Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Onderwerp: Training Zeal - Typhon & Jinn za sep 02, 2017 10:57 am
You’re so delusional.
Zwijgend keek Jinn de ruimte rond. De trainingen waren van start gedaan. Normaal zou Jinn er best zin in hebben. Hij vocht niet vaak en ook niet graag, maar in dit geval kon hij het plezier er wel in vinden. Meestal was het ook niet eens een gevecht dat hij aanging. Meestal was het met een simpel handgebaar gedaan en lag zijn slachtoffer al op de grond. Jinn besteedde niet veel tijd aan martelen en aan een uitgebreid gevecht. In tegenstelling tot zijn vader die overduidelijk hield van het kat en muis spel. Jinn daarentegen zag daar het nut niet van in en moord ook enkel wanneer het noodzakelijk deed. Hij zou het echter zonder aarzeling en spijt doen. Hij liet zich immers niet door emoties leiden waardoor zijn beslissingen altijd rationeel waren en goed onderbouwd. Zijn laatste twee gevechten waren echter anders gelopen. Hij had Typhon niet willen vermoorden en nu al helemaal niet. Bij de gedachten aan Typhon begon een warm gevoel spontaan zijn lichaam te vullen en verscheen een klein glimlachje rond zijn lippen. Hij was blij met de jongen en hij was dan ook blij dat ze samen waren ingedeeld. Het was tijd om hun gevecht voort te zetten. Ditmaal zou het echter vriendschappelijk zijn.
Jinn had echter ook genoeg andere zorgen aan zijn hoofd. Er was een jongeman naar hem toegekomen die hem op zijn vader had gewezen. Jinn had kunnen weten dat hij weg moest gaan. Hij had weg moeten gaan zodra Ace in de lus was gekomen. Toen had hij al kunnen weten dat het niet lang zou duren voordat Jeremy ook in de lus zou komen. Echter was Jinn dom en naïef geweest. Zijn broer had hem zover gekregen dat Jinn hem een klein beetje vertrouwde, maar hij vertrouwde hem genoeg om in de lus te blijven. Iets wat nu duidelijk een fout bleek te zijn. Jeremy was in de buurt. Erg dichtbij. Het zorgde ervoor dat Jinn licht paranoia begon te worden. Ook doordat hij niet wist wat hij moest doen. Hij moest vertrekken. Een andere lus vinden en daarheen gaan, maar iets hield hem tegen. Of liever gezegd, iemand, hield hem tegen. Typhon. Hij zou de jongen niet achter kunnen laten, maar hij kon hem ook moeilijk met zich mee nemen naar een andere lus. Hij wou hem dat niet aan doen, maar hij zou niet zonder hem kunnen. Hij had de situatie nog niet uitgelegd aan Typhon. Ergens twijfelde hij het of hij het zou doen. Wat loste het immers op? Al met al begon de frustratie en paniek hem op te vreten waardoor hij niet geheel goed oplette en afwezig leek te zijn.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn di sep 12, 2017 9:23 pm
TAG: Jinn
Een glimlach die hij tevergeefs had probeert tegen te gaan sierde zijn lippen toen zijn oren opvingen dat hij was ingedeeld met de slangenjongen die hij de afgelopen iets té goed had leren kennen; erg vond hij het echter niet, in tegendeel zelfs. Typhon blikte kort in Jinns richting waarna hij in de richting liep van een verlaten plekje waar ze zouden kunnen trainen, ervanuit gaand dat de schub gehuide hem zou volgen. Zijn verwachtingen bleken echter niet waar te zijn toen hij waarnam hoe de jongen op zijn plek bleef staan zonder een vin te roeren. Wilde hij niet met hem vechten nu ze geen vreemden meer voor elkaar waren? Zelfs meer dan vrienden? Een tijdje bleef de onder de tattoos bezaaide jongeman toekijken, observerend of er enige beweging in Jinn kwam. Toen dat niet het geval was liep Typhon voorzichtig in zijn richting, ervoor zorgend dat hij met een grote boog om diegene die al bezig waren liep. “Jinn?” sprak hij terwijl hij in gehoorafstand van de jongen kwam, maar merkte al snel dat zijn woorden niet bij hem doordrongen. Een afwezige blik die in het niets leek te staren stond op zijn gelaat wat zijn vermoedens bevestigde. Een verwarde, maar tegelijkertijd ook bezorgde, uitdrukking verscheen op zijn gezicht. “You coming?” probeerde hij nogmaals om zijn aandacht te trekken terwijl hij zich nog op een afstandje van hem bevond. Wederom kwam er geen reactie uit de jongen waardoor Typhon alleen maar verwarder, maar vooral bezorgder begon te worden. Wat ging er door hem heen dat hij zo gevangen leek te zijn in zijn gedachten? Concluderend dat hij met alleen maar woorden niet tot hem door zou dringen verwijderde hij de afstand tussen hen beiden en legde zijn hand op Jinns schouder, er op een liefdevolle manier zachtjes in knijpen zodat het geen pijn zou doen—maar hopelijk wel zijn aandacht zou trekken. “What’s up? Are you okay?” vuurde hij vervolgens op hem af terwijl zijn hazelkleurige ogen over zijn gezicht gleden om elk potentieel sprankje van enige emotie te kunnen spotten. Een bezorgde blik stond ondertussen op zijn gezicht. Hij wist dat Jinn meestal goed zijn omgeving in de gaten hield, en anders deden zijn slangen dat wel voor hem. Het was niets voor hem om zo off guard te zijn waardoor Typhon vermoedde dat hem iets dwars zat waar hij niets van afwist.
OOC; flutje sorry aaaa, maar wilde niet nog langer wachten
circe
Jinn Suthcliff
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Jinn staarde in het niets. Zijn ogen stonden wat dof. Hij was ver in gedachten verzonken. Vaag kreeg hij mee wat er gaande was. De trainingen. Jinn wist dat hij in beweging moest komen, dat hij zich los moest trekken van de vlaag aan gedachten en de zorgen die daarbij kwamen, maar het lukte hem niet. Hij zat vast in gedachten en zelf had hij het maar half door. Zelfs toen Typhon zijn naam uitsprak keek Jinn niet op. Hij hoorde het niet. Het ging langs hem heen. Net zoals de woorden die daarop volgde. De slangen daarentegen hadden ook door dat Jinn zijn hoofd er niet bij had en maakte zich eveneens zorgen om de situatie. Zij wisten echter wel wat er speelde, maar probeerde tevergeefs Jinn gerust te stellen. Jinn negeerde het. Hij wist dat zijn slangen het enkel deden om ervoor te zorgen dat hij kalm bleef, maar had dat nog nut? Het had geen nut om jezelf voor te liegen en Jinn wist dat als geen ander. Hij zag de situatie zoals deze was en observeerde hem altijd objectief en nu was het meer dan duidelijk dat Jinn zwaar in de puree zat doordat hij niet op tijd was weggegaan uit de lus en nu zat hij vast. Natuurlijk kon hij nog altijd weg gaan in de hoop dat zijn broer en vader daar niet achter kwamen, maar hij wou Typhon niet achter laten. Hij was de enige reden waarom hij hier nog was, maar Jinn wou hem dat niet zeggen. Hij wou Typhon geen extra lasten opleggen en daarbij ook niet lastig vallen met zijn problemen. Waarom zouden zijn problemen er immers aan deren? Erover praten zou geen zin hebben. Daardoor zou Jeremy niet op magische manier verdwijnen. Nee het had allemaal geen zin meer. Hij had het gevoel dat hij op een landmijn was gestapt die hij zelf had geplaatst. Als hij een stap naar voren zou gaan zou hij dood gaan. Hij kon proberen een oplossing te vinden, maar niets zou zijn lichaamsgewicht kunnen vervangen op de landmijn. Het was een situatie zonder oplossing. Jinn zag dit in en wist niet hoe hij ermee om moest gaan. Hij was het niet gewend dat hij geen oplossing kon vinden. Meestal wist hij wel een manier te vinden om problemen op te lossen, maar dit keer lukte het hem niet. Het maakte hem ontzettend wanhopig, paranoia en nerveus, maar hij probeerde dat nog altijd onder het emotieloze masker te verbergen. Zo ook nu. Van binnen ging er genoeg in hem om, wat ervoor zorgde dat hij niet op of om keek, maar hij probeerde de emotie niet naar buiten te laten schijnen.
Zodra een hand plots op zijn schouder terecht kwam en hij een kneepje voelde, keek hij echter geschrokken op. Alsof hij betrapt was. Zijn blik schoot naar de persoon die voor hem stond en in een flits zag hij Jeremy voor zich staan. Meteen zette hij een haastige stap naar achteren waarbij hij haast over zijn eigen voeten struikelde, maar zich nog net staande wist te houden. Zodra hij eens knipperde met zijn ogen verscheen Typhon. Een opgelucht gevoel bekroop hem. Maar hij zag ook de ernst in van de situatie: hij was nu al zo paranoia dat hij zelfs illusies begon te krijgen van zijn vader. Jinn keek Typhon kort aan, maar zodra hij merkte dat zijn blik niet emotieloos maar nog altijd geschrokken was, week hij zijn blik af. “What’s up? Are you okay?” vroeg Typhon vervolgens. Voorzichtig keek Jinn hem aan. Hij moest nu sterk en zelfverzekerd overkomen. Jinn rechtte zijn houding wat en probeerde zich te herstellen, maar faalde. Hij opende zijn mond, maar wist geen woord uit zijn strot te krijgen. Kom op. Een leugen. Eén simpele leugen. Je had het vaak genoeg gedaan. Doe het nu opnieuw. Jinn keek Typhon in zijn ogen aan. Hij wist als geen ander hoe hij moest liegen, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Jinn had er normaal geen moeite mee om zijn gevoelens te verzwijgen onder een leugen, maar het voelde zo slecht om dat tegenover Typhon te doen. ”There’s no-..,” begon Jinn, maar zijn stem haperde en hij wist dat Typhon hem nooit zou geloven als hij zijn woorden zou afmaken. Jinn sloot zijn mond. Hij slikte eens. Zijn handen balden zich tot vuisten. Hij had zo graag gewild dat hij Typhon hier niet mee had lastig hoeven te vallen. Dat de jongen zonder Jinn’s problemen kon leven. Uiteindelijk wist Jinn dat hij het moest zeggen en opende hij opnieuw zijn mond. ”My father is here,” sprak hij uiteindelijk. Zijn stem was zacht en zodra hij de woorden zei, merkte hij hoeveel het met hem deed. Hij voelde hoe zijn lichaam spontaan begon te rillen van angst en sloeg zijn armen om zijn lichaam heen in een reflex. Hij wist dat het veel met hem deed, maar nu hij het zei leek hij pas te begrijpen hoe diep hij in de shit zat.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn zo sep 24, 2017 9:24 pm
TAG: Jinn
Nee, Typhon was niet gek. Het had niet lang geduurd voordat hij door had gehad dat er iets aan de hand was met Jinn. Zijn gedrag week af van wat de getatoeëerde jongen van hem gewend was. Om hen heen waren de diverse koppels die bij Zeal waren ingedeeld al begonnen met de trainingen, terwijl zij nog steeds geen teken hadden gegeven dat ze ook maar van plan waren om te beginnen. Met wat mislukte pogingen had hij geprobeerd om Jinns aandacht van een afstandje te trekken, maar tevergeefs, de jongen bleef verzonken in zijn gedachtes voor zich uitkijken. Typhon had toen besloten om zijn hand op zijn schouder te leggen, in de hoop dat hij hem uit zijn eigen wereldje in zijn hoofd zou halen—terug de lus in. Geschrokken had de slangenjongen gereageerd door een haastige stap achteruit te zetten, onderhand over zijn eigen voeten struikelend terwijl hij Typhon met een verbijsterde uitdrukking aankeek. Een zwak, geruststellend glimlachje stond op zijn lippen terwijl hij in de jongen zijn gifgroene ogen aankeek. Hij wist niet waarom hij schrok, maar ging er vanzelfsprekend vanuit dat het kwam omdat hij hem abrupt uit zijn gedachtes haalde. Het was dan niet heel gek om een geschrokken reactie te vertonen. Bezorgd had hij vervolgens gevraagd wat er aan de hand was, of het wel goed met hem ging—al was het overduidelijk dat hij zich niet honderd procent zichzelf voelde vandaag. Een lichte frons ontstond toen Jinn zich voor zijn neus zijn houding en uitdrukking probeerde te herstellen naar zijn gebruikelijke emotieloze, maar faalde. ”There’s no-..,” begon de jongen haperend waardoor Typhon zijn wenkbrauwen meteen ongelovig omhoog schoten, wetend wat hij wilde zeggen desondanks hij zijn zin nog niet had afgemaakt. Zelfs iemand die niet wist wat Jinns gebruikelijke houding was zou kunnen opmaken dat de jongen niet de waarheid sprak, of in ieder geval, wilde spreken. Jinn bleek echter zelf ook al in te zien dat liegen geen nut zou hebben, dat zijn houding te ongeloofwaardig was om het succesvol te laten zijn. Typhon wist echter niet of hij goed had gehoord wat de geschubde jongen had gezegd aangezien zijn toon ongebruikelijk zacht was. ”My father is here,” had de jongen -naar zijn idee- zachtjes uitgebracht. Verward had Typhon hem aangekeken. Jinn had toentertijd in hun eerste intieme gesprekje zijn vader wel eens laten vallen, en Typhon had eruit kunnen concluderen dat het niet bepaald een vriendelijke man was—verre van zelfs. “Your father?” herhaalde Typhon, automatisch ook zachter pratend door Jinns zacht opgezette toon. “Your father’s here? That asshole?” vervolgde hij met een diepe frons, wetend dat Jinn niet bepaald een goede relatie had met zijn pa wat zijn houding op het moment nog eens benadrukte. Waarom het precies allemaal een enorm probleem was wist Typhon echter niet; hij kende alleen de grove lijnen van het verhaal. Het gevaar zag de getatoeëerde jongen er niet van in. Hij dacht dat het meer een emotionele impact was voor Jinn. “Why is he here? Shall I kick his ass?” ratelde hij met een diepe frons, zijn vuisten lichtjes ballend. Typhon kon het instinct dat in hem begon te borrelen om Jinn te beschermen niet onderdrukken.
circe
Jinn Suthcliff
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn ma sep 25, 2017 9:01 pm
You’re so delusional
Hij had nog zo willen voorkomen dat Typhon er achter kwam. Niet zozeer omdat hij de jongen wou voorliegen. Nee dat zeker niet. Maar Jinn zag in dat het geen nut zou hebben. Het zou enkel onnodige drama veroorzaken en energie doen verspillen. Typhon zou niks tegen zijn vader kunnen doen. Niemand kon wat tegen zijn vader doen. De enige oplossing was wegvluchten van de lus, maar Jinn wou Typhon niet loslaten. Maar misschien moest hij dat maar loslaten. Misschien moest hij Typhon loslaten. Typhon verdiende dit allemaal niet. Ergens snapte Jinn ook nog steeds niet hoe Typhon in hemelsnaam hém leuk kon vinden. De vieze slangenjongen. Jinn probeerde die gedachte altijd weg te schuiven, maar hij kon het niet helpen dat hij er soms over nadacht. Hij vond het gewoon ontzettend moeilijk omdat hij nou eenmaal dacht dat hijzelf uitschot was. Iemand die niemand wou. Zijn eigen vader bewees dat als niemand anders.
Jinn wou Typhon uiteindelijk voorliegen. Hem met een kleine glimlach geruststellen en zeggen dat er niks was, maar zodra Jinn begon met praten merkte ook hij hoe hij ongeloofwaardig overkwam. Typhon keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Nee de jongen zou zijn woorden niet geloven. Jinn slikte. Er zat niks anders op. Hij wist dat en besloot daarom de waarheid te vertellen. Hij zei het uiteindelijk, maar zachtjes. Het deed ontzettend veel met hem. Hij sloeg zijn armen om zijn eigen lichaam heen. Als hij nu in de duisternis kon verdwijnen en gewoon veilig kon zijn was het goed, maar dat kon hij niet. Wou hij ergens ook niet. Hij wou bij Typhon zijn, maar de jongen kon niks tegen zijn vader beginnen. “Your father?” herhaalde Typhon wat zachter. Jinn knikte eens terwijl hij de paniek op voelde laaien. “Your father’s here? That asshole?” vervolgde Typhon. Jinn knikte opnieuw, ditmaal wat haastiger. Hij voelde hoe de paniek meer werd en hij ook wat sneller begon adem te halen. Wat konden ze er immers aan doen? Helemaal niks. Dat besef drong meer en meer tot hem door, waardoor hij nog meer in paniek raakte. “Why is he here? Shall I kick his ass?” ratelde Typhon. Jinn keek meteen op en schudde zijn hoofd. Zodra hij zag hoe Typhon zijn handen tot vuisten balden, pakte hij deze zachtjes vast. Voor een moment keek hij om zich heen, maar het leek erop dat niemand oog voor hen had. Iedereen was te druk bezig met zijn eigen gevecht. Gelukkig. Jinn richtte zijn blik op Typhon. ”We can’t do anything against him. He’s immortal and can’t kill without laying a finger on you, without pulling a trigger,” maakte Jinn meteen duidelijk en keek Typhon doordringend aan. ”I only know he’s here. A man came to me, begging me to make my dad stop torturing him. I didn’t know my dad was this close. He’s in the loop. Without a doubt. I don’t know what to do,” ratelde Jinn door terwijl zijn ademhaling enkel sneller ging en het zweet hem uitbrak. Hij wist echt niet meer wat hij moest doen.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn za okt 07, 2017 10:57 pm
TAG: Jinn
Zo snel als Typhon zijn vuisten had gebald, wetend wat voor een impact het nieuws op Jinn had, zo snel had Jinn zijn vingers om zijn gespannen vuisten gevestigd om hem rationeel te houden. Voorzichtig keek Typhon hem aan met een vragende blik, zijn doodnormale bruine ogen zijn gifgroene ontmoetend terwijl de luide geluiden van de hen omringende gevechten leken uit te doven. ”We can’t do anything against him. He’s immortal and can’t kill without laying a finger on you, without pulling a trigger,” sprak de slangenjongen met een doordringende blik, duidelijk makend dat hij geen grapjes aan het maken was. ”I only know he’s here. A man came to me, begging me to make my dad stop torturing him. I didn’t know my dad was this close. He’s in the loop. Without a doubt. I don’t know what to do,” vervolgde hij paniekerig, zijn zorgen door zijn harde schild heen kruipend. Bezorgd keek Typhon de jongen aan en nam zijn hoofd in zijn handen waarbij hij zorgde dat hij hem moest aankijken. “Hey, let’s just calm down a bit first, alright?” sprak hij met een zwakke gerustellende glimlach op zijn gezicht terwijl hij zachtjes met zijn duim zijn slaap streelde. “Would you mind telling me what’s going on exactly? Why is he here? How come he is so terrifically powerful?” vervolgde hij zachtjes, niet goed wetend hoe het allemaal precies in elkaar zat. Typhon wist de grote lijnen van Jinns verleden, maar de details om deze situatie te begrijpen niet. “Just take your time, that shitty training can wait—is probably worthless anyway,” vervolgde hij, hem niet onder druk willen zetten, hell als hij zich niet comfortable genoeg voelde hoefde hij het niet eens te vertellen van hem. Het gaf hem een akelig gevoel om hem zo te zien, wetend dat Jinn niet zomaar iemand was die zijn schild dropte in het openbaar waar iedereen het zou kunnen zien als ze eventjes ergens anders op focuste dan het gevecht.
OOC: m'n posts zuigen echt vandaag, kzit te diep in de sleur van het leren soz. Ik haat het dat er niets fatsoenlijks uitkomt aaaah vergeef me
circe
Jinn Suthcliff
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn ma okt 09, 2017 9:46 pm
You’re so delusional
Typhon had opgemerkt dat Jinn er totaal niet bij was met zijn gedachten. Ergens had Jinn nog zo gehoopt dat de trainingen hem zouden afleiden. Dat ze ervoor zouden zorgen dat hij zijn zorgen kon vergeten en dat hij gewoon even van zijn tijd met Typhon kon genieten, maar nee; ook deze tijd werd verziekt door gedachten aan zijn vader. Hij probeerde het nog te voorkomen door te liegen, maar hij kon niet tegen de jongen liegen. Al helemaal niet zodra iedereen wel kon merken dat hij aan het liegen was. Hij besloot de waarheid te vertellen, maar daar werd Typhon niet geruster op. De jongen stelde voor om Jeremy iets aan te doen, maar daarop zei Jinn al meteen dat Typhon niks tegen hem kon beginnen. De man was onsterfelijk en kon anderen vermoorden door enkel een hand op te tillen. Ze zouden niks tegenover hem kunnen beginnen. Iets wat hem enkel meer paniek bezorgde. Zijn ademhaling ging wat sneller. Hij keek op zodra hij plots twee handen tegen zijn gezicht aanvoelde. Hij keek op en ontmoette Typhon’s hazelkleurige ogen. Een stille soort kalmte leek hem langzaam door te dringen. “Hey, let’s just calm down a bit first, alright?” sprak Typhon met een klein glimlachje. Jinn slikte, waarna hij zachtjes knikte. Hij haalde even diep adem. Hij voelde Typhon’s duim over zijn slaap glijden. Het stelde hem gerust, ook al was het gevaar daar niet mee geweken. Het was onvoorstelbaar wat voor invloed de jongen op hem had. In die zin was het maar goed dat hij Typhon nu bij zich had, anders had hij het niet overleefd. “Would you mind telling me what’s going on exactly? Why is he here? How come he is so terrifically powerful?” vroeg Typhon nu. Vragen die er aan zaten te komen en nodig waren om te begrijpen hoe de vork in steel zat, maar toch deed het veel met Jinn. Hij sprak niet graag over zijn familie. Typhon wist dat, maar Jinn wist ook dat de jongen het verdiende om het te weten. “Just take your time, that shitty training can wait—is probably worthless anyway,” voegde Typhon er nog aan toe. Jinn knikte eens, ”You’re right,” Hij slaakte een zucht.
Even week hij zijn blik af, waarna hij dan begon te vertellen. ”My dad is a dark warlock. Which means he can takes someone’s life with just lifting his hand. He made an entire empire with that power and eventually even grew stronger. He’s now a Grim Reaper, the Devil. He’s immortal, can teleport, has a scythe he can wield and still has his dark warlock powers,” legde Jinn bondig uit. ”He’s probably here to take over Inndyr and to take me back home. So he can take my powers away by force and turn me normal,” eindigde Jinn en keek Typhon langzaam aan.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn wo okt 18, 2017 11:51 pm
TAG: Jinn
Jinn had geprobeerd in grote lijnen uit te leggen wat er aan de hand was. Het feit dat zijn vader zich op het moment hoogstwaarschijnlijk in de lus bevond was tot de getatoeëerde jongen doorgedrongen, hoe en wat echter niet. De omschrijving was te abstract, Jinn was te gestrest om het rustig en duidelijk te kunnen uitleggen—iets wat Typhon aan hem merkte. Hij wist ook dat Jinn zich zelden zo gedroeg. Normaal had de jongen zijn emoties perfect onder controle, met name als hij zich in het openbaar bevond. Als zij samen alleen waren kon dit nog wel eens anders zijn, maar het feit dat ze zich nu in het openbaar bevonden waar iedereen hen kon zien benadrukte nogmaals dat Jinns vader hem echt dwars zat. Het maakte Typhon bezorgd, en lichtelijk angstig door de omschrijving van zijn vader die Jinn hem had gegeven. Van wat voor een man stamde de jongen wel niet af? Lief probeerde hij de slangenjongen te kalmeren door rustig met zijn duim over zijn slaap streelde terwijl hij zijn gezicht in zijn handen had genomen, hem forcerend om hem aan te kijken, hopend dat de jongen een beetje tot rust zou komen. Typhon was er voor hem en zijn vader was op het moment niet in hun buurt. Hij hoopte dat het tot de jongen zou doordringen zodat Jinn hem rustig kon verhelderen waardoor hij hem wellicht kon helpen, of in ieder geval bijstaan. Het duurde eventjes, maar uiteindelijk begon de jongen toch te praten nadat hij had gemeld dat Typhon gelijk had. ”My dad is a dark warlock. Which means he can takes someone’s life with just lifting his hand. He made an entire empire with that power and eventually even grew stronger. He’s now a Grim Reaper, the Devil. He’s immortal, can teleport, has a scythe he can wield and still has his dark warlock powers,” sprak de slangenjongen. Een frons was begonnen te spelen met Typhons wenkbrauwen toen Jinn hem het verhaal vertelde over zijn vader. De man klonk enorm krachtig, onmenselijk krachtig -wat hij zo te horen ook was- en dat kon hij niet goed bevatten. Hoe had zijn vader het in hemelsnaam voor elkaar gekregen om zó krachtig te raken? ”He’s probably here to take over Inndyr and to take me back home. So he can take my powers away by force and turn me normal,” vervolgde Jinn. Ongelovig keek Typhon hem aan terwijl hij voelde hoe izjn hartslagfrequentie enorm de pijlen in schoot. Waarom wilde de man zo graag dat Jinn ‘normaal’ zou worden als hijzelf zo belachelijk overpowered was vergeleken met de ‘doorsnee’ peculiar? Het klonk hem belachelijk in de oren. Daarnaast, wat als het hem zou lukken, als Jinn daadwerkelijk geforceerd werd om mee terug te gaan naar zijn ‘thuis’, zou hijzelf dan achterblijven? Zou hij Jinn nooit meer zien? Wist zijn vader überhaupt af van wat tussen hen speelden? Zou hij het accepteren, of juist niet? Door de hoeveelheid vragen die door Typhons hoofd spookten wist hij niet goed waar hij moest beginnen waardoor het leek alsof hij zijn tong verloren was, terwijl hij eigenlijk zoveel te zeggen had. “What-what if, what if he takes you, uh, back?” sprak Typhon als eerst, de vraag waar zijn ego het meeste zorgen over baarde, doelend op of hij hem dan ooit nog terug zou zien. Hij wist dondersgoed dat Jinns welzijn op de eerste plek stond, of dat nou zou betekenen dat hij hem nooit meer zou zien of wel—als je echt van iemand houdt had je dat er voor over. Het was simpelweg de eerste vraag die hij over zijn lippen kreeg nu hij overweldigd was met alle nieuwe, schokkende informatie die Jinn hem had gegeven en zo ook de talloze vragen die bij hem waren opgekomen.
circe
Jinn Suthcliff
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Jinn had nog zo willen voorkomen dat Typhon erachter zou komen. Het zou voor enkel meer paniek en problemen zorgen en dat wenste hij Typhon niet toe. Maar de jongen kende hem beter dan Jinn door had. Hij wist dat hem iets dwars zat en Jinn kon er niet meer over liegen. Uiteindelijk had hij het verhaal uitgelegd. In eerste instantie kwam woede naar boven, maar al snel maakte Jinn duidelijk dat Typhon het niet tegen zijn vader kon opnemen waarna hij uitlegde wat voor krachten Jeremy bezat. Vervolgens besloot Jinn ook maar meteen uit te leggen wat Jeremy hier van plan was. Hij had er lang genoeg over nagedacht en wist ongeveer hoe zijn vader opereerde, dus hij kon wel met zekerheid zeggen dat Jeremy hier ook was voor hem. Inndyr overnemen was een mooie extra. Jinn was op zich wat rustiger geworden, wetend dat Typhon aan zijn zijde stond, maar de paniek kwam nu net zo hard weer terug. Want door zijn eigen woorden besefte hij dat een toekomst voor hen samen niet te doen was. Ze konden het niet verwezenlijken. Jeremy zou Typhon zonder genade vermoorden als hij erachter kwam dat Jinn verliefd op hem was. En hij zou Typhon niet willen vragen om met hem weg te rennen, want dit was wel Typhon’s thuis. Even bleef Typhon stil. Jinn besloot ook even zijn lippen op elkaar te houden. Hij snapte dat Typhon veel vragen had en dat dit totaal onverwachts kwam, dus gaf hij hem de tijd om alles even in te laten werken. “What-what if, what if he takes you, uh, back?” vroeg Typhon uiteindelijk. Jinn keek op van die vraag. Hij had die vraag verwacht, maar niet zo zeer als eerste. Jinn week even zijn blik af. ”He will take me back home. Which is.. almost a thousand miles from here. There he will take my powers away and make sure that I won’t leave the house ever again,” antwoordde Jinn. Hij richtte zijn blik op Typhon. ”We won’t see each other again. You wouldn’t be able to come with me or say goodbye, since my father will probably kill you when he finds out about us,” vervolgde Jinn. ”I am so sorry..I never should’ve talked to you and bring you with me in my mess,” verontschuldigde hij zich terwijl de tranen in zijn ogen prikten.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn di nov 14, 2017 9:02 pm
TAG: Jinn
Vol ongeloof had hij aangehoord wat de slangenjongen hem had verteld over zijn vader. Aan de ene kant het had Typhon het uit een onverwacht hoekje zien aankomen, gezien het feit dat Jinn hem al eerder over zijn vader had verteld—ook al was dat in de grote lijnen. Aan de andere kant had hij het totaal niet zien aankomen. Het was niet volledig tot hem doorgedrongen wat voor soort man de vader van Jinn was, wetend waar hij capabel van was—maar niet volledig gerealiseerd dat de man ook daadwerkelijk zijn acties kon verwerkelijken, moge dat vandaag of zelfs volgend jaar zijn. Het feit dat de grimmige duisternis die Jinn beschreef elk moment kon verwerkelijken maakte hem angstig. Niet zo zeer omdat Typhon voor de man zelve bang was, het idee dat de potentie om Jinn voorgoed kwijt te raken bestond liet de haren in zijn nek rijzen. Lichtelijk egocentrisch had hij dan ook als eerst gevraagd hoe het dan tussen hen zat als hij door zijn vader geabducteerd zou worden; niet bewust wezend van de lichtelijk verwarde blik die Jinn hem had geworpen doordat hij hem al snel weer had afgeweken van de zijne. ”He will take me back home. Which is.. almost a thousand miles from here. There he will take my powers away and make sure that I won’t leave the house ever again,”antwoordde Jinn. Hij richtte zijn blik weer op Typhon; Typhon al die tijd de zijne nog geen een keer afgeweken. ”We won’t see each other again. You wouldn’t be able to come with me or say goodbye, since my father will probably kill you when he finds out about us,” vervolgde Jinn waardoor Typhon fronste. Wat was er zo erg aan het feit dat je zoon een relatie met iemand zou hebben? ”I am so sorry..I never should’ve talked to you and bring you with me in my mess,” verontschuldige Jinn zich vervolgens. Een diepe zucht verliet Typhons longen toen hij meende tranen te zien opwellen onder de jongen zijn oogleden. Het was zeker een grote mess, maar met dat eerste was de getatoeëerde jongen het echter niet eens. Hij plaatste zijn handen aan de zijkanten van Jinns gezicht, voorzichtig met zijn duim over zijn jukbeenderen strijkend, in een poging om hem gerust te stellend. “First of all, you don’t have to apologize Jinny, it ain’t your fault, it’s your father’s—on which you undeniably have no influence,” begon hij, proberend de negatieve gevoelens uit de jongen te drijven. “But why, why does he want all this?” vervolgde hij onbegrijpelijk, zijn hoofd lichtjes schuddend. “What’d be the point in taking your powers amirite? What in hell does he gain from doing so? I don’t understand,” vervolgde hij overduidelijk verward door Jeremy’s logica. “And why’d he kill me if he finds out about us? What’s wrong with a little love, right?” vervolgde hij verward, wederom zijn hoofd schuddend. Hij begreep het gewoon niet, en het feit dat hun relatie er vanaf hing frustreerde hem, wekte enigszins melancholie in hem op. Hij snapte het gewoon niet.
circe
Jinn Suthcliff
Aantal berichten : 178 IC-berichten : 136 Leeftijd : 26 Accounts : ~Jinn, Zeal, Laxus, Cin, Melvin and Cyrek
Character sheet Bijzonderheid: Snake Manipulator Uiterlijke leeftijd: 17 years Quote: I'm not living for you, I'm just living so chill with your games.
Onderwerp: Re: Training Zeal - Typhon & Jinn vr nov 17, 2017 11:50 pm
You’re so delusional
Jinn voelde immense spijt opkomen. Waarom had hij nou zo transparant moeten zijn? Waarom had hij zijn gevoelens en gedachten niet kunnen onderdrukken zoals hij altijd deed? Nu had hij Typhon meegenomen in zijn mess terwijl hij dat juist wou voorkomen. Hij verontschuldigde zich ervoor zodra hij Typhon antwoord had gegeven op de door hem gestelde vraag. Het feit dat ze elkaar nooit meer zouden zien als Jeremy hem mee nam, nam nog mee verdriet met zich mee en zorgde er uiteindelijk voor dat er tranen in zijn ogen kwamen. Het liefste wou Jinn het laten gaan en al zijn frustratie uiten, maar hij hield zich in. Immers waren ze nog altijd in een trainingsruimte en wou Jinn voorkomen dat anderen hem zou zagen. Eigenlijk wou hij weg lopen, maar hij wou niet alleen weg gaan. Hij wou dat Typhon hem gerust kon stellen. Hij keek op zodra hij twee handen voelden op zijn huid. Met zijn betraande ogen keek hij Typhon aan. De jongen streek geruststellend met zijn duim over zijn wang heen. Jinn keek hem wat moedeloos aan. “First of all, you don’t have to apologize Jinny, it ain’t your fault, it’s your father’s—on which you undeniably have no influence,” begon Typhon. Jinn schudde zijn hoofd. ”That’s not what I meant. I should’ve left you out of this. I shouldn’ve told you this. Keep you safe and without any unnecessary troubles!” probeerde Jinn uit te leggen. Zijn toon klonk wat frustrerend en wanhopig. Hij wou dat hij de tijd terug kon draaien zodat hij dit alles kon voorkomen. Waarom had hij die krachten niet?
“But why, why does he want all this?” vervolgde Typhon hoofd schuddend. Jinn keek op. Hij wist het zelf ook niet. Hij ging er enkel vanuit dat zijn vader het deed voor macht. Om Jinn in de hand te houden of iets. “What’d be the point in taking your powers amirite? What in hell does he gain from doing so? I don’t understand,” ging Typhon nog altijd verward verder. Jinn veegde een traantje weg. ”He wanted to take my powers away because he said I changed when I got them. I changed personally and physically. He doesn’t like it and want the old me back,” legde Jinn uit. Ook al verklaarde het nog steeds niet helemaal. Jeremy was een machtig man en Jinn had krachtige krachten, waarom zou Jeremy hem niet forceren om die krachten voor hem te gebruiken? “And why’d he kill me if he finds out about us? What’s wrong with a little love, right?” vervolgde de vragen. Opnieuw schudde de jongen zijn hoofd. Voorzichtig legde Jinn een hand tegen zijn gezicht. Hij keek hem met een zachte blik aan. ”He just doesn’t want anyone to get close to me. I don’t know why. He seems awfully overprotective for a parent who doesn’t care about his son,” mompelde Jinn. Hij snapte het ook niet helemaal, maar snapte wel dat hij hier niet kon blijven. Hij liet zijn hand weer zakken. ”I have to move to a different loop to make sure he doesn’t catch me. I’m not sure when I’m going, but at least you’ll be safe,” sprak Jinn met een klein waterig glimlachje.
