On my way

Onderwerp: Re: On my way za apr 18, 2020 4:08 pm

Aangezien hij de beer nog steeds niet helemaal vertrouwde, hield Victor hem goed in de gaten. En zo merkte hij op dat de glimlach op diens gezicht even verminderde voor het dier hem weer even vrolijk opzette. Victor had geen idee wat de plotse emotie te betekenen had en besloot er ook niets van te zeggen, zo nieuwsgierig maakte het hem ook weer niet. ‘Ik was in de lus van 1976 tot eind 2019. Ben dan op zoek gegaan naar een andere lus en ben dan hier terechtgekomen.’ Misschien was de reden waarom de beer daar was weggegaan de oorzaak van de eerdere triestheid die Victor had opgemerkt. ‘Wanneer was jij in de lus misschien?,’ vroeg het dier. Victor dacht even terug en probeerde zich zo de precieze datum te herinneren. “Ik ben er vertrokken in ‘74, dus twee jaar voor jij toekwam,” vertelde hij. Hij was niet heel lang in die lus geweest. Op dat moment had hij gewoonweg niet lang op dezelfde plek kunnen blijven. De bibliotheek had hem overtuigd toch meer dan een jaar in de lus te spenderen, maar zodra hij alles over bijzonderheden en lussen had gelezen dat hij kon, was hij naar Frankrijk vertrokken. Daar had hij eigenlijk ook maar zo kort willen blijven, maar het was allemaal anders uitgedraaid. En nu was hij hier. Victor wist niet zo goed wat hij nog moest zeggen. De beer had nu niet echt de beste entree gemaakt en Victor had zowiezo niet echt de behoefte aan een gesprek gehad. En dus hield hij zich voorlopig stil en wachtte hij af wat de beer ging doen.

Onderwerp: Re: On my way vr mei 01, 2020 2:53 pm

“Ik ben er vertrokken in ‘74, dus twee jaar voor jij toekwam’ vertelde de man. “Ahzoo” zei de beer, waarna een lange stilte viel. De beer had geen idee wat hij nog meer zou kunnen vertellen over zijn tijd in die lus. Het was ook geen tijdperk waarover hij wou praten. Koda voelde de nood aan een lekker dutje in de schaduw. Hij had de afgelopen uren een lange reis gemaakt en was eindelijk hier geraakt. Nu hij er was en hij een babbel deed met een van de peculiars, was het tijd voor een nap. “Als je het niet erg vind man, ga ik nu even op zoek naar een goed plekje onder een boom met schaduw om wat tot rust te komen! Ik heb immers een hele rit afgelegd om tot hier te komen.” zei de beer met een opgewekte glimlach, “Erg bedankt om me te laten weten dat ik op de juiste plaats ben terecht gekomen en het was fijn om kennis te maken.” De man was dan wel een zielepoot, maar was toch blij hem tegen te komen. “Ik ben er van overtuigd dat we elkaar gauw weer gaan zien! Tot dan kameraad!’ En met de laatste vriendelijk gezicht keerde de beer zich om en verliet de plek op zoek naar een grote, dikke boom om tegen te slapen.

Onderwerp: Re: On my way ma mei 04, 2020 2:57 pm

Victor voelde zich opgelucht toen de beer aankondigde dat hij ergens een plekje om te rusten zou opzoeken. De grote poten van het dier betrouwde hij nog steeds niet en erg aangenaam had hij het dier toch niet gevonden. Het laatste gesprek over de lussen was nog wel okay geweest, maar uiteindelijk meer ongemakkelijk dan iets anders. Hij sprak dan ook niet tegen toen de beer zich omdraaide met de woorden dat hij overtuigd was dat ze elkaar wel weer zouden zien. Al hoopte Victor dat hij hem nooit meer tegen zou komen, wist hij dat het dier gelijk had. De kans dat ze elkaar opnieuw zouden ontmoeten was nogal groot als de beer besloot om in de lus te blijven. Voor nu genoot hij van de wedergekeerde rust en hoopte hij dat die tweede ontmoeting zo ver mogelijk in de toekomst lag. Hij liet zijn gevoelens echter niet aan het dier zien en hield zijn blik op de beer totdat die verder de tuin in verdwenen was. Met een zucht draaide Victor zich om en wandelde hij naar het huis. Misschien kon hij deze keer beter in zijn bed in slaap vallen in plaats van op een bank. Daar waren alleszins geen beren om hem lastig te vallen.