongen. Nog nooit had de dealer ogen in die kleur gezien. Zelfs zijn eigen oogkleur verbaasde hem soms nog. Het compliment werd teruggekeerd en hij wilde dat hij dit gevoel voor eeuwig vast kon houden. Met een glimlach vertelde hij wat hij kon als bijzonderheid. Misschien was het niet het meest indrukwekkende in vergelijk met wat hij gezien had, maar het onzichtbaar maken van dingen was perfect voor hem. Gevechten waren niet zijn ding, sluw drugs verbergen zodat hij ze onder de ogen van begeleiding kon verkopen was zijn ding. ”Invisible?” reageerde Laxus er verrast op en hij knikte even. Zijn korte uitleg ging verder. Ergens was het wel jammer dat het alleen voorwerpen was. Zelf ook onzichtbaar kunnen worden zou nog zoveel beter zijn. ”Still sounds really cool tho,” mompelde Laxus en Blake glimlachte er breed op. ”You really think so?” vroeg hij na en misschien kwam het er net wat flirteriger uit terwijl zijn hand over het shirt van de jongen gleed. Het leek bijna een automatische bijwerking van de x. Geïntrigeerd door de vele details kon hij het niet laten om de tattoos te volgen zonder erbij stil te staan. In concentratie beet hij neer op de ring die door zijn lip ging. Zijn eerdere zorgen waren compleet vergeten. Met een kleine grijns keek hij toe hoe Laxus ook aan de stof voelde die er nog wel was, alleen onzichtbaar. Zijn hand trok hij terug zodat de jongen zijn shirt uit kon trekken en het ergens de ruimte in verdween. Opnieuw werd zijn hand naar het bovenlichaam gebracht en de boodschap was duidelijk. Met zachte aanrakingen volgde hij de patronen die over de huid verspreid waren. ”It feels nice,” gaf Laxus commentaar. Even bleef zijn hand op een plaats liggen terwijl hij de kus weer ontmoette, deze keer probeerde de dealer hem nog wat langer aan te houden voor hij terug trok om de tattoos opnieuw te volgen. ”Do they have a meaning?” vroeg Blake met een nieuwsgierige blik omhoog.