Room 362| No Vacancy

Goed, Ramiro was geïnformeerd dat vandaag de andere persoon zou toekomen in de kamer. Aangezien hij al vanaf dag één een kamer had voor twee personen had hij zich afgevraagd wie het mogelijk zou kunnen zijn. Met een beetje geluk was het nog iemand die hij toevallig in het oog moest houden van Jeremy. Anderzijds zou het ook wel weer typisch zijn dat hij met een of andere onderdeur zou worden opgeschept, of misschien zelfs nog erger en zou het  Jeremy zelf zijn. Er was geen tijd om iets uit te sluiten van een van die personen, hij kon ook niet gaan informeren bij Bluebonnet over wie het mogelijk was. Dit was een situatie waar hij niet op had gerekend, het kon zowel goed als slecht zijn dat hij met iemand op de kamer zat. Een zucht gleed over zijn lippen terwijl hij zijn spullen maar een beetje begon te ordenen. Van onder zijn bed trok hij een metalen doos tevoorschijn waar hij een fles goede oude whiskey in had gestopt. De fles was nog niet eens geopend sinds het moment dat hij hier was aangekomen. Misschien was dit wel een goede manier om zijn kamergenoot te ontvangen wanneer die ook mocht verschijnen.  Kort woelde Ramiro door zijn haren, de jongen had vandaag besloten om binnen te blijven net daarom was hij enkel gekleed in een zwarte jogging broek. Misschien om de ander toch een beetje op zijn gemak te stellen trok hij maar een simpele donker grijze tanktop aan.

De man had inmiddels ook twee glazen klaar gezet naast de fles, en elk glas gevuld met een op maat gesneden ijsblokje. Kort wierp hij een blik op zijn horloge, waar die persoon ook mocht blijven hij mocht wel gaan opschieten. Want ondanks dat hij vandaag niets nuttig ging doen, ging hij ook niet serieus een hele dag op zijn kamer blijven in afwachting tot die knaap er was. Want ja, dat had hij wel meegekregen de persoon met wie hij een kamer zou delen zou een jongen zijn. Dat was voor hem iets positiefs, want een kamer delen met een meisje. Nee, dat was een ding dat hij waarschijnlijk niet aankon. Wanneer er op de deur werd geklopt rechtte Ramiro automatisch zijn rug, checkte nog even of alles clean genoeg was voor hij kort zijn keel schraapte. ‘Come in!’

De verschijning die door de deur tevoorschijn kwam, was niemand minder dan Laxus, de gewezen broer van Zeal, aka degene die Gerome te pakken moest krijgen. Hoe perfect wilde je het nog meer hebben? Jeremy zou in de wolken zijn met deze gebeurtenis. En om eerlijk te zijn was Ramiro dat ook nog wel. Hoewel zijn main opdracht bij Jinn lag, was dit nog leuk genoeg om zich mee bezig te houden als hij dat wenste. Plus de knul was niet lelijk ook nog. Dus dat was zowiezo dan weer een win-win situatie voor hem. Al zou Ramiro zich niet laten afleiden door de gebroeders Dreyar, dat zou al zijn harde werk teniet doen en daar zat hij echt niet op te wachten. Progress maken, dat was het belangrijkste punt in zijn leven. Dit kon hem daar zeker bij helpen, en als hij erbij ook nog wat kon genieten van de andere knul waarom ook niet. Het was aan hem om te bepalen hoe hij zijn opdracht uitvoerde. Zolang hij het in zijn hoofd maar professioneel hield. Ramiro deed een pas naar voren zodat hij nog maar een tweetal meters van de andere was verwijderd. Hij gaf hem een hand, losjes tho niet te strak. ‘Ryan Matthews.’ Sprak hij op een vrolijke toon. ‘Nice to meet you mate.’ Ging hij ook maar meteen door. Tijd voor om de ander zich hier thuis te laten voelen.

Ramiro was hem gepasseerd, pikte bij het passeren een aangename geur op waarschijnlijk van de ander zijn deodorant of parfum. Anyways, het was een aangename geur. ‘I grabbed one of my finest bottles of scotch for the occasion, care to join me?’ Hij opende de fles en schonk voor hem al in, exact drie vingers dik. Misschien een beetje overdrijven want volgens het boekje mocht het glas maar twee vingers vol zijn maar hey. A little party never killed anyone. ‘Or do you want to unpack first? It’s really up to you anyway.’ Kort haalde Ramiro zijn schouders op waarbij hij tegen de muur naast een van de bijzettafeltjes aan leunde.

Ergens was het zo geweldig goed dat hij was ingedeeld met Laxus. Zeker na de korte conversatie van enkele dagen geleden die hij had gehad met Jeremy over the phone. Hij moest uitzoeken waar Laxus hier was, zonder Loras wel te verstaan. Maar daar zou hij nu zeker wel kunnen achter komen al moest hij dan wel zijn kaarten goed spelen. Iets wat helemaal niet moeilijk leek vanaf dit moment. Hem vergelijken met Zeal kon hij misschien niet, maar dat boeide ook helemaal niet. De twee waren zo verschillend als maar zijn kon, alleen kon het wel eens goed zijn dat Laxus hier wel eens op een fout pad gebracht werd naarmate hoe lang hij misschien wel niet van die Loras weg was. Al was het natuurlijk nog te bekijken hoe dat alles was gelopen. Maar Ramiro had wel zijn manieren om daar al dan niet achter te komen. De knipoog van de knul deed hem op zo’n typische jongens achtige manier grijnzen. Laxus moest maar eens weten waaraan hij begon. ‘So, you’re new in the loop I assume?’ Gewoon duidend op het feit dat hij de knul nog nooit had gezien in zijn tijd hier in de lus van Bluebonnet. Hiermee gaf hij duidelijk aan dat hij Zeal dus totaal niet kende, of wat dan ook.

‘You better. These bottles ain’t cheap.’ Sprak hij al lachend. De reactie van de blonde kerel beviel hem. Eigenlijk was dit ook gewoon helemaal perfect. Ramiro was er haast zeker van dat ze met hun tweetjes die fles zouden kunnen legen. Iets wat zou gaan zorgen voor een geweldige roes waarin ze terecht zouden komen, al reageerde hij zelf pas op drank als hij gigantisch veel op had. Iets waar Jeremy voor had gezorgd allicht om Ramiro te behoeden van stomdronken voor zijn familie te zorgen of om zijn cover te blowen. In de meeste gevallen was het zeker goed dat hij niet zo snel onder invloed van dat soort zaken was. Ramiro zou zichzelf haten als hij omwille van iets wat hij zichzelf had aangedaan andere mensen niet meer zou kunnen dienen zoals hij gewend was. Kort trok Ramiro zijn wenkbrauw op wanneer Laxus zijn glas had vast genomen en er een slok had uitgenomen. Niet zo vriendelijk van de kerel hoor. Maar het zorgde er wel voor dat hij een speelse glans over zijn ogen kreeg. De jongeman duwde zich af van de muur en wandelde op het glas af dat inmiddels was terug gezet, losjes nam hij het in zijn hand vast waarbij hij zijn hoofd draaide naar de ander. Tussen het tweetal in zat bijna geen afstand meer. ‘So you find me intresting?’ Stelde de jongen vast waarna hij tegen het bijzet tafeltje aanleunde met zijn gezicht gericht naar de ander. ‘So how are you going to entertain me?’ Want hey, Ramiro had voor de drank gezorgd. Dan was het andere iets wat van Laxus zijn richting mocht komen ook.