Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Nonchalant dwaalde een eenzame ziel door de gangen heen. Zoekende, en overduidelijk niet op zijn plaats maar hij deed alsof het hem niet deerde. Over zijn schouder hing een beschadigde, groene leger plunjezak. Gevuld met dat kleine beetje kleren en bezittingen wat hij had. Jett was een figuur dat weinig waarde hechtte aan spullen. Waarom zou hij immers? Zover als zijn geheugen ging trok had hij altijd door de wereld getrokken. Nooit bleef hij lang op één dezelfde plaats. Mede dankzij de moorden die hij had moeten plegen om te kunnen overleven. Het waren er nooit veel en overmatig geweest, sinds hij goed zijn honger lust in houden kon. Soms kon hij twee maand zonder, en dat was dan ook altijd zijn streven geweest. Vanachter zijn zwarte zonnebril wierp hij een blik op de 3 cijfers die met een oogpotlood op zijn arm waren gezet. Een jongedame was zo vriendelijk geweest om hem te helpen met het vinden van de juiste kamernummer. Jammer genoeg had ze geen pen bij de hand gehad, behalve haar tas met overdreven veel make up rommel erin. Haar stinkende parfum prikkelde nog altijd zijn neus, op een negatieve manier. Jett had het voorrecht om van de geur van mensen te mogen genieten. Púúr menselijke geur. Geen deodorant en chemische troep, daar werd hij uiterst misselijk van. Voor een moment hield hij stil zodat hij een kamernummer checken kon. 347. Dat kwam al aardig in de buurt. Onbewust streek zijn tong langs zijn gegroeide, vlijmscherpe hoektanden. Al die verschillende geuren -goed of slecht- hadden hem behoorlijk geprikkeld. Er ontstond een dorst die gelest moest worden. Het duurde daarom eventjes voordat de man in beweging kwam. Hij wou er zeker van zijn niemand wat aan te doen. Echter ging het aparte gedrag helaas niet onopgemerkt. Een jong paartje, kleffend in de hal, lieten hun blik op hem vallen. "Hé, de zon schijnt buiten hoor!" Merkte het mannetje op, doelend op de zonnebril. In eerste instantie leek Jett het te negeren. Rustig liep hij verder naar zijn kamerdeur, pas toen hij dichtbij was, tilde hij de zonnebril wat op en glimlachte zijn witte tanden bloot. Zijn donkere ogen leken rood op te lichten, als twee vuurvliegjes in het donker. ,,Nah, het zonnetje is zojuist thuis gekomen," greens Jett, nog voordat hij de sleutel in de juiste deur stak en naar binnen stapte. Allereerst viel hem de drie bedden op. Drie. Een kamer delen met één was al verschrikkelijk. Liet staan twee. Traag liet hij de tas van zijn schouder zakken, haast in slow motion. Deze tas liet hij eindigen op een bed. Zo, die had hij bij deze geclaimd. De zonnebril zette hij nu bovenop zijn hoofd, even zacht zuchtend, voordat hij de rest van de kamer bekeek. Er stonden al wat spullen. Wat betekende dat tenminste één persoon deze kamer al bezet hield. Z'n blik viel op een oud ogend boek, waar hij naar toe liep en vast pakte. Fronsend las hij de woorden. ,,Oh. Fuck."
Hier zat ze dan in de douche. De douche had ze aangestoken en was gewoon gaan zitten terwijl ze een scherp mes in haar hand. Met een grote tegenzin stak ze de punt in haar wonde. Meteen begon haar knie weer hevig te bloeden, en begon ze lichtjes te grommen van de pijn. Het was zoals gedacht geen goed idee geweest om Gerry voor te liegen. Toch zeker niet de leugens over wegrennen. Haar tanden knarste ze pijnlijk over elkaar terwijl ze met het mes in haar wonde zat te wrikkelen, op zoek naar de kogel die er zeker nog in zat. het ding had ze genoeg tegen haar spieren voelen poken. Het ding moest er nu uit, pijnlijk of niet. Hoe sneller hoe beter. Daarnaast had ze genoeg ervaring in hetgeen dat ze nu doet. Het feit dat dit zeker niet de eerste keer en ook niet de laatste keer was met een kogel in haar, duidde aan dat ze al zeker geen safe leven leidde.
"Finally" sneerde ze wanneer ze de kogel er uit wist te krijgen. Het mes helemaal bebloed liet ze naast haar vallen. Zuchtend liet ze haar hoofd tegen de muur achter haar leunen. Athena nam enkele minuten de tijd om tot rust te komen vooraleer ze weer recht stond en de waterkraan dicht draaide. Vlug greep ze een handdoek bij het zien dat haar wonde nog altijd redelijk veel leek te bloeden. Geweldig...De handdoek bond ze zo goed mogelijk rond de knie. Haar broek die helemaal vol bloed zat deed ze met tegenzin aan. Het is niet dat ze naakt naar haar kamer zou lopen. Het is alleen maar volledig in bloed van de enkel tot de knie van haar broek. Het was dus nog aanvaardbaar. Haar natte haren liet ze gewoon los.
Achter goed gecontroleerd te hebben of de gang volledig leeg was, sloop ze door de verschillende gangen tot ze eindelijk aan haar kamerdeur kwam. Voor zover dat ze ergens had gelezen ging ze het met twee andere delen. Niet iets dat ze zag zitten, het liefst had ze een kamer gehad voor haar alleen. Bij het openen van de deur werd ze begroet door een jonge kerel. Wel, dit zag ze wel nog zitten. Nouja ze maakt een leuke entree met al dat bloed. " I'm not on my period if that's what you think" sprak ze koeltjes, doelend op haar bebloed broek en zijn gestaar. De deur deed ze weer dicht. Zonder enige schaamte deed ze haar broek af waardoor ze overbleef in haar satijnen onderbroek en natuurlijk de volledig bebloede handdoek dat aan haar knie gebonden zat. Zonder enige aandacht aan de man te schenken greep ze naar haar koffer, opende die en haalde er een trainingsbroek vanuit om die dan aan te doen. Vervolgens greep ze verband eruit, de handdoek vloog in de vuilbak samen met haar andere broek. Het verband ging stevig rond haar knie. Pas wanneer ze tevreden met het verband was keek ze weer naar hem op. " Hello roommate. I'm Athena " grijnsend keek ze hem aan.
Been trying hard not to get into trouble, but I, I've got a war in my mind
Met een geïrriteerde blik liep Ivy over de gangen. En als Ivy geïrriteerd was, kon je beter niet teveel tegen haar zeggen. Een aantal dagen had ze van kamer moeten verwisselen en Ivy begreep niet waarom. De reden was omdat haar kamergenoot de lus had verlaten. Ja, dus? Dat was haar kamergenoots probleem. Nu moest zij haar hele hebben en houden verplaatsen naar een andere kamer, net nu ze een beetje gewend was aan haar oude kamer. En alsof het niet al erg genoeg was om haar kamer met één persoon te delen, was ze nu ingedeeld met twee anderen. De duivel had geen genade voor haar deze dagen. Vandaag zouden haar kamergenootjes komen, er was ook een tijd gegeven waarop dat ze zouden arriveren, maar Ivy was niet van plan om op dat moment in de kamer aanwezig te zijn. De twee mochten prima weten dat ze er absoluut niet blij mee was dat zij in haar kamer aanwezig zouden zijn. Maar toen ze de gang opliep waar haar kamer zou zijn, zag ze een roodharige verschijning haar kamer ingaan. Ivy rolde met haar ogen, en liep naar de deur van haar voormalige eenpersoonskamer. “There we go” mompelde Ivy sarcastisch en rolde met haar ogen.
Ivy deed de deur van haar kamer open en het eerste wat haar opviel, waren een paar blote billen die in een onderbroek gehuld waren. “O my God” zei Ivy en deed meteen haar hand voor haar ogen. “God, I already miss my privacy. Jesus fucking Christ, I haven’t even been here for a minute, and you’re already stripping for me.” Ivy rook bloed in de kamer en dat liet haar eventjes aan haar lippen likken. “What a marvelous smell in this room” zei ze tegen niemand in het bijzonder. Ivy ontdekte dat er nog iemand anders. Een jongen. Wauw, dat was bijzonder. Twee meiden, één jongen. Een grijns verscheen op haar gezicht toen ze naar de jongen keek. “Well, well, you must be the lucky one this time, two girls and one guy.” Zachtjes grinnikte ze en woelde eventjes door haar haren. Ze ging op haar eigen bed zitten en sloeg haar benen over elkaar, terwijl ze de twee personen in zich op nam. Na een paar minuten zei ze: “Well, I’m Ivyanna Raven Meadow, but people call me Ivy. I’d like to be called that way, if you call me Ivyanna, I won’t listen. The only other thing I listen to is “Oh baby”.” Het laatste zei ze beetje met een kreun. Ivy glimlachte nog een keer en ging toen op haar bed liggen, zette haar kussen tegen de bovenkant en leunde er tegen, terwijl ze door een boek op haar nachtkast begon te bladeren.
Jett Mc'Knight
Aantal berichten : 97 IC-berichten : 8
Character sheet Bijzonderheid: Vampire Uiterlijke leeftijd: 17 Quote: Mama, we all go to hell
Onderwerp: Re: Room 370 | Galaxy's edge zo aug 06, 2017 9:09 pm
Jett Mc'Knight
There is nothing you can do about it
De woorden die in het boek hadden gestaan waren onbegrijpelijk voor hem geweest. Een onduidelijke taal en toch was het duidelijk genoeg geweest. Hier en daar hadden wat tekentjes op de bladzijdes gestaan. Iedere mogool wist wat die tekens betekende. Al gauw ving zijn scherpe gehoor voetstappen op. Onregelmatig. Niet zo ritmisch zoals de meeste mensen liepen. Vluchtig legde Jett het boek terug en schoof zijn zonnebril bovenop z'n hoofd. Gauw rommelde hij wat aan zijn tas. Wie zijn roommates ook zouden worden, ze moesten niet denken dat hij in hun prive rommel zat te snuffelen. Well... Dat was nu min of meer ook het geval geweest. Kinda. Sorta. Wat men niet wist, wat men niet deerde. Zo moest hij het ook houden. Door de deur kwam een meid zetten. Haar lange rode lokken sierden haar gelaat en Jett's blik stond zowat op haar vast gevroren. Een blik waarvan ze zouden zeggen dat hij in èèn klap tot over de oren verliefd zou zijn geworden. Echter ging het ditmaal even wat anders. Wat zijn aandacht zo hard trok was niet zozeer dat hij hoteldebotel op haar was. Oh nee. De geur had hem volledig op haar gefocust. O-ver-heer-lijk. Vastgenageld stond de vampier aan de grond. Het innerlijke bloeddorstige monster drukte tegen zijn huid aan. Klaar om haar te bespringen. Klaar om haar geheel leeg te zuigen. Want haar bloed... Damn. Haar woorden schudde Jett wakker uit zijn wilde fantasie. Ze deden hem grijnzen, zachtjes grinniken. "Don't worry. I notice difference." Daarmee hield hij achterwege dat hij het verschil ruíken kon. Dat ging d'r immers niks aan. Wellicht dat ze er ooit zelf achter zou komen wat voor monster hij werkelijk was. Met stomheid geslagen keek Jett toe hoe de jongedame aan haar bebloede broek begon te frunniken. Ze meende dat toch niet serieus? En jawel hoor. Binnen een minuut stond ze in d'r onderbroek midden in de kamer. "Do you need ehh-" Hij kapte zijn zin toch maar af. Ze stond daar immers al en het leek haar weinig te doen. Dus schraapte Jett z'n keel maar, waarna hij zijn blik ergens anders op richtte zodat hij niet hoefde toe te kijken hoe ze de boel verschoonde. Pas toen ze weer tot hem sprak, achtte Jett dat het veilig was terug te kijken. "Yeah. Nice to meet you. I guess. My name is Jett." Kort wees de man naar haar been. "So what happened to you? You seemed to have lost a lot of blood." Net op dat moment vloog de deur open. Een tweede lady kwam naar binnen zeilen. Wacht... Wat?! Van Athena gleed zijn blik naar de nieuwe, en weer terug. Twee dames. Eèn heer. In een fucking kamer? Wouden ze hem dood hebben?! Toch kon Jett het niet laten te grijnzen, terwijl hij een hand door zijn zwarte haren haalde. "Oh don't start whining, you'll have a blast with us." reageerde Jett op de nieuwe dame. Echter deed haar andere opmerking hem even kort fronzen. Een fijne bloedgeur hing hier zeker. En uiteraard konden "normale" mensen ook bloed ruiken. Maar 'marvelous'. Dat was een benaming voor iemand die wist waar die het over had. Maar hij zweeg erover. Bewust. "Alright then. I kinda like Oh baby, don't you?' wat vragend had hij naar Athena gekeken. "Anyway I'm Jett. The luckybird for now, because I do not think it will get any better than this." Doelend op het feit dat tenminste èèn dame al in d'r ondergoed had rond gedwarreld.
-Sorry for the sucky post. Is gemaakt met de mobiel-
Onderwerp: Re: Room 370 | Galaxy's edge ma aug 07, 2017 10:35 pm
let's be friends
Tot nu had ze nog altijd geen spijt van de leugen die ze zo nodig van haar lippen heeft laten druppelen. Het was een en al dan ook haar eigen schuld dat ze beschoten was geweest. Ze kende man maar al te goed en wist dat dit zou gebeuren. Toch bleef ze door gaan. En de uitkomst was bloederig. Haar knie brandde zwaar en leidde haar grotendeels van de omgeving af. De kamer eenmaal binnen gekomen werd ze begroet met het zicht van een jonge gast. Hield dat haar nu tegen om zich te ontdoen van de bloederige jeans? Nee, ze was niet beschaamd voor haar lichaam en wou zo snel mogelijk van die bloederige jeans af, al was het haar lieveling... Het gaat onmogelijk zijn om dat bloeder nog uit te krijgen. Veel keus had de rosharige dame dan ook niet. Zonder pardon ontdeed ze haarzelf van de jeans. Het gestotter van de jonge gast amuseerde haar wel. How cute. "Yeah. Nice to meet you. I guess. My name is Jett." Zijdelings keek ze hem geamuseerd aan terwijl ze zich bezig hield met nieuwe korte broek te vinden.
"So what happened to you? You seemed to have lost a lot of blood." Hij had het nog maar juist gevraagd of de deur vloog weer open. Deze keer een jonge dame. Ah een trio... Dat word toch o zo leuk. Niet dus. Teveel mensen in een kamer. De woorden die meteen uit de mond van de dame rolde deed van van Athena haar wenkbrauwen omhoog schieten. De gedachten dat nu in Athena rondgingen waren nou niet echt meteen de aangenaamste, nuja hoe Athena hier ook stond was nu ook weer niet een goeie eerste ontmoeting. "Sorry, i like to take off my cloths. Hope you don't mind or else you will have to change rooms again, dear " was haar droog antwoord al grijnsde ze er duidelijk bij. Eindelijk had ze een voetbal short gevonden en trok die aan. "and for your question, handsome. My boss shot me down, an hour or two ago." Legde ze hem uit en haalde haar schouders even kort op, dit was zeer normaal voor haar.
Rustig ging ze op haar eigen bed zitten en deed de handschoen van haar rechter hand af. " Sorry for the stench you will smell for a few seconds." Waarschuwde ze hen beide meteen vooraleer ze haar hand zonder handschoen op haar gewonde knie legde. Kort haalde ze even diep adem. Lange druiperig vuile zwarte slierten verschenen rond haar ene hand. Als soort slangen bewegingen bewogen ze zich naar haar knie. Haar knie zelf begon heel zwart te worden. Met de geur van verrotting werd het al snel duidelijk wat ze met haar knie aan het doen was. Na een paar goeie seconden liet ze alles terug trekken met als uitkomst een bijna perfecte genezen knie. Het enige wat nog zichtbaar was, was een litteken waar de kogel zich door haar knie had geboord. "And finished. Sorry again. " grijnzend keek ze hen beide aan. "This should be fun" zuchtend stond ze van het bed op, nam de bebloede jeans, deed het raam open en smeet die naar buiten.
Character sheet Bijzonderheid: Witch Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: ღ We're the masters of our own fate, we're the captains of our own souls ღ
Onderwerp: Re: Room 370 | Galaxy's edge wo aug 16, 2017 10:25 pm
Been trying hard not to get into trouble, but I, I've got a war in my mind
Was Ivy blij met haar nieuwe kamergenoten? Nee, ze was erg op zichzelf gekeerd en deze mensen leken actiever dan haar emotieloze omhulsel aan kon. De jongen stelde zichzelf voor als Jett en het meisje stelde zich niet voor aan haar. Helemaal gezellig. Meisjes onder elkaar waren altijd zo gezellig. “The luckybird for now, because I do not think i twill get any better than this.” Ivy lachte eventjes. “Well, feed me some old whisky, and you might never know what happens.” Ivy glimlachte mysterieus en knipoogde eventjes, maar concentreerde zich vervolgens weer op het meisje, want die was allemaal ingewikkeld aan het doen. “Sorry for the stench you will smell for a few seconds.” “Oh babycakes, light me up” zei ze en Ivy fronste haar wenkbrauwen, zag hoe ze het verband er af haalde en hoe ze zichzelf genas. Vervolgens liep het meisje naar het raam en gooide de broek eruit. Ivy trok eventjes haar wenkbrauw omhoog, terwijl ze het meisje met haar gezicht volgde. “Okay sweetie, this might be a really strange question, but why don’t you just put your trousers in the laundry? I mean, throw outside your window….” Ivy stond op van haar bed en keek het meisje aan. “I hope you’re not having any ideas of trashing this room, because if there’s anything I can’t stand, it’s trash so…” Waarschuwend keek ze het meisje aan. Als je Ivy zocht, ging je haar vinden ook.
Jett Mc'Knight
Aantal berichten : 97 IC-berichten : 8
Character sheet Bijzonderheid: Vampire Uiterlijke leeftijd: 17 Quote: Mama, we all go to hell
Onderwerp: Re: Room 370 | Galaxy's edge zo aug 20, 2017 3:44 pm
Jett Mc'Knight
There is nothing you can do about it
W at een gekkenhuis was dit, jezus christ. Maar of hij dat slecht bedoelde? Nee. De dingen die hij hier aanschouwde amuseerden hem en dat was nog altijd beter dan verveling. Of mensen die meteen vijandelijk gingen lopen doen. Of je compleet negeerden. Hier was immers nog communicatie. Naar zijn mening een goede start. "Sorry, i like to take off my cloths. Hope you don't mind or else you will have to change rooms again, dear." Sprak de onderbroeken dame. Jett schudde eventjes zijn hoofd. ,,Nah, I don't have any problems with it. What about you?" Betrok hij Ivy erin mee. Hoewel hij hen amper aan kende, hoopte hij dat Ivy hem een pleziertje gunde en er gewoon mee zou instemmen. Ze waren immers allebei meiden, die vonden het toch nooit erg bij elkaar om te kleden? Samen haren kammen, nageltjes lakken, wist Jett veel. "And for your question, handsome. My boss shot me down, an hour or two ago." De vampier trok verontwaardigd een wenkbrauw omhoog. Wat voor baas moest dat dan wel niet wezen? ,,Nice fucking boss you have," reageerde Jett ietswat bitter. Zijn handen zochten naar het pakje sigaretten, dat in de zak van zijn zwart leren jas moest zitten. ,,Didn't you punched him in the dick?" Ze was geschoten in d'r knie, dan kon ze hem rustig een stomp verkopen in de ding dong. Nonchalant legde hij een sigaret tussen de lippen, nadat hij het pakje eindelijk te pakken had gekregen. Nu nog een aansteker. Gelach weerklonk. “Well, feed me some old whisky, and you might never know what happens.” Grinnikend had Jett Ivy aangekeken. ,,You're giving me ideas," sprak hij met een scheve grijns. Zijn vingers hadden eindelijk een aansteker te pakken, die hij probeerde aan te wakkeren. Geen effect. ,,Maybe I'll get you some, one day," voegde de vampier er nog aan toe. "Sorry for the stench you will smell for a few seconds." Fronsend legde Jett de sigaret achter zijn oor. ,,Did you let out a fart?" Maar hij had het nog niet uitgesproken of er gebeurde van alles bij haar knie. En die geur, oh die geur. Momenteel wenste hij geen goede reukvermogen te hebben, want voor hem was dit nog 100x erger. Een scheet was nog minder erg geweest. ,,Oh dear god," mompelde Jett binnensmonds terwijl hij zich de andere kant op draaide. Alsof dat veel ging helpen. Not. "And finished. Sorry again." Die sorry wuifde hij weg met een hand gebaar. Er klonk geschuifel, en het raam ging open. Yes please. “Okay sweetie, this might be a really strange question, but why don’t you just put your trousers in the laundry? I mean, throw outside your window….” Van de één keek hij naar de ander, en weer terug. “I hope you’re not having any ideas of trashing this room, because if there’s anything I can’t stand, it’s trash so…” Dit werd gezellig. Opruimen was namelijk niet één van zijn sterkste kanten, ondanks dat hij weinig bezittingen had. ,,Don't you get it? She has an excuse now to go out shopping."
haar gedrag was weer overal en nergens. De kick dat ze had gekregen om Gerome kwaad te krijgen was geweldig geweest. Wat een adrenaline. Such a sweet feeling... Het jammere is dat het haar lieveling broek was. Misschien had ze er wat meer over moeten nadenken. Dat was dan ook weer niet haar ding. Op de reacties zien van anderen, dacht Athena niet na. Het was eerst doen en dan wel zien wat de gevolgen er van zijn. Niet echt een goeie kenmerk van haar, maar ach swat. De dame had genoeg geld om nieuw kledij te kopen. Daar gaat ze wel eens voor kijken wanneer ze genoeg had rondgekeken. Daarbij ging ze ook eerst moeten zien, hoe de twee mensen als kamergenoten gaat zijn. Gaat er veel drama zijn omdat er een ander meisje was? Daar hoopt de rosharige dame van niet. Buiten de kamer mag van haar part alles gebeuren. hierbinnen moet het kalm en rustig blijven.
Lichtjes grinnikte ze op zijn opmerking van haar baas. " It was my own fault, lying isn't a good thing to do with him specially the lie i told him." Haar ogen twinkelden alleen al maar door er aan te denken. "Well, not really. I like my life you know" ze gaf hem een korte knipoog vooraleer zich weer op haar knie te focussen. Ze gaf de twee een waarschuwing om dan haar knie te genezen op haar eigen manier. "No wiskey for me tho." Athena had zelden zin in sterke drank. Ze zag het als een middel voor mensen die hun problemen wil vergeten, niks anders. "Bet you wish it was a fart" was haar spottend zinnetje. De volgende woorden van de jonge dame deed Athena zuchtten. " If you know why i did it, you would even thank me i did it" was de enige uitleg dat ze aan de beide gaf. Verder ging ze er niet over verder gaan. Iets dat duidelijk werd door haar houding. "and shopping. Sure, but i'm not that kind of drama chick. I shop when needed that's all. Sorry to disappoint pretty boy" Zachtjes liet ze zichzelf in haar bed neervallen om naar het plafond te staren. "I hope your not some neat kind of person. It's not that i'm messy, but i don't need a mom in my room" Athena hield altijd alles deftig dat moest wel voor het werk dat ze deed. Toch wou ze niet zo'n persoon bij haar hebben.
