The night isn't just darkness

Al een tijdje bevond Iseul zich in de lus, maar de kans was groot dat nog maar weinig mensen echt van zijn bestaan afwisten. Immers was hij overdag vooral in zijn kamer. Dan sliep hij of was hij simpelweg zo futloos dat hij niks voor elkaar kreeg. Daarbij was hij overdag ook super sociaal onhandig waardoor gezamenlijke maaltijden ook een uitdaging werden. Meestal hield hij zich op de achtergrond, ver weg van de andere bijzonderen. ’s Nachts was het anders. Dan kwam de energie terug en kwam hij eindelijk tot leven. Het nadeel daarvan was dat niemand dan wakker was en dat hij ook nergens heen kon. In Korea had hij nog gewerkt in een nachtclub waardoor het zich goed had gebalanceerd desondanks zijn bijzonderheid, maar dat ging in Inndyr niet lukken. De hulsels hadden ervoor gezocht dat niemand het verblijf meer mocht verlaten, maar desondanks dat had Iseul zich niet geheel aan de regels gehouden. Hij had zoveel energie en hij verveelde zich daarom ontzettend snel. Hij wou gewoon wat te doen hebben en mensen ontmoeten. Zo was hij al een paar keer naar de lokale nachtclub geglipt, maar deze nacht zou hij dat laten. Zijn ontmoeting met Connor was hij niet vergeten en hij kon er wel vanuit gaan dat de autoriteiten waren in gelicht over zijn reisje naar de club. Nee, voor nu hield hij zich gedeisd. Dat betekende echter niet dat hij op zijn kamer zou blijven. Hij wist dat dat een onbegonnen taak was en was daarom wat door het huis aan het heen lopen. Hij was al de speelkamer afgegaan, maar zonder mensen was dat niks aan. Hij besloot daarom maar naar beneden te gaan om op zoek te gaan naar wat te eten, maar werd daar begroet door een frisse vlaag van wind. Verbaasd keek hij op en merkte op hoe een silhouet in de deuropening stond. Nieuwsgierig liep hij dichterbij en merkte hij een jongen op. Het leek erop alsof de jongen van plan was om naar buiten te gaan, maar hij stapte niet over de drempel heen. ”Thinking of going outside?” vroeg Iseul, weinig gevend of hij de jongen zou laten schrikken – en daarbij kon hij het niet helpen dat hij ietwat smug klonk, alsof hij net iemand op heterdaad had betrapt.

Iseul was opzoek naar wat eten en dus had hij zijn tocht doorgezet naar beneden, maar eenmaal beneden werd hij begroet door de verwelkomde koele nacht lucht en merkte hij een silhouet op in de deuropening. Nieuwsgierig kwam hij dichterbij en merkte hij een jongen op. Was hij van plan om de gouden regel te verbreken? Lichtjes grijnsde hij zodra hij de lichte schok in diens ogen zag. Kennelijk had de jongen hem niet gehoord. Wat een schatje was het. “No, I just needed the fresh air,” antwoordde de jongen tegen Iseul’s teleurstelling in. Hij had graag iemand gehad om mee naar buiten te kunnen gaan. Een stap werd terug naar binnen gezet en zo ook indirect dichterbij Iseul. Iseul stopte zijn handen in zijn zakken en keek de jongen aan. “Being hollow-food isn’t on my wishlist,” voegde de jongen eraan toe. Lichtjes haalde Iseul zijn schouders op. Zelf was hij niet echt bang voor de onzichtbare monsters, maar hij wou er geen discussie over aan gaan. Immers wist hij ook bar weinig over de hulsels. ”Why can’t you sleep?” vroeg Iseul in plaats daarvan. Hij kwam dichterbij en pakte de hand van de jongen ongegeneerd vast en trok hem verder naar binnen. De deur werd achter hen gesloten en Iseul nam de jongen mee de woonkamer in, richting de keuken.

Ooc: beetje gegodmod, als je dat niet wil gwn zeggen en dan pas ik het aan!