Up in smoke

Levi gaf niet veel om regels, zelfs als het hem werd gezegd. Hij had geen interesse in een of andere reputatie op te houden, sterker nog hij had helemaal geen interesse. Als je dat had dan had je een groot probleem. Het was een formule voor een probleemkind. Niet dat hij zichzelf een probleemkind noemde, hij was gewoon anders dan de rest. Hij was slim genoeg om te zien dat zijn acties niet altijd door anderen werden geapprecieerd. En oh well, wat scheelde hem dat nou weer. Het was hun probleem om het allemaal zo persoonlijk te nemen. Zoveel emoties, zo weinig helderheid. Ze waren allemaal hetzelfde in zijn ogen, zwart witte personen waar hij door kon kijken. Hij kon doen wat hij wilde tegen hun, zeggen wat hij wilde. Ze konden hem het recht op praten niet ontnemen, ze konden hem het recht op bewegen niet afnemen. Wat kon je hem maken, hij deed helemaal niks verkeerd. Ofzo, zal wel.
Nu had hij nog nooit de torenkamer betreed en hij wist dat er weinig interessants zou zijn daar. De kans dat er iemand was die hem zou interesseren was zo klein, aangezien nog nooit iemand hem echt zo had laten voelen. Hij voelde zich ietwat doods, zoals meestal wel. Daarom haalde hij ook zijn wenkbrauwen wat op toen hij de geur van rook verwelkomde zodra de deur open was. Iemand zat hier te roken. Okay, hij wist wel dat hij niet de enigste was met die dingen, maar toch had het hem verbaasd. Hij had de aanwezigheid van de persoon maar al te goed gevoeld, maar hij had niet dit verwacht. Kijk eens aan, iets anders dan een kind dat hem de oren van zijn lijf zou zagen. Dat was nou eens een verassing. Ugh. Kalm wandelde de kleine jongen de kamer binnen om deze te sluiten. Hij besloot geen risico's te nemen en keek enkel met zijn lege ogen naar de ander. Zijn wenkbrauwen waren alweer gedaald in hun rustpositie. Met een houding die weinig uitstraalde bleef hij naar de ander kijken. Okay dan. Ugh. Na enkele seconden sloeg hij zijn ogen af met een zucht, hij kon er weinig aan doen, maar dit irriteerde hem nu al mateloos en iets zei hem dat het niet zou verbeteren. Hij was beter naar beneden gegaan ofzo.

Het was eerder omdat hij aanvoelde dat hij hier niet welkom was. Het was alsof hij een beetje een gevecht voorkwam. Het was zoals hij eerder al had gezegd, als hij wist dat het niet in zijn voordeel lag nam hij het risico niet. Hij was nuchter in het hoofd, hij was gewoon zo. Met zijn voeten op de grond voor dat soort dingen. De persoon die ook in deze ruimte was had iets rond hem dat hem op de kast zou kunnen jagen, maar hij kon er gewoon niet zijn vinger op leggen momenteel, dus hij liet het voor nu varen. Hij kwam dichter, goed, als hij maar niks geks zou doen. Het duurde echter niet lang voordat de ander naar iets leek te grijpen. Voor Levi was het bekende pakje al snel in zicht gekomen en hij keek even rustig naar de ander. Hij kende dit soort gebaren wel. ”You want one?” Hij knipperde even en nam er eentje om het tussen zijn lippen te plaatsen. "Thanks," murmelde hij even, zich er toch even op betrappende dat hij zijn schouders liet ontspannen. Ondertussen had hij zijn aansteker vanuit zijn zak gevist en rustig de sigaret aangestoken. Vlug nam hij een trek om even later ed rook langs zijn lippen te laten gaan. De aansteker werd weer op zijn plaats gestoken.
Rustig nam hij het ding even in zijn gehandschoende hand om even wat as af te tikken. Hij besloot maar even tegen een vrije muur te gaan leunen. Afstand nemen van anderen was gewoon iets dat hij natuurlijk deed. NIet dat het veel uitmaakte, hij was gevaarlijk zowel ver als dichtbij. Maar hij was gewoon niet gevaarlijk van aard, niet van nature. "The name's Levi" stelde hij zich enkel even voor aan de ander waarna hij weer een trek nam van zijn sigaret en even kalm voor zich uit staarde. Hij had zijn gedachten voor zijn doen even op nul gezet, om af te wachten wat er zou gebeuren. Het zou iets anders worden, daar was hij zeker van.

Rustig nam hij de rook even tot zich toen hij nog even aan zijn sigaret nipte. Hij wist niet meer goed wanneer zijn eerste was, maar in loops nam hij nooit echt op hoeveel hij rookte. Geen idee waarom, want in zijn vage herinneringen was er nooit een reden voor heavy roken. Hij hield gewoon van het gevoel, hij wilde die luxe niet weg. Gewoon een verslaving, ergens ontspringende uit een situatie die erger was dan de normale huisvrouwproblemen waar de helft van deze kids mee zaten te kampen. Oh Well... Sigh. Als ze problemen wilde maken van een klein roddeltje so be it, laat je emoties los gaan. Niemand had er wat extra aan, niemand carede echt, maar al die zwakke geestesziek huilden om wat woordjes over hun uiterlijk... Dat was iets dat levi nooit had gesnapt aan mensen, waarom ze zo gevoelens waren. ”Laxus Dreyar,” de ander had zijn sigaret gedoofd en de zwartharige jongen nam nog een trek om even te knikken naar de ander. Laxus dus, fijn om te weten. Vaag bekend, maar niks belangrijk voor hem als het geen direct belletje liet rinkelen. Daarbij was hij nu best ontspannen. Zijn schouders hingen wat lager, aangezien ze normaal strak recht en fors stonden. Dit was om te compenseren met zijn kleine postuur. Hij haatte dat feitje aan zichzelf. Het was zo het enigste wat hij aan zichzelf wilde veranderen... Maar oh Well.
Kalm blies hij de rook terug uit om opnieuw as van zijn ding te tikken. Het was een cyclus die na al die jaren in hem was gebroed. Toch was er lichte plezier in zijn doen. Het was immers een van de enigste dingen van genieten die hij kon ervaren. Hij had immers ook zijn needs en zonder dat... Ah tja... Hij was toch al zo verbitterd als het zo bleef doorgaan zou woede zich er wel bij voegen. Hij was immers een mens, een man en hij was naast zijn emotieloze aard ook gewoon zoals een ander. Okay naast de emotieloze aard en zijn salty powers... Maar iedereen hier had wat extra daar dus echt speciaal noemde hij het niet. Niet als gekkere of krachtigere dingen hier konden rondwandelen... Niet dat hij daar een probleem mee had. ”So, Levi,” hij keek wel meteen op bij het horen van zijn naam op een vrij aangename toon. Hij lichte even een wenkbrauw, meer uit nieuwsgierigheid dan echt uit narigheid zoals gewoonlijk wel nog eens durfde te gebeuren. ”How long have you been here?” De vraag was een geweest die hij normalitair niet echt hoorde. Mensen vroegen dat soort dingen eigenlijk niet zo heel veel, maar er was ook niks verkeerds met de vraag zelf. Anderen vroegen het op een andere manier, subtieler, het was daarom ook wel ergens fijn en interessant het eens zo aan te horen non? "only a couple of days, almost two weeks I think..." zei hij even waarna hij weer een trekje nam en de rook er kalm weer uit liet glippen. Rustig gleden zijn ogen rond de kamer om al snel weer naar de ander te kijken. "You're not like those other kids..." hij twijfelde wat. "right..?" hij wist niet goed wat erop te zeggen, maar het sprak hem wel aan, wat hij ergens fijn vond. Het was beter dan niks voelen, voor nu.

De ander was gewoon niet zoals de rest hoorde te zijn weet je. En dat was iets dat hem hoop gaf voor een ietwat weelderigere toekomst. Ergens ja, ergens... Het kon gebeuren maar kon hij dat wel na wat er met Aiden was gebeurd. Toen de naam hem binnen kwam gerold verstijfde hij kort. Het was alsof de naam bekend was en er een vage glimp van vroeger binnen kwam, maar net zo snel verdween deze ook weer en dat maakte hel vrij bezorgd. Hij voelde echter niks op zijn nieuwe additie van emotions, het was gewoon dat extraatje dat opeens kwam... En het gaf hel geen kick, maar het verraste hem wel... Waarom waren er geheimen in hem waar hij zelfs niks van wist? Of jas dat allemaal maar wat vergetelheid... Rustig stelde hij dan ook zijn conclusie en uiteindelijk vraag, de plots inbreng van de eerdere naam zoveel mogelijk negerende. Hij vergat het gewoon, het was nooit gebeurd. Kon niks mislopen als het niet iets was dat je kon opbrengen. ”No not really,” klonk er. Rustig sloeg hij zijn ogen naar de grond af, ietwat teveel in zijn eigen gedachten verzonken om de bewegingen van de ander goed te waarnemen. Misschien was het zelfs door die woorden dat hij het nog meer toeliet. Iemand die hem op een bepaalde golflengte nog begreep en hem niet van alles toebeet. Nog niet alleszins. Het kon veranderen van de ene dag op de andere, dat kende levi maar al te goed. ”You don’t look like an average kid as well,” hmn? Even keek de kerel op, om hem met zijn kalm en emotieloze blik aan te kijken, ergens wel judgend over zijn woorden, maar het vervaagde snel; hij had gelijk en nog niet zo'n beetje ook. Daarom haalde hij zijn schouders even op om weer een trek te nemen van zijn sigaret. ”It appeals me,” en snap. Hij draaide zich meteen even een halve draai weg en blies de rook zachtjes uit. Flirten, flirten, het liet hel verlangen naar het onmogelijke. Hij wilde wel maar zijn gezonde verstand schreeuwde van niet. Damn, conflicten much here. Hij zuchtte dan ook even en duwde de sigaret uit op deze te laten vallen en nog even goed uit te doven met het topje van zijn schoen. ”Do you like to drink?”
"Sometimes..." zei hij even rustig waarna zijn gehandschoende handen in zijn broekzak wegzakten. Hij wist niet goed hoe het te zeggen, dus dan maar op zijn simpele manier. "You can't touch me tho," zijn huid bracht bij aanraking brandende wonden aan. Het maakte hem ergens gek om zo te leven en dus wilde hij het niet opnieuw doen. Hij wilde het wel, ja, ja, maar niet iedereen had graag pijn tijdens een intens moment... En soms werd het zelfs voor hen teveel en sloeg infecties over op dood, helaas. Hij zuchtte even, oh god... Zijn stem had ook heerlijk kalm en emotieloos geklonken, alsof het enkel natuurlijk was. Nee, het was een waarschuwing. Misschien eerder naar zichzelf dan naar de ander. Hij had ergens wel een probleempje he, fuck...

Zijn laatste woorden waren verzekerd een reactie uit te lokken, daar was hij meer van zeker was. Toch had hij heel kalm afgewacht op wat hij zou zeggen. Het was gegarandeerd iets van agressie die zou zijn, voor hem dan. Aanraken was voor hem immers een actie van agressie. ”Excuse me?” Klonk er. Zonder enige verassing keek hij op, een blik die boekdelen kon spreken op het korte wisselen van woorden. You heard me. Het was toch simpel genoeg om naar een reflectie te vragen. Hij snapte het eigenlijk niet zo goed, maar dat was omdat levi zelf iemand was die snel zo'n dingen kon oppikken. Zoals hij snel had opgemerkt wat de ander van hem wilde. Hij wist niet goed waarom hij dat kon, aangezien hij emotioneel, fysiek of historiek er geen nut aan had of had gehad. Het was dus een raadsel voor zichzelf, oh Well. Niet iedereen kon alles letterlijk opnemen dus nu stonden ze hier maar in stilte, joy, zijn favoriete bezigheid. Ugh.
Het duurde niet lang voordat de ander eindelijk in beweging kwam. Kalm volgde de relatief kleine man de ander met zijn helblauwe ogen. Hij wist ongeveer waar hij voor zou gaan, dus bewoog hij niet en probeerde hij zich wat te ontspannen. Hij was immers wat minder naar intieme aanrakingen, omdat hij ze verre van gewoon was. Een  beweging die indiceerde dat de ander dat zou doen gaf hem een soort van chill die hij alles behalve fijn vond. Nu dus ook. Ugh, als hij wilde gaan blinddoek hem maar... Mocht het ooit mogelijk zijn. ”And why ca-,” en even hadden de vingers zijn nek geraakt, voordat de ander ze terug hadden getrokken. Wijze keuze voor de vingers, al zei hij het zelf. Zo bleven zijn vingertoppen tenminste nog bruikbaar voor de rest van de week, anders gad de ander te kampen met pijnlijk brandende wondjes op zijn handen. Hij wist zelf niet echt hoe het was, maar de meeste reactie gaven niet al teveel goeds aan. Kalm keek levi dan ook naar de bekende reactie, om even op te kijken naar de ander met ogen die nog steeds even kalm en leeg waren. Er was gewoon niks aan te doen, waarom ook de moeite doen. Waarom goor iets ook moeite doen. ”So that’s what you meant?” Hij knikte even langzaam op de woorden van de ander, dat was het dus precies. De ander slaakte een zucht en even moest de zwartharige kerel ook een onderdrukken. Het beschrijf precies hoe hij zich voelde, like 24/7. Hij liep gewoon fucking pissed rond omdat hij niks kon maken. Het maakte alles dan nog erger en zo zat hij vast in ene vicieuze cirkel.
”Are you a virgin?” Klonk er even nadat de ander kort weg had gedraaid en vervolgens weer naar hem gedraaid stond. De ander keek even strak naar hem, ene vraag zoals een ander natuurlijk ”I mean, how do you have sex without burning your partner?” De zoutige man haalde zijn schouders even op. "I guess I am. I mean, they always die bleeding before we even get started," sprak hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En hell, hij vertikte het om het met iemand te doen die bloedde... Laat staan like dood was... Dat liet hel even huiveren, hij was als de dood voor dat soort dingen. Niet voor de acties, maar voor de hygiene. Maar ja... In zijn koppie kon hij wel een paar mensen bovenhalen die het hadden geprobeerd, jammer dat hun gezicht niet meer herkenbaar was na enkele minuten. Ugh... Nja... Nu hij eraan dacht.. ”Well shit,” Huh, oh yea andere mens, moest blijven letten op ander volk in de omgeving, maar was zo lastig met momenten. Ugh... ”Well fuck. And here I was already picturing us together in bed,” hmn. Hij haalde even kort zijn schouders op. "if you can heal yourself it could work. Aiden always di-" hij slikte zijn woorden even in en sloeg zijn ogen af om zijn keel te schrapen, nee aiden moest weg uit zijn gedachten.
Toen hij wat hoorde keek hij terug op. De ander was dichter en hun blikken kruisten elkaar even. Levi bleef kalm in de gouden kijkers van laxus kijken, ietwat afwachtende. Hij wist waar hij stond. Nou ja, het was ergens handig. Hij had altijd een perv repellant op en rapist kregen meteen een burn als ze iets probeerden te maken bij hem. Altijd aan de positieve Side of life kijken he... Ofzoiets. ”But it makes me want you even more,” klonk er van de ander af. Okay... Hij zuchtte even en schudde bijna onzichtbaar zijn hoofd. "I mean I can try to stop it," klonk er zachtjes van zijn lippen af, amper hoorbaar. Het was immers een onbegonnen zaak, aangezien hij niet eens wist wat het effect triggerde... En zodra hij dat had gevonden we het nog het uitvoeren ervan en heel de andere shit die erbij kwam. Het leek hem nu al zoveel werk voor zoiets dat bijna gegarandeerd was te mislukken. ”But, we can still get a drink together, right?” Hij keek op, zijn ogen waren immers afgedwaald naar de vloer voor even. Wel meteen knikte hij toen hij oogcontact zocht. Dat klonk uiteraard super. Iets anders doen dan gewoon staan zeuren over alles. De dagelijkse opkuis was ook vaak snel gedaan, dus tijd had hij zeker.
"What a pain..." murmelde hij even tegen zichzelf toen hij zich een kwartslag weg draaide van de andere heer. Hij greep zijn eigen pakje sigaretten uit zijn achterzak en viste er eentje uit met zijn lippen om snel het pakje te ruilen voor zijn aansteker. Het duurde niet lang voordat zijn ding begon te roken en hij een paar hevige trekken kon nemen. Zijn hoofd kolkte even van dingen die hem niet aanstonden, dus het was maar beter even iets anders te hebben dan gepraat voor nu.

De ander zuchtte. Nee, dit was Levi's manier van dingen doen. Hij was helemaal niet zo aardig als dat hij soms liet merken en het delen van zijn stuff? Hij deed het nooit. Hij was altijd op zijn eigen geweest en was er nooit op uit geweest anderen aan te gaan voor vriendje-vriendje te worden. Hij was gewoon niet zo en de mensen die echt close met hem waren, wat maar een handvol was geweest, wisten dit ook. Ze namen het hem niet kwalijk dat hij zo was, dat hij ook niks kon voelen. Hij was leeg vanbinnen en ag dan ook geen interesse in het echt aanvatten van een relatie, niet als hij er zelf geen voordelen uit kon pikken, zoals hier het geval was helaas. Hij had al snel door wat de ander van hem wilde en wist dan ook barst goed dat hij niet de enige was waar hij het bij deed. However, had Levi er ook best zin in, maar helaas was r geen kans dat het zou gebeuren. Hij was gewoon te zoutig voor seks, probeer dat maar eens duidelijk te maken aan je partner. De ander was inmiddels ook alweer onderweg om de torenkamer te verlaten. Levi had zijn hoofd tegen de muur gedrukt en staarde naar boven terwijl rook uit zijn mond ontglipte. Hij nam nog een trek voordat hij echt opkeek naar de ander en wat hij aan het doen was.
”We probably won’t be able to get outside with those Hollow thingies creeping all over the place,” Hmn? De zwartharige haalde de sigaret even vantussen zijn lippen vandaan en haalde zijn schouders op. "You're scared of them?" klonk er meteen van Levi af terwijl hij de ander strak aankeek. Geen sprankje emotie, zoals al heel de tijd het geval was eigenlijk. Er kwam niks door en dat was jammer, niet? Helaas voor hem was hij niet bang voor die beesten. Als hij zichzelf genoeg forceerde kon hij ze met de zee een maken. Ja, zoutmonster. Geen idee of het wel mogelijk was maar ah, het klonk wel lekker in het hoofd om die beesten even wat aan te doen en ze gewoon zo nutteloos te maken als dat hij was. Mooi toch dat zijn gave toeliet om dingen te maken zoals hij was; gewoon droog enzo en totaal geen bijdrage aan de milieu. haha, zout was mooi. ”But don’t worry. My room is filled with enough booze for both of us,” Hij knikt enkel een keer. Hij dronk eigenlijk nooit doordat hij dan sneller uitdroogde, maar weet je, wat carede het ook. "Good..." zei hij enkel even zachtjes waarna hij de ander begon te volgen na de sigaret op de grond te hebben gegooid en te hebben uitgestampt. Hij wilde wel, like, heel erg, wasted worden en dan gewoon misschien gebeurde er iets. Hij was eigenlijk nog nooit echt dronken geworden dus voor alles ene eerste keer right. Oh man, hij was zo onschuldig eigenlijk, zo cute. Hah.

Op zijn conclusie moest de ander even lachen. Ah man... Okay dan, het was dus niet zo. De korte man zuchtte even. De ander was ook echt wel groter dan hem. Levi was echt klein voor een man en het paste niet meteen bij zijn verschijning maar tot nu toe nam niemand het hem echt kwalijk zo te zien. Maar beter, aangezien ie snel op zijn teentjes was getrapt over zijn lengte. De zwartharige liet zijn ogen even ronddwalen, oh well... ”No. I just needed a motive to invite you to my room,” Rustig keek de kleine zwartharige man naar de ander. Hij knipoogde naar hem, maar Levi wist niet goed wat voor extra het gaf. Hij kon toch niet doen wat de ander wilde, dus waarom nog proberen? Het verste dat iemand bij hem kon komen was misschien vriendschap. Tenzij je natuurlijk wilde eindigen, schreeuwend in pijn dat het moest stoppen om vervolgens te sterven aan verwondingen die hij zonder echte intentie had gemaakt. LEven was heerlijk als je sir Slaguero was, dat was een fact van de dag.
Het probleem met alcohol was misschien dat Levi sneller uitdroogde met het spul, maar wie carede daar nu om als je leven zo hard zoog. Hij rookte alleen maar, zo braaf was hij. Dat betekende wel dat de onder geleerde Brit alles behalve resistent was tegen een goede scheut drank, misschien beter. Hij mocht er heel rg ruig en alles uitzien, maar honestly was dat alleen layer. Hij voelde zich gewoon numb, leeg en het interesseerde hem gewoon allemaal niet zoveel. Kalm volgde hij dan ook verder naar zijn kamer toe. DE deur ging open en wel meteen slikte hij bij de eerste glans die hij kreeg van de kamer. HIj wist niet goed hoe hij zich her tegenover moest stellen. ”Ta da,” Dit was een en al puinhoop. In de blauwe kijkers van Levi was dit een hell on earth en hij voelde zijn gehandschoende handen al jeuken. Toch weerhield hij zich ervan, zijn gezicht nog steeds in de normale neutrale plooi. Hij wist wel niet waar hij heen zou gaan met deze bende. Zijn kamer was netjes, misschien iets te net. Het was misschien iets tussen zijn oren maar als er iets was waar Levi echt veel waarde aan hechtte was het wel hygiene. "Oh god," murmelde hij dan ook even zachtjes tussen lippen.

Toen de ander zijn keel schraapte keek de zwartharige jongen even op. Hij liep naar een kast toe en een beetje met een ongemakkelijke houding bleef hij gewoon staan. Man, wat een bende, hoe kon je zelfs leven in dit soort... Afvalberg? Hij zuchtte dan ook even zachtjes, meer omdat het hem allemaal irriteerde dan wat anders. ”What would you like?” Drank, er was dus drank. Hij was geen kenner, maar hij wist wel wat hij wilde voor nu, als hij dat had. "Vodka or something I guess." vroeg hij enkel. Vodka, whsikey, alles dat brandde stond hem wel aan in dit soort situaties. Bier? Nee, dat was niks voor hem. Hij zoop al niet zoveel en als hij het deed, liever kortstondig van the good stuff dan zitten ijlen op iets dat hij niet eens graag had. Bier was wel te drinken hoor, alleen niet zo zijn ding, zo was iedereen anders jammer en helaas.