Open wounds

Onderwerp: Open wounds zo jan 24, 2021 6:16 pm

De pijn bonsde in zijn oog; wat er nog van overbleef toch. Hij had geen idee hoe erg de schade was. Wat de afgelopen minuten allemaal gebeurd was, leek ook maar een vage herinnering. Het hulsel had hem te pakken gekregen, maar toen activeerde zijn bijzonderheid en liet het monster los. Enkel zijn oog was gewond, zijn ziel was nog intact. Wakker geschud had hij Olivia’s hand weer vastgenomen. Ze hadden elkaar naar het huis gesleept en hadden zo snel als ze konden gerend. Pas toen de deur achter hen sloot durfde Victor weer te ademen. Met zijn rug tegen de muur leunend liet hij zich op de grond zakken. Zijn hand ging naar zijn oog, maar het zicht van bloed benam hem al snel de adem. Rustig. Het was oké. Ze waren nu veilig in het huis. Het hulsel kon hen niet meer te pakken krijgen. De gedachten hielpen wat om hem te kalmeren en langzaamaan kreeg hij zijn ademhaling weer onder controle.

Onderwerp: Re: Open wounds zo jan 24, 2021 6:32 pm

Olivia raakte in paniek. Haar bijzonderheid werkte niet, Victor leek niet los te komen van het hulsel en dit alles werkte niet in hun voordeel. Victor schudde het monster af door zijn bijzonderheid te activeren. Hij had haar hand meegepakt en samen waren ze zo snel mogelijk naar het huis gegaan. Eenmaal binnen hijgde Olivia wat na en steunde met haar hand tegen de muur. Haar ogen gleden naar Victor en het bloedbad wat was aangericht rond zijn oog. Het zag er vreselijk uit. “Victor…gaat het met je?” vroeg ze toen zachtjes. Olivia keek om zich heen, maar zag niemand. Ze moest hulp gaan halen. Alleen zou ze Victor hier niet alleen laten. “Help! Help! Iemand, alsjeblieft, we hebben hulp nodig!” gilde Olivia door het huis, hopend dat iemand op haar oproep zou reageren.

Onderwerp: Re: Open wounds zo jan 24, 2021 7:04 pm

Alicia was geconfronteerd met het gevoel dat ze iets miste. Of eigenlijk, ze miste iemand, en die iemand was Victor. Voor het eerst moest ze leven met het feit dat de gedachtes over hem steeds weer bij haar terug kwamen, en ze begon eindelijk te begrijpen waarom mensen relaties hadden, en wat ze bedoelden met iemand missen. Ze had zich zelfs niet kunnen concentreren op haar werk zonder hem in de buurt, en dat was precies waarom ze nu wat doelloos door het huis dwaalde, zich afvragend wat ze moest doen. Misschien kon ze Connor en Zeal gaan irriteren (of eerder, hun konden haar irriteren) voor afleiding, het was bijna ook weer haar beurt om op hun hond te passen. Maar plotseling hoorde ze gegil in de woonkamer, en met nieuwsgierigheid ging ze er haastig op af. Toen ze bbinnenkwam voelde ze voor het eerst haar hart breken in angst. Victor stond daar met een oog dat rood was van het bloed. Haar eerste gevoel was paniek, angst dat ze hem zou kwijt raken, en vervolgens woede, hoe had Victor het kunnen laten gebeuren? Was het de schuld van het meisje geweest? Het leek haar ergens wel waarschijnlijk; Victor had nooit zo roekeloos kunnen zijn in zijn eentje, toch? Of misschien was het gewoon ongeluk. Er waren een miljoen vragen maar ze wist dat wetenschap zei dat je alleen maar antwoorden vind door ze te zoeken. Eerst moest ze zorgen dat Victor weer genezen kon.

”Victor!” ze liep op hem af, en bekeek de schade aan het oog van dichtbij. ”Don’t touch it!” snauwde ze, kwaad dat hij zichzelf in deze problemen had gebracht. Ze haalde zijn hand weg van het oog en probeerde de schade in te schatten. ”I can’t tell the damage yet because of the bleeding. Can you make it to sickbay?” Als hij dat niet kon dan moest het maar hier, en zou ze de spullen hier wel naar toe slepen.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein @Olivia Romano

MONTY

Onderwerp: Re: Open wounds zo jan 24, 2021 8:18 pm

Olivia klonk zacht en ver weg. Toch knikte Victor als antwoord. “Ik ben in orde,” probeerde hij haar gerust te stellen, maar zijn stem voelde rauw in zijn keel en hij probeerde zich snel op de koelte van de stenen vloer te concentreren om de pijn wat minder te voelen. Niet wetend hoe lang hij nog bij bewustzijn kon blijven voor de pijn hem helemaal meenam, hoopte hij dat er snel iemand op Olivia’s roep om hulp zou reageren. ‘Victor!’ Hij herkende de stem direct en wist zijn goede oog te openen zodat hij de kwade Alicia voor hem kon zien. “Hey,” glimlachte hij gepijnigd. Het was goed om haar te zien, zelfs al deed de expressie op haar gezicht hem evenveel zeer als zijn oog. Ondertussen haalde Alicia zijn hand weg van de wonde. Kon hij het naar de ziekenboeg maken? Eerlijk gezegd had hij geen idee, maar hij knikte zelfverzekerd van ja en probeerde op te staan. Hij stond echter wankel op zijn benen en legde zijn hand op de dichtstbijzijnde schouder om overeind te blijven.

Onderwerp: Re: Open wounds ma jan 25, 2021 9:25 am

Haar schreeuw om hulp moest beantwoord worden, want toen Victor zei dat het wel ging met hem, geloofde ze dat niet helemaal. Ze moest hem naar de ziekenboeg brengen. Olivia was maar klein en tenger en niet sterk genoeg om Victor helemaal naar de ziekenboeg te slepen. Bovendien wist ze niet eens precies waar dat was. Gelukkig had Olivia nog niet vaak ongelukken gehad, maar dat zorgde er wel voor dat ze niet precies wist waar ze naar toe moest. Gelukkig werd haar oproep beantwoord en kwam er een meisje aangelopen. De twee kenden elkaar en een golf van opluchting gleed door Olivia. Ze deed een stapje naar achteren, zodat het meisje er goed bij kon en observeerde het tweetal. Het meisje zei dat ze richting de ziekenboeg moesten. Victor stond op, maar was erg wankel en Olivia schoot naar voren, zodat hij haar schouder beet kon pakken voor wat meer grip. Ze ondersteunde hem, zodat hij niet om zou vallen. Lichte paniek was in haar ogen te bespeuren, maar ze probeerde rustig te blijven. Van een hysterische aanval zou Victor niet beter worden. “Weet jij hoe we naar de ziekenboeg moeten komen? Ik heb geen idee” bekende Olivia tegenover het meisje. Ze had het gevoel dat ze nog iets tegen haar moest zeggen, dat ze dom en roekeloos was geweest. Maar daar had het meisje niet veel informatie aan en Victor moest eerst geholpen worden, dat was prioriteit.

Onderwerp: Re: Open wounds di feb 02, 2021 7:23 pm

'Hey'? Alicia voelde alleen nog maar meer woede toen Victor zo rustig bleef alsof er niks aan de hand was. Hij had nooit gewond mogen raken op deze manier! Ze voelde zich kwader en meer gekwetst dan ooit te voren in haar leven. Natuurlijk was ze wel een beetje hypocriet omdat ze haarzelf ook wel eens in levensbedreigende situaties vond, maar die gingen dan in de naam van wetenschap. Wat had Victor ooit gedaan dat het waard zo'n wond te riskeren was? Ook voelde ze nog een andere emotie: jaloersie. Ze voelde zich oncomfortabel om te zien hoe het andere meisje hem ondersteunde en vast hield, maar ze wist ook wel dat ze zelf veels te klein was om Victor daar zelf heen te brengen. Nog niet eens om te beginnen dat ze zich af vroeg wat het meisje met hem moest... maar nu was er geen tijd voor emoties. Ze duwde ze weg. "Ik weet waar het is, kom mee," zei ze en begon richting de ziekenboeg te lopen. Hoe sneller ze er waren hoe beter. Ze moest alles op alles zetten voor Victor en het maakte haar niet uit hoelang het zou duren.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein @Olivia Romano

MONTY

Onderwerp: Re: Open wounds wo feb 03, 2021 6:05 pm

Even dacht Victor dat hij op de grond zou belanden. Gelukkig kon hij iemands schouder beetnemen en zijn balans bewaren. Zijn vingers boorden even in de schouders van het meisje, tot hij doorhad hoe hard hij haar vasthad en zijn grip losser werd. Hij hoorde iets over een ziekenboeg, maar was zich te hard aan het concentreren op overeind blijven staan om meer dan dat uit de woorden te halen. Toen het duizelen van recht te komen grotendeels over was, werd hij zich meer bewust van zijn omgeving en merkte hij dat Alicia niet meer voor hem stond. Zijn ademhaling versnelde terwijl hij haar zocht. Het was moeilijk om te zien met één oog dichtgeplakt van het bloed en het andere troebel door de tranen; het duurde dan ook een paar eeuwig lijkende seconden voor Victor doorhad dat ze gewoon voor hem uitliep. Naar de ziekenboeg?—legde hij de connecties. Hij kwam dan ook—nog altijd op Olivia steunend—in beweging. “Bedankt,” murmelde hij zacht tegen het meisje dat hem overeind hield terwijl ze naar de ziekenboeg gingen.

Onderwerp: Re: Open wounds do feb 04, 2021 7:13 pm

Het was helemaal verkeerd uitgelopen en Olivia voelde zich ontzettend schuldig tegenover Victor. Als zij niet naar buiten was gerend, was hij haar misschien niet achterna gekomen. Maar Olivia moest zich over haar schuldgevoelens heen zetten. Daar had zij niets aan en Victor al helemaal niet. Het meisje liep voor haar uit richting de ziekenboeg, nadat ze had medegedeeld dat ze wist waar het was en voorzichtig ondersteunden liep Olivia zo snel mogelijk achter haar aan. Ze hoorde Victor een dank mompelen en ze wreef even over zijn rug, om te laten horen dat ze het had gehoord. “Het is mijn schuld” mompelde ze tegen niemand in het bijzonder “Als ik niet naar buiten was gerend, was hij misschien niet naar buiten gekomen en was dit allemaal niet gebeurd.” Het was ontzettend dom geweest, maar ze kon de tijd niet terugdraaien. Gelukkig was Victor zijn oog nog intact en dat was fijn. Nu moest hij alleen nog herstellen en hopelijk kon het meisje tegenover haar daarmee helpen. Zodra ze bij de ziekenzaal zouden zijn aangekomen, zou ze Victor een bed op helpen en kijken waar ze het meisje het beste kon ondersteunen. Dat was wel het minste dat ze kon doen.

Onderwerp: Re: Open wounds za feb 06, 2021 3:52 pm

Ze was zo diep in haar gedachten dat ze het meisje niet eens hoorde mompelen over hoe het haar schuld was. Haar gedachten gingen sneller dan ooit, ze moest snel en precies zijn, zoals ze was getrained. Ze had veel oogwonden gezien in haar leven maar niks wat hier op leek. Toen ze aankwamen gebaarde ze om Victor te laten zitten op het dichtsbijzijnde bed terwijl ze zo snel mogelijk alle spullen tevoorschijn haalde die ze kon bedenken nodig te hebben. "Hoe is het precies gebeurd?" vroeg ze, ze moest weten hoe de wond was gebeurd om beter te kunnen helpen. Voorzichtig pakte ze zijn gezicht vast en begon de wond schoon te maken met precisie. Haar focus was op niks anders.

I bring back to life what should rather stay dead

@Victor Frankenstein @Olivia Romano

MONTY

Onderwerp: Re: Open wounds wo feb 10, 2021 9:29 pm

De adrenaline in zijn lichaam was het enige dat hem op dit moment overeind hield—dat en Olivia—en Victor wist dat als hij aan zijn oog of het hulsel zou denken hij meer dan waarschijnlijk in paniek zou schieten. En dus concentreerde hij zich op naar de ziekenboeg geraken en elke moeizame stap die dat kostte. Toen ze aankwamen werd hij naar het bed geholpen waarna Alicia vroeg hoe het gebeurd was—hoe hij een oog was verloren en nu bebloed voor haar zat. “Hulsel,” was het enige woord dat hij over zijn lippen kreeg. Hij sloot zijn nog werkende oog met een grom toen ze de wonde schoon begon te maken en een nieuwe golf van pijn door hem heenging. En als hij het dicht hield was dat alleen door de pijn en niet ook omdat hij niet wou zien hoe hij de mensen rondom hem kwetste door gewond te zijn.

» [Open] The beginning of the end
» Paradise [open]
» Test | open
» Fuck. \\ open
» [OPEN] Fireman