Woah, Fantastic Baby!

Buiten zijn was niet Blake’s favoriete activiteit, geld verdienen wel. Helaas was nummer één nodig voor nummer twee. Het leek er tenminste wat beter op te gaan qua veiligheid in de loop. Het hielp dat hij een persoonlijke waakhond had. Al was Laxus er op dit moment niet bij. Blake had altijd nog het pistool in zijn zak, onzichtbaar, maar overduidelijk aanwezig.

Niemand stapte direct op hem af terwijl hij daar stond dus voelde hij zich veilig om even zijn telefoon erbij te pakken. Google: How to become a real cat boy. Google gaf hem niet de resultaten die hij zocht, maar als die Seji met kattenoren kon rondlopen kon Blake ook een manier vinden. Iets wetenschappelijks. Een jongen ging voorbij in zijn blikveld en zei hem niks, dus ging zijn blik weer terug naar zijn scherm. Google: How to become a real cat boy with science. Nog geen nuttige resultaten en de jongen stond er nog steeds. Blake’s blik ging naar hem. Surely was hij niet op zoek naar- Oh nee.

”Are- Are you stupid?!” siste hij zachtjes (als een kat) terwijl hij gehaast naar de jongen toe liep. ”If this.. hypothetical drugsdealer were to be here I don't think you should be screaming it out,” ging hij gehaast door terwijl zijn blik even naar voorbijgangers gleed. ”But if you are hypothetically interested in buying I will hear you out,” ging hij subtiel verder.

x

En of de jongen iets verkeerd had gezegd - of geschreeuwd eerder. Nou zou het grootste deel van de omstandigers er niks meer van weten tegen de tijd dat de volgende dag aanbak, toch had Blake het liever niet. Misschien opereerde de ander ook onder die wetenschap en was hij daarom zo uitbundig. Zijn gedrag was in ieder geval ‘peculiar’ te noemen. ”Not everyone should know this possible drugsdealer is here,” antwoordde Blake op zijn vraag.

Geschreeuw aside, wilde Blake toch niet een mogelijke klant verliezen. ”Thank you! But I don’t think that would help me,” begon de jongen. Met grote ogen keek Blake hem aan. Had hij niet zojuist nog om een drugsdealer geschreeuwd? Hoe meer de uitleg doorging hoe meer hij de draad verloor. ”No.. I.. I’m the drugsdealer,” reageerde hij op zachte toon, ”With that- ‘Hypothetically’ I meant that it is me, but I’m using this hypothetical phrase so if someone were to pick up my words I’d still be in the clear, as I’ve only ever ‘theorised’ on the circumstances, so that’s what it means I guess,” antwoordde hij, niet helemaal zeker of hij überhaupt de juiste vraag aan het beantwoorden was. De jongen tegenover hem was gewoon ontzettend verwarrend.

x

Dit joch was hartstikke verwarrend. Niet dat Blake het lef had om het tegen zijn gezicht te zeggen, maar hij had zeker het lef om het te denken. ”It could put that dealer in danger,” legde hij geduldig uit, om vervolgens ook gelijk te verklaren dat hij de dealer was. De ander had ook nog het lef om daar verontwaardigd over te zijn. ”I thought that would be pretty obvious,” antwoordde hij met een hint van sarcasme. Bijna zou hij zich slecht voelen voor de jongen die het echt gewoon niet leek te begrijpen. ”Look, hypothetical is really just something you say when you’re theorising and theorising is like when you’re not sure about something. I’m pretending not to be sure so I can’t get into trouble about things I do know,” deed hij nog een poging tot uitleg.

Of het werkte wist hij niet, maar de ander was in ieder geval bereid om tot zaken te komen. Wat droogjes keek Blake naar het boterhamzakje. ”How much did you bring?” vroeg hij terwijl hij het zakje aanpakte. ”And what kind did you have in mind?” ging hij door. Als hij het zo bekeek kon een pilletje makkelijk betaald worden, maar schatte hij het op nauwelijks genoeg voor een grammetje coke.

x