Eigenlijk moest Cyrek zich naar het verblijf begeven van Bluebonnet. Hij zou zich daar moeten melden, zichzelf introduceren, z’n kamergenoot ontmoeten – all that crap. Maar hij had echt geen zin om sociaal te doen, zeker nu zijn mood al behoorlijk verslechterd was. Hij had zich al kut gevoeld om het feit dat hij werd verbannen naar deze lus enkel omdat hij niet geheel volgens de regels leefde van de pack, maar nu moest hij ook nog braaf wezen terwijl hij wachtte op zijn broer die nog altijd geen mate had gevonden. Hoe moeilijk kon dat zijn? Het feit dat dat al acht jaar lang had geduurd was Cyrek bang dat het nog wel een tijdje langer kon duren. Dat betekende dat hij nog lang vast kon zitten in deze saaie lus. Hij moest maar wat afleiding gaan zoeken als hij het wou gaan overleven. Natuurlijk had hij genoeg guilty pleasures, maar ze waren niet allemaal even praktisch. De meeste waren namelijk nog illegaal omdat nog maar zestien was en dankzij de lus zou hij voorlopig ook nog geen achttien worden. Desondanks dat had hij het zijn doel gemaakt om wat drank in te slaan. Als hij drank had in zijn slaapkamer zou het vast al een stuk makkelijker gaan.

Eerst had hij de supermarkt geprobeerd, maar die vroegen natuurlijk om een ID en het neppe ID dat Cyrek hem gaf werd afgewezen. Gefrustreerd moest hij het mandje met de vele drank overhandigen aan de kassière om vervolgen weer de supermarkt te verlaten. Het enige voordeel aan de lus was dat de kassière hem morgen al niet meer zou herinneren en dat hij het dan dus op een andere manier weer kon proberen. Maar dat was morgen. Nu had hij nog steeds geen drank. Hij besloot zich te begeven naar de eerste bar die hij tegen kwam. Nog net zag hij hoe de sheriff van de stad iemand de bar uit sleurde. Nieuwsgierig liep Cyrek de bar in, benieuwd naar wat er zojuist had plaats gevonden in de bar. De omstanders leken nog wat onrustig te zijn, maar het leek hem niet dat iemand hem een uitleg ging geven. Het viel hem wel op hoe de meeste een vuile blik naar een jongeman toewierpen dei nogal onbeschoft aan een tafel zat. Maar dat was niet het gene wat Cyrek’s aandacht trok. Nee wat zijn aandacht trok was het feit dat de jongeman een glas bier naast zich had staan. Even blikte hij naar de barman die toevallig niet zijn kant opkeek, waarna hij zich naar de jongeman begaf. Ongestoord nam hij plaats aan de tafel en leunde wat naar de jongeman toe zodat niemand anders hem kon horen. ”Can you buy me some booze? I’ll pay you,” sprak Cyrek op een gedempte toon terwijl hij de jongeman aankeek.

Als tweede keuze was Cyrek naar een bar gegaan. Hij kon er wel vanuit gaan dat zijn ID hier ook niet ging werken, maar misschien kon hij iemand vinden die zo lief -of zo dronken- was om voor hem een paar biertjes te kopen. Cyrek kon hen wel terugbetalen als ze het wouden. Eenmaal in de bar was zijn aandacht meteen gevallen op een jongeman die aan een tafel zat. Hij zat alleen maar leek een behoorlijk statement neer te zetten. De halve bar keek ofwel boos naar de jongen of bang. Hij straalde zeker een aura uit. Ondanks het feit dat Cyrek hierdoor eigenlijk afgeschrikt moest worden, voelde hij zich juist aangetrokken tot de jongeman puur omdat hij een glas bier naast zich had staan. Cyrek dacht er niet te veel bij na en nam plaats tegenover de jongen. Hij wist niet of de jongen er moeite mee zou hebben om hem drank te kopen, misschien werd hij gewelddadig door het simpel te vragen, maar er was maar één manier om erachter te komen. De jongeman lachte zodra Cyrek de vraag stelde. Cyrek reageerde niet en keek de jongen enkel afwachtend aan. Uiteindelijk haalde de jongen zijn schouders op en duwde hij het glas richting Cyrek. Cyrek keek even van het glas naar de jongen. "Let's start you off with this," sprak de jongen met een knik richting het glas. Cyrek richtte zijn blik terug naar het glas. Dus hij ging zijn glas leegdrinken? Cyrek vroeg zich af of hij überhaupt nog zijn eigen glas drank zou krijgen, maar stribbelde niet tegen. Zelfs als dit het enige was wat hij dronk vond hij het niet erg; het was beter dan niks. Hij nam daarom een slok van het bier en grijnsde lichtjes bij de bekende smaak. Kijk, dat was al beter. Ondertussen merkte hij op hoe een paar mensen naar hen keken met een blik van afkeuring, maar de jongen voor hem maakte daar korte metten mee door hen een kille blik terug te geven. Cyrek wist niet wat er voorafgaand was gebeurd in de bar, maar het leek erop dat het genoeg was geweest om de jongen wat macht te geven in de bar. "Any reason you aren't buying your own?" werd hem gevraagd en Cyrek richtte zijn blik op de jongeman. Onverschillig haalde Cyrek zijn schouders op. ”I’m sixteen years old and my fake ID isn’t cutting it anymore,” antwoordde hij eerlijk. De kans lag er nu dat de jongen hem alsnog de drank zou afnemen, maar hij ging ervan uit dat de jongeman wel had geweten dat hij te jong was voor drank. Waarom zou hij er anders om vragen? Door zijn antwoord besefte hij zich ook dat hij iemand anders moest zoeken voor een nieuw ID. Het stomme was, dat hij niet wist of er zich iemand in de lus bevond die het voor hem kon maken en anders moest hij de lus weer uit. Maar als hij de lus uit zou gaan zou hij zijn broer waarschijnlijk meteen weer bovenop zijn dak krijgen. Hij slaakte een lichte zucht en nam nog een slok voordat hij zich terug richtte op de jongeman voor hem. ”What happened here?” vroeg Cyrek terwijl hij knikte naar een groep mensen die aan een andere tafel zat en al de hele tijd hatelijk naar de jongen keek.

Tot zijn verbazing had de jongen zijn eigen glas naar Cyrek toe geschoven. Cyrek keek even naar het glas. Hij zou het aannemen, maar twijfelde toch wat. Hij was niet snel vies van anderen en wist dat hij alles moet accepteren qua drank wat hij kon krijgen, maar hij vond het toch ietwat opvallend dat de jongen zijn eigen glas naar hem toe had geschoven. Cyrek besloot er echter niks over te zeggen en nam enkel een slok van het bier. De jongen leek tevreden te zijn met Cyrek’s keuze en Cyrek was zelf ook opgelucht dat hij eindelijk weer wat alcohol kon proeven. Doordat hij een weerwolf was kon het nog heel lang duren voordat hij dronken was, maar hij was wel van plan tot het uiterste te gaan – als de jongen tegenover hem tenminste hem daarbij wou helpen. De jongen vroeg hem waarom hij zelf geen drank kocht en Cyrek antwoordde naar de waarheid. Hij had toch niks te verbergen. De jongen knikte vol begrip op zijn woorden. Kennelijk was hij net zo gehecht aan alcohol als dat Cyrek was. "Cheer up, two more years and you won't need a fake one anymore," sprak de jongen met een grijns. Cyrek slaakte echter een zucht. ”I wish. I’m stuck in the loop,” mompelde hij geïrriteerd. Hij besefte zich nu ook dat hij echt op het verkeerde moment de lus was ingestapt. Nu zou hij nog langer moeten wachten totdat hij legaal kon roken of drinken. Nog een reden om de beslissing van zijn vader te haten.

Cyrek keek op zodra de jongen een serveerster erbij wuifde en twee biertjes bestelden. Cyrek glimlachte dankbaar naar de jongen. Gelukkig leek het erop dat de jongen het niet erg vond dat Cyrek al dronk. Echter was dat niet het enige wat Cyrek bezighield. Ondertussen viel hem de blikken ook die naar de jongen werden gegeven. Wat had hij gedaan wat daarvoor had gezorgd? Tegenover Cyrek leek de jongen wel aardig te zijn. De jongen volgde Cyrek’s blik naar het groepje die het meeste hun kant opkeek. "Oh those," reageerde de jongen en haalde zijn schouders op. Nieuwsgierig hield Cyrek zijn blik op de jongen. "They're mad I took their favorite table for myself and I'm guessing they're even more pissed now 'cause I'm letting some scrawny kid join me. Don't worry though, they're all bark and no bite, dish it but can't take it," legde de jongen uit. Cyrek keek hem wat bedenkelijk aan. Hij wist niet of hij de bijnaam ‘scrawny kid’ als belediging moest opvatten, maar besloot het maar te laten aangezien het er niet op leek dat de jongen hem zo had genoemd met slechte intenties. Cyrek keek op zodra de serveerster terugkwam met twee glazen bier, waarvan één opnieuw zijn kant werd opgeduwd. "Don't worry about paying," zei de jongen toen. Cyrek keek wat verbaasd op. ”Are you sure?” reageerde hij dan ook. "money is the last of my concerns," vervolgde de jongen. Cyrek keek hem even aan, waarna zijn blik ging naar het glas. ”Alright then,” ging hij akkoord, ook al twijfelde hij eraan om de jongen alsnog uiteindelijk te betalen. Hij zou zich anders waarschijnlijk schuldig voelen om het feit dat hij de jongen min of meer gebruikte en daarbij hem ook nog niet eens terugbetaalde. Even ging zijn blik weer naar de groep die naar hen keek. ”Kind of pathetic to get mad over a table though,” gaf hij nu zijn mening over het voorval. Hij besloot vervolgens zijn hand uit te steken naar de jongen. ”My name is Cyrek Coast,” besloot Cyrek zichzelf nu voor te stellen. Het was het minste wat hij voor de jongen kon doen.

De jongen vertelde hem dat hij nog maar twee jaar hoefde te wachten en dan kon hij legaal drinken. Was het maar zo mooi. Nu dat Cyrek de lus in was gestapt kom hij er wel vanuit gaan dat het nog langer ging duren voordat hij eindelijk achttien was. Hij kon natuurlijk proberen de lus twee jaar te ontglippen zodat hij weer terug kon keren als hij achttien was, maar dan zou hij sowieso in de problemen komen met zijn broer en de pack. Hij had geen andere keuze dan te blijven en voor wie weet hoe lang zestien te zijn. De jongen voor hem keek wat verbaasd op door Cyrek's woorden. Cyrek keek daardoor wat vragend. Had hij wat raars gezegd? Cyrek had dan ook niet door dat enkel de peculiars van de lus afwisten. Hell, hij had de hele introductie geskipt dus hij wist nog helemaal niks van de lus, behalve dat elke dag zich opnieuw herhaalde en dat peculiars dus ook bovennatuurlijke krachten hadden. "You can't just tell everyone you're stuck in a loop. If I didn't know what you were talking about I'd be dragging you to a therapist right now," zei de jongen voor hem. Cyrek keek even verbaasd, maar grinnikte zachtjes zodra hij de fout in zag die hij had gemaakt. "Oh," reageerde hij schaapachtig en wreef even ongemakkelijk over zijn achterhoofd heen. "I haven't met that woman.. Uh Blue-something? So I don't know the rules yet and stuff like that," legde Cyrek uit. Misschien was het dan toch wel handiger om alsnog naar die vrouw te gaan. Maar het feit dat de jongen wel van de lus af wist betekende dus dat hij ook in de lus zat. Het leek erop dat Cyrek eens geluk had in zijn leven, aangezien hij een andere peculiar erover aan had gesproken in plaats van een dorpeling, dan had Cyrek nog in de problemen kunnen raken.

De jongen bestelde voor hen bier. Cyrek had de jongen gezegd dat hij hem zou betalen en was ook zeker bereid om dat te doen, maar de jongen maakte duidelijk dat Cyrek er niet voor hoefde te betalen. Wat weifelend ging Cyrek akkoord, maar dacht er in zijn achterhoofd toch overna om de jongen alsnog het geld te geven. Anders zou het erop de lijken dat hij de jongen enkel gebruikte terwijl Cyrek toch ook oprecht geïnteresseerd was in de jongen. Het aura van macht, roekeloosheid en graad van achteloosheid voor regels zorgde ervoor dat Cyrek meer van hem wou weten. Cyrek had zelfs immers ook laks aan alle regels die hem werden opgedragen en deze jongen leek de eerste te zijn die hij had ontmoet die er net zo over dacht. "I have my peculiar ways of getting things for free," sprak de jongen met een grijns en leunde naar achteren. Nieuwsgierig keek Cyrek hem aan. "What kind of ways?" vroeg Cyrek. Natuurlijk was hij nieuwsgierig, want kon hij die manier ook leren? Hij zou het niet erg vinden om alles te krijgen zonder ervoor te hoeven te betalen. Het kwam niet in hem op dat de jongen hiermee diefstal bedoelde, ook al lag het nogal voor de hand.

"Pathetic and useless. They're not getting this table back, they just don't want to admit they lost it to the local gay dude," sprak de jongen nadat Cyrek zijn mening over de groep had gegeven. Even blikte Cyrek weer naar de groep, voordat hij zijn blik terug richtte op de jongen. Hij vroeg zich af hoe een tafel in hemelsnaam zo belangrijk kon zijn dat iemand erover zou gaan vechten, maar hij besloot het maar bij de conclusie te houden dat het enkel een macht spelletje was. Het ging om het principe en niet om de tafel. Cyrek besloot zichzelf voor te stellen. Ze schudde elkaars handen waarna de jongen zichzelf ook voorstelde. "Connor Lacross," sprak de jongen. Cyrek knikte eens. "Nice to meer you," reageerde hij en liet Connor's hand weer los. "And thanks for this," bedankte Cyrek Connor en hief even zijn glas op om er vervolgens een slok van te nemen. Zijn eeuwige nieuwsgierigheid had hem al ontelbaar vaak in de problemen gebracht, maar desondanks dat had hij niet geleerd om na te denken over de consequenties. Zo begon ook nu de nieuwsgierigheid weer op te borrelen en hij deed geen moeite om het te onderdrukken. "What kind of powers do you have?" vroeg Cyrek, overduidelijk nieuwsgierig. Hij was in zijn leven immers enkel weerwolven tegen gekomen, dus hier ging een hele wereld aan bovennatuurlijke wezens voor hem open.

Cyrek had zich niet beseft de fout die hij had gemaakt. Het liet maar zien hoe hij niet nadacht over de dingen die hij deed. Elke peculiar kon met een beetje denkwerk er wel achter komen dat het geen slim idee was om iedereen te vertellen over de lus. Cyrek was duidelijk niet zo slim. Schaapachtig verontschuldigde hij zich voor zijn domme actie en legde hij uit dat hij de vrouw nog niet had ontmoet die hij eigenlijk had moeten ontmoeten. Waarschijnlijk zou hij haar alsnog ontmoeten en dan de vele regels wel te horen krijgen, maar daarvoor wou hij liever wat alcohol in zijn bloed hebben. De jongen fronste op zijn woorden. "Bluebonnet," werd hem verbeterd. Ah, die naam dus. Waarschijnlijk zou hij haar naam net zo snel weer vergeten, maar voor nu knikte hij eerbiedig. "Most rules don't matter that much anyway. Just don't do anything that would get you send to a mental asylum and you know... don't mess with stuff like hollows," legde de jongen nu de regels uit. Cyrek fronste even en keek de jongen moeilijk aan. ”What are hollows?” vroeg hij hem. Connor ging nog een moeilijke tijd krijgen met iemand die zoveel vragen stelde.

De jongen had hem gezegd om zich geen zorgen te maken om het geld, maar toch deed Cyrek het, totdat de jongen hem meedeelde dat hij zo zijn manier had om de drank gratis te krijgen. Benieuwd naar deze magische manier om gratis drank te krijgen -het kwam niet eens in hem op dat de jongen het over iets illegaals kon hebben- vroeg hij de jongen wat voor manier hij had. Misschien kon Cyrek het zelf ook wel leren. Het zou hem veel moeite en geld besparen. De jongen keek hem twijfelend aan. Cyrek bleef hem enkel nieuwsgierig en afwachtend aankijken. "Crime," maakte de jongen duidelijk. Cyrek’s ogen verwijdde zich wat. ”Oh,” kon hij enkel reageren. Hij blikte even naar het glas dat voor zijn neus stond. Natuurlijk wist hij dat hij iets illegaals deed als hij alcohol dronk terwijl hij nog maar zestien was, maar dan hij had enkel zichzelf ermee. Hij wist niet of hij dingen kon stelen met de gedachte dat hij iemand anders beroof van inkomsten die ze nodig hadden. "And being a peculiar helps," voegde de jongen er aan toe waardoor Cyrek weer op keek. Cyrek keek hem aan en knikte enkel. Hij wist nog niet hoe hij over de illegale activiteiten moest denken, maar wat Connor zei prikkelde wederom wel weer zijn nieuwsgierigheid. Zo probeerde hij het gesprek iets af te buigen en vroeg hij naar diens bijzonderheid. Hij was ook oprecht nieuwsgierig naar de verschillende peculairs die zich in de lus bevonden en hoeveel verschillende krachten zij wel niet konden hebben. "Teleportation. Name any place and I can take you there in less than a second. At least, I could if these idiots weren't watching us," antwoordde Connor. Cyrek’s ogen begonnen iets te twinkeling. ”That’s really cool!” reageerde Cyrek enthousiast. Hij wou het liefste meteen verder vragen, maar een wedervraag werd gesteld. "What about you?" vroeg Connor hem. Cyrek keek even op van de vraag. Hij had de vraag niet verwacht – ook al was het niet meer dan logisch. ”Oh uh.. I’m a werewolf,” antwoordde hij met een flauwe grijns. Aangezien hij een behoorlijke hekel had aan zijn wolf praatte hij eigenlijk liever niet over zijn peculiarity. ”But it’s nothing special, mostly just annoying, nothing cool,” voegde Cyrek er dan ook meteen aan toe in een poging dat Connor geen interesse er meer in zou hebben. Cyrek legde zijn focus dan ook al snel weer terug op Connor’s kracht. ”So you can teleport? How do you teleport? How does it work?” vroeg hij nu meteen. Het was duidelijk dat de nieuwsgierigheid nog altijd hoog zat.

Natuurlijk had hij vragen. Cyrek was zo koppig en stom geweest om niet naar de leidinggevende te gaan, waardoor hij de officiële introductie en regelgeving had misgelopen. Hij hoopte maar dat Connor de vele vragen niet erg vond, maar voor nu leek de jongen geen problemen te hebben met het beantwoorden van de vragen. Even bleef het stil na Cyrek’s vraag, maar uiteindelijk antwoordde Connor dan toch. "As far as I know they used to be just regular peculiars, but everything got to their head and they decided they wanted more than just a peculiarity," legde de jongen uit. Cyrek fronste lichtjes. Hij begreep nog niet helemaal hoe hij de hollows voor zich moest zien. "Their attempt to become immortal didn't work out and they turned into these... shadowy things who apparently like peculiar blood the most. What makes the bastards such a bitch to deal with is the fact they're almost impossible to see," legde Connor verder uit. Cyrek knikte. Nu begreep hij het al wat meer. ”Well I hope to not encounter them. I don’t think I’d stand a chance against them,” reageerde Cyrek wat schaapachtig. Hij ging zichzelf niet groter voordoen dat hij was. Hij wist wat hij kon en wat hij niet kon. Dat betekende niet dat hij nooit risico’s nam of stomme dingen deed -wetend dat het slecht af zou lopen- , maar hij was er tenminste wel eerlijk over. Even keek Connor om zich heen. Cyrek volgde diens blik, maar ondanks de nog altijd zure blikken die op hen werden geworpen, leek niemand anders het verhaal over de hollows te hebben gehoord.

De vragen bleven komen en de volgende vraag was hoe Connor gratis drank kon krijgen. Toen echter bleek dat de jongen dit illegaal deed wist Cyrek niet meer zo zeker of hij er nog meer over wou weten. Aangezien hij niet zo goed wist hoe hij erop moest reageren besloot hij zich maar op diens bovennatuurlijke krachten te richten. Aangezien dit zijn eerste ontmoeting was met iemand anders was die ook bovennatuurlijke krachten had, die niet een weerwolf was, voelde hij zich ontzettend nieuwsgierig en enthousiast worden. Zodra hij hoorde dat de jongen teleportatie bezat wou Cyrek meteen verder vragen, maar Connor was hem voor en vroeg hem naar zijn krachten. Cyrek wist dat het enkel eerlijk was om ook de vraag te beantwoorden, maar eigenlijk praatte hij er liever niet over. Hij gaf eerlijk antwoord, maar probeerde het zo saai mogelijk te laten klinken. Connor leek de hint op te vatten. "Never met a werewolf before," zei Connor uiteindelijk. Cyrek glimlachte wat. ”Maybe you’ll meet the wolf sometime too, better if not though,” reageerde Cyrek, wetend dat zijn wolf een eigen wil had en niet naar Cyrek zou luisteren. Hij wou niet een potentiele vriendschap schaadde door zijn domme wolf. Hij probeerde de spotlight weer terug te zette op Connor en vuurde de vragen op hem af, hopend dat de jongen de vragen nog steeds niet erg vond. "Yeah, I can teleport. All it takes is focus and I can end up anywhere I want,” antwoordde Connor. Cyrek knikte eens. ”That’s awesome,” mompelde hij, overduidelijk onder de indruk. "Wanna leave this bar? I can show you somewhere with less people around," stelde Connor plots voor. Cyrek keek wat verbaasd op en keek even naar zijn nog half volle glas. Hij wist niet waar Connor heen wou gaan, maar hij wou eigenlijk nog even genieten van de drank – wetend dat hij het nodig had. ”Sure,” reageerde hij desondanks dat. Hij was dan ook benieuwd waar Connor heen wou gaan en zijn nieuwsgierigheid won altijd. In een paar slokken dronk hij zijn glas leeg. ”Where do you want to go?” vroeg Cyrek.

Het was duidelijk dat Cyrek nog niet veel wist over de lus en hij was blij dat Connor zijn vele vragen nog beantwoordde. Cyrek wist hoe irritant hij kon zijn met zijn eeuwige nieuwsgierigheid, vele vragen en beperkt begrip voor anderen. Hij had ook het gevoel dat karma hem terug pakte zodra ze het over zijn peculiarity begonnen te hebben. Cyrek probeerde het onderwerp te veranderen. Hij wou er niet over praten, maar Connor wist nog een vraag tussen zijn zinnen door te persen. "Aren't you the wolf?" vroeg Connor hem. Cyrek staarde hem even aan en moest moeite doen om Connor niet geïrriteerd aan te kijken. In hem voelde Cyrek zijn wolf al fel tegen stribbelen. Hij vertelde hem dat ze inderdaad dezelfde persoon waren, maar Cyrek weigerde dat nog altijd te accepteerde. Iets wat zijn leven enkel moeilijker maakte. Het liefste wou hij ook aan Connor vertellen dat hij en zijn wolf zeker twee verschillende wezens waren, maar het ging zo tegen zijn instincten in dat hij besloot het niet te zeggen. Hij wou voorkomen dat Tony het nog zou overnemen en hij hier als wolf zou eindigen. "It's complicated," reageerde Cyrek daarom enkel en ging er niet meer woorden aan vuil maken.

Hij was blij dat het onderwerp dan toch veranderde en ze het eindelijk weer over Connor's bijzonderheid konden hebben. Cyrek was er dan ook erg nieuwsgierig naar. Cyrek had nog meer vragen, maar Connor stelde toen voor om ergens anders heen te gaan. Eigenlijk wou Cyrek nog niet weg. Hij had eindelijk wat bier gekregen en vond het wel gezellig zo, maar ondertussen voelde hij de nieuwsgierigheid ook weer opborrelen. Daarbij wou hij ook voorkomen dat Connor alleen weg zou gaan en hij hier alleen achter zou blijven. Om die reden ging Cyrek uiteindelijk akkoord. Hij dronk nog snel zijn glas leeg waarna hij Connor vroeg waar hij heen wou gaan. Haast automatisch volgde Cyrek Connor's voorbeeld en stond hij ook op. "You'll see," antwoordde Connor enkel. Cyrek knikte lichtjes, ook al voelde hij de ongeduld al weer opkomen. Hij was nou geen ster in geduldig zijn. Connor legde wat geld op de tafel. Cyrek blikte even naar het geld en merkte op hoe het eigenlijk te veel was. Hij vroeg zich af of de jongen rijk was of hij gewoon geld over had omdat hij normaal niet betaalde. "I'm tired of paying," zei Connor waarna hij weg liep. Automatisch volgde hij de jongen al. Als omega was hij gewend om zijn pack te volgen en dit was niet gelimiteerd aan weerwolven. Ook als hij tegen iemand opkeek, Connor in dit geval, konden die instincten opspelen. Daarbij was hij ook nog altijd ontzettend nieuwsgierig naar waar ze heen zouden gaan, dus volgde hij Connor meteen. Achter zich hoorde hij gerommel en nog even blikte Cyrek over zijn schouder. Hij fronste zodra hij de mensen zag die zich op de tafel stortte. Wat wanhopig zeg. Cyrek rolde enkel met zijn ogen en liet het maar voor wat het was. Hij had al te veel woorden aan hen vuil gemaakt. Eenmaal buiten keek Cyrek even om zich heen. Zijn blik ging naar de verschillende panden, winkels en barretjes die zich in het centrum bevonden. Hij kreeg de neiging om zichzelf te herhalen en opnieuw te vragen waar ze heen zouden gaan, maar beet op de binnenkant van zijn wang om zichzelf ervan te weerhouden. In plaats daarvan keek hij Connor enkel afwachtend aan. Hij zou gaan waar hij heen zou gaan. Misschien leek hij meer op een enthousiaste puppy dan hij door had.