The imagination can destroy us all.

Onderwerp: The imagination can destroy us all. ma feb 27, 2017 12:31 pm

Azure lag geluidloos op het bed. Haar ademhaling was kalm waarbij haar buik rustig op en neer ging. Ze bewoog helemaal niet. Dit zou allemaal duiden op het feit dat ze rustig lag te slapen. Dit zou waar zijn moest men niet kijken naar haar gesloten ogen. Haar oogballen gingen onrustig van de ene kant na de andere kant onder haar ooglid. Haar handen leken zich zelf haast af en toe tot vuisten te ballen, om die dan weer te laten ontspannen. Dit waren de enige twee tekens dat ze onrustiger was dan ze uitstraalde. Dit bleef een tijdje duren voordat ze langzaam haar mond opende. Geruisloos begon er rook uit haar mond te komen. Beetje per beetje werd het meer en meer. Dit bleef boven haar hangen. Het leek niks anders te doen. Het bleef simpel in rondjes boven aar gezicht te zweven. De rook leek zo onschuldig tot ze opnieuw haar mond voor enkele seconden opende en weer sloot. In een fractie van een seconde leek er dingen te bewegen en te leven in de rook. Het was niet duidelijk zichtbaar. Ook dit duurde weer enkele seconden voor de bewegingen vorm en kleur in de rook kregen. Het was een chaos in die rook. Alles begon door elkaar te bewegen zonder enige geluid.
Ineens verdween de rook en de dingen alsof het er nooit was geweest, als gevolg opende Azure langzaam haar normale gifgroene ogen. Onzeker over haar omgeving keek ze rond voor ze dan besefte dat ze in haar eigen kamer was. Hoe... maar ze was toch.... Wat gebeurde er in godsnaam met haar..."Laxus...?" Zijn naam kwam als een fluistering over haar lippen gerold. Haar eerste woord was vragend achter degene dat ze onbewust nodig had.

Onderwerp: Re: The imagination can destroy us all. ma feb 27, 2017 12:46 pm

_{The imagination can destroy us all

Zwijgend keek Laxus naar Azure. Ze lag in haar bed. Laxus had plaats genomen op een stoel. Hij voelde de zenuwen, wanhoop en paniek door zijn aderen heen razen. Hij was bang om het feit dat hij niet wist wat er met Azure aan de hand was. Laxus wist vrij veel over het bovennatuurlijke, maar dit had hij nog nooit meegemaakt. Hij wou het liefste naar de bibliotheek racen om zijn onderzoek te doen, maar hij wou Azure niet uit het oog verliezen. Wat als Azure wakker zou worden en haar nieuwe krachten zouden opnieuw toeslaan? Laxus moest er zijn om haar op te vangen en haar dingen uit te leggen, zover hij dat kon.

Zijn blik gleed over Azure heen. Ze lag er vredig bij, maar ze had ook trekjes van onrust. Het leek erop alsof ze een nachtmerrie had. Plots opende ze haar mond. Dat was niet het gene wat hem op liet kijken. Het feit dat er rook uit haar mond kwam, liet hem opkijken. Verbaasd keek hij naar de rook dat uit haar mond kwam en boven haar zweefde. Het loste zich niet op. Het bleef daar maar hangen. Langzaam stond Laxus op. Moest hij haar wakker maken? Plots verschenen er wezens in de rook. Wezens die hij niet kon herkennen en die er vreselijk raar uit zagen. Met een niet begrijpende blik en bedenkelijk blik keek hij voor een moment naar de rook, totdat hij besloot Azure wakker te maken. Ze had haar rust wellicht nodig, maar dit kon niet goed zijn.

Maar voordat hij haar kon wakker maken, verdween de rook. Zijn blik schoot naar Azure die haar ogen opende. Meteen kwam Laxus dichterbij. "Laxus...?" hoorde hij haar fluisteren. ”I’m here,” maakte Laxus duidelijk op een gedempte toon en streek voor een moment met zijn hand langs haar gezicht. ”How are you feeling? Do you remember anything from what happened?” vroeg Laxus nu. Zijn stem klonk dringend, maar dit kwam door de bezorgdheid die door zijn aderen heen raasde.}

Onderwerp: Re: The imagination can destroy us all. di feb 28, 2017 12:19 am

Azure was in een waas. Het leek alsof haar gedachten aan elkaar plakten en niet meer uit elkaar kon geraken. Het koste Azure al haar energie om eindelijk haar ogen open te krijgen. De omgeving bleef voor haar even onbekend.Het duurde dan ook enkele seconden voor ze begon te beseffen dat het haar eigen kamer was. Dit bracht haar alleen maar in verwarring. Voor zover ze zich kon herinneren was ze bij Laxus en Connor ergens bij het strand geweest... Dus hoe kwam ze dan hier terecht? Niet alle details kon ze herinneren. Daarvoor moest ze even weer alles op een rijtje gaan zetten. Het eerste dat haar lippen verliet was de naam van degene die ze nu nodig had. Daarbij was hij ook de enigste - naast connor- die bij haar was op het moment dat alles uit de hand leek te lopen.

Zijn antwoord trok Azure haar aandacht. Haar hoofd draaide ze stijfjes naar waar zijn stem vandaan kwam - naast haar bed. De frons op haar voorhoofd werd iets breder. ”How are you feeling? Do you remember anything from what happened?” Haar ogen richtte zich weer op het plafond terwijl ze haar hand op haar voorhoofd legde. Een zware hoofdpijn leidde haar voor enkele seconden af van de jonge man naast haar. Achter eens diep adem in haar longen te trekken ging ze nogal moeizaam rechtzitten. "i remember everything, it's not that i have memoryloss..." mopperde ze, ontdaan van wat er was gebeurd. "just a headache, that's all" Langzaam gleed haar blik naar zijn arm "how are your wounds?" Bezorgt keek ze hem recht aan. "What is happening with me..." Angstig sloeg ze haar armen rond haar heen.

"something is wrong with me Laxus... i can feel it." al rillend schudde ze kort met haar hoofd. "I can't have done that... My gift is shapeshifting in a horse, not... whatever i did now with connor..." Onzeker over haarzelf begon ze op de binnenkant van haar wang te bijten. Azure deed haar ogen dicht en begon te focussen op hetgene dat ze altijd focuste om te shiften. Zo bleef ze enkele minuten geconcentreerd zitten. Tot haar ogen open schoten en angst uitstraalde. "Laxus! i.... i can't feel my horse anymore!!" De paniek sloeg bij haar door. Wat is er in godsnaam met haar aan de hand?! Zelf nu voelde ze zichzelf nog net zo onrustig als toen ze op het strand was.

Onderwerp: Re: The imagination can destroy us all. di feb 28, 2017 9:55 am

_{The imagination can destroy us all

Tot zijn opluchting was Azure wakker geworden. De bezorgdheid werd er echter niet minder op. Wat was er immers net gebeurd? Dan nog maar te zwijgen over de vorige dag. Hij was bezorgd, maar wou weten in hoeverre Azure zich ervan bewust was wat er in haar omging. Zo vroeg hij haar hoe ze zich voelde en of ze zich iets kon herinneren van wat er was gebeurd. Vaak kwam het voor dat je hersenen op nul gingen zodra je een nieuwe kracht probeerde. Tenminste, dit was bij de meeste wezens die krachten ontwikkeld toch na hun achttiende. Meestal was dit ook naar aanleiding van een traumatische gebeurtenis.

Azure had hem kort aan gekeken, maar week haar blik al snel af naar het plafond. Ze legde een hand op haar voorhoofd, alsof ze hoofdpijn had. Laxus kreeg de neiging om de vraag opnieuw te stellen, maar besloot zich in te houden en Azure tijd te geven. Na een paar keer goed ademhalen had Azure besloten recht te gaan zitten. Laxus kreeg de neiging om haar te zeggen dat ze moest blijven liggen, maar hield zichzelf opnieuw tegen. Hij hield haar goed in de gaten te houden. Mocht ze tekenen van flauwvallen laten zien, dan zou hij haar terug op het bed duwen. "i remember everything, it's not that i have memoryloss..." beantwoordde Azure zijn eerste vraag. Laxus knikte eens. Dat klonk al gunstig. "just a headache, that's all" beantwoordde ze zijn tweede vraag. Laxus knikte opeens. ”I could get you an aspirin if you want,” stelde Laxus voor, ook al wou hij liever eerst haar ervaring over de situatie horen. Hij kon zich echter ook voorstellen dat een erge hoofdpijn ervoor zorgde dat je moeilijk uit je woorden kwam.

De aandacht werd voor een moment op zijn arm gelegd. "how are your wounds?" vroeg Azure. ”It’s just a scratch,” wuifde Laxus de woorden weg. De aandacht moet niet bij zijn wond liggen. Hij had wel ergere dingen meegemaakt. Bijna verdronken, meerdere malen bijna vermoord door een scythe, bijna verhongerd en oh dan was er nog de demon die hem bijna had vermoord omdat Laxus probeerde weg te glippen. Uiteindelijk was het Laxus wel gelukt om weg van hem te gaan, maar hij had er een nieuwe vijand bij gekregen. Afijn. Daar moest de aandacht niet bij zijn. De wond had hij zelf verzorgd. Een verband zat er om heen en het zou binnen een kleine maand er wel beter uit zien. Dat hoopte hij tenminste.

"What is happening with me..." sprak Azure. Ze leek bang te zijn. Logisch. Iedereen was bang voor het onbekende en een nieuwe kracht was nog erger, aangezien het zich letterlijk in je lichaam bevond. Laxus zette zich naast Azure op het bed neer en sloeg bemoedigend een arm om haar heen. "something is wrong with me Laxus... i can feel it." vervolgde ze. Ze rild. Laxus wreef lichtjes op haar onderrug als teken dat hij ervoor haar was en probeerde haar enigszins gerust te stellen. "I can't have done that... My gift is shapeshifting in a horse, not... whatever i did now with connor..." sprak ze. Laxus knikte lichtjes op begrijpende wijze. Hij had zijn woorden klaar liggen, maar snapte dat Azure haar verhaal eerst kwijt moest.

Ze sloot haar ogen. Laxus zag wat ze probeerde te doen. Hij liet zijn arm zakken in het geval dat er plots een paard in de kamer stond, maar tot ieders verbazing gebeurde er niks. Azure’s ogen schoten open. Vol angst en paniek keek ze hem aan. "Laxus! i.... i can't feel my horse anymore!!" reageerde ze. Paniek was te horen in haar stem. Het was overduidelijk dat Azure in paniek raakte. Een situatie die ze ten alle tijden moesten voorkomen. Laxus stond op en kwam voor haar. Ze legde zijn handen op haar schouders en dwong haar zo om hem aan te kijken.

”Azure, calm down. We will figure this out alright? But for now you can not panic. You need to calm down,” sprak hij doordringend tegen haar. Zodra ze enigszins rustig leek te worden, kwam hij recht en liet hij haar los. ”I know a thing or two about the supernatural, but I’ve never seen this before. However, with some research, I’m sure we can find out what’s happening to you,” sprak Laxus. ”But for now we should try to keep that new power of you in control. So you need to try to keep your emotions down. Just shut them down,” legde Laxus uit.}