The dangerous game of love

Een kleine glimlach gleed om Tara’s lippen toen ze hem kort zag aarzelen. Dat zei naar haar idee eigenlijk al genoeg. De woorden die de jongen liet volgen, zorgden ervoor dat Tara een kort knikje gaf. Aangezien niet iedereen opgesloten zat in een kasteel was het meer dan normaal dat een jongen van zijn leeftijd al geëxperimenteerd had. Ze was er dan ook vrij zeker van dat het antwoord op haar vraag of hij al eens met iemand naar bed geweest was ook “ja” was. Tegenwoordig vond je niet veel jongens van zijn leeftijd die dat nog niet hadden gedaan, maar ook daar had Tara geen problemen mee. Het maakte haar eigenlijk helemaal niet uit hoe veel meisjes hij had gehad, als hij maar loyaal zou zijn naar haar als ze eenmaal iets zouden hebben. Of potentieel iets zouden hebben. Ze schudde lichtjes verward haar hoofd. Waarom dacht ze al over dit soort dingen na? “Is it that obvious?” Ze zuchtte, maar er ontstond wel een glimlach om haar lippen. “I have been too busy with how I should behave when I become a queen in the future. And my father didn’t really give me time to do such things with boys. He can be quite protective when it comes to that.” Tara rolde haar ogen. “You shouldn’t worry about giving me an honest answer to my questions when we’re talking about these kind of topics, William.” Ze keek hem met een zachte blik aan, al was de boodschap in haar ogen duidelijk. Dat hij niet tegen haar mocht liegen, want dat accepteerde ze niet. “I know not everyone has been locked up in a castle for years, so I’m cool with you having past relationships and all.” Ze glimlachte naar hem en richtte haar blik op de kaart, maar daarna keek ze weer naar hem op, haar ijsblauwe ogen naar hem oprichtend. “As long as you would be loyal to the person you decide to spend your life with, it’s okay, right?” Ze wilde zijn mening daar wel over weten, maar zonder aan te geven dat ze er al over had gedacht dat het tussen hun wel eens iets kon worden. Ze wilde immers niet te hard van stapel lopen.

William ging niet in details over zijn verleden en zijn vorige relaties, maar dat hoefde hij ook niet te doen. Tara wist dat er vorige vriendinnetjes waren geweest en dat vond ze prima. Als er kans bestond dat het tussen hun iets zou worden, dan zou die tijd natuurlijk wel voorbij moeten zijn. Ondanks dat ze nu van de vrijheid kon proeven, wilde dat niet zeggen dat Tara zich zomaar als een idioot ging gedragen en van de ene naar de andere jongen ging huppelen. Ze was het niet eens met uithuwelijken, maar ze was het wel eens met een huwelijk dat voor een leven lang duurde. Een partner die voor altijd bij haar zijde wilde blijven en waar ze misschien een gezin mee kon starten. Die ze naast haar kon hebben op de troon en waar ze trots op kon zijn. Het was echter een levensstijl met veel verantwoordelijkheden en was ook de reden waarom haar vader liever een prins voor haar uitkoos. Een buitenstaander zou behoorlijk overweldigd kunnen worden door het koningsleven en het uit angst af willen kappen terwijl een prins letterlijk geboren was voor dit soort dingen. Tara ging William dan ook nog maar even de verhalen over het koninkrijk besparen; ze wilde eerst weten hoe deze date zou verlopen. “I have a few options,” zei ze met een lichte frons. “In the castle we always had dinner with meat, so I want to avoid that. I think I might go for a fish dish or pasta.” Ze glimlachte en keek naar William. “What are you going to order?” vroeg ze aan hem. “And don’t take the same order as me because you feel like that’s a polite thing to do. You can be yourself around me,” grinnikte ze naar hem, hem een knipoog schenkend. Als hij maar goed in zijn oren knoopte dat ze dat het belangrijkste vond. Niets meer.

“The steak was probably quite expensive,” lachte Tara. “I wouldn’t know. I just got the food server, they never asked my opinion what kind of dinner I wanted. My father ordered the servants around, not me.” Haar mond trok een klein beetje naar een streep en ze richtte haar ijsblauw ogen op het menu dat voor haar lag. Waarom was haar gevoel om aan William uit te leggen dat ze echt geen verwende prinses was zo sterk? Ze hield van het kasteel en ze hield van haar bedienden. Ze zag ze allemaal als haar gelijken en er was geen haar op haar hoofd dat eraan dacht om ze kwaad te doen of slecht te behandelen omdat ze een fout maakten, maar haar vader was daar anders in en de twee kwamen gewoon niet overweg hoe ze het beste moesten heersen. Volgens haar vader was het de beste methode om iedereen met harde hand aan te pakken en te laten weten wie de macht had, maar naar haar idee was dat juist niet hoe je respect afdwong. Gelukkig begon William over een ander onderwerp op het moment dat ze te ver in haar gedachten af wilde dwalen en Tara richtte haar blik weer op hem. “I actually heard about differents loops and I think there’s one in Italy.” Ze keek heel even met een glimlachje naar beneden, maar richtte haar ijsblauwe ogen daarna weer op hem en haar mondhoeken gingen ietsje meer omhoog. “If this dinner goes well and we have several other plesant meetings, maybe we can consider to visit the loop of Italy ourselves to see if the theory about the food is true.” Tara lachte. “For myself then. I get the idea you already visited Italy.” De ober kwam hun kant op en Tara liet haar blik snel over de gerechten glijden, waarna ze, toen de ober eenmaal bij hun stond, een Italiaans gerecht met zalm bestelde. De ideale combinatie voor een vis- en pastagerecht. Ze had niet in de gaten dat de ober zijn blik iets langer op haar liet hangen omdat ze haar aandacht weer op William richtte, waarna ze haar glas pakte en een slok nam van haar cola.

Een vreemd gevoel van blijheid kwam in haar maag opborrelen toen William aangaf dat ze inderdaad eens naar die lus moesten gaan samen. Ondanks dat ze een prinses was, vond Tara het nog niet zo’n vreemd fenomeen dat ze afgewezen kon worden en hoewel ze het probeerde te onderdrukken, zou ze het toch wel jammer vinden als William haar nu afgewezen zou hebben. Ze was er nog steeds niet helemaal over uit hoe zijn karakter lag en wat zijn bedoelingen precies waren, maar het was duidelijk dat de twee het al goed met elkaar konden vinden en naarmate ze meer tijd met elkaar zouden spenderen, zouden ze waarschijnlijk ook wel beiden erachter komen wat ze nog meer gingen vinden van elkaar. Tara richtte haar ijsblauwe ogen op de jongen toen hij aan haar vroeg waar ze nog meer naartoe wilde gaan. Haar geografische kennis was niet heel erg uitgebreid en meer dan de meest voorkomende toeristische plekjes kon ze ook niet benoemen. “I would love to see Paris,” zei ze na een korte aarzeling. “And I heard Londen was quite beautiful as well. And then you have countries like Greece and Germany I’d like to see.” Ze grinnikte. “I think I would love to see all the different loops. I’ve been locked up in a castle for all my life and I really want to know what’s out there before I get to be stuck on my throne for eternity.” Ze grinnikte weer en glimlachte naar de jongen. “So you say you’ve been never to Italy before, but have you been anywhere else? Or where you bound to your hometown as well?” Misschien was dit de perfecte gelegenheid om iets meer over William’s verleden te weten te komen. Als hij haar daarover wilde vertellen, natuurlijk.

“I was offering a few countries, but we might as well go all the way then,” zei ze op een geamuseerde toon. “Although I guess we only can go to the places where other loops are.” Ze had gehoord dat als ze te lang hun tijd zouden spenderen buiten de lus de tijd hun weer zou inhalen en ze zouden verouderen. Tara was nog niet zo heel erg lang in de lus en ze wist dat William dat ook niet was, maar om nu alles te laten vallen en met hem op reis te gaan? Ze voelde zich op haar gemak bij hem, maar ze wist dat ze hier haar verstand moest gebruiken en niet zomaar haar hart moest volgen. William was een aardige jongen, maar eigenlijk kenden ze elkaar nog niet op een dieper level en daar was deze date juist geschikt voor. Dus voordat ze overhaaste conclusies zou trekken, moest ze eerst maar eens zorgen dat ze voor zichzelf kon bevestigen dat deze jongen inderdaad het type was waar ze heel Europa mee wilde doorkruisen. William vertelde een klein beetje over zijn verleden en Tara gaf een begrijpend knikje. “So your parents made you stick to Londen,” zei ze met een begrijpend knikje. Het klonk een beetje als haar vader die haar in het kasteel van Schotland hield. Zelfs nu ze een klein beetje vrijheid was, was dat nog altijd op een plek waar ze niet veel verder kon gaan dan buiten Inndyr. Of ze moest naar een andere lus trekken. “And what was your life in Londen like?” Ze trok kort haar wenkbrauw op. “I’ve heard that the bigger cities have a lot of issues with criminal activity, so I figure it must not always be very safe to walk on those streets.” Ze nam een slok van haar cola terwijl ze wachtte op zijn antwoord.

William gaf aan dat hij het niet zo erg vond dat zijn ouders hem in Londen hadden gehouden, maar dat hij graag meer van de wereld wilde zien en Tara lachte. “Let me drink to that,” grapte ze, waarna ze ook effectief een slokje van haar cola nam. Nog even en haar glas was leeg. Ach ja, dan zou ze wel een nieuwe bestellen zodra het eten werd geserveerd. Ze had wel genoeg op zak om alles te betalen. Tara was zeker niet van het principe dat de man de eerste date moest betalen. Hoewel ze opgesloten had gezeten in een kasteel had ze nog altijd veel praatjes gehoord van de bedienden en gaven zij wel duidelijk weer van hoe ze vonden dat een man zich moest gedragen. Tara was het niet altijd met ze eens, maar ze had vrij weinig ervaring op dat vlak en dus was het niet in haar opgekomen om ze tegen te spreken of haar opinie aan ze voor te leggen. Als ze zouden weten dat zij hun gesprekken volgde, dan zouden ze misschien ook een beetje beschaamd zijn en vooral schrik hebben dat ze ging klikken bij haar vader. William haalde haar uit haar gedachten door verder te gaan over Londen en vertelde zijn ervaring met de voor Tara onbekende stad. “My father always kept me from going out with friends I met at school,” zei ze met een zachte zucht. “I had to learn lessons about how to behave myself and how to rule on the throne while other girls got to get out and got social interactions with others of their age. I feel like I missed out on a lot of things because of that.” Ze haalde haar schouders op. “I guess it learned me some good stuff like how to properly behave and to not instantly trust others, but also not judge them as soon as I meet them.” Ze glimlachte. “But even though I don’t show it, it does make me a bit insecure about things like this. Dating and having social interactions with boys.” Ze probeerde haar gezicht zo kalm mogelijk te houden, maar een blos kroop vanuit haar hals omhoog en kort wendde ze haar blik toch even af met een ietwat verlegen glimlachje.  

“Well, thank you,” zei Tara met een glimlachje toen William zei dat ze een natuurtalent was als het aankwam op sociale interactie hebben met jongens. Natuurlijk ontmoette ze tijdens de meetings met de andere koninklijke families wel eens een paar jongens, maar zij waren allemaal veel te hooghartig en arrogant. Eigenlijk was ze zo’n jongen als William, waar ze meteen een goede klik mee had en waar ze rustig mee kon praten, nog niet eerder tegengekomen. Ze kon het ook niet helpen dat het haar wel fijn liet voelen dat ze hier beiden zaten. En ook al gaf hij haar soms ietwat te veel complimenten, ze merkte ergens wel op aan zijn houding dat hij ze meende. Dat hij ze in eerste instantie misschien had gegeven omdat haar uiterlijk hem wel beviel, maar naarmate hun gesprek vorderde, merkte ze op dat er toch oprechtheid achter de jongen school en daar was ze ergens wel blij om. Ze fronste even kort toen hij zei dat ze alles wat ze buiten de lus had gemist hier kon inhalen. “That’s true, but I still have my own limits,” zei ze met een glimlach tegen hem. “I wouldn’t just go on a date with any boy in the loop and I sure wouldn’t share my bed with them.” Ze wist dat die opinie door niet veel anderen in de lus werd gedeeld en waarschijnlijk ook niet door de jongen hier voor haar, maar dat was wel een deel van haar opvoeding dat haar bij was gebleven: dat ze respect moest hebben voor zichzelf en pas met iemand naar bed moest gaan als ze zich er echt goed bij voelde. Als het aan haar vader lag, zou ze moeten wachten tot ze met iemand getrouwd was, maar zo ouderwets was Tara nu ook weer niet. Een kleine glimlach speelde om haar lippen toen William zijn vraag stelde en ze haalde haar schouders op. “I haven’t had much training to be completely honest,” zei ze op een eerlijke tegen hem. Toen twijfelde ze kort en richtte ze haar blik naar beneden, waarna ze hem weer aankeek met haar ijsblauwe ogen. “The reason I’m here is mostly because my emotions are a bit out of control, which activates my gift. I think I have to talk with someone of the staff or a mentor to get a special session for that, but…” Ze beet op haar onderlip. “I haven’t found the courage to do that yet,” liet ze er zachtjes op volgen.  

Tara hield onbewust haar adem in nadat ze de woorden tegen William had gesproken. Het was de eerste keer dat ze een referentie naar haar moeder maakte in de lus en hoewel ze William wel vertrouwde, wist ze dat het niet erg professioneel zou zijn als ze in huilen uit zou barsten als ze het over haar moeder zou hebben, midden in een restaurant. Het onderwerp lag nog steeds heel gevoelig en Tara wist dat ze er niet kil over kon praten. Ze richtte haar ijsblauwe ogen op de jongen voor haar en een brok verscheen al in haar keel toen hij zijn vraag stelde. Het was de eerste keer sinds tijden dat iemand zo veel belangstelling voor haar toonde en ze vond het ergens wel lief van hem dat hij verder vroeg, dat hij het onderwerp niet zomaar liet zitten. “I’ll tell you later, when we’re alone,” beloofde ze hem, de woorden snel gesproken zodat ze niet zou beginnen huilen. Haar stem brak echter op het laatste woordje en Tara kuchte kort en nam een klein momentje om het evenwicht weer te hervinden. “I’m sorry if I’m being vague, but the last thing I want to do is cry in the middle of a restaurant.” Haar wangen werden rood omdat ze zich beschaamd voelde en het meisje richtte haar blik snel naar beneden. Ze voelde zich een idioot. Zij, Tara, die altijd zo beheerst en gereserveerd kon zijn, had het nu lastig in bijzijn van een jongen. Wat moest hij nu wel niet van haar denken?