ღ Lucid Dreaming

Onderwerp: ღ Lucid Dreaming za apr 08, 2017 4:08 pm

When lucidity occurs, the dreamer suddenly realizes that they are dreaming, and this awareness allows them to control what goes. The same can be achieved in the conscious world, the mind can manifest reality.

Ze rende. Ze rende zo hard als dat ze kon. De rook kon onmogelijk iets goed voorspellen. Wat was er in vredesnaam aan de hand? Waren de zorgen van grootvader dan toch serieus? Waren zijn voorspellingen, zijn visioenen, dan toch de waarheid geweest? Hoe dichter ze bij het huis kwam, hoe strakker de knoop in haar maag werd. Ze was nu heel dicht bij het huis. Voorzichtig sloop ze er naar toe, tussen de bomen en de struiken. Ivy had geen idee wat er aan de hand was, maar ze kon maar beter voorzichtig zijn. Achter een grote eik bleef ze staan en keek om het hoekje. En daar zag ze het…het vuur dat de rook veroorzaakte, haar familie die stuk voor stuk op de brandstapel werden gegooid. Waarom deed haar familie niks? Ze waren toch heksen. Maar die vraag kon ze zelf al beantwoorden, er waren zoveel mensen. Een traan liep over haar wang. Ze hoorde de schreeuw van haar broers, haar zussen, haar ouders…ze hoorde het van iedereen. “Oh no” fluisterde Ivy zachtjes. Voorzichtig kwam ze wat naar voren, zodat ze het beter kon zien. Het vuur verlichtte haar gezicht zachtjes. Ze moest hier weg, dat is wat haar ouders gewild zouden hebben. Maar de boeken…de bibliotheek…de grimoires! Ze stond in tweestrijd. Maar precies op dat moment werd ze uit haar gedachten gerukt. “Here’s another one!” Binnen een no time stonden er een aantal mannen voor haar met vorken, geweren en meer van dat soort apparatuur. “No, please…” piepte Ivy, maar ze werd al vastgegrepen “No, please….I beg u…..I…!”

21:30 Haar boek viel met een harde klap op de grond. Ivy schoot omhoog, de bladzijdes van het boek waar ze met haar hoofd op had gelegen ritselden protesterend. Licht hijgend keek ze om zich heen. Fuck, ze was in slaap gevallen. Met een geïrriteerde blik keek ze naar het boek. Verdorie, en ze had nog wel een interessante wandeling willen maken. Ze wierp een blik op de klok. Daar was het nu te laat voor, een wandeling maken had geen zin meer. Ze keek om zich heen, de bibliotheek was licht verlicht, mede door kaarsen, wat het tafereel een spookachtige, maar romantische sfeer gaf. Ze stond op van de tafel waar ze aan had gezeten, deed het boek dicht en deed het boek terug in de kast. Nee, dit boek was dus duidelijk geen succes geweest. Ivy geeuwde eens en rekte zich uit, haar ruggengraat kraakte protesterend. Het was natuurlijk ook niet helemaal gezond om heel de tijd gebukt te zitten slapen. Hoe lang was ze eigenlijk niet in slaap geweest? Ze was meteen na het avondeten naar boven gegaan, ze had een boek gezocht en was gaan zitten. Wanneer ze in slaap was gevallen, kon Ivy zich niet herinneren, alleen dat ze een ontzettend nare droom had gehad.

Ivy liep naar een groot raam en keek de duisternis in. De sterren waren prachtig, en schenen volop. De nacht was Ivy’s favoriete tijd van de dag, maar het was ook haar vijand. In de nacht moest ze slapen, en dan kwamen de dromen steeds vaker terug. De dromen van haar verleden, ze klopten alleen nooit. Ivy was nooit betrapt door de kwade bewoners van Oxford, ze had haar biezen gepakt en was weggegaan. Waarom ze in haar dromen werd meegesleurd aan haar armen was voor haar een raadsel, maar wel een raadsel dat het voor haar waard was om op te zoeken. Ze had in haar grimoires en andere boeken gezocht naar een verklaring, maar had niets gevonden. Misschien was het wel gewoon toeval, en was er niks magisch aan te ontdekken. Misschien was ze wel gewoon op zoek naar magie, omdat ze in de Lus nog niet echt de kans had gehad om haar magie uit te oefenen? Ivy moest af en toe magisch bezig zijn, anders zou het slecht voor haar zijn. Slecht voor haar magische vermogens, omdat ze die niet bleef trainen. Dat was ook de reden dat ze ’s avonds vaak op zoek ging naar kruiden, het was koud, maar zo bleef ze wel actief.

De duisternis interesseerde haar niet meer. Ze liep terug naar de plek waar ze eerder had gezeten, en trok de stoel weer naar achteren. Ivy nam plaats op de stoel en liet haar hoofd in haar handen steunen. Ze sloot haar ogen weer. De angst om in slaap te vallen was aanwezig, maar aan de andere kant…in haar bed zouden de dromen alleen nog maar veel erger worden. Hier was ze alleen, en had ze stilte om haar heen. Wat moest ze doen?

Onderwerp: Re: ღ Lucid Dreaming zo mei 21, 2017 1:30 pm

_{Muisstil zette hij beide voeten aan de grond, in een donker hoekje van de huiselijke tuin. De witte veren van zijn vleugels, die leken te worden opgelicht door de maneschijn, gingen op in honderden vuurvliegjes. Met een bescheiden glimlach keek hij de beestjes na terwijl hij zijn gitzwarte blouse gladstreek. Voor een aantal dagen terug werd er een lockdown ingevoerd, in verband met veiligheid. Normaal gesproken zou de engel zich strikt houden aan regels, maar voor deze ene keer week hij af van het protocol, gedreven door zijn eigen instinct. Hoe kon hij anders? Adriel was gecreëerd om te beschermen. Voor hem was het niet anders dan normaal om achter bedreigingen aan te gaan. Echter had hij nog weinig actie ondernomen, had hij slechts de omgeving geanalyseerd vanuit de lucht. De lucht; een plek waar hij vanuit ging geen dreiging te lopen. Het wezen in kwestie bevond zich overigens op de grond, van wat hij moest geloven. Dit soort monster was hem onbekend. Kon hij die hollows beschouwen als demonen? Kort schudde de jongen zijn hoofd, waarna hij onschuldig door de tuin wandelde, terug naar het enorme huis. Hij moest er zorgvuldig mee om gaan; sluw haast. Want gesnapt worden, daar stond zijn hoofd absoluut niet naar.
Zijn vingertoppen drukten de deur stilletjes open. Een vlaag aan aura's kwamen hem tegemoet stormen. Gemixt, van alle kanten kwam wat. De één leek te slapen, de ander aan het lachen en weer iemand anders leek pijn te hebben. Rustig sloot Adriel de deur achter hem, de ruimte voor hem scannend. Wat nu? Hij voelde geen slaap, ondanks de trip. Had hij de puf over om met Kyson te communiceren? Nee. Deze avond zou hij de demon, tevens ook zijn kamergenoot, met rust laten. Ofwel, hij gunde zichzelf die rust. Besluiteloos trad Adriel verder. Zou hij naar de game ruimte gaan? Nah. Talent om dat soort spelletjes te spelen had hij niet, dat had hij wel op de game night ondervonden. Wellicht was het een kwestie van oefenen maar niet deze avond. Misschien was een ouderwetse boek lezen een optie. In de bibliotheek bevonden zich vast niet veel mensen. Tenslotte was die plek een mekka kwa zielenrust.
Naarmate Adriel de bieb verder naderde, hoe duidelijker een bepaalde aura werd. Het bevond wat duisters. Eentje die hij al een keer eerder gespot had. Zijn voetstappen werden geruisloos. Vlak voor de deur opening hielt hij eventjes halt. Was dit wel een goed idee? Zojuist had hij de beslissing gemaakt Kyson te vermijden tot de slaap toesloeg, waarom stapte hij wel op deze figuur af? Die vraag schudde hij van zich af, waarna hij de bibliotheek in glipte. Stil, onhoorbaar. Vanuit de schaduwen van de boekenkasten keek hij de ruimte door. Zijn heldere blauwe ogen spotten een dame. Lange haren bedekte haar schouders op een sierlijke wijze. Zwijgend zag hij haar bij het raam weglopen, om vervolgens een stoel te pakken en daarop te gaan zitten. Hoewel de energie die rond haar hing hem niet bepaald aanstond, weigerde hij te vertrekken. ,,Ik had niet verwacht iemand hier nog te zien rond dit tijdstip," kondigde Adriel zichzelf aan. Intussen stapte hij uit de schaduwen weg. ,,Gaat alles wel goed met je?" Op een gepaste afstand hield de jongen stil, zijn blik op haar gericht.}

Onderwerp: Re: ღ Lucid Dreaming zo mei 21, 2017 2:41 pm

When lucidity occurs, the dreamer suddenly realizes that they are dreaming, and this awareness allows them to control what goes. The same can be achieved in the conscious world, the mind can manifest reality.

Een stem uit de schaduwen. “Ik had niet verwacht iemand hier nog te zien rond dit tijdstip.” Langzaam draaide ze haar hoofd in de richting van het geluid. De persoon die de woorden had gezegd kwam uit de schaduwen gelopen. Ivy was niet bang: de schaduwen hadden haar nooit bang gemaakt. De schaduw en de nacht waren juist de dingen waar ze zich het meest thuis bij voelde. De persoon kwam dichterbij, en het maanlicht dat door de ramen scheen, verlichtte zijn uiterlijk. Het was de jongen die ze had gezien bij de game night, en eerder op de gangen. Bleek, met lichte haren en een zwarte blouse. Ivy kneep haar ogen een heel klein beetje samen. Wat kwam deze jongen hier doen? “Gaat alles wel goed met je?” vroeg de jongen vervolgens. Ivy glimlachte met haar mond, maar haar ogen lachten niet mee. De dode, ijskoude blik die ze altijd in haar ogen had verharde en een onbehaaglijk gevoel bekroop haar lichaam. Ze had het eerder gevoeld, op de game night. Een gevoel dat ze moest oppassen, maar Ivy wist niet waarom.

Ivy stond op van haar stoel, en draaide zich naar de jongen toe. “Het gaat prima” zei ze, nog steeds met dezelfde glimlach op haar gezicht. “Ik kom hier graag in de nacht. Ik voel mij comfortabel in de duisternis die de nacht brengt, en de rust en sereniteit van de bibliotheek. Het is gevuld met alles wat ik waardeer in het leven: kennis, rust en kalmte.” Zachtjes streken haar vingers over de kaft van het boek dat ze eerder had gelezen. Ze wendde haar ogen eventjes af naar het boek, dacht na over wat ze nu moest doen. De jongen wegsturen zou niet kunnen, dit was een openbare ruimte, dus iedereen mocht hier komen. Maar het liefste bleef ze alleen, alleen zoals ze altijd had geleefd. Mensen slechts voor een korte periode in haar leven toelaten en dan weer alleen verder gaan. Want je kon de mensheid niet vertrouwen, alleen doorgaan was het beste dat je jezelf aan kon doen.

Haar ogen gleden weer naar hem toe. “Ik had overigens ook niet gedacht dat hier nog iemand anders aanwezig zou zijn” stelde Ivy vast “Wat kom jij hier doen? Kan je niet slapen? Of ben je bang dat de Hollows het gebouw binnentreden?” Het laatste klonk een beetje minachtend en een koude glimlach gleed over haar lippen. De jongen tegenover haar intrigeerde haar. Wat was er nou zo bijzonder aan hem, dat hij dit gevoel in haar kon losmaken? En dat was niet op een positieve manier bedoeld.

Onderwerp: Re: ღ Lucid Dreaming ma mei 22, 2017 8:21 pm

_{Dat Adriel geruisloos was geweest, betekende niet dat hij haar de stuipen op het lijf wou jagen. Of op een verkeerde voet wou starten. Deze ene keer was hij gewoon... Angstig? Nee, slechts discreet. Voor enkele weken terug had hij namelijk flink op zijn sodemieter gehad. Mede dankzij hemzelf. Oh wat was hij toch nalatig geweest, misschien wel wat arrogant. Jarenlange victories en hij dacht daarmee onverwoestbaar te zijn geworden. Een onbewuste statement waar hij nu wel op terug was gevallen. Hij had geluk gehad, toen. Met hulp van Azure was Adriel bovenop zijn verwondingen geklommen. Intussen waren ze aardig hersteld, sommigen waren niet eens meer te spotten. Kortstondig draaide de engel een gouden ring om zijn vinger doormiddel van zijn duim. Een kleine afleiding, totdat hij zijn volle aandacht op de jongedame richtte. Haar ogen lieten een koude, onaangename rilling over zijn ruggengraat trekken. Emoties ont puzzelen mocht voor hem dan een hele opgave wezen, maar deze begreep de engel maar al te goed.
“Het gaat prima." Terwijl de onbekende sprak, begon Adriel zichzelf te verplaatsen, richting de boekenkasten. Toch weigerde hij zijn ogen van haar af te wenden, ze was nog niet klaar. “Ik kom hier graag in de nacht. Ik voel mij comfortabel in de duisternis die de nacht brengt, en de rust en sereniteit van de bibliotheek. Het is gevuld met alles wat ik waardeer in het leven: kennis, rust en kalmte.” Ongemoeid liet hij haar woorden op hem inwerken, waarna hij eens begripvol knikte. Hoe hinderlijk haar aura ook aanvoelde, hij deelde haar mening. Gedeeltelijk. Traagzaam draaide hij zich naar een boekenkast toe, blik op de boekenruggen gericht maar alle zintuigen stonden op haar gericht. Wat er ook tussen hun aan de hand was, Adriel wantrouwde. “Ik had overigens ook niet gedacht dat hier nog iemand anders aanwezig zou zijn." Een vingertop streek langs de hoeveelheid letters van de kaften, om aansluitend een boek te pakken. “Wat kom jij hier doen? Kan je niet slapen? Of ben je bang dat de Hollows het gebouw binnentreden?” De verrichting om het boek uit het rek te halen werd opgeheven. Zijdelings keek hij de jongedame aan. ,,Lijk ik bang?" Een tintje ironie lag in zijn ondertoon, terwijl hij de boek lostrok. Deze draaide hij om zodat hij de achterkant lezen kon. Het was een oud, stoffig boek, gaande over mythische wezens. ,,In eerste instantie kwam ik hier voor hetzelfde als jij; Rust. Vervolgde Adriel. ,,Toen ik je energie voelde twijfelde ik even of ik wel moest komen, maar hey, je maakte me ook nieuwsgierig. Bij die game night al trouwens, ik zag alleen geen geschikt moment je te spreken." Een beslissing waar geen spijt van had gehad. Adriel kon het niet tegenspreken; de sfeer was enigszins gespannen. Alvorens hij door liep naar de tafel, opende hij zijn mond; ,,Je naam is me wel ontschoten."
Eenmaal bij de tafel sloeg hij het boek open op een willekeurige pagina. Globaal schoot zijn blik over de plaatjes heen met hun bijbehorende teksten. Beide handen steunden zijdelings het boek op de tafel. Was er wel eens een kans dat hij de juiste informatie vond? Kort zuchtte hij gedempt, misschien moest hij de dingen één voor één doen, wat betekende dat zij bovenaan het lijstje stond. In een vloeiende beweging streek Adriel de witte haarlokken naar achteren. ,,Dus vertel me eens, hebben wij een probleem met elkaar?" Scherp stonden zijn ogen, afwachtend met welke variant antwoord ze komen zou.}

Onderwerp: Re: ღ Lucid Dreaming ma mei 22, 2017 10:16 pm

When lucidity occurs, the dreamer suddenly realizes that they are dreaming, and this awareness allows them to control what goes. The same can be achieved in the conscious world, the mind can manifest reality.

De heks voelde het onderbuikgevoel sterker worden toen hij wat dichter naar haar toe kwam. In een fractie van een seconde fronste ze eventjes haar wenkbrauwen, maar al gauw stond haar gezicht al weer strak. Elke beweging die hij maakte observeerde ze. Ondanks dat ze niet wist wat er met hem aan de hand was, vertrouwde ze hem voor geen cent. En ondanks dat Ivy wist dat ze een krachtige heks was, hell yeah she was, ze was niet voor niets bijna vierhonderd jaar oud, wist ze natuurlijk niet de bijzonderheid van de jongen. Het was nooit verstandig om je vijand, waarom dacht ze automatisch aan het woord “vijand” bij hem?, te onderschatten. “Lijk ik bang?” hoorde ze de jongen zeggen. Dezelfde glimlach die ze hem eerder had gegeven speelde rond haar lippen. “Ik heb geen idee, ik heb nooit gezegd dat je bang bent” zei ze koeltjes “Ben je bang?” Ivy was opgestaan toen de jongen dichterbij was gekomen, zo was ze beter voorbereid. Rustig luisterde ze naar wat de jongen te vertellen had. Dus hij had ook de negatieve energie gevoeld. Dat betekende dat ze nou niet echt bepaald star crossed lovers waren.

Hij kwam dichter naar haar toe. Ivy slikte. Hoe dichter bij het kwam, hoe erger de knoop in haar maag werd. Het was alsof haar eigen lichaam zich tegen haar aan het keren was, alsof het zei dat het weg moest lopen. Maar ze was aan de grond genageld. Ze was niet bang voor de jongen, dat absoluut niet, ze was meer nieuwsgierig dan dat ze daadwerkelijk een afkeer kreeg tegen de jongen. “Je naam is me wel ontschoten.” Hij bleef dichterbij komen. Het hoofd van Ivy draaide mee toen hij naar de boekenkast liep en besloot een boek te bekijken. Ze fronste even. Uiteindelijk bleef hij bij de tafel stilstaan en keek hij haar aan. “Dus vertel me eens, hebben wij een probleem met elkaar?” Ivy schrok een beetje van de abruptheid van zijn woorden. Ze zocht naar woorden. De vraag was lastig. Hadden ze een probleem met elkaar? Nou ja, los van het feit dat ze buikpijn kreeg van hem, had ze niet echt een probleem met hem. Hij leek op zich wel een relaxte iemand, maar iets in haar vertelde dat ze weg moest wezen.

Ze deed een paar stappen naar voren, kwam langzaam op hem aflopen. “Ik weet niet of wij een probleem hebben. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat jij mij niet nieuwsgierig maakt, net als dat ik jou nieuwsgierig maak.” Haar ogen bleven op zijn gezicht gericht, terwijl ze op hem afliep. “Jouw aanwezigheid blijkt nogal een rare uitwerking te hebben op mijn lichaam. Ik krijg buikpijn en iets vertelt mij dat ik bij jou vandaan moet blijven. Ver vandaan. Toch intrigeer je me. Waarom is dat?” Ze stelde de vraag, maar verwachtte het antwoord niet. Ze bleef vlak voor hem stil staan en keek hem recht aan, probeerde niets van haar verwarring over te brengen. Nu ze vlak voor hem stond, was haar buikpijn alleen maar erger geworden. Ivy deed er alles aan om niets te laten merken. “Ivyanna Raven Meadow” stelde ze zichzelf voor “Maar Ivy alleen volstaat. En met wie heb ik het genoegen?”