They say it started with a big bang .

Onderwerp: They say it started with a big bang . vr feb 10, 2017 2:59 pm

Melvin

C H A I L L

Normaal kwam hij nooit zo dicht bij de zee, laat staan de kust. Hij haatte het zand eigenlijk ook wel. Zeker als zijn vleugels uitzaten. De sterke wind langs de kust zorgde er ook voor dat hier vliegen een doodwens was. Hij haatte het echt dat het zo was, maar hij had niet echt iets in zich om het te veranderen. Dus hij mocht zoveel klagen als hij wilde, niks zou veranderen. Hij zuchtte even en besloot wat hoger op een zandheuvel te gaan, zijn handen in zijn broekzakken verstopt. Hij voelde zich niet echt goed vandaag, dus hij zou mensen maar zoveel mogelijk proberen te mijden voordat hij weer van alles begon te zien en te horen die er niet waren. Wederom moest hij God bedanken om wat hij hem geschonken had, een gave die hem enkel maar de vuile kant van mensen liet zien. Het was geen fijn iets, maar ergens wist hij zeker dat het ook een reden had. Misschien moest hij maar uit de loop gaan en opzoek gaan naar echte job, misschien in de politie, of wat dan ook... Ugh... Hij legde kreunend een hand tegen zijn hoofd en zuchtte. Maar daarbuiten leek niemand hem te snappen en hoe snel zou het dan gaan? Geen idee... Het was beangstigend.

&& Nuala

coded by falling ashes of shine

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . vr feb 10, 2017 3:49 pm

Nuala was nog nooit in haar mensenvorm het pand of de nabije omgeving verlaten. Haar angst voor honden en de jagers was simpelweg te groot geweest en ondanks dat ze langzaam maar zeker iets meer op haar gemak raakte was ze nog steeds bijzonder wantrouwend en bleef ze angstig. Toch was ze nieuwsgierig naar de andere bewoners van het grote pand waar ze nu woonde en besloot Nuala dat ze zo af en toe toenadering moest zoeken. Dit was het makkelijkst in haar tweede vorm. Die van een bonte ree, een zeldzame ree weliswaar maar het was altijd beter dan iemand achtervolgen in haar normale vorm, haar mensenvorm. Ze zocht vaak de personen uit die zich niet in grote groepen begaven, gewoon omdat het veiliger voelde en voor deze keer was dat een jongen die ze het pand had zien verlaten en richting het strand liep. Zodra ze het geruis van de golven kon horen raakte ze afgeleid en raakte ze degene die ze achtervolgde kwijt. Om ervoor te zorgen dat ze niet te veel opviel veranderde ze met enige tegenzin terug in haar menselijke gedaante, waarna ze zuchtend op zoek ging naar de ander. Ze was bang in een vreemde omgeving, om nog maar te zwijgen over het feit dat ze de weg terug naar het veilige pand niet kende. Haar instinct vertelde haar om richting het strand te gaan, de zandheuvel op. Naar een onhandige klim zag ze een silhouette in de verte staan, een niet al te vrolijke silhouette. Twijfeld bleef ze staan, niet wetende hoe ze hem moest benaderen. Hij was uiteindelijk iemand uit hetzelfde huis als haar en dus zou hij ook wel een bijzonderheid moeten hebben. Heel voorzichtig stapte ze naderbij waarna ze nerveus slikte. Enkele meters achter hem bleef ze doodstil staan, zoals een alerte hert het ook zou doen en wachtte ze geduldig tot op het moment dat hij haar op zou merken.

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . za feb 11, 2017 6:34 pm

_{Her duurde niet lang voordat hij het gevoel had bekeken te worden. Hij zuchtte even en keek even op. Zijn helderblauwe ogen zochten even het strand af. Hun kleur begon wat meer witter, bleker te worden en gaf een onnatuurlijk beeld af. Hijzelf had nog lang geen besef van de spontane verandering die in zijn irissen plaatsvond, het was de hoofdpijn die hem juist dwong een hand tegen zijn gezicht te plaatsen. Hoe makkelijk het ook was elke dag opnieuw te doen; het was ook zeer pijnlijk. Daarbij, begon hij zich niet een beetje te vervelen steeds hetzelfde te doen? Hij wist dat er nieuwe mensen kwamen en weer gingen maar... Hij wist niet of dat ook voor hem zou gelden. Hij had voor nu nog geen rede om hier te blijven, wel een reden om te gaan. Hij kon makkelijk een nieuw ding zoeken. Zij ziekte zou niet verder ontwikkelen en hij zou niet gedwongen worden te leven in angst voor zichzelf. Hij slikte even en sloot zijn ogen waarna hij besloot te gaan zitten in het droge zand. Hij had het meisje nu wel gezien, maar wilde geen woorden over zijn lippen halen, nog haar nog eens te proberen aan te kijken. Hij wilde het niet weten.}

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . za feb 11, 2017 7:52 pm

Nuala had de jongen of man, ze had nog steeds moeite met leeftijden schatten en daarbij wist niemand het in lussen echt zeker, al haar kant op zien kijken. Vanaf de verte waarin ze stond kon ze géén details opmerken zoals het witter worden van zijn irisen. Haar bruine ogen hield ze een beetje afgewend toen hij haar kant op keek, echter hield ze hem wel oplettend in de gaten. Heel langzaam, aangezien hij niet naar haar toe kwam en ze zich toch echt wel ongemakkelijk begon te voelen op het strand, liep ze op hem af. Inmiddels was de dof bruinharige man gaan zitten. Waardoor Nuala nog een keer twijfelend bleef hangen achter hem voordat ze met onzekere stappen dichterbij kwam en hem met een half afgewende blik aan keek. Ze voelde zich altijd gemakkelijker in haar tweede gedaante echter durfde ze niet voor hem te veranderen. Het zou namelijk iedereen opvallen als er in plaats van een bruinharig meisje een bonte reekalf stond. Uiteindelijk besloot ze stilletjes naast hem te gaan zitten en speelde ze even met het zand. Ze slikte moeizaam voordat ze sprak. "Hoi," Fluisterde ze bijna, haar stem klonk nog ietwat experimenteel in dat woord. Niet omdat ze de taal niet kon maar simpelweg omdat ze weinig sprak en voordat ze hier kwam lange tijd helemaal niet had gesproken. Sommige woorden gingen qua uitspraak beter dan andere en hoe zenuwachtiger en ongemakkelijker ze was, hoe lastiger het voor haar werd. Ze keek weer terug naar haar handen en liet het korrelige zand er door heen glijden, waardoor het een zacht geluid maakte. Ze bleef half in elkaar gedoken zitten om niet al te veel op te vallen. Ze was nog niet helemaal gerust op het feit dat ze veilig was en begreep nog niet zo heel veel van de gaven en reden van lussen. Behalve dat het veilig hoorde te zijn.

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . zo feb 12, 2017 8:33 am

_{Het duurde niet lang voordat het kind naast hem was komen zitten... Of eigenlijk duurde het wel lang. Ze had er een tijdje over gedaan om tot bij hem te komen, wat hem het gevoel gaf dat ze op haar hoede was. KInderen van haar leeftijd hoorden zich niet zo te gedragen, het was ergens zielig en zijn vaderlijke instincten gaven hem een bezorgd gevoel erover. Was er iets met haar gebeurd? Had iemand haar ooit pijn gedaan? Het was vragen die in zijn al drukke hoofd begonnen rond te kolken en ergens hielp het de drukte die er al was lichtjes te onderdrukken. Verbazend genoeg verdween de hoofdpijn wat... Misschien moest hij minder aan zichzelf denken en meer aan anderen. "Hoi," Klonk er plots, de meid was naast hem komen zitten en speelde nu met het zand. "Eh hey," zei hij even twijfelachtig voordat zijn ogen op haar werden gericht. Hij wurmde een glimlach op zijn lippen, moeizaam en pijnlijk, maar het lukte wel. Zijn ogen, die daarnet weer wat bleker waren, waren gelukkig weer hun originele, normale blauwe kleur.. Een goed iets voor hem dus.}

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . zo feb 12, 2017 5:16 pm

Eh hey," klonk een twijfelende stem waardoor Nuala ergens het idee kreeg dat ze niet op het gewenste moment was gekomen. Het was altijd veel makkelijker als ze in haar tweede meer geliefde vorm rond liep. Immers had ze daarin geen aparte gesprekken en was ze gewoon gefocust op het overleven. Nu, niet dat ze alleen maar goede ervaringen had aan haar gave, er waren genoeg ervaringen geweest die haar de stuipen op het lijf hadden gejaagd en de reden waren waarom ze nu nog steeds ongemakkelijk haar blik op het zand gericht hield. Ze voelde de ogen van de man, jongen op haar gericht en draaide daardoor haar gezicht heel even naar hem toe. Haar bruine zacht getinte ogen richtte ze uiteindelijk op haar handen waarvan ze het zand weer af klopte. Gelukkig waren de wonden, vooral schaafplekken, die ze had opgelopen tijdens haar aankomst nu al weer bijna verdwenen. Ze probeerde geen eens een gesprek gaande te houden. In plaats daarvan zocht ze duidelijk naar Miss Bluebonnets huis. "Waar is het huis eigenlijk?" Vroeg ze uiteindelijk toen ze het niet kon vinden. Haar ogen gleden naar de rest van het strand en even vroeg ze zich af hoe het zand onder haar hoeven zou aanvoelen. Toch veranderde ze niet, ze deed het bijna nooit in de buurt van anderen. Tenzij ze hondengeblaf hoorde, ze was als de dood voor honden. Angst wekte altijd een transformatie op, een pijnlijke vaak.

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . zo feb 12, 2017 7:36 pm

_{Ze leek niet zo sociaal ingesteld te zijn, hm... Hij knipperde even en begon haar te bekijken. Had ze een bijzonderheid? Waarschijnlijk wel... Hij had haar nog nooit eerder hier gezien en de mensen in het huis waren als blanke gezichten voorbijgangers voor hem. HIj voelde zich leeg bij die gedachte, maar liet het maar even voor nu. Hij had immers deze jongedame om voor te uh... 'zorgen'? Nee zo mocht hij het niet noemen, het was anders... Ze leek even te willen kijken naar hem, maar dat gebeurde toch niet en ze leek zich terug te richten op het zand waar ze mee bezig was... Hm? "Waar is het huis eigenlijk?" Het huis? Oh... "Als je via de duinen gaat die kant op kan je het zien... Denk ik," zei hij wijzend naar iets dat links van hem lag. "Als je hoog genoeg bent kan je het ook vanaf hier zien, waarschijnlijk," zei hij rustig terwijl hij even opkeek naar de lucht/. Opnieuw een dag zonder veel wind, maar genoeg om hem te stuipen op het lijf te jagen... Wat als hij in het water viel man... Brrr, hij moest er niet aan denken.}

Onderwerp: Re: They say it started with a big bang . zo feb 12, 2017 8:12 pm

Hoewel de ander haar wel in zich op nam, hield Nuala hem ook zeker in de gaten. Misschien niet zo opvallend maar ze stond op scherp, één te snelle beweging en ze zou al kunnen vluchtten, ze was geen vechter. Daar was ze te smal, rank en lenig voor gebouwd. Ze besloot uiteindelijk ietwat onwennig naar het huis te vragen, ze was hem daar vandaan gevolgd maar kende de weg niet terug. "Als je via de duinen gaat die kant op kan je het zien... Denk ik," vertelde de ander waardoor ze haar blik even voorzichtig hief om zijn hand te volgen die naar link bewoog. Aan de linkerkant van het strand kon ze inderdaad de duinen zien. "Als je hoog genoeg bent kan je het ook vanaf hier zien, waarschijnlijk," verklaarde hij rustig. Hierna keek hij naar de relatief rustige lucht waardoor het meisje hem een verwarde blik gunde. Ze vouwde haar armen beschermend om haar lichaam heen en keek stilletjes richting de duinen. Misschien kon hij wel een stuk met haar die kant op lopen, echter was het de vraag of hij dat wel wou. Ze slikte even voordat ze op stond en zijn aandacht probeerde te trekken door middel van een zacht kuchje. Haar zachte bruine ogen stonden ietwat kinderlijk toen ze hem aankeek, voor het eerst een iets langere periode. Ze durfde niet te spreken dus hield ze zich stil.

-sorry kort

» ☪It all started with a big bang...