I can make you feel good

Zeal was achter hem komen zitten en had zijn armen om hem heen geslagen. De afstand die Skyler weer tussen hen probeerde te creeëren overbruggend. Waarom moest hij zo dichtbij komen? Kon hij niet even op zijn plaats blijven zodat Skyler zich wat beter kon gedragen? Alsof Zeal al de denkbeeldige muren, die skyler tussen hen in wilde bouwen, meteen weer wist te laten verdwijnen. Waarom kon Skyler hem niet gewoon aangeven dat hij ruimte tussen hun in moest houden? Normaal gesproken kon hij dat al te goed, maar nu... Dat warme gevoel en de tinteling liet gewoon al het verzet smelten als sneeuw voor de zon. Even lukte het hem nog zijn schild op te houden, maar al snel wist Zeal het te doorbreken. Ze lachten en hij verontschuldigde zich onnodig. Hij was zo schattig! En zijn hele gezicht was gewoon zo ongelooflijk perfect. Even bloeide hun aantrekkingskracht weer op en bijna wou Skyler hem weer zoenen... Maar het mocht gewoon echt niet gebeuren. De alternatieve jongen draaide zijn hoofd snel weg. Zeals reactie merkte hij niet aangezien hij te druk bezig was zijn gedachten en gevoelens te verdringen. Hij wou zijn reactie eerlijk gezegd ook helemaal niet weten. Zou hij het ook zo gevoelt hebben? Het moest wel... Aangezien hij degene was die alles veroorzaakte... Ja, geef hem maar de schuld, dacht hij geïrriteerd door zichzelf. Hij zuchtte. Kon hij al die rare shit die hij nu voelde maar gewoon wegblazen met de wind. Uiteindelijk vroeg hij Zeal naar zijn gedachtes over zijn familie. Oke, het was misschien wel een diepe vraag, maar hij leefde voor diepe gesprekken. Sowieso kon hij het gewoon niet laten om alles over de jongen te weten te willen komen. Hij voelde de jongen slikken achter zich. ”Not really,” was het antwoord. Ergens iets teleurgesteld liet Skyler zijn blik even omlaag vallen. "You don't have to tell me," zei hij waarbij hij weer even over zijn schouder naar Zeal keek, die zijn blik had afgewend. Hij wist dat Zeal erover na had gedacht. Ontzettend veel zelfs als hij het ook maar een beetje goed had. Welk kind fantaseerde nou niet over zijn ouders? Schaamde hij zich ervoor? Of was hij bang zich zo kwetsbaar voor Skyler op te stellen? ”As a kid I would fantasize that they were very rich and wealthy people. That they brought me and my brother to the lab so that we would learn how to defend our country. I used to feel like a knight in training,” zei hij toen toch nog nadat hij een korte blik op Skyler had geworpen. Zijn armen waren weer teruggetrokken waarna hij zijn hand over het zachte mos kon laten gaan. Het gaf Skyler de kans om weer wat rechter te gaan zitten en zich iets om te draaien. Hij bekeek Zeal met een zachte, meelevende blik van opzij. Het moest zo moeilijk en alleen zijn zonder ouders in zo'n gruwelijke wereld. Eigenlijk leek hij nog zo'n lief klein jongetje als hij dit vertelde. Het gaf Skyler de neiging om hem liefdevol tegen zich aan te drukken en geruststellend door zijn haren te kroelen. Gelukkig wist hij zich vrij goed in te houden waarna de jongen zijn verhaal vervolgde. ”But I soon enough was told that my parents were drug and gamble addicts. So they sold their children to a lab for money. I could try to disobey the people who bought me, but that would mean that I had to live on the streets in a country full of supernatural creatures. I wouldn’t be able to survive as kid.” Het was duidelijk aan Zeal te zien dat hij het moeilijk vond dit te vertellen. Skyler voelde zich zo met hem verbonden. Zelf werd hij er zelfs een beetje verdrietig van. Hoe hadden mensen hem dit aan kunnen doen? Alsnog hield hij zich echter op afstand en raakte Zeal niet aan. Hij kon hem vanaf waar hij zat heus ook wel liefde toe sturen. Het gevoel geven dat het oké was. Dat alles goed zou komen. Het liefst zou hij willen zeggen dat hij voor hem zou zorgen en dat Zeal niets meer hoefde te vrezen zolang ze samen waren... Maar hoe kon hij? Voor hij echter iets terug hoefde te zeggen vuurde Zeal zijn vraag echter al weer terug. Ergens wou Skyler nog niet van 'onderwerp' veranderen. Hij wou alles weten. Maar het ging nou even niet om wat hij wou. Bovendien had Zeal recht om ook meer te weten te komen over hem. Het duurde even voor hij van gedachte kon switchen. Uiteindelijk ademde hij diep in en keek weer vriendelijk in de gouden ogen. "My parents?" Een verlangend glimlachje verscheen op zijn gezicht terwijl hij zijn ogen even neersloeg bij de gedachte aan hoe zijn ouders waren. "They are the most beautiful people I have ever known," Verder kon hij echter niet vertellen, want de volgende vraag liet niet lang op zich wachtten. ”Are they the reason why you’re still holding back?”
Even was Skyler een beetje verbaasd waardoor hij Zeal iets vragend aankeek. Dat hij terug hield? Wat bedoelde hij? Zijn wenkbrauwen fronsten een beetje. "What do you mean with holding back?" Het kwam niet bij hem op dat Zeal het misschien over hun twee had... Dat hij hun kus had onderbroken en zich probeerde te verzetten. Het leek hem alleen maar het logische om te doen. Ze kenden elkaar immers maar een paar uur!

Het voelde als een eer dat Zeal uiteindelijk toch nog over zijn fantasien over zijn ouders begon te praten. Het was duidelijk een kwetsbaar onderwerp dat hij niet zomaar met iedereen deelde. Aan de andere kant had hij er zelf in zijn psychopatische zelf er helemala nit aan gedacht misschien? Het moest allemaal eigenlijk nog even bij Skyler binnenkomen toen Zeal hem de zelfde vraag stelde. Het duurde dan ook even een paar seconden voordat Skyler zich op zijn eigen ouders kon richten. Iets wat al meteen weer dat nostalgische gevoel omhoog haalde. Één keer in de zoveel weken was hij even de lus uit gegaan om te bellen en brieven op de post te doen. Aangezien hij nog niet zo oud was vergeleken met zijn uiterlijke leeftijd liep hij daar nog niet zoveel risico. Bovendien kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om ze zomaar achter te laten. Zoals het nu was, was het al stom genoeg! Hij had ze in de vier jaar dat hij hier had gewoond had hij ze maar één keer weer kunnen zien. Inmiddels was zijn oudere halfzus al getrouwd en nu in verwachting van haar eerste kindje en hadden zijn broers vast ook al een vriendin gekregen. Als die belangrijke momenten die hij moest missen. Het ergste was nog wel dat hij ze niets meer had kunnen sturen sinds de lock-down. Ze hadden nu geen idee waarom ze niets meer van hem hoorden... Hij zou echter een plan maken. Dan maar wat risico, maar wie wist hoelang dit nog zou duren? Misschien hij sowieso wel omkomen. Het had hem de laatste tijd veel bezig gehouden, maar had er niet veel over laten weten tegen anderen omdat zij hem misschien tegen zouden houden. Zeals rare vraag gaf hem gelukkig echter niet te veel de kans om in die gedachten te verzinken. Verward vroeg Skyler wat de jongen bedoelde met dat hij zich terughield, waarop Zeal zijn wenkbrauwen optrok. Wat? Was het iets wat hij zou moeten snappen? Hij ging wat rechter zitten en verduidelijkte zijn vraag. ”I mean, are your parents the reason that you don’t want to kiss me or be with me?” Het klonk in Skylers oren echt als de raarste vraag ooit. Hij had dit echt niet zien aankomen. "Eh, no," Zei hij terwijl hij een beetje verrast zijn hoofd schudde en zijn wenkbrauwen nog samen getrokken alsof ze duidelijk wilden maken dat dit echt heel raar zou zijn. Wat hadden zijn ouders daarmee te maken? En wat zat hij nou weer dat Skyler niet bij hem wilde zijn? Damn! Hij kon even niet over zijn lippen krijgen terwijl hij zocht naar woorden en wat Zeal nou eigenlijk bedoelde. "You don't really expect me to throw me all over you all at ones do you? I mean, I barely know you," vroeg hij een beetje ongemakkelijk, verward lachend en probeerde een teken te vinden in zijn blik dat Skyler hem misschien verkeerd begrepen had. Maar toen dit teken niet kwam merkte hij hoe hij zich opeens heel kwetsbaar voelde. Een beetje beschaamd over zijn lacherige reactie keek hij naar de gron en wist even niet wat hij moest zeggen. Wat had Zeal van hem verwacht? Ow Skyler had het echt zo hard verpest nu! Bij andere jongens... sure, hij had echt wel vaker een onenightstand gehad, maar als hij al stiekem naar Zeal had verlangd... Nee niet op die manier! Hoe kon hij er dan voor hem zijn? Wat dacht de jongen eigenlijk zelf? Skyler had er wat spijt van dat hij Zeal had beloofd zijn peculiarity niet meer bewust te gebruiken. Dan had hij misschien eerder af kunnen lezen dat de knappe jongen slechts daar naar op zoek was. O god... Dit was helemaal niet zijn bedoeling geweest. Hij keek Zeal voorzichtig en kwetsbaar aan en ademde ongemerkt wat dieper in in een poging er rustig uit te zien. "Sorry..." Was dit het enige woord dat er uit kwam? Hoorde hij zich te verontschuldigen? Jeez. Hij keek kort weg voordat hij weer diep in de mooie ogen van Zeal keek. Hij had al veel eerder moeten zeggen dat dit niet kon, maar nu was het wel heel duidelijk. "I didn't... I'm sorry..." Ugh de woorden kwamen zo moeizaam, maar hoe moest hij dit goed brengen? "I really want to be with you, I do... You're so... awesome," Wow dit ging zo mis! Skyler durfde hem bijna niet meer aan te kijken en schaamde zich echt dood. Maar hij moest wel echt even zijn point duidelijk maken, ook al zou hij er misschien nog meer stomme dingen uit gooien. "I just don't think we... Like... You're just so beautiful and handsome and precious and... You confuse me sorry... What I want to say is that I want to help you and be there for you, I do, but I.. If it's just about sex for you I can't give you what you're looking for." Met een rood hoofd week Skyler zijn hoofd af. Nou het was eruit hoor! Maar de manier waarop. Hopelijk snapte Zeal beter wat hij bedoelde dan hij zelf. Hij keek met tegenzin voorzichtig weer op om duidelijk te maken dat hij het meende. Hij wist dat de jongen nu misschien boos zou worden. Heel zijn dag verpest en tijd verspilt. Zou hij weer zo doordraaien als in de badkamer? Het was niet Skylers bedoeling geweest om zo onduidelijk te zijn. Deze dag was zo raar geweest dat het hem niets zou verbazen dat hij straks opeens wakker zou schikken in zijn bed. Dat dit allemaal een... erg aparte en verschrikkelijke droom was.

Skyler was al rood aangelopen en probeerde met een hopeloos gevoel duidelijk te maken dat het niets tussen de twee jongens zou worden. Vergeefs zocht hij naar goede woorden maar flapte er voor zijn gevoel uiteindelijk allemaal shit uit. Als hij er later aan terug zou denken zou hij zich vast nog harder voor zijn kop slaan. Aan de blik van de andere jongen dacht hij al snel te zien dat ze inderdaad niet op één lijn hadden gezeten. Hij wou er gewoon voor de jongen zijn. Hem helpen om bij zichzelf te blijven aangezien hij duidelijk een heftige persoonlijkheidsstoornis had. Niet met de jongen naar bed en dat dat het dan was. Zeal verwarde hem, liet hem nu al twijfelen aan zichzelf. Hoe kon hij de jongen goed lezen als hij zijn krachten niet extra in kon zetten? Normaal gesproken voelde hij sowieso wel de ander zijn energie, maar het was alsof hij niet op scherp kon staan. Misschien dat hij zich bij een andere jongen sneller gegeven had, maar zo vertrouwde hij Zeal nog helemaal niet. Skyler voelde dan wel dat hij helemaal kon verdwijnen in het fijne gevoel dat de jongen hem gaf, maar hij vertrouwde zijn gevoel hierin voor geen meter. Niet nadat hij had gezien hoe anders Zeal hiervoor was geweest. Hoe kon hij weten of dit niet één grote val was? Stiekem hij heel goed het verschil tussen de Laxus waar hij vanochtend op de gang tegenop gebotst was en de Zeal die nu voor hem zat. Maar hij wist ook maar al te goed dat hij meester was in manipuleren. Daarvoor had hij genoeg in zijn geschiedenis gekeken. Hij wilde hem beter leren kennen, maar durfde zich nog lang niet helemaal te geven. Als dat was wat Zeal van hem verwachtte zou dit dus ook niet meer verder kunnen. Na zijn woorden had hij de jongen kwetsbaar weer aangekeken. Niet dat hij zo over wilde komen. Hij verwachtte nu immers het ergste. Al helemaal na het zien van de kilte die in de gouden ogen was verschenen toen hij wanhopig naar woorden had gezocht. In plaats van de woede waar hij zich op had voorbereidt zag hij echter alleen verbazing in Zeals blik. Niet dat dat veel hoefde te betekenen. Stilte voor de storm misschien. ”What..?” Skyler slikte. Wat moest hij nu zeggen? Ja dat... Hij kon zich nu al niet meer herinneren wat hij net precies had uitgekraamd, dus hoe moest hij het beter uitleggen? Hij wende zijn blik weer af op zoek naar meer woorden, maar voelde ook hoe gespannen hij eigenlijk was. In plaats van geschreeuw bleef het echter nog even stil. Hij schok iets van de hand die opeens zijn gezicht aanraakte. Zeals duim ging echter teder over zijn wang en Skyler kon er niets aan doen om er weer dat fijne gevoel van te krijgen. Het was allemaal zo dubbel! ”I’m not here with you because of sex Skyler.” Niet? Meteen gingen Skylers ogen verrast en kwetsbaar op zoek naar die van Zeal. ”I’m not used to start a relationship. I’ve never done it before. So all this, is just really new for me.” Zijn warme blik nam iets van Skylers spanning weg, maar als nog voelde hij zich zo messed up. ”I just want to be with you. I understand it, that I need to take things slowly, and I will, but you I really really like you, I don’t want to lose you.” Het was zo lief, maar toch wist Skyler niet wat hij nou voelde, wat hij nou wou. Ergens wou hij hard van de jongen wegrennen, maar tegelijkertijd wou hij ook heel graag bij hem zijn. Uiteindelijk bewoog hij langzaam zijn hand naar die van Zeal en twijfelde even voordat hij hem er zacht op legde. "You wont," zei hij zacht terwijl hij diep in de gouden ogen keek. Hij meende het en voelde zich op de één of andere manier al zo met hem verbonden. "But I need time... and I think it would be good for you too. Maybe it's better for you to explore who you are and what you want as Zeal before we start talking about something as big as a relationship. I mean, look where we live," zei hij met een liefdevol lachje terwijl hij even om zich heen keek om te verduidelijken dat hij het over de lus had. "We've got all the time in the world. There is no need to rush things. I'm not going anywhere. Give us time to get to know each other better and then we will see what happens. And I will help you whenever you want. We don't have to be 'together together' for that. I can be by your side in an other way too," Zijn ogen bleven in die van Zeal kijken. Het voelde fijn dit gezegd te hebben. Hoe kon Zeal immers echt van iemand houden zonder zichzelf te kennen? Zonder zichzelf te respecteren? Zonder dat zou het nooit een gezonde relatie kunnen worden. Hij voelde zich er sinds de gebeurtenis in de badkamer die ochtend al verantwoordelijk voor dat Zeal Zeal zou blijven. Verantwoordelijk voor zijn geluk. Maar dat zou nooit kunnen werken. Daar kon alleen Zeal zelf voor zorgen en dat kon alleen als hij ging onderzoeken wie hij eigenlijk was en wat hij nodig had. Je maakte je eigen geluk. De jongen had nooit een echte relatie gehad. Misschien wist hij nog niet eens wat echte vriendschap was. Hoe kon hij dan weten wat hij wou met Skyler? De alternatieve jongen wou hem zo graag laten zien hoe mooi de wereld was. Niet hoe mooi Skyler zelf wel niet was. Als Zeal beter zichzelf leerde kennen zou hij Skyler misschien wel heel anders zien. Als de verschrikkelijk zeurende tovenaar Merlijn, wist hij veel. Zeal zou dan zelf kunnen bepalen of hij liever een relatie wou met iemand anders. Hij verdiende ook de ruimte om dat te kunnen kiezen en dat te onderzoeken. Net als dat Skyler zelf de ruimte kon nemen om uit te zoeken wat hij voor Zeal voelde.

Het was fijn om te zien dat Zeal leek te begrijpen wat hij bedoelde en hem er zelfs dankbaar voor leek te zijn. Hij volgde Skylers blik toen hij naar de lus verwees en richtte zijn goude ogen nu weer op die van de ander. Zo met zijn hand nog steeds op Skylers wang merkte de alternatieve jongen hoe een prettig kriebelend gevoel in zijn borst ontstond. Het was ergens spannend om bij Zeal te zijn, maar aan de andere kant maakte dat juist ook dat Skyler zo nieuwsgierig werd. Hij was anders dan anders. Eerder had hij niet geweten hoe en of hij de dingen moest zeggen die hij nu duidelijk maakte, maar nu hij het deed voelde het goed. Het was fijn te kunnen zeggen wat hem dwars zat en het maakte Zeal nog aantrekkelijker dat hij het zo goed ontving. Dat hij zich zo kwetsbaar was zorgde ervoor dat ook Skyler zich iets opener durfde te stellen dan bij de meeste mensen die de gevoelige jongen nog maar net kende. Skyler kon best afstandelijk overkomen. Alsof hij zich boven anderen plaatste. Dat wist hij aangezien meerdere mensen hem ermee hadden geconfronteerd. De jongen wist echter ook niet hoe hij het anders moest doen. Het werden gewoon veel te veel prikkels als hij zichzelf niet genoeg tegen andermans energieën afschermde. ”You’re right. I should get to know myself. Maybe find some new hobbies.” Zeal zei het lichtelijk grappend, maar Skyler respecteerde hoe hij dat feit onder ogen leek te komen. Hij glimlachte dankbaar naar de knappe jongen en stuurde onbewust met zijn peculiarity een lichte vibe. Zodat Zeal zou voelen hoe mooi dat van hem was en het niet als iets slechts zou zien. De hand verdween van Skylers wang, wat de warmte daar afnam. Een tinteling kroop tegelijkertijd door zijn hand toen Zeals duim daar liefdevol over heen ging. Kort gingen zijn ogen met die van de ander mee naar hun handen, waarna hij de ander weer aankeek. Alhoewle hij wist dat hij nu het juiste gezegd had, hoopte Skyler ergens al dat ze ooit echt samen samen konden zijn. Dat alles goed zou komen en dat het fijne gevoel van nu zou blijven. Zonder problemen en moeilijkheden van buitenaf. Slechts hun twee. Misschien had hij het nu nog niet door. Het was immers logisch dat dit een onmogelijke wens was. Niets zou zo makkelijk kunnen gaan en dus was het beter zoals het nu was. Dat hij Zeal en zichzelf ruimte gaf. Toen Skyler merkte dat ze elkaar nu ook wel weer lang aankeken wende hij zijn blik af en keek weer naar hun mooie uitzicht. Zijn mooie plekje. ”Well, why don’t you tell me what hobbies you have?” Skylers blik richtte zich even weer op Zeal en kreeg meteen een scheve grijns bij het zien van zijn aantrekkelijke glimlach. "My hobby's?" herhaalde hij de vraag met een lach. Het herinnerde hem aan de tijd dat hij nog klein was en hoe kleine kindertjes die vraag altijd aan elkaar stelden. Hoe ze dat altijd in de klas op moesten noemen bij het kennismakingsrondje als er iemand nieuw in de klas kwam. Het liet hem ook glimlachen omdat hij besefte hoe dit eigenlijk in hun gesprek klopte en dat Zeal echt goed bezig was. Het was een goede vraag om er achter te komen hoe iemand zichzelf zo'n beetje zag. Hij keek weer nadenkend weg over hoe hij zou antwoorden. "Well, I gues I'm like the creative and spiritual kind of guy?" Daar was eigenlijk echt geen twijfel over mogelijk. Als er iemand aan die twee namen voldeed was het Skyler wel. Hij wist dat het niet de standaard jongens dingen waren. Er waren genoeg mensen die er zelfs moeite mee hadden als jongens zich zo gedroegen, maar daar gaf Skyler geen reet om. Hij deed gewoon wat hij leuk vond en had zo zijn hele eigen unieke manier in alles. Een manier die erg bij het modellenleven had gepast dat hij nog niet al te lang geleden had gehad. In tegenstelling tot enig ander had SKyler er nul schaamte voor. Als mensen het er niet mee eens waren keken ze maar de andere kant op. Dat was hun probleem. "So, I do a lot of designstuff, painting, yoga, sewing etcetera etcetera." Normaal gesproken was hij hier gestopt. Meer informatie was gewoon overbodig en mensen vroegen vaak naar iemands hobby's in valse interesse. Of omdat ze een globaal overzicht wouden van wat je leuk vond. Niemand hoefde in ieder geval meer te weten. Op de één of andere manier praatte Skyler nu echter gewoon door. "O and I believe in all kinds of weird stuff like reïncarnation and ghosts. Or at least I'm very open-minded. I mean. No one can really prove some things, but I believe in things we may only feel or... oké I'm babbling sorry." Hij besefte nu pas dat hij veel te veel shit aan het praten was, wat Zeal waarschijnlijk echt niets boeide. Hoezo vertelde hij ook al deze shit? Waarschijnlijk had Zeal allang zoiets van 'Ja dikke doei!'. Een beetje verlegen zocht Skyler naar iets normaals om te zeggen. Iets waar hij normaal vrij goed in was, maar nu kwam er weer eens niets in hem op. Net ook al met de sprinkhaan. O god dat was ook al zo'n afgang. Toen hij besefte dat er waarschijnlijk niets goeds in hem op zou komen keek hij uiteindelijk maar gewoon een beetje quasie afgeleid naar de zwarte vlek van de mislukte henna van die ochtend en begon er een beetje afwezig overheen te wrijven. Ook al zo'n rare move! Wat was er mis met hem vandaag?!