Let's say Hey

Lazar liep de woonkamer binnen. Nog steeds was de omgeving niet erg bekend voor hem, maar hij wist nu ten minste beter zijn weg rond zonder iemand nodig te hebben. Dat hielp. Hij twijfelde of hij zich hier ooit wel thuis kon gaan voelen, en of de andere bijzondere wel ooit konden wennen aan het feit dat hij niet kon praten. Hij besloot er maar niet over na te denken en zag een onbekende jongen met felrood haar een boek lezen. Even dacht hij dat de jongen hem zou laten, maar toen legde hij toch het boek weg om op hem af te lopen. Hij had wel gemerkt dat de meeste hier vrij sociaal waren. "Hey, are you new?" vroeg de jongen met een glimlach. Lazar glimlachte terug en knikte simpelweg.

Of de jongen kon héél goed kleine lettertjes lezen, of nieuws reisde sneller dan hij dacht in de lus. Lazar was ten minste blij dat de jongen het doorhad. Hij knikte opnieuw en liet vervolgens maar zijn dogtag zien met zijn naam, waar hij vandaan kwam, en wat hij was erop staan. Dan had de jongen ten minste een beetje informatie over hem.

Victor Frankenstein. Dat deed hem gelijk denken aan de boeken van Mary Shelley, en even vroeg hij zich af wat de relatie van deze jongen daarmee was. Was hij naar het boek personage vernoemd? Wat Lazar niet verwachtte was dat de jongen ook een dog tag had. Hij nam het aan en las het, maar zijn ogen konden alleen de naam van hem uitmaken. Hij vroeg zich gelijk af of de jongen in het leger had gezeten, waar je die plaatjes gebruikelijk kreeg. Hij pakte zijn telefoon erbij en typte 'Were you in the military?' in de notities om het vervolgens aan hem te presenteren.

De Eerste Wereldoorlog? Deze jongen was zeker ouder dan hij eruit zag. Die had in veel lussen gezeten en veel meegemaakt. Hoe erg zou het wel niet zijn om te ontdekken dat er daarna een tweede was en misschien ooit wel een derde? De mensheid was agressief om redenen die Lazar nooit zou kunnen begrijpen. Lazar schudde zijn hoofd bij de volgende vraag van Victor. Hij pakte weer zijn telefoon en begon te typen. 'I could have been. My creator designed me to be a super soldier,' presenteerde hij aan Victor. Als Victor ook zo'n vechter was dan hadden ze meer gemeen dan eerst gedacht.

Lazar knikte weer en begon te typen. 'I was a human just like you. I got into a car accident and wouldn't have survived unless my creator found me and made me what I am today. The only part of me he couldn't save was my voice and the memories of my old life.' Hij had echter geen problemen met zijn hele levensverhaal te delen aan de eerste de beste vreemde. Waarom zou hij ook niet?

Hoe hij gered was? Lazar had nooit echt naar de details gevraagd. James had ze wel verteld, maar belangrijk vond hij ze niet. Veel dure woorden die alleen techneuten en/of dokters zouden begrijpen, een ingewikkeld lang moeilijk process. James hield niet van schrijven en wilde geen beroemdheid voor wat hij had gedaan, anders kon hij zo een wetenschappelijk boek erover schrijven en de technologie gebruiken voor andere mensen. Lazar typte weer terug. 'It was a complicated process. He had been working on its theories for a long time. But it was a miracle I made it through. Almost superhuman, he said. He couldn't rescue my voice because of a mistake he made during the process. As for my memories, the accident caused amnesia. He is a skilled brain surgeon, but not perfect.' Wat Lazar zelf niet wist was dat zijn herinneringen express geblokkeerd waren door James, omdat hij niet wilde dat Lazar hem verliet voor zijn oude leven. En voor wie James was als persoon zou je er niet van verwachten dat hij zo slim was. Hij leefde ook een eenzaam en simpel bestaan, een wetenschapper gefocust op zijn eigen creatie. Een beetje zoals Victor Frankenstein van Mary Shelley. Lazar kon het niet helpen om te vragen. 'Your name is Victor Frankenstein... like Mary Shelley's book? Are you named after him?' Hij had de film gezien en niet het boek gelezen, maar het kwam op hetzelfde neer. Als dat zo was, dan hoorde de jongen dit vast vaak.

'That could possibly be,' typte hij terug. 'Not sure what else would make me be able to enter this loop. Only people with powers can enter? Right?' Hij wist het allemaal nog niet zeker. Hij luisterde naar de volgende woorden waarbij hij alleen nog maar meer vragen kreeg. 'The book was named after you? Were you like Victor Frankenstein in the book? A scientist of creating new life?' Het was fascinerend voor hem om erover na te denken dat hij nu zowat naast het fictionele karakter zat in levende lijven. En wat betekende dat wel niet wat Victor kon doen? Sowieso had het wetenschapper verhaal, mocht hij er één zijn dan, punten gescoord bij hem. Want het deed hem denken aan James, en dat was de persoon die hij nu het meeste miste.