Gefrustreerd hield Cyrek de fles vast. Hij was nog niet eens dronken, laat staan aangeschoten, maar zijn handen trilden nu al. Dat was niet door de alcohol, angst of zenuwen, maar door die rot wolf die hem er heel hard van probeerde te overtuigen dat hij niet moest drinken. Bij die gedachte begon de wolf enkel harder te janken. God, waarom kon dat beest niet gewoon stil blijven? Cyrek wist wat zijn broer ervan zou zeggen als die zou weten hoe Cyrek erop zou reageren. Die zou met sentimentele crap aankomen zetten. Dat het de wolf en Cyrek één waren. Yeah right. Waarom was de wolf dan op alles tegen wat Cyrek wou doen? Drinken? Nee dat zorgde ervoor de je instincten werden bedoezeld wat gevaarlijk was. Roken? Nee die geur was te sterk. Uit gaan? Nee dan waren er te veel prikkels. Het was ook nooit goed met dat beest. Als het zo doorging zou Cyrek uiteindelijk helemaal niks leuks meer kunnen doen. Ondertussen was het al laat in de avond. Cyrek had een fles drank weten te jatten van iemand anders en had gehoopt dat de drank ervoor kon zorgen dat de wolf tot rust kon komen. Een beetje alcohol kon toch geen kwaad? En met een paar slokken zou hij vast makkelijker tot rust komen. Immers zorgde de wolf er ook voor dat Cyrek zich nog heel erg vreemd voelde in zijn nieuwe situatie. Hij was nog geen dag in de lus en het was de eerste keer dat hij zich ergens anders bevond dan zijn vertrouwde thuis, waardoor hij zich ontzettend alleen, verloren en zenuwachtig voelde. Natuurlijk kon hij naar Niklas gaan. Zijn wolf in hem zei hem steeds om dat te doen, maar dan zou Cyrek toe moeten geven dat hij hulp nodig had en no way dat hij dat zou toegeven.

Nogmaals probeerde Cyrek de fles naar zijn lippen te brengen, maar dat was te veel voor de wolf. Een schreeuw verliet zijn mond terwijl hij op de grond zakte. Met al zijn macht probeerde hij de transformatie nog tegen te gaan, maar de wolf was net zo koppig en zette door. Cyrek’s botte begonnen zich te verplaatsen. Zijn lichaam kronkelde en hij gromde van de frustratie. Cyrek voelde hoe de macht over zijn eigen lichaam uit zijn handen werd genomen. Hij kon niks anders doen dan enkel zien en voelen hoe zijn lichaam veranderde naar dat van een grijsbruine wolf met heldere blauwe ogen. Cyrek, die nog altijd gefrustreerd was met de situatie, probeerde de wolf er nu van te overtuigen dat ze terug moesten veranderen, dat dit niet slim was, maar de wolf luisterde niet – net zoals Cyrek eerder niet had geluisterd. Op zijn gemakje liep de wolf de kamer uit om vervolgens de trappen af te lopen. Zijn goal was om naar buiten te gaan. Cyrek bleef ook veel te veel binnen. Ze hadden buitenlucht nodig! In de woonkamer aangekomen wou de wolf doorlopen naar de deuren die naar de tuin leidde, maar toen viel zijn blik op een meid die in de woonkamer stond. Hij kwam tot een halt en hield zijn blik op haar, afwachtend of ze een bedreiging vormde of niet.

Aangezien Cyrek zelf niet de juiste keuze had genomen, besloot de wolf maar de keuze voor hem te maken. Tegen Cyrek’s wil in was hij verandert naar de grote bruingrijze wolf met ijsblauwe ogen. Met al zijn macht probeerde Cyrek de wolf ervan te overtuigen om terug te veranderen of in ieder geval in hun kamer te blijven, maar de wolf luisterde niet. Het maakte niet uit wat Cyrek zei of probeerde, de wolf zette door en gaf geen acht om wat Cyrek wou. De wolf liep de trap af naar beneden. Het plan was om naar de tuin te gaan. Wetend dat de deuren naar de tuin zich in de woonkamer bevonden, liep hij naar de woonkamer toe. Eenmaal in de woonkamer aangekomen drong de geur van een vreemde al snel zijn neus binnen. Meteen kwam hij tot een halt. Zijn blik ging naar een meisje die in een stoel zat met een notitieboekje in haar schoot. Op een veilige afstand bleef hij staan terwijl hij de geur van haar in zich op nam. Ze droeg een dierlijke geur bij zich die zijn aandacht trok. Hij zwiepte eens met zijn staart, maar bleef staan waar hij stond. "Uhm, hi?" klonk het. De wolf perkte zijn ogen in de hare, nog onzeker over wat hij van haar moest vinden. "Whatcha want, I don't have any treats," vervolgde het. Zwijgend keek de wolf haar aan. Even gebeurde er niks. Zijn blik gleed over haar heen, probeerde ook maar iets van gevaar te zien, maar in plaats van gevaar merkte de wolf een bekende tekening op. Zijn blik bleef hangen bij het notitieboekje. Nieuwsgierig, maar nog steeds op zijn hoede, kwam hij dichterbij. Op een meter afstand bleef hij staan en richtte hij zijn blik op het notitieboekje. Tot zijn verbazing zag hij daar de reflectie van Niklas. Het was een ruige schets, maar de wolf herkende hem meteen. Nieuwsgierig drukte hij zijn snuit tegen het notitieboekje aan, benieuwd of deze dame Niklas ook kende. Zo ja dan vormde ze eigenlijk meteen al geen gevaar meer. Met die gedachte zette hij zijn achterste prompt neer op de vloer en keek haar met een schuine blik aan.