Daily workout.

Evan’s blik leek wat te verzachtten toen ze haar woorden uitsprak. Woorden die ze meestal niet over haar lippen heen zou krijgen, maar het was veilig. De ander leek niet iemand te zijn die haar zou beoordelen over iets waar hij weinig van wist, hij was zo heerlijk eerlijk en dat kon ze wel waarderen. ’Dan lijkt het er toch op dat je niet alles voor een tweede keer kwijt bent, zoals je in het begin dacht,’ sprak hij op een rustige toon tegen haar waardoor Maeve haar ogen kort sloot en haar hoofd schudde. ’Het achterlaten van de lus is voor mijn bijzonderheid gevaarlijk. Het is alsof ik een groot deel van mijn hart nooit meer zal hebben, een gat die niet gevuld kan worden door mensen. Een deel van de ziel die er nooit meer zou zijn maar waar de rest van het lichaam naar blijft zoeken en roepen.’ Legde ze uit, het was haast niet uit te leggen hoeveel pijn het deed en die pijn zou ze haar hele verdere leven met zich mee moeten dragen. Een lang leven want verouderen deed ze niet. ’Je weet natuurlijk nooit wat de toekomst brengt. Als je al van iets slecht bent gekomen, kan het alleen nog maar beter worden, toch?’ Vroeg hij nadat ze hem had uitgelegd dat ze niet zeker was of ze hier zou blijven of uiteindelijk verder zou trekken. Verder trekken zou ook risico’s met zich meebrengen, maar niets dat haar ervan zou weerhouden om weer iets terug te vinden waar ze een band mee had. Iets, zelfs als het maar een persoon was die haar ervan kon weerhouden om alles in zichzelf te verliezen aan de pijn. Hij wierp haar een glimlach toe voordat hij iets meer over zijn achtergrond uit begon te leggen. ’Ik ben dus voordien soldaat geweest en heb missies gedaan in voornamelijk Irak, waarna ik via iemand daar over de lus te weten kwam en omdat diegene wist van mijn gave, verwees hij me door naar deze lus.’ Verklaarde hij waardoor ze langzaam knikte. ’En sindsdien ben ik hier,’ Het meisje glimlachte relatief warm voordat ze haar armen kort om zichzelf heen sloeg. ’Het is vaak veiliger om niet in het openbaar te zijn met bijzonderheden, er zijn gevaren voor mensen zoals ons. Hier kunnen we elkaar helpen en leren van onszelf en anderen. Vergis je niet in onschuldige gezichten en jonge mensen, ze kunnen ouder of giftiger zijn dan je denkt.’ Niet alles was wat het leek in een lus.