Let's say Hey

Zijn vraag werd beantwoord dat hij inderdaad gelijk had. Vervolgens ging het gesprek weer naar het boek Frankenstein. Victor had dus wél iemand tot leven kunnen brengen. Lazar herinnerde de scene uit de film nog goed, het moment dat zijn monster tot leven gewekt werd. En Victor had blijkbaar de krachten ervoor. Lazar begon te typen, nieuwsgierig naar zijn verhaal. 'So you're a scientist?' typte hij eerst. 'Your peculiarity couldn't bring someone back? What can it do?' Zijn eerste theorie was dat hij mensen kon genezen, geesten oproepen of iets dergelijks. Hij dacht nog even dieper over Victor Frankenstein het fictieve personage na. Als Lazar gecreeërd was door een wetenschapper, was hij dan het monster?

Een dokter, geen wetenschapper. Hij wilde mensen genezen. Lazar zou hem dan echter nooit in zijn werk tegenkomen. Als hij beschadigd was was er maar één man die hem kon helpen, zijn creërder, en die was van de aardbodem verdwenen. Tenzij er iemand in de lus rondliep met extreme techniek vaardigheden, maar hij betwijfelde zijn geluk daar. Victor kon leven van één wezen naar het andere verplaatsen. Dus eigenlijk was hij een soort brug. Dat was interessant, en dat zou hem zeker macht geven, kunnen beslissen wie er leeft of doodgaat. ‘That sounds amazing,’ typte Lazar daarom ook terug. ‘A real Peculiarity for a doctor.’ Maar dan kwam er het hele morale, filosofische discussie of het wel juist was om het leven van één af te pakken om het te geven aan een ander. Lazar was er nooit zo van geweest. Dan moest hij gaan twijfelen over dingen die hij zelf had gedaan, die hij niet meer kon veranderen. Hij kreeg weer een vraag terug en begon te typen. ‘Well, my brain processes things more as a computer now than as a human. That means I am constantly analyzing everything around me, and calculating the best outcome. My creator specifically designed this to be useful during combat, so I will throw the punches in the best places, have perfect aim with weapons, and dodge as well as I can.’ Het was een lang bericht maar hij had weinig zin om het in meerdere berichten te verdelen. ‘My body is also anatomically different from a human’s.’ Misschien was Victor daar wel geinterreseerd in als dokter, dus hij hield de optie open als Victor verder wou vragen.

Victor kwam met de volgende vragen en Lazar begon zijn verhaal. Misschien moest hij een FAQ maken in zijn notities zodat hij kon overkopiëren elke keer. Alhoewel, dat zou een gesprek wel een beetje nep en vervelend laten voelen. 'I do have emotional capabilities, but they are more... locked away, in a sense. When I feel something, I can easily push it away or overrun it with algorithms. It's harder for me to express them as well. Communicating in the loop has been difficult because of it...' Geen emoties kunnen uitdrukken en niet kunnen praten, dan werd je gezien als een ijskoude killer-machine. Maar van binnen was hij toch echt gewoon iemand die wilde helpen, beschermen en lol trappen. Zijn oude creërder had dat goed begrepen, maar hij was bang dat de rest van de lus het niet zou doen.

Als dokter was Victor natuurlijk geïnterreseerd in hoe hij in elkaar zat. 'Inside of my brain is a CPU. An electrical processor of sorts. Instead of blood, I function on electricity, and instead of veins, my arms run with wires. I have fake blood, but that is just so people don't get scared when I don't bleed. My heart is the generator of the electricity, just as an organic heart would pump around blood. Instead of sleeping, I have to recharge my heart. My superhuman ability is what helps me survive living like this.'

Opnieuw knikte Lazar toen Victor zei dat het alleen maar moeilijker voor hem was om te communiceren. Normaal hadden mensen al problemen met gevoelens; hij zou dat vast ook wel hebben gehad in zijn leven toen hij nog volledig mens was. Victor was zoals verwacht al geïnteresseerd in hoe James zijn technieken had uitgevoerd. Plotseling voelde hij iets van verdriet bij de opmerking dat Victor hem wel zou willen ontmoeten. Je kon het niet aan hem zien, maar bij de gedachte alleen al aan James herinnerde hij zich hoeveel hij hem miste. Hij begon te typen. ‘I wish I could introduce you. He was-‘, hij stopte daar met typen, drukte op backspace om het laatste woord te verwijderen en typte opnieuw, ‘is a pretty lonely man.’ Niet dat James dat ooit zelf zou toegeven, maar zelfs Lazar wist het. ‘He went missing a few days ago. He left me a note, saying I’d be safe in the loop and to stay here until he returns.’ Wat Lazar echt wilde doen was opzoek gaan naar hem en de lus achter hem laten. Voor zijn gevoel had hij hier niks te zoeken. Hij kon natuurlijk wel helpen om de hulsels hier weg te jagen, maar voor zijn gevoel ging Zeal hem geen AK-47 geven alsof het snoep was in zijn eerste week. Maar hij wist dat hij niet stil ging zitten hoe dan ook.

'I was surprised too. He seemed to know about my Peculiarity and loops before I even did,' typte Lazar. James had hem elke dag verbaast met de kennis die hij op het eerste gezicht niet had. Zelfs voor Lazar die zijn beste vriend was geweest was het nog maar of hij alleen nog maar het puntje van de ijsberg had gezien. Victor vroeg of hij wist waarom James was vertrokken. 'I have no idea. I fear the worst because I do know he had enemies...' De spullen die hij nodig had voor zijn wetenschap had hij niet op een legale manier gekregen en daarbij was hij sowieso erg diep in de criminele wereld, met zijn experimenten en al. James was niet het type om een 9 tot 5 baan te nemen en precies hoe hij alles deed was voor Lazar ook een mysterie. Nu had hij spijt dat hij er nooit meer achter had gezocht. Maar hij voelde dat hij nog meer spijt ging krijgen als hij er niks aan deed.

Hij merkte hoe nieuwsgierig de ander was in zijn verhaal; waren alle bijzonderen hier zo? Lazar wist niet goed of hij er terughoundend van moest worden of niet; de enige persoon waar hij vroeger echt veel mee om ging was James. Hiervoor had hij Connor ontmoet, en alhoewel ze het wel over zijn bijzonderheid hadden gehad, had hij niet direct zijn levensverhaal verteld. Toch hield niks hem tegen om verder te vertellen en om eerlijk te zijn zag hij Victor ook niet als een bedreiging. ‘Yeah, he had a bunch of enemies. The things he did weren’t exactly legal, and on top of that he also had enemies in the crime world.’ Hij wist niet zeker of Victor dat zou herkennen met zijn eigen wetenschappen. Lazar dacht nog eens dieper na over in hoeveel gevaar James nu wel niet kon zitten, vooral zonder hem. Hij wilde dat hij gewoon wist waar hij was zodat alles weer terug kon gaan naar normaal.

Lazar kon toegeven dat hij het niet altijd leuk vond om altijd maar te moeten verbergen wat of wie hij was voor de buitenwereld. Waarschijnlijk was de lus ook de eerste plaats waar hij dat niet meer hoefde te doen, en alhoewel dat het makkelijker maakte om hier te zijn, hij wilde nog steeds weg om James te helpen. Maar hij wist niet eens waar hij moest beginnen om te gaan zoeken naar de man. Hij typte weer naar Victor: ‘It’s strange to me. The whole point is that I am optimized to take on anything. If anything, I would be the best to protect him. I don’t understand why he left.’ Wat het ook was, misschien was het zelfs beter dat hij het niet wist. Hij hoopte dat hij ten minste snel bericht zou krijgen van James op een of andere manier, ook al zou dat James waarschijnlijk nog meer in gevaar brengen. ‘And here we are stuck with those... hollow things,’ typte hij verder. ‘So whatever it is, it has to be worse than them.’ En erger dan wat hij dan ook eerder gezien had.

Iets waar je niet tegen kon vechten? Wat kon dat in hemelsnaam zijn? Als het bloed had kon je het vermoorden, en wat moest het anders zijn? Of misschien was de vijand gewoon met heel velen... maar wat had James dan gedaan om het zover te krijgen? Zoveel vragen, en ze frustreerden hem vreselijk. Hij schudde zijn hoofd op Victor’s vraag, nee, James deed zijn research over alles, en als Lazar hier heen was gestuurd dan wist hij dat hij de hulsels wel aan kon. Lazar’s vingers zweefden even boven het toetstenbord, nadenkend over zijn volgende bericht. ‘I don’t think I can sit here and do nothing, however.’ Zelfs als hij James niet achterna kon zou hij hier de hulsels willen aanvallen zodat hij zich niet nutteloos voelde.