I can make you feel good

Onderwerp: I can make you feel good vr jul 28, 2017 1:14 pm

_{I can make you feel good

Zwijgend keek Zeal voorzichtig over de eettafel naar de plek waar Skyler zat. Zeal voelde zich net een klein meisje. Hij durfde Skyler nauwelijks aan te kijken. Hij bleef maar terug denken aan de kus die hij Skyler had gegeven. Het was hem meer dan duidelijk hoe Skyler over hem dacht. Hij vond hem niet leuk. Hij had hem niet aangekeken zodra ze de boel gingen schoonmaken. Hij vond Zeal vast een rare, zielige man. Dat was Zeal ook. Zeal zou er niet tegen in kunnen. Skyler had zijn hele verleden vernomen. Hij wist hoe zielig Zeal kon zijn. Zeal slikte een week zijn blik meteen weer af. Hij nam een hap van zijn boterham.

Maar toch kon hij Skyler ook niet met rust laten. Hij voelde zijn lippen nog tintelen. Skyler’s huid had zo zacht aangevoeld onder zijn lippen. Hij hunkerde naar meer. Het had zo goed aangevoeld en het had het verlangen enkel meer aangewakkerd. Daarbij bleef hij maar die warmte voelen. Die onvoorstelbare warmte die zijn huid liet tintelen. Het was een gevoel dat hem vaag bekend voorkwam, maar hij durfde het niet te plaatsen. Hij was bang om teleurgesteld te worden. Om afgewezen te worden. Om terug te vallen op zijn oude gedrag. Hij drukte de gedachten opzij en at stug zijn broodje op.

Na de lunch liep Zeal met de stroom de eetzaal uit. Echter hield hij halt bij de deuropening en wachtte hij totdat Skyler langs liep. Zeal drukte zijn hand op Skyler’s borst en drukte hem zo terug de eetzaal in. Hij deed de deur dicht achter hen. Zo waren ze alleen in de eetzaal. Zeal bleef even voor de deur staan, waarna hij een stap dichterbij Skyler kwam. Hij besloot zijn afstand te behouden. Hij wou Skyler niet weer ongemakkelijk maken. Zeal schraapte zijn keel. Hij vond het moeilijk om het te zeggen. Maar hij moest het zeggen. Hij moest zich beter gaan gedragen. Daar hoorden verontschuldigingen ook bij. ”I’m sorry for placing that kiss on your cheek,” verontschuldigde Zeal zich uiteindelijk en keek Skyler langzaam aan.}

Onderwerp: Re: I can make you feel good za jul 29, 2017 2:46 am

IT'S ALL ABOUT THE INSIDE

beauty begins the moment you decide to be yourself

Na het hele gebeuren in de badkamer die ochtend had Skyler zich snel naar zijn kamer gehaast en had de neiging moeten onderdrukken om de deur op slot te doen. Hij had echt even tijd alleen nodig gehad om alles goed door zijn hoofd te laten gaan. Wat was er allemaal net wel niet gebeurt? Nadat hij zich had omgekleed naar iets drogers was hij op zijn bed geploft. Hij had zonet serieus een belofte gemaakt om een psychopaat te steunen... O god en als dat nog niet erg genoeg was wist hij eigenlijk nog niet eens goed wat hij er nou van moest vinden. Zeal was van een sexy, licht arrogante vreemdeling in een monsterlijk persoon verandert dat hem had willen vermoorden met ballen van elektriciteit! Ja, Skyler had echt nog even tijd nodig om dat te verwerken! Ook dat hij gewoon zomaar in actie was gekomen, alsof alles van zelf ging! Wie had dat ooit van hem verwacht! Maar zelfs dat was nog niet alles! Het was echt niet normaal hoe diep hij in Zeals herinneringen was gezogen! Normaal gesproken lag het mooie van iemand voor het oprapen, maar bij hem... Uiteindelijk was in dat verschrikkelijke monster opeens Zeal naar boven gekomen... en hij was zo mooi! Er hing iets mysterieus om de jongen wat Skyler ergens zo aantrok. Alsof iets goddelijks en iets hels samen in een lichaam waren gestopt en samen maar moesten uitvechten wie de bovenhand had. Skyler wilde Zeal zo graag helpen! Tegelijkertijd voelde hij echter ook een lichte angst. Hoe werkte een psychopaat? Kon Zeal echt de drang om al die verschrikkelijke, walgelijke dingen te doen verdragen? Had hij er überhaupt controle over? Of was hij verloren? Nee, dat kon Skyler niet aanvaarden. Niemand was verloren in zijn ogen. Zeal had alleen de juiste steun nodig en de alternatieve jongen was misschien wel de enige die het hem kon bieden. Bovendien was Skyler bang dat hij zelf ook niet meer van de jongen weg zou willen blijven. Zoals hij hem zo onschuldig en lief had aangekeken, die warme goude ogen... Hij dacht iets ontgoocheld terug aan de kus die Zeal aan het einde zo teder op zijn wang had geplaatst. Hij zou de jongen sowieso helpen zo goed hij kon, maar wat moest hij doen met dat fijne gevoel dat Zeal hem gaf? Had de jongen het gedaan omdat het één van zijn oude gewoontes was die alweer terug kwam sluipen? Daar voelde het te mooi voor. Skyler kon het echter niet laten gebeuren. Het zou zo dom zijn!
Nee, het was veiliger voor hen beiden om het niet zo ver te laten komen...
Veel meer tijd had Skyler niet, want de lunch werd beneden al klaar gezet en het ontging miss Bluebonnet nooit al één van haar kinderen mistte. Bovendien had hij na al dat gedoe ook zo'n honger gekregen!

Eenmaal in de eetzaal gekomen waren veel mensen al gaan zitten. Terwijl Skyler zijn blik rond had laten gaan naar een stoel had hij ook al snel de knappe jongen opgemerkt. Meteen kwam het warme gevoel van daarvoor weer opdagen. Gelukkig had Zeal hem waarschijnlijk nog niet gezien. De alternatieve jongen nam snel plaats op één van de lege stoelen die wat verder op aan de tafel was en raakte al snel in een gesprek met de mensen om hem heen. Sluiks had hij zo nu en dan nog een blik op Zeal gericht. Één van die keren leek da ander net zijn blik af leek te wenden. Skyler voelde de spanning, of het nou goed of slecht was en besloot zich de rest van de maaltijd maar gewoon op andere dingen te focussen. Zo had Pippa een heel verhaal over een draak die elke maand haar nagels liet doen in de muizensalon. Het was altijd leuk om haar fantasievolle verhalen aan te horen. Vooral ook omdat ze er zelf ze plechtig in geloofde. Toen iedereen zijn buik goed rond had gegeten nam iedereen zijn of haar bord mee naar de keuken. Hetzelfde als wat Skyler wilde doen, maar Zeal had hem opgewacht bij de deur, wat Skyler iets wat geneerde. Of was hij toch van mening veranderd en wilde hij niets meer met Skyler te maken hebben?

De jongen had zijn hand op Skylers borst geplaatst en hem terug de kamer ingeduwd terwijl de rest de eruit liep. Toen de laatste persoon door de deuropening was verdwenen deed Zeal de deur dicht en bleef er even voor staan. Oke, dat was lichtelijk creepy. Waarom sloot hij de deur? Een beetje behoedzaam wachtte Skyler af wat de jongen te zeggen had. Zeal deed een stapje dichterbij en schraapte zijn keel. Hij zou vast niets ergs doen aangezien hij er zo onschuldig uitzag. ”I’m sorry for placing that kiss on your cheek,” gooide hij er uiteindelijk uit terwijl hij voorzichtig zijn blik naar Skyler liet gaan. Meteen was er een liefdevol glimlachje op Skylers gezicht verschenen. Hij kon het niet helpen, Zeal was zo schattig! Ergens was hij blij dat de jongen het zei... het nam de zorgen die hij zich had gemaakt weg bij de gedachte dat het inderdaad een foutje was geweest. Een flits van hoe hij voor hun ontmoeting geweest was. Ergens voelde Skyler echter ongewild ook een heel klein beetje teleurstelling dat het toch niets betekend had. Al wilde hij dat voor zichzelf echt niet erkennen. "It's oké," zei hij terwijl zijn glimlach nog iets breder was geworden. Even keek hij iets wat verlegen naar zijn schoenen "Do you already have plans for this afternoon?" vragend keek hij de jongen op zijn beurt nu ook ietsjes voorzichtig aan. "... Or would you maybe... like to go outside to the gardens together?" hij wreef zijn hand iets nonchalant over zijn nek terwijl hij het antwoord afwachtte.

Onderwerp: Re: I can make you feel good za jul 29, 2017 2:09 pm

_{I can make you feel good

Het kostte Zeal heel veel moed, maar uiteindelijk durfde hij zich dan toch te verontschuldigen voor de kus die hij Skyler eerder had gegeven. Niet dat het hem oprecht speet. Zeker niet. Skyler had de zachtste huid die Zeal ooit had geproefd en hij wou het liefste meer proeven, maar hij had gezien hoe Skyler eerder op zijn gedrag had gereageerd. Zeal wist voldoende. Skyler voelde niks voor hem. Hoe kon hij ooit ook iets voelen voor een psychopaat? Hij had als enige hier Zeal’s hele verleden gezien. Zeal kon als geen ander begrijpen dat je hem dan niet meer leuk vond. Al die verschrikkelijke dingen die hij had gedaan konden ook niet zomaar worden vergeten en worden vergeven.

Echter kreeg hij een reactie van Skyler die hij niet had verwacht. Nou ja. Niet had gehoopt. De jongen glimlachte lieflijk. Alsof hij blij was met die woorden. Alsof hij had gehoopt die worden te horen te krijgen. Zeal klemde zijn kaken op elkaar terwijl hij voelde hoe iemand keihard op zijn hart trapte. Natuurlijk voelde Skyler niet zoveel voor hem als Zeal voor hem voelde. Hij week zijn blik kort af. Wat moest hij doen? Kon hij niet beter weg gaan? "It's oké," klonk het. Zeal keek op. De glimlach werd breder. Zeal slikte. Hij wist moeilijk wat hij moest vinden. Was het dan toch een goed teken? Zeal begreep er weinig van. Hij wist te weinig om Skyler af te schrijven van zijn leven. Dat zou hij waarschijnlijk ook nooit kunnen overleven. Hij kende Skyler niet lang, maar kon het zonder hem niet aan.

De verlegen blik waarmee Skyler zijn ogen neersloeg was Zeal niet ontgaan. Het wakkerde nieuwe vragen aan, maar het voerde ook die o zo warme gevoelens. "Do you already have plans for this afternoon?" vroeg de jongen waarna hij Zeal voorzichtig aankeek. Zeal keek wat verrast op. Wou hij wat met hij doen? "... Or would you maybe... like to go outside to the gardens together?" vervolgde Skyler, waarna hij nonchalant over zijn nek wreef. Zeal slikte. Hij dacht er vast te weinig over na. Het deed niks met Skyler. Hij wou enkel als vrienden iets doen. En Zeal moest dat te zien aanvaarden. Het was karma voor de vele verschrikkelijke daden die hij had verricht.

Zeal knikte uiteindelijk. Hij stopte zijn handen in zijn broekzakken. ”Yeah sure we can go outside. I have nothing planned,” ging Zeal akkoord. Hij draaide zich om naar de deur en deed deze vervolgens open. Hij bedacht zich echter iets en richtte zich op Skyler voordat hij de eetzaal uit liep. ”But I need to stay out of sight of some people. There are some people here who hate me for my mistakes I’ve made in the past,” zei Zeal, waarna hij lichtjes op zijn onderlip beet. ”I will understand it if you want to go somewhere else with someone else,” voegde Zeal er aan toe. Hij voelde zich er betreurd onder, maar probeerde dat niet te laten zien. Toch schemerde het een beetje door zijn gouden ogen.}

Onderwerp: Re: I can make you feel good za jul 29, 2017 6:00 pm

Nonchalant had hij over zijn nek gewreven toen hij Zeal de vraag had gesteld of hij toevallig zin had om met hem de tuin in te gaan. Hij verlangde naar de buitenlucht en aangezien de tuin veiliger bleek te zijn dan de andere plekken in het kustdorpje was dat nu de place to be. Het antwoord bleef even uit, waardoor Skyler zich al begon voor te bereiden op een afwijzing. Hij zou het goed begrijpen als Zeal al andere dingen te doen had. Het zou hem eigenlijk ook niet veel uit moeten maken, maar goed. ”Yeah sure we can go outside. I have nothing planned,” kwam het antwoord uiteindelijk, waarop Skyler misschien net iets te enthousiast opkeek. "Sweet," zei hij met een klein lachje en zijn ogen op die van Zeal. De goude ogen die hem vanbinnen zo'n warm gevoel gaven. De ander was al met zijn handen in zijn zakken op weg door de deuropening, gevolgd door Skyler, toen hij zich plots weer omdraaide. Snel hield de alternatieve jongen zijn pas in om niet tegen de ander op te botsen en keek hem vragend aan. ”But I need to stay out of sight of some people. There are some people here who hate me for my mistakes I’ve made in the past.” Skyler slikte. Moest hij zich schuldig voelen om met Zeal om te gaan terwijl hij de arme kinderen hier zoveel kwaads had aangedaan? Alhoewel Skyler een goed kijkje in zijn verleden had kunnen nemen op weg naar het mooie wat in hem bestond, had hij lang niet alles gezien. Ten slotte was het zijn gave om de mooie dingen ertussen uit te pikken. Het goede in mensen te zien. Niet het slechte. Hij hoopte echter niet dat mensen het hem kwalijk zouden nemen. Ze moesten zeker niet denken dat hij achter de daden van Laxus stond. Skyler was echter toch ook wel echt iemand die zijn eigen gang ging en er niet veel om gaf wat mensen van hem dachten. Ze beoordeelden maar, ze wisten negenennegentig procent van de tijd toch niet wat er onder het oppervlak van iemand omging. ”I will understand it if you want to go somewhere else with someone else,” zei Zeal terwijl hij een lichte teleurstelling uitstraalde. Skyler vond met zijn blauwe ogen weer de zijne en er verscheen een klein geruststellend glimlachje op zijn gezicht. "Silly, of course I still want to hang out with you." Zacht liet hij zijn hand in die van Zeal glijden en kneep er zachtjes in. "I think I have the perfect spot for us to be." Hij nam de jongen mee de eetzaal uit en uiteindelijk naar buiten. In het groene gras zaten wat kleine meisjes handjeklap te spelen en iets verderop zat iemand die in hout leek te snijden. Vast geen mensen waar Zeal voor uit moest kijken toch? Voor de zekerheid leidde hij de jongen langs de achterkant van het huis richting de vijver die ergens afgelegen tussen de bomen verscholen lag. Hier kwamen maar weinig mensen. Aan de oostelijke kant van het water rees een grote rots uit de grond op. Het was even klimmen, maar daarboven was het zo prachtig! De zon scheen op de oppervlakte en op het water, wat mooie weerspiegeling veroorzaakte. Skylers tot nu toe geheime plekje. Het gaf hem altijd het gevoel alsof hij vanaf daar de hele wereld kon zien. Niemand zou hem daar kunnen vinden en niemand zou hem daar kwaad kunnen doen... Behalve Zeal nu... Toen ze om de vijver waren gelopen en er waren aangekomen liet hij Zeals hand pas los en keek hem met een schuine grijns aan. Vanaf hier leek er niet veel speciaals aan. Wacht maar tot je er bovenop kwam. "Follow me," zei hij met zijn zachte, warme stem, waarna hij zijn rechtervoet op een omgevallen boom plaatste en zich aan de uitstulpsels van de rots vasthield om zich zo af te zetten en omhoog te trekken. Het was best een stukje, maar zo de moeite waard! Zeal leek hem niet de persoon om bang te zijn van de hoogte. Eenmaal boven aangekomen draaide hij zich om op zijn knieën om te kijken hoe het de ander verging.

Onderwerp: Re: I can make you feel good za jul 29, 2017 7:25 pm

_{I can make you feel good

Zeal was blij dat Skyler hem uitnodigde om mee naar buiten te gaan. Het leidde hem in enige zin af van alle gevoelens die door hem heen raasde. Hij moest ze stillen. Hij zou nooit samen met Skyler kunnen zijn en dat moest hij accepteren. Echter was er nog wel een klein probleempje als ze naar buiten zouden gaan. Namelijk het feit dat er mensen in het verblijf waren waar Zeal voor uit moest kijken. Veel mensen waren boos op hem door het gedoe met die Melvin. Zeal deelde zijn zorgen met Skyler. Hij zag hem slikken. Zeal moest er automatisch ook door slikken. Nee hij was nog lang niet van zijn verleden af. Dat zou waarschijnlijk ook nooit gebeuren.

Om die reden zei hij Skyler dat hij het begreep als Skyler met iemand anders naar buiten wou gaan. Zeal zou immers alleen voor onnodige problemen zorgen en waarom zou Skyler anders nog met hem omgaan? Zeal voelde teleurstelling opkomen bij die gedachten die weerklonken in zijn woorden. Hij keek Skyler langzaam aan. Hij merkte de kleine glimlach op die hem enige geruststelling bood. Zeal glimlachte zuinig terug. "Silly, of course I still want to hang out with you." maakte Skyler duidelijk. Zeal glimlachte wat breder. ”I’m glad to hear that,” mompelde hij dankbaar. Hij wou niet laten blijken hoeveel die woorden voor hem betekende, maar zijn houding sprak alles.

Zeal keek op zodra Skyler zijn hand vast pakte. Een vlaag warmte ging door hem heen. Hij voelde zijn vingers tintelen. Voorzichtig gleed hij met zijn duim over de rug van Skyler’s hand heen. Zijn blik ging vervolgens terug naar Skyler’s blauwe ogen. "I think I have the perfect spot for us to be." sprak Skyler. Zeal keek wat verrast op. ”You do? Where?” vroeg Zeal nog, maar al snel werd duidelijk dat hij het maar moest afwachten. Skyler nam hem mee naar buiten. Zeal keek vluchtig om zich heen, maar zag niemand die hem eventueel gevaar op kon leveren.

Geduldig liet Zeal zich achter het huis langs begeleiden naar een vijver waar hij zelf nog nooit was geweest. Hij had niet eens geweten dat de vijver hier had gelegen. Licht verbaasd keek hij daarom Skyler aan, maar Skyler liet hem nog niet los. Kennelijk waren ze er nog niet. Zeal voelde nieuwsgierigheid op borrelen, waar gingen ze heen? Skyler leidde Zeal om de vijver heen en liet hem toen uiteindelijk los. Zeal liet zijn blik kort over het water heen gaan, maar uiteindelijk richtte hij zijn blik weer op Skyler.

"Follow me," zei hij met een zachte warme stem. Zeal voelde de vlinders in zijn buik fladderen. Zeal glimlachte en knikte. Hij zal hoe dan ook, waar dan ook naar toe, altijd Skyler volgen. De jongen was de enige die Zeal blindelings vertrouwde. De jongen had genoeg van Zeal gezien om dat voor elkaar te krijgen. De jongen ging op een omgevallen boom staan, waarna hij zich aan de rots vastklampte en begon te klimmen. Zeal keek even toe hoe Skyler het aanpakte, voordat hij zelf de klim te lijf ging. Wat het ook was dat hij daar boven zou zien, het zou het vast waard zijn.

Skyler was natuurlijke eerder boven dan Zeal. Zeal keek hem met een licht benauwd glimlachje aan zodra hij hem zag zitten. Eenmaal boven zette Zeal zich neer op zijn kont. Hij slaakte eerst een zucht van opluchting dat hij eindelijk zat, maar vervolgens nam hij de tijd om de omgeving in zich op te nemen. En wat een omgeving! Zeal’s ogen verwijde zich terwijl hij om zich heen keek. Het was haast betoverend op de manier waarop de zon het water deed reflecteren. Zeal glimlachte en richtte zich op Skyler. ”It’s beautiful,” complimenteerde Zeal het plekje dat Skyler voor hem had uitgekozen. ”Do you come here often?” vroeg Zeal vervolgens terwijl hij weer naar het uitzicht keek.}

Onderwerp: Re: I can make you feel good ma jul 31, 2017 12:12 am

Skyler voelde de spanning van de ander bij het zeggen dat Skyler gerust ook met iemand anders iets had mogen doen die dag als hij dat liever wou. Het was duidelijk dat Zeal er bijna vanuit ging dat het zo was, waarop Skyler hem snel geruststelde. Tuurlijk wou hij iets samen met de jongen doen. Anders had hij het niet gevraagd. Het gezicht van de ander klaarde meteen helemaal op. ”I’m glad to hear that." Het zorgde ervoor dat Skyler meteen een brede glimlach op zijn gezicht kreeg en zijn hart weer iets sneller ging slaan. Aj, dat wou hij juist niet meer voelen... en toch leek hij er niets tegen te kunnen doen. Zachtjes had hij Zeals hand gepakt en verteld dat hij de perfecte plek wist.
”You do? Where?” een klein, uitdagend glimlachje speelde weer rond Skylers lippen. "You'll see." had hij mysterieus gezegd terwijl hij de jongen met zich mee leidde. Al zou hij het vertellen, dan zou Zeal vast geen idee hebben waar het over ging. Bovendien vond Skyler het fijn een reden te hebben om zijn hand vast te kunnen houden. Het klonk misschien een beetje kleine meisjesachtig, maar hij vond het fijn... Hij nam hem naar de beste plek in de lus die hij kon bedenken. Hij had er zelfs nog nooit iemand over verteld omdat hij het graag voor zichzelf had willen houden. Door de lus krioelden zoveel mensen, dat hij het heerlijk vond om er daar verzekerd van te zijn dat niemand hem zou kunnen vinden. Waarom hij het Zeal wel liet zien wist hij niet. Het was vast een domme beslissing waar hij later spijt van zou krijgen, maar op de een of andere manier voelde het nu als de perfecte plek om te zijn. Zwijgend had hij de knappe jongen naar buiten en door de tuin geleidt. Aan zijn hoofd was wel af te lezen dat hij misschien zelfs de vijver niet eens kende, waarop Skyler een tevreden glimlach niet kon onderdrukken. Het was echt apart hoe deze plek zo vredig was gebleven onder al die lusbewoners. Bij de grote rots aan gekomen had hij de jongen verteld hem te volgen en was vrij soepel omhoog geklauterd. Eenmaal aan de top zag hij dat de mooie jongen hem al snel gevolgd was. Zijn benauwde glimlachje zorgde echter wel voor een brede, maar lieve grijns. Was hij dan toch ergens bang van? Behalve zijn innerlijke kwetsbaarheid dan... Behulpzaam stak Skyler zijn hand uit om hem het laatste stukje te helpen. Even later kwam Zeal met een zucht aan de top en bleef hier zitten terwijl hij verwonderd om zich heen keek. That's what I thought, ging er triomfantelijk door de alternatieve jongen heen. Uiteindelijk bleef Zeals blik weer even op de grijnzende Skyler rusten, die het zich al gemakkelijk maakte in de zachte laag mos die het oppervlak bedekte. ”It’s beautiful." Skyler had met een ontspande zucht zijn handen achter zijn hoofd geslagen en mompelde een antwoord. "Yeah isn't it." Of hij er vaker kwam? Even keek hij in Zeal wonderlijke ogen waardoor een klein glimlachje weer automatisch op zijn gezicht verscheen. "I sure as hell do," hij plukte een lange spriet die tussen het zachte groen uitstak en stopte hem fancy tussen zijn lippen voordat hij verder murmelde. "It's my secret spot... Untill now I guess..." hij grinnikte zachtjes voordat hij weer even opzij keek. "You pinkyswear you won't tell anyone about it?" zijn gedachten dwaalden weer even af naar hoe perfect de jongen was... Als het psycho gedeelte toch eens weg was... Maar dan had hij vast al drie vrouwen en een kwijlend huisdier gehad in een prachtig paleis die betaalt werden door modellensponsoren.

Onderwerp: Re: I can make you feel good ma jul 31, 2017 12:40 pm

_{I can make you feel good

Tot Zeal’s verbazing wist Skyler kennelijk precies waar ze heen konden gaan. Normaal liet Zeal zich niet liet leiden. Hij hield ervan om zelf de touwtjes in handen te hebben, maar voor Skyler durfde hij ze los te laten. Hand in hand nam Skyler hem mee naar een plek die hij nog nooit had gezien. Zeal was normaal ook niet iemand die genoot van de buitenlucht en de omgeving. Vroeger had hij alleen gedacht aan slachtoffers en het vermaak ervan. Eenmaal bovenaan gekomen leek het alsof hij voor het eerst pas echt kon genieten van de buitenlucht. Een zucht van opluchting, maar ook van genieting verliet zijn lippen terwijl hij zei hoe mooi het er was. Skyler beademde die veronderstelling mompelend.

Zeal vroeg Skyler of hij hier vaker kwam. Het zou haast wel moeten aangezien Skyler zo goed de weg had kunnen vinden naar deze plek. Zeal richtte zijn blik op hem en zag hem glimlachen. Het zorgde ervoor dat zijn hart een slag sneller ging tikken. "I sure as hell do," antwoordde Skyler, waarna hij een grasspriet uit de grond trok en deze tussen zijn lippen stopte. Die o zo zachte lippen. Voor een moment kon Zeal het niet helpen om even naar de lippen te kijken, waarna hij grinnikte en Skyler aankeek. ”Farm boy,” plaagde hij de jongen met een knipoog en richtte zijn blik naar voren.

Voor lang duurde dat niet. Skyler wist zijn aandacht weer te vangen. "It's my secret spot... Untill now I guess..." sprak de jongen. Zeal keek hem wat verwonderlijk aan. Hij vertrouwde hem dit toe? Skyler grinnikte zachtjes voordat hij verder sprak. "You pinkyswear you won't tell anyone about it?" vroeg Skyler nu. Zeal knikte meteen. ”Yeah of course. I’ll keep my mouth shut. I feel honoured that you dare to show me this though,” sprak Zeal en kon het niet helpen dat hij moest glimlachen bij zijn laatste woorden.

Echter was dat niet het enige wat hem bezighield. Zeal had nog veel vragen die in hem rondspookte en hij neigde ze om ze aan Skyler te stellen. Zodra hij al voor een moment stil was, wist hij dat hij nu wel iets moest zeggen omdat het anders wat raar over kwam. Hij glimlachte wat en richtte zich op Skyler. ”Say, Skyler, aren’t you afraid of me? I mean, you’ve seen my past,” vroeg Zeal nu met een flauwe glimlach. Hij wist niet dat Skyler enkel het verleden had gezien op zoek naar het mooie. Zeal dacht dat Skyler zijn geschiedenis nu door en door kende.}

Onderwerp: Re: I can make you feel good ma jul 31, 2017 11:00 pm

Daar zaten ze dan samen in de fijne zon. Skyler had zelfs al een grasspriet tussen zijn lippen terwijl hij even zijn ogen had gesloten om niet verblind te raken door het licht dat zijn gezicht bescheen. ”Farm boy,” had de andere jongen plagend gezegd. Skyler grijnsde er breed om en keek Zeal met iets samen geknepen ogen door de zon quasi flirtend aan waarbij hij zijn wenkbrauwen vrolijk op en neer liet gaan. Hierna besloot hij de jongen maar wat verder in te lichten over de plek. Hij grinnikte dan wel bij de onthulling van zijn heilige spot, maar voelde stiekem vanbinnen ook wel lichtelijk de pijn dat het nu wellicht nooit meer hetzelfde zou voelen. Hij wist immers niet of hij Zeal er echt mee kon vertrouwen. Hij wist ook niet echt waarom hij de jongen zonder aarzelen had meegenomen. Misschien puur om hem te laten zien hoe fijn het leven kon zijn. Een reden om te voelen...
Zeals belofte om de plek geheim te houden stelde hem iets gerust en een warm gevoel verspreidde zich vanbinnen toen de jongen meedeelde dat hij zich er vereerd door voelde. Een beetje verlegen wende Skyler zijn gezicht weer af. Misschien had hij de jongen hier ook wel mee naar toe genomen omdat hij meer voor hem voelde dan dat hij zelf had willen toegeven. Omdat de mooie kant van deze jongen zoveel pracht verdiende.

Een tijdje was het stil, voordat Zeal verder sprak. ”Say, Skyler, aren’t you afraid of me? I mean, you’ve seen my past.” De vraag spreidde onrust in de alternatieve jongen, waardoor hij dan ook op zijn buik rolde met zijn ellebogen on der zijn schouders, zodat zijn gezicht wat minder goed te zien was dan eerst. Was het een serieuze vraag? Door de flauwe glimlach van de ander wist hij het niet zeker... Maar als het serieus bedoeld was... Iets wat zenuwachtig had de jongen de grasspriet uit zijn mond gepakt om wat aan het gedroogde uiteinde te pulken. Ook zijn blik was hier op gericht. Hij wist het antwoord op Zeals vraag zelf immers ook niet echt. Hij wou hem heel graag vertrouwen, maar ergens was hij inderdaad wel bang. Niet eens zozeer voor de sadistische manier waarop de jongen zijn krachten kon gebruiken. Het was vooral de angst om teleurgesteld te worden. Teleurgesteld in zichzelf, dat hij op de een of andere manier zo in de goede kant van de jongen geloofde. Hoe graag hij ook wou geloven dat hij een veilige afstand hield, wist hij dat het nu misschien al niet meer zo was. Het fijne gevoel dat de jongen hem nu al gaf. De lichtte spanning over wat hij van Skyler zou denken... Het was misschien nog niet helemaal iets, maar ook zeker niet niets...

Met de kwetsbaarheid duidelijk in zijn ogen weerspiegeld keek hij naar de jongen op. "Should I be?"

Onderwerp: Re: I can make you feel good di aug 01, 2017 12:55 pm

_{I can make you feel good

Het uitzicht was betoverend. Dat was een ding wat zeker was. Zeal voelde zich dan ook gevleid dat Skyler hem hier mee naartoe nam. Kennelijk vertrouwde de jongen hem genoeg om hem hier naar toe te nemen. Zeal vond het fijn dat Skyler hem daarmee vertrouwde, maar er kwamen vragen opborrelen. Voor hoe ver vertrouwde Skyler hem? Zeal zou het begrijpen als de jongen eigenlijk nog altijd op zijn hoede was. Zeal begreep dan ook ergens niet waarom Skyler nog met hem om ging. Zeal vond het niet erg. In tegenstelling. Hij zou het Skyler’s aanwezigheid niet overleven, maar hij snapte niet waarom Skyler de moeite nam om hem te helpen? Hij had gezien wat voor psychopatische dingen Zeal had gedaan. Waarom vertrouwde hij erin dat Zeal hem niks zou doen? Was hij niet bang voor hem?

Voordat Zeal er erg in had had die vraag zijn lippen verlaten. Een flauwe glimlach sierde zijn lippen bij de vraag. Niet omdat het een grapje was. Hij wist zichzelf moeilijk een houding aan te geven aangezien hij ook wist dat Skyler hem elk moment kon vertellen dat hij inderdaad nog bang was voor Zeal. In dat geval zou het vast ook niet lang duren voordat de twee uit elkaar gingen. Een gedachte die Zeal meer pijn deed dan hij had gewild. Een onaangename stilte volgde. Zeal hield zijn blik op Skyler gericht terwijl de glimlach van zijn gezicht afzakte. Dit betekende niks goeds, of wel? Hij bleef Skyler aan kijken om te voorkomen dat Skyler van onderwerp zou wisselen en geen antwoord zou geven. De jongen had de grasspriet weer tussen zijn lippen vandaan gevist en keek ernaar.

Zeal slikte. Hij kon het antwoord al horen. Hij voelde zijn maag al een knoop vormen van verdriet. Zeal keek op zodra Skyler zich op hem richtte. Zeal zag de weerspiegeling van kwetsbaarheid in Skyler’s ogen die Zeal zelf ook voelde. Zeal klemde zijn kaken zachtjes op elkaar. Hij probeerde zich nog enige hoop toe te spreken. "Should I be?" vroeg Skyler uiteindelijk. Zeal keek hem aan. Die vraag had hij niet verwacht. Zeal week zijn blik af. Fuck. Hij had gehoopt op een antwoord zodat hij zich kon verlossen van die angst om Skyler te verliezen, maar nu moest hij zelf het antwoord geven. Een antwoord die Skyler haast vanzelf weg joeg.

Zeal nam een hap lucht en besloot toch antwoord te geven. Skyler verdiende de waarheid. ”Well yes. Every normal person should be afraid of me. After seeing my past you should know that the switch is easily turned on and that I would kill, torture, manipulate easily once that switch is over,” antwoordde Zeal. Zijn blik ging terug naar Skyler. In strijd met zijn antwoord glimlachte hij toch. Voorzichtig stak hij een hand uit en legde deze teder tegen Skyler’s gezicht aan. Zijn duim streek zachtjes over zijn wang heen. ”But you’re not like everyone else. You’re special to me. I would do everything to make sure that you won’t run from me. I will become a better person. For you,” eindigde Zeal zijn woorden met een warme blik in zijn gouden ogen en een klein glimlachje rond zijn lippen.}

Onderwerp: Re: I can make you feel good di aug 01, 2017 5:37 pm

Skyler was op zijn buik gerold en had de ander lichtelijk kwetsbaar aangekeken terwijl hij de gestelde vraag had teruggezonden. Vond Zeal zelf dat hij bang moest zijn? Het was een vraag waarvan hij het antwoord eigenlijk natuurlijk al wel wist. De karakterswitch van die ochtend... Hij had het duister zeker wel in de jongen gezien. Een duister dat iedereen wel bang zou maken. De jongen was onvoorspelbaar en ontzettend gevaarlijk, dat was Skyler wel duidelijk geworden. Als hij niet gereageerd had zoals hij had gedaan, was het nog maar de vraag geweest of hij nu überhaupt zou leven. Hij wist niet wat Laxus had gedaan met al de lichamen waar hij het leven van had ontnomen. Had hij Skylers dode lijk in de badkamer laten liggen om gevonden te kunnen worden door een klein kind? En ja, De Zeal die uiteindelijk naar voren was gekomen was ontzettend mooi en puur, maar dat was misschien een paar uurtjes geweest in het lange bestaan dat hij al gehad had. De duistere vijfennegentig procent van Zeal had zijn hele verdere in handen gehad... Hoe zou een persoon die al die dingen geflikt had ooit te vertrouwen zijn? Skyler snapte zelf eigenlijk ook niet eens waarom hij met de jongen om zou willen gaan... Het was gewoon het feit dat hij zo sterk in het goede van ieder persoon vertrouwde. Hij wou het proberen, voor Zeal. Maar het vertrouwen dat de jongen van hem verlangde kon hij hem niet geven. Zelf leek hij het ook te weten aangezien hij al snel zijn blik afwende. Skyler dacht er nu pas aan dat het eigenlijk zelfs al ontzettend dom had kunnen zijn om de jongen hierheen mee te nemen. Het was eigenlijk de perfecte plek om iets verschrikkelijks te verrichten. Zeal kon hem alles aandoen zonder bang te hoeven zijn dat iemand hem zou betrappen. Skyler kon hier gewoon verdwijnen zonder dat iemand hem ooit zou vinden... Een beetje nerveus ging Skyler nu toch maar weer rechtop zitten in de kleermakerszit. Wat had hij gedacht? Hij had eigenlijk zoveel voorzichtiger moeten zijn! Hij slikte terwijl hij merkte hoe hij zichzelf nu lichtelijke angst aanpraatte. Alsof Zeal zich elk moment met moordlustige ogen om zou kunnen draaien. Hij probeerde op zijn adem te letten om rustig te blijven. Misschien zou de andere jongen bij zijn wantrouwen anders eerder uitflippen. God, wat kon hij zichzelf opstoken met deze gedachten... Een paar minuten geleden was hij nog bijna vergeten hoe oplettend hij eigenlijk had moeten zijn.
”Well yes." Skylers adem stokte even, maar probeerde niets te laten merken. "Every normal person should be afraid of me. "After seeing my past you should know that the switch is easily turned on and that I would kill, torture, manipulate easily once that switch is over.” Skyler keek op toen de jongen het over het zien van het verleden had. Wist hij dat Skyler slechts vlagen had gezien? De alternatieve jongen had wel geweten dat de jongen verschrikkelijke dingen had gedaan, aangezien hij een soort huurmoordenaar was geweest. Blijkbaar waren zijn koelbloedige daden in de lus nog niet gestopt. Ja, dat was allemaal de 'mooie' jongen voor hem geweest. Was er nog meer kwaads in hem waar hij nog niet van wist. Hoe was hij zo'n sukkel geweest naar deze plek te gaan? Hij ademde diep in terwijl hij het zich afvroeg hoe erg hij het zou vinden om hier en nu vermoord te worden...
De goude ogen van de ander keerden zich echter weer terug naar de zijne en leken zijn gedachten half weer te verzachten. Hoe konden die ogen hem zo laten smelten als er blijkbaar zoveel duisters achter schuilde. Een klein glimlachje was rond Zeals mond verschenen. Waarom lachte hij? Vond hij wat hij gedaan had dan niet verschrikkelijk? Voorzichtig had de jongen zijn hand op Skylers gezicht gelegd, waarop deze zijn hoofd naar beneden wende. Waarom deed Zeal dit? Waarom gaf het Skyler een warm gevoel terwijl het zo verkeerd was? Met zijn wenkbrauwen iets samengetrokken keek hij vol twijfel naar zijn benen, terwijl hij niet goed wist of hij de lief bedoelde streling fijn vond of niet. ”But you’re not like everyone else. You’re special to me. I would do everything to make sure that you won’t run from me. I will become a better person. For you.” Langzaam keek Skyler hem weer met iets wat verdrietige ogen aan. "What makes me so different?" het stelde hem teleur dat de jongen het voor hem deed en draaide zijn hoofd minimaal weg van de hand. "Don't you wan't it for yourself? You should want to be better for you. Not for me." zei hij terwijl hij zijn blik lichtelijk verdrietig weer neersloeg.

Onderwerp: Re: I can make you feel good di aug 01, 2017 9:29 pm

_{I can make you feel good

Zeal had niet verwacht dat Skyler de vraag zou terugkaatsen. Hij had zich voorbereid op een negatief antwoord. Dat Skyler inderdaad bang was. Aan de ene kant zou dat meer dan logisch zijn, maar aan de andere kant ook weer niet. Waarom zou Skyler hem dan meenemen naar zijn geheime plek? Zeal besloot uiteindelijk maar zijn perspectief van het verhaal te vertellen. Mensen konden bang voor hem zijn. Het was logischer als ze dat voor hem waren. Hij had te veel aangericht om plots als onschuldig te worden bestempeld. Voor alle dingen die hij had aangericht zou hij toch voor levenslang worden opgesloten, als hij niet al meteen werd geëxecuteerd. Hij legde zo goed mogelijk aan Skyler uit hoe normale mensen bang voor hem moesten zijn. Hoe dat beter voor hen was. Ook al zou Zeal zich in houden en proberen zich te gedragen, hij kon nog niks garanderen.

Hij richtte zich op Skyler en vertelde hem dat hij echter een ander verhaal was. Dat hij speciaal was en dat hij hem nooit iets zou aandoen. Dat hij de reden was waarom Zeal wou veranderen. Zeal had verwacht dat zijn woorden de jongen zou laten blozen zoals hij eerder al zo lief had gedaan, maar hij kreeg tegengestelde reactie. De jongen keek hem met verdrietige ogen aan. Zeal keek daardoor meteen wat bezorgd. Had hij wat verkeerds gezegd? Had hij zijn mond moeten houden? Had hij maar gewoon moeten zeggen; ‘Je hoeft niet bang voor me te zijn?’. Het leek erop alsof Zeal plots al zijn flirt vaardigheden was verloren. Hij had het nog niet eerder meegemaakt dat hij iemand verdrietig had gemaakt met woorden die hij juist zo goed bedoelde.

"What makes me so different?" vroeg Skyler. Een vraag die Zeal niet had zien aankomen. Alweer niet. Zeal had dan ook zonder erbij na te denken zijn gevoelens geuit. Zeal slikte. Was het verkeerd om dat te zeggen? Voelde Skyler niet hetzelfde? Zeal’s ogen verwijde zich zodra Skyler zijn hoofd weg draaide van zijn hand. Langzaam liet Zeal zijn hand zakken. Zijn vingertoppen tintelde van de fijne huid die hij zojuist had aangeraakt, maar er viel een baksteen op zijn maag door het feit dat Skyler het kennelijk liever niet had. Had Zeal deze hele situatie verkeerd ingeschat? "Don't you wan't it for yourself? You should want to be better for you. Not for me." vervolgde Skyler en sloeg zijn verdrietige ogen neer.

Zeal slikte eens. Ondanks het feit dat Skyler zojuist zijn hoofd had weggedraaid van zijn hand, legde Zeal toch weer zijn hand onder Skyler’s kin. Voorzichtig tilde hij deze wat op zodat de twee elkaar aankeken. ”Skyler. I don’t care about myself. I’ve faced death many times and none of those times I was afraid of losing my life, since I had nothing to lose. But now I have,” begon Zeal voorzichtig. Hij plaatste zijn andere hand tegen Skyler’s gezicht en schoof wat dichterbij. ”You’re the only reason why I’m still here. You’re the reason for me to live. You’re too special for me to lose,” eindigde Zeal zijn woorden. Zijn gevoelens namen het over. Hij kon het niet helpen. Dat warme gevoel. Hij moest het uitte. Voorzichtig boog hij naar voren, sloot zijn ogen en plaatste hij zijn lippen teder op die van Skyler.

{OOC: I COULDN’T HELP IT! I’M SORRY!
IM FANGIRRRLIIINGG!!}

Onderwerp: Re: I can make you feel good di aug 01, 2017 11:54 pm

De eerste vraag had Skyler een beetje wakker geschud. Een kans om weer helder na te gaan denken voordat hij er verder ingezogen werd. Het wad lichtelijk gelukt. Skyler merkte hoe hij lichte angst voelde opborrelden door de gedachten die hij bewust door zijn hoofd liet gaan. Zo wilde hij zich ook bij de andere jongen voelen. Het kon niet allemaal opeens helemaal oke met zo iemand gaan en Skyler moest er 'professioneel' mee om proberen te gaan. Hij had belooft de jongen te helpen, maar kon dit alleen als hij de feiten goed onder ogen zou komen toch? De angst duurde echter niet lang, aangezien de gouden ogen hem weer leken te betoveren en een lichtelijk tintelend gevoel gaven. Waarom zaten zijn hart en zijn hoofd zo niet op één lijn? Damn it! Het was alsof hij zich er bijna niet tegen kon verzetten. Nog even hield hij zijn wantrouwen op scherp en was ook teleurgesteld over Zeal woorden. Dat hij het allemaal voor Skyler wou doen. Hoe kon de jongen er zelf mee leven? Voelde hij de schuld van alle leed dat hij veroorzaakt had dan niet elke dag? Wou hij zelf geen beter mens zijn? Hij had zijn hoofd al uit de hand van de ander weg weten te draaien, waarmee hij wat meer afstand had willen creeëren. Hij had de ruimte nodig voor zijn zelfbeheersing. Hij kon niet wegkwijnen in die tedere, liefdevolle hand op zijn wang. Het kon gewoon niet.

Met zijn sombere blik keek hij naar beneden, waardoor hij de ogen van de ander even kon vermijden. Oke, dit leek de 'goede' kant op te gaan... In plaats van dat Zeal echter meer afstand nam door zijn actie en woorden, voelde hij opeens de zachte hand onder zijn kin. O god, o god, hij voelde al meteen de afstand die hij net voor zichzelf gecreëerd dacht te hebben wegebben. De hand was zo zacht en teder en... Het was alsof de alternatieve jongen zich nog krampachtig aan de opening van een lange, steile glijbaan had willen vastklampen. Alles om zijn houvast niet te laten gaan, omdat hij wist dat hij verloren zou zijn als hij het zou loslaten. Zijn ogen ontmoetten weer het goud en daar ging hij...
De fijne stem van de jongen klonk en de woorden die hij sprak... Skyler wist niet waarom... Maar het raakte hem. De kwetsbaarheid erin. ”Skyler. I don’t care about myself. I’ve faced death many times and none of those times I was afraid of losing my life, since I had nothing to lose. But now I have.” De jongen plaatste nu zijn vrije hand tegen Skylers gezicht. De alternatieve jongen voelde hoe zij hart sneller begon te kloppen en een warm gevoel hem vervulde. Ergens ver weg in zijn hoofd leek er een paniekerig stemmetje te gaan krijsen. Het sloeg code rood! Rood Skyler! Hallo! Skyler!!! Maar hoe hij zich ook probeerde tegen te houden aan de zijkanten van de glijbaan, het lukte niet. ”You’re the only reason why I’m still here. You’re the reason for me to live. You’re too special for me to lose.” Het was een hele liefdesverklaring voor iemand die hem pas een dag kende. Ergens had hij er achterdochtig van moeten worden of het geen super doorziende versiertruc was... Maar dat zou allemaal in zijn hoofd omgegaan zijn als hij nog had kunnen denken. Een vermogen dat voor een moment helemaal leek te verdwijnen. Alleen zijn gevoel leek nog over te zijn, aangezien hij helemaal opgenomen was in het warme gevoel dat de jongen hem gaf. Hij voelde hoe het begon te tintelen in zijn borst en zijn ogen gingen automatisch naar Zeals mooie lippen, waar al zijn aandacht nu op was gefocust. De andere jongen boog zich naar voren en alles leek vanzelf te gaan. Alsof de wereld om hen heen even helemaal leek te vervagen. Skyler proefde Zeals zoete lippen op de zijne en beantwoorde deze met dezelfde tederheid. Langzaam plaatste hij zijn hand zacht tegen het hoofd van de ander en liet hem liefdevol door zijn haren gaan. Het duurde even voordat Skylers denken uiteindelijk toch langzaam terug kwam kruipen. De code rood! Nog half in de waas wende hij zijn hoofd langzaam ietsje af, waardoor hun lippen elkaar loslieten, maar hij de adem van de ander nog over zijn huid voelde gaan. Hij wou er eigenlijk helemaal nog niet vandaan. Het liefst zou hij zich kwetsbaar tegen de ander aan willen leggen en gewoon voelen. Rustig op het fijne gevoel nadobberen, omdat hij wist dat ze niet verder konden gaan. In plaats daarvan probeerde hij Zeals ogen te zoeken. Hij wist eigenlijk niet hoe te reageren... Als vanzelf vormde er een klein, gelukkig glimlachje rond zijn lippen. Hij moest zich echter terug trekken. Dit zou niet oke moeten zijn, alhoewel niets in Skylers gevoel dit bevestigde. Een beetje verlegen keerde hij zijn blauwe ogen af en rechtte een beetje zijn rug terwijl hij zijn ogen over het bos liet gaan. Onbewust beet hij zachtjes op zin onderlip alsof hij hier het gevoel van Zeals lippen op de zijne nog kon terughalen. Langzaam ebde de waas weer iets weg waardoor Skyler zijn blik nu weer iets ongemakkelijk naar zijn handen en toen vluchtig even naar Zeal liet gaan. Okeeej.... Hij schraapte even kort zijn keel en ging met zijn blik over het mos om iets te zoeken om de stilte mee te verbreken. "Did you know that a crickets ears are on its front legs? floepte hij er het eerste uit wat in hem op kwam, aangezien hij een sprinkhaan zag springen. O god, meteen kon hij al wel een hand voor zijn hoofd slaan. Serieus??? Ze hadden gezoend en dat was wat hij erover te zeggen had? Jeez... Nog ongemakkelijker wist hij zich nu nog minder goed een houding te geven. O god wat een ondergang! Zijn hoofd werd er zelfs een heel klein beetje rood van.

Onderwerp: Re: I can make you feel good wo aug 02, 2017 10:23 am

_{I can make you feel good

Zeal had verwacht dat Skyler zich gevleid zou voelen door de woorden, maar het leek een totaal ander effect te hebben. En al snel bleek ook al waarom. Zeal beging de verandering niet voor zichzelf. Dat was waar. Maar hij zou het ook niet voor zichzelf kunnen doen. Hij had iemand nodig die in hem geloofde en hem kon laten geloven dat hij echt kon veranderen. Dat hij niet te veel fouten had gemaakt en dat hij nog te redden was. Skyler liet hem daarin geloven. Zonder Skyler was Zeal niks waard. Ondanks het feit dat Skyler zijn hoofd had weg gedraaid, had Zeal zijn handen weer tegen Skyler’s gezicht aan geplaatst. Hij probeerde zijn motivatie duidelijk te maken. Hij probeerde duidelijk te maken hoe speciaal Skyler voor hem was, maar enkel woorden leken niet voldoende te zijn. Dat en Zeal kon zich niet meer in houden.

Hij sloot zijn ogen en kuste Skyler uiteindelijk teder. Net op het moment dat Zeal zich besefte wat hij deed en dat dit misschien niet iets was waar Skyler op zat te wachten en dus wou weg trekken, kuste Skyler hem net zo teder terug. Zeal glimlachte tussen hun lippen door. Hij voelde hoe zijn hart enkel harder ging pompen. Hoe zijn handen begonnen te jeuken naar meer. Eindelijk werd het warme gevoel een beetje gestild, maar het werd ook meteen erger. Een aangename rilling gleed over zijn rug zodra hij voelde hoe Skyler zijn hand door zijn haren liet gaan. Zeal liet zijn vingers teder over Skyler’s huid heen gleden. Hij voelde ze branden. Hij wou meer, maar wist zich in te houden. Alsof hij voor het eerst het rustig aan wou doen.

Uiteindelijk werd de kus gestopt door Skyler die zijn hoofd weg draaide. Zeal opende zijn ogen half. Hij zat nog altijd dichtbij Skyler. Hij kreeg de neiging om de jongen tegen zich aan te drukken. Om hem opnieuw te kussen. Hij miste de zachte lippen nu al, maar hij hield zich in. Hoe reageerde Skyler immers op zijn impulsieve actie? Zeal was bang dat hij Skyler had weggejaagd. Dat de jongen hem zou melden dat ze geen vrienden meer konden zijn, maar toen haakte hun ogen weer in elkaar. Met het kleine glimlachje nog rond zijn lippen sierend keek Zeal Skyler aan. Langzaam zag hij een net zo gelukkig glimlachje verschijnen rond Skyler’s lippen. Iets wat voor Zeal genoeg zijn. Hij voelde hoe het gevoel van geluk zijn lichaam overspoelde. Hoe kon hij nou in hemelsnaam rustig aan doen met deze jongen die hem zo gek maakte van overweldigende gevoelens?

Uiteindelijk week Skyler zijn blik verlegen af. Zeal glimlachte lichtjes. Het zag er schattig uit. Hij zelf keek voor een moment ook weg. Hij moest het besef nog even tot hem door laten dringen wat hij zojuist had gedaan en hoe Skyler erop had gereageerd. Betekende dit dat Skyler dezelfde gevoelens voor hem had als hij voor hem? Zeal durfde niet geheel uit te gaan van die gedachten, maar hij kon wel concluderen dat er wel degelijk iets tussen hen speelde. Iets wat hij al in een hele lange tijd niet meer had gevoeld. De laatste keer was met Loras geweest en daarbij was het de vraag of Loras ooit van hém had gehouden en niet van zijn tweelingbroer die Zeal voordeed te zijn.

Zeal keek op zodra Skyler zijn keel schraapte. Zeal richtte zijn blik op Skyler en keek hem licht vragend aan. Zou er nu een reactie komen op zijn impulsieve actie? Zou de jongen mededelen dat hij eigenlijk al een liefde had? Dat zou nog een schokker zijn. Dan zou Zeal het zeker niet volhouden om niet terug te vallen op zijn oude gedrag. Skyler had zijn blik af geslagen naar het mos. Zeal keek hem afwachtend aan. Nu zou het komen.. "Did you know that a crickets ears are on its front legs?” sprak Skyler plots. Zeal keek verbaasd op. Wat? Had hij dat correct gehoord? Was hij niet plots in een parel universum beland? Zeal wist dat dit de werkelijkheid was zodra de jongen een beetje begon te blozen.

Zeal grinnikte zachtjes. Hij lachte Skyler niet uit. Zeker niet. Maar hij zag de humor van zijn opmerking wel in. Zeal schuifelde voorzichtig dichterbij Skyler. Hij kwam achter hem zitten en legde zijn armen om de jongen heen. Over zijn schouder keek Zeal naar het uitzicht. ”No I didn’t know that,” antwoordde Zeal nu met een lichte grijns. Hij keek Skyler via zijn ooghoeken aan. ”Can you tell me a bit more about crickets? Cricket expert,” vroeg Zeal nu en pookte wat plagend Skyler’s wang met zijn vinger.}

Onderwerp: Re: I can make you feel good vr aug 04, 2017 5:27 pm

Nadat hij hun lippen van elkaar gescheiden had was zijn blik even naar de ogen van de andere jongen gegaan. Als vanzelf hadden ze elkaars gelukkige glimlachje weerspiegeld, maar Skyler wist dat hij zich terug moest trekken. Zijn hoofd vertelde hem immers dat dit niet goed was en in dit geval was het misschien slimmer om daar naar te luisteren. Beide blikken wendden zich nu ook af met het fijne gevoel dat nog door hun aderen stroomde. Skyler werd uiteindelijk gelukkig weer wat helderder.. of dat dacht hij zelf in iedr geval. Het was tijd om de stilte te verbreken, maar hoe? Met wat? Hij had helemaal geen zin om te zeggen dat dit... hun twee... dat het gewoon niet ging werken. Hij wou in dit gevoel blijven. Het liefst voor heel lang. Hij kon er nu ook gewoon niet helder over na denken. Hij wist het gewoon niet. Niet nu in ieder geval. God, had hij maar iemand die hem op dit moment kon vertellen wat hij moest doen. Adore... Haar zou hij het wel gaan vragen. Zij was immers liefdesexpert en kende hem echt als geen ander. Vurig hoopte hij dat hij haar snel weer kon spreken. Maar voor nu...

Opeens hupste er een sprinkhaan voorbij die opeens wel een duidelijke gedachte bij hem op liet komen, die hij er dan ook meteen uitflapte. Pas daarna besefte hij hoe random dit wel niet was. Hij keek meteen beschaamd weg en voelde hoe zijn wangen opgloeiden. Waarom??? Waarom nu? O wat had hij er op dit moment wel niet voor over gehad om de tijd terug te draaien. Hij had nu iets serieus moeten zeggen... Iets als 'handjes thuis, keep it kuis'. Maar nee hoor! Hij werd er gewoon een beetje chagrijnig door. Hij hoorde Zeal grinniken en wierp zijn lichtelijk geïrriteerde blik op hem. Bij het zien van zijn gezicht moest hij er zelf eigenlijk ook om grijnzen, wat het nog stommer maakte. Hij sloeg zijn blik snel weer neer. Uit zijn ooghoek zag hij hoe de jongen dichterbij schoof. Wat ging hij nou weer doen? Dacht hij geïrriteerd en reageerde er niet echt op. Totdat hij Zeals gespierde armen om zich heen voelde en zijn hele lichaam vervuld werd met een warm, tintelend gevoel. De jongen legde zijn hoofd zacht op zijn schouder. Het was alsof zijn grijns gewoon al te voelen was. ”No I didn’t know that.” Skyler vermeed zijn blik en probeerde in alle macht nog chagrijnig te zijn, maar hoe kon dat nou met zo'n mooie, knappe en lieve jongen om zich heen? Letterlijk en figuurlijk gewoon. ”Can you tell me a bit more about crickets? Cricket expert.” Skylers mondhoeken hielden het bijna niet meer vol om de lach in te houden. Al helemaal niet meer toen Zeal als een malle plagend in zijn wangen begon te poken. Godver! "Stop it! It's not funny!" zei hij toen breed grijnzend en sloeg plagend op Zeals arm. Nou! Hij had zijn poging om chagrijnig te zijn echt volledig verpest. Lachend probeerde hij de jongen weer aan te kijken en voelde de chemie al weer opbloeien. Hij voelde zijn adem op zijn wang en liet zijn ogen naar de zo perfecte lippen gaan... Nee! Godverdomme Skyler! Snel trok hij zijn blik weer los en legde zacht zijn hoofd tegen die van Zeal, zodat ze beiden over de mooie vijver uitkeken. Hij zuchtte diep en baalde. Waarom kon het nou niet? Een tijdje keek hij zo voor zich uit en dacht na over van alles. Wat zouden zijn ouders ervan gevonden hebben? In tegenstelling tot veel anderen in deze lus, was zijn uiterlijke leeftijd nog vrij dicht bij zijn innerlijke en zijn liefdevolle familie had nu gewoon nog een bruisend leven in het mooie Ibiza. "Did you ever try to imagine what your parents were like?" vroeg hij Zeal zachtjes waarbij hij een korte blik over zijn schouder wierp. Het was een diepe vraag, maar was hun 'relatie' niet op dat soort informatie gebaseerd? Zeal had de alternatieve jongen gevraagd hem te helpen om het goede pad te vinden. Jezelf en de gebeurtenissen in je leven reflecteren was daar een belangrijk onderdeel van. Hij moest de goede dingen in zijn leven zien te vinden. Het mochten er dan maar weinig zijn, maar zij gaven je hoop. Een reden om als goed mens te leven. Zodat je meer van dat soort momenten mocht beleven.

Onderwerp: Re: I can make you feel good ma aug 07, 2017 11:33 am

_{I can make you feel good

Skyler’s weetje kwam voor Zeal onverwachts en het leek ook voor Skyler onverwacht te zijn. Het liet Zeal grinniken. Hij kreeg een geïrriteerde blik, maar dat weerhield Zeal er niet van om Skyler een beetje te plagen. Hij zag de humor er wel van in. De ongemakkelijke stilte had een leuke opmerking met zich mee gebracht. Een opmerking waar Zeal in ieder geval goed om kon lachen. Ook Skyler leek er wel de humor van in te zien, maar jongen leek zich ervan te overtuigen dat hij geïrriteerd moest zijn. Zeal kon het niet helpen dat hij Skyler een beetje begon te stangen. Wel op een onschuldige lieve manier. Met een grijns legde hij zijn armen om Skyler heen. Vervolgens vroeg hij hem of hij hem nog meer kon vertellen over de sprinkhanen. Ondertussen pokede hij plagend in zijn wang. De jongen kon het serieuze gezicht niet langer meer volhouden. "Stop it! It's not funny!" zei Skyler breed grijnzend en sloeg Zeal plagend op zijn arm. Zeal grinnikte opnieuw. ”I’m sorry! I’m sorry!” verontschuldigde hij zich al snel lachend.

Lachend keken ze elkaar aan. Hun blikken klikte in elkaar. Zeal glimlachte lichtjes. Hij voelde hoe het warme gevoel in hem weer opbloeide. En hij had daar totaal geen moeite mee. Hij wou alweer naar Skyler toe buigen en de jongen opnieuw kussen. Hij wou die zachte lippen weer voelen. Dat kloppend gevoel in enige zin stillen, maar Skyler leek niet hetzelfde te denken. De jongen week zijn blik af en legde zijn hoofd naast die van Zeal. Zeal keek kort wat verbaasd op. Hij hoorde Skyler zuchtte. Zeal slikte. Voor een moment keek hij naar beneden. Waarom deed Skyler nog zo terughoudend? Was hij het niet gewend? Was hij nog niet zeker van zijn gevoelens? Was de kus terug een fout van hem geweest? Zeal sloot zijn ogen voor een moment, waarna hij zijn ogen opende en zijn blik richtte op het uitzicht.

"Did you ever try to imagine what your parents were like?" vroeg Skyler zachtjes. Een vraag die voor Zeal onverwachts kwam. Hij probeerde dat niet te laten merken, maar je zag hem slikken. Zeal richtte zijn blik kort op Skyler, waarna hij zijn blik naar voren richtte. ”Not really,” loog hij. Voor een moment week hij zijn blik af. Hij wist dat zijn houding doorscheen dat er wel degelijk iets achter lag. Hij wou ook niet liegen tegenover Skyler, maar het was moeilijk om erover te praten. Het liefste dacht hij er niet over na. Uiteindelijk richtte hij zijn blik kort weer op Skyler. ”As a kid I would fantasize that they were very rich and wealthy people. That they brought me and my brother to the lab so that we would learn how to defend our country. I used to feel like a knight in training,” sprak Zeal op een zachtere toon.

Zijn blik ging naar het mos naast hem. Zwijgend liet hij zijn vingers eroverheen glijden. Voor een moment dacht hij terug aan de paar weken dat hij die gedachten had gehad. De paar weken waar hij nog een normale jongen was en zich nog van geen kwaad bewust was. ”But I soon enough was told that my parents were drug and gamble addicts. So they sold their children to a lab for money. I could try to disobey the people who bought me, but that would mean that I had to live on the streets in a country full of supernatural creatures. I wouldn’t be able to survive as kid,” vervolgde Zeal zijn woorden. Hij zweeg even. Hij moest moeite doen om niet nog meer te vertellen. Om niet alle gruweldaden op te noemen die hem was aangedaan door zijn ‘mentoren’. Hij sloot zijn ogen half. Hij wou er niet aan denken. Hij wou niet terug gaan naar die tijd.

Zijn blik ging terug naar het uitzicht. Hij wou de vraag terug stellen aan Skyler. Hem vragen naar zijn ouders, maar toen besefte hij zich wat. Waarom was Skyler in eerste instantie bij die vraag gekomen? Dacht de jongen aan zijn ouders? Waarom? Kwam het door de kus? Zeal richtte zijn blik voorzichtig op Skyler. ”What are your parents like?” vroeg Zeal uiteindelijk. Hij kon zich echter niet inhouden om de volgende vraag toch te stellen. ”Are they the reason why you’re still holding back?”}

» It's good to feel bad
» ♡ Feel like a failure, 'cause I know that I failed you
» Some people feel the rain. Others just get wet.
» Make-over.
» I'm not gonna make it alone.