The dangerous game of love

William gaf aan dat hij het met haar eens was en Tara gaf een knikje. Ze luisterde aandachtig naar wat hij zei over rijke mensen die opschepten over hun geld en ze kon hem niet meer dan gelijk geven, dus knikte ze weer. “It really doesn’t,” gaf ze hem gelijk. “I’ve seen poor people in my country that were way nicer than the rich people I know.” Er verscheen een vastberaden blik in haar ogen. “When I rule Scotland, I’ll make sure that the gap between the poor and the rich will not be as big as it is now. I’ll try to be as selfless as I can and make sure everyone within Scotland feels safe.” Ze glimlachte naar William. “They are only plans for the future as they are now, but I think I can make my people happy… or at least I hope I can.” Ze fronste kort. “There has been enough suffering as it as already. I already have a few laws in mind that I want to make stricter when it comes to crimes.” Ze grinnikte om het onderwerp wat lichter te maken. “I guess they can really call me the Ice Queen then, huh.” Ze knipoogde naar William en nam nog een paar happen van haar gerecht, welke jammer genoeg al bijna weer op was.   

“Thank you,” zei Tara en ze merkte dat ze het meende. Ze vond het fijn om hier samen met hem te zitten en ze vond het jammer dat haar gerecht al op was. Het was echter wel een goed ding dat ze samen in hetzelfde huis woonden. Dat wilde zeggen dat ze gemakkelijker met elkaar af konden spreken. Tara wist nu al dat ze een tweede date met hem zeker wel zag zitten en dat als hij die film waar hij het daarstraks over had nog wilde zien, zij dat ook wel wilde. Tara richtte haar blik op William toen hij zei dat hij haar al steunde en een warme glimlach kwam om haar lippen. “I think more people are going to support me, but your support is going to be very important to me. I can already tell.” Ze wist niet of ze een koppel zouden worden, maar ze moest wel zeggen dat ze hem steeds aangenamer begon te vinden. William had zijn gerecht op hetzelfde moment als zij op en ze glimlachte weer naar hem. “Can you handle a desert or should we just go for a snack when we get home?” vroeg ze op een licht plagende toon aan hem, een twinkeling ontstaande in haar blauwe ogen.    

Hoewel het subtiel was, merkte Tara de verandering in William’s houding wel op. Hij had eerst licht nerveus geleken en misschien zelfs wel voorzichtig om wat hij in haar buurt moest zeggen, maar nu begon dat langzaamaan weg te gaan. Tara, die eigenlijk niks van dat soort dingen had ervaren, merkte echter nu ook wel op dat ze zich meer en meer naar hem open begon te stellen, wat ze als een goed ding beschouwde. In het kasteel had ze niet veel contact met andere jongens gehad buiten de meetings die ze had gehad en dus was het voor haar wonderbaarlijk te noemen dat deze date zo soepel verliep. William gaf aan dat hij nog wel een dessertje wilde hebben en Tara grinnikte toen hij aangaf dat dit moment nog iets langer mocht duren, wat voor haar concludeerde dat hij er hetzelfde over voelde als zij. “Right,” zei ze met een warme blik naar hem, waarna ze haar blik richtte op de ober die hun kant op kwam gelopen. Nadat ze aan had gegeven dat ze de menukaart wilde hebben voor de desserts gaf hij met een lichte knipoog aan dat hij zo terug zou zijn. Hij nam de borden mee in zijn handen en Tara volgde hem met haar blik, waarna ze haar ijsblauwe ogen op William richtte en begon te lachen. “Would it be bad if I would use my charming skills to get a free dessert for the both of us?” vroeg ze aan hem. “I think I could pull it off. The poor guy actually thinks he has a chance.” Ze richtte haar blik van William weer naar de ober die haar niet al te subtiel in zich op aan het nemen was en grinnikend keek ze weer naar William. Wat was het toch met die jonge gasten en geen respect hebben voor de situatie? Zag de jongen niet dat ze op date was met William?