♡ Too close

Onderwerp: ♡ Too close ma jul 24, 2017 2:53 am

Outfit
Song + vocals

Er was iets anders aan Olivia. Ze kleedde zich anders, haar altijd vrolijke oogjes stonden wat meer koeler en als je dichterbij kwam, kon je een rode gloed over haar ogen zien. En je hoefde niet tot tien te tellen om te raden wat dat was. Het boeide Olivia allemaal niet meer. Sinds ze ging blowen, kon ze haar gedachten uitzetten. En als ze haar gedachten kon uitzetten, was het wat haar betref allemaal prima. ’s Avonds kon ze weer slapen, en dat was al een hele vooruitgang ten opzichte van hoe ze eerst leefde. Ze had besloten haar leven weer op te pakken. Daarom liep ze nu met een boxje, haar telefoon en een iets te blote outfit rond over de gangen van het huis. Normaal gesproken zou ze dit nooit aangetrokken hebben, maar het boeide haar gewoon niet meer. En als ze zich iets meer “edgy” kleedde, kon Olivia zich wat beter uitdrukken, had ze het gevoel. Olivia was op weg naar een kamertje, dat ze ergens op de gangen met de slaapkamers had ontdekt. Er stond eigenlijk niets in, en dat maakte het perfect om te doen wat ze gaan wilde doen. Ze had er verschillende spiegels naar toe gesleurd, een paar dagen daarvoor, zodat ze kon doen waar ze zin in had.

Olivia stapte het kamertje binnen, deed de deur open en liet hem maar open staan. Ze wist dat er op dit uur van de dag niet veel mensen op de gang waren, dus het was perfect om dit nu te doen. Als de deur dicht was, zou het namelijk veel te warm worden in het kamertje. Olivia zette haar boxjes aan en sloot haar telefoon, door middel van bluetooth, aan op de boxjes. Ze zocht de instrumentale versie van een nummer op en liet de muziek spelen. Met een glimlach ging ze in het midden van de ruimte staan, terwijl de eerste noten van de muziek begonnen te spelen. Verleidelijk keek ze in de spiegel. “You know what I want, I know what you don’t, I should be the one you love on. Boy, you got my mind playing thruth or dare, it’s daring me to kiss you right there.” Olivia zong luid met de muziek mee en stapte verleidelijk op de spiegel af, en liet haar hand over haar lichaam gaan. Ze stond nu vlak voor de spiegel, liet haar hand naar boven glijden en draaide met haar heupen, tegen de spiegel aan. “But we’ve been friends so long, that it seems so wrong. And everyone can see you’re perfect for me, but I just can’t let it show….” Olivia draaide zich om en draaide met haar billen tegen de spiegel aan, zakte ondertussen naar beneden. “I’ve been thinking about you, boy, it’s killing me and I got to let you know. Baby tell me, do you feel it like I do? ‘Cause we both know what could go down, if we get too close. Ah, but if we get too close, could get down if we get too close.”

Met een glimlach ging ze in het midden van de kamer staan, en nam ze een beetje een bitchy attitude aan. “Remember that girl, that you used to date. She’s with my ex boyfriend, that’s treat. So what we gon’ do, what would you say, if I said I loved you that way?” Ze draaide een rondje naar een andere spiegel, en nam een beetje een arrogante pose aan, alsof ze iemand stond te dissen. “But we’ve been friends so long, that it seems so wrong, and everyone can see you’re perfect for me, but we just can’t let it show. I’ve been thinking about you, boy, it’s killing me and I got to let you know. Baby, tell me, do you feel it like I do? ‘Cause we both know what could go down if we get too close!” Toen de muzikale “breakdown” werd ingezet, danste Olivia op de maat van de muziek. Op haar hoogste toon zong ze vervolgens: “But if we get too close, could get down if we get too close!” Met een vrolijke dans sloot ze het liedje af, nadat ze nog twee keer het refrein had gezongen.

Ze stond tegenover de spiegel, liet haar hand over haar heup gaan en haar ogen gleden naar de deuropening, waar ze iemand zag staan. “Haaaaay” zei ze met een serene stem, terwijl ze de persoon in de deuropening via de spiegel in de ogen aankeek.

Onderwerp: Re: ♡ Too close di jul 25, 2017 9:22 pm

The gifts Odin gave me, I use in battle or in bed

Voor het eerst in een hele, héle lange tijd stond het gezicht van de eeuwen oude jongen serieus. Wie het ook had geflikt; diegene zou boeten. Zijn vingertoppen streken over zijn ontblote hals, in de hoop het materiaal daar te voelen, maar nee. Nog altijd was het leeg, kaal. Ivar was kwaad op zichzelf. Nooit in zijn hele leven had hij die ketting af moeten doen en toch had hij het gedaan. Met als gevolg dat het ding verdwenen was. Eén nacht af, zodat hij de schade de volgende dag kon repareren, nu spoorloos. Normaal gesproken gaf Ivar geen enkele malle moer om materiaal want dat was immers te vervangen. Dit, echter, niet. Vanaf jongs af aan had hij het gedragen, destijds natuurlijk veels te groot. Maar het was bij hem gebleven en het had eeuwen overleefd. Meer dan enkel dat. Ivar vervloekte deze wereld, wetende dat antiek verdomd weel geld waard was. Hij moest en zou het terug vinden. Al zou de dood daarop volgen.
Radeloos dwaalde hij rond, lichtelijk gefrustreerd rakend. Waar moest hij in godsnaam beginnen met zoeken? Er liepen zoveel mensen hier rond. Het gebouw was zo groot. De hele lus was groot. Slechts van één ding was hij zeker; de ketting kon nooit al buiten de lus zijn. Niemand mocht naar buiten. En ja, er waren dan een paar bad boys maar daarbuiten zijn was onmogelijk. Het was tenminste íets. Wellicht moest hij eens een note opplakken, gewoon ergens. Een simpele ziel zou er vast wel op reageren, of het nou nuttig was of niet. Al zou iemand besluiten eens mee te helpen zoeken, dan zou dat al erg welkom zijn.
Ivar draaide zich om, klaar om een pen en papier van zijn kamer te vissen. Oftewel; die zou hij van Carina jatten. Zij had vast wel wat van die rommel, sinds ze altijd met haar neus in de telescoon-dinges zat om de sterren te bestuderen. Muziek klanken drongen zijn oorschelpen binnen en als Hans en Grietje die naar het snoephuisje hadden gelopen, zo liep de jongen ook op het geluid af. Voorzichtig, zo zachtjes mogelijk, opende hij die deur. Daarachter verscheen een behoorlijke lege ruimte, op een meid met wat spiegels en een boxje na. Eerst kon Ivar moeilijk plaatsen wat er gebeurde, dus besloot hij eens te blijven kijken. Ze leek hem toch niet door te hebben. Wat nonchalant leunde hij met zijn schouder tegen de deurpost aan terwijl hij zwijgend toekeek. Hoe langer hij keek, hoe meer de donkere wolken in zijn gedachten leken weg te drijven. “Haaaaay” klonk er ineens. Ivar knipperde met zijn ogen. ,,Oh. Eh. Haaaaay," begroette hij haar op dezelfde manier zoals zij had gedaan. ,,Ik hoorde de muziek dusseh... Ja, hier ben ik." Wat bescheiden deed Ivar een stapje verder naar binnen. ,,Je hebt een mooie stem!" vervolgde hij met een compliment. ,,Maar dat wist je vast al." En ineens voelde hij zich de simpele ziel in deze ruimte. Een idioot die geen nuttig woord uit kon brengen. Iemand die slechts anderen lastig viel. ,,Sorry dat ik je gestoord heb, ik weet ook niet zo goed waarom ik hier precies ben. Want bewegen en zingen zoals jij dat doet dat kan ik echt niet." Blah blah blah, Ivar. Dacht hij. Just turn around and walk away.

thank you Sarah of Kickstart!

Onderwerp: Re: ♡ Too close wo jul 26, 2017 1:47 am

Dansen en zingen zorgde ervoor dat ze alles eventjes om zich heen vergat, vandaar dat ze ook niet door had dat er iemand naar haar stond te koekeloeren. Zeker nu het haar iets minder boeide allemaal, durfde ze zichzelf ook iets meer te laten gaan. Verleidelijke blikken werden in de spiegel geworpen. Het voelde heerlijk om weer te dansen en te zingen. En ditmaal voor een publiek, want ze had een jongen in de deuropening gespot. Met een serene stem had ze hem begroet, en hij begroette haar op dezelfde manier terug. Hij deed een stap naar voren en kwam daardoor verder de ruimte in. Hij voelde zich duidelijk een beetje ongemakkelijk. Olivia glimlachte lief naar hem. “Je hebt een mooie stem, maar dat wist je vast al.” Nonchalant haalde Olivia haar schouders op. “Ik heb geen idee – ik hoor het niet zo vaak, ik vind zingen en dansen gewoon heel erg leuk.” Nogmaals haalde ze haar schouders op, alsof het niks was. Over haar droom om ooit een bekende zangeres en danseres te worden zei ze niks. Vroeger geloofde ze nog in die droom, die tijd was nu voorbij.

“Sorry dat ik je gestoord heb, ik weet ook niet zo goed waarom ik hier precies ben. Want bewegen en zingen zoals jij doet, dat kan ik echt niet.” Nogmaals glimlachte Olivia. “Dat geeft niet, ik heb al een tijdje niet met iemand rondgehangen, dus ik vind het eigenlijk wel leuk dat je bent binnen gelopen.” God, waar was ze mee bezig? Normaal gesproken zou Olivia hem al half besprongen zijn, omdat ze het zo leuk vond dat er iemand binnen was, maar nu was ze veel terughoudener. Ze woelde door haar haren en bond deze vervolgens door middel van een elastiekje bij elkaar. “Wat was je eigenlijk aan het doen?” zei ze met een glimlach “Ik hoop niet dat ik je nu afleid van iets belangrijks wat je aan het doen was.” Ze liep naar het tafeltje waar ze haar boxjes en haar telefoon had neergelegd. Ze trok haar hoge laarzen, die tot net over haar knieeën kwamen wat omhoog en klikte vrolijk met de hak op de grond. Zachtjes streek ze met haar hand over de blote huid van haar been, die tussen haar laars en het broekje zat. “Was je toevallig op zoek naar zang- en dansles?” grinnikte ze zachtjes.

» Close Your Eyelids
» Close call.
» ღ But daylight is so close, so don't you worry 'bout a thing