Just Sing || For everyone

Onderwerp: Just Sing || For everyone di aug 01, 2017 7:50 pm

Subtiel werd de laatste zak geribbelde Naturel chips geopend, waarna de zak werd leeggeschud boven een zilver gekleurde schaal. Voor één laatste keer controleerde de vampier de kamer. Had hij niks over het hoofd gezien? Zijn blik gleed over de kleine aantal tafels en stoelen die door de open ruimte wat verspreid stonden. Hier en daar stonden wat sta tafels voor degenen die daar behoefte aan hadden. Waar het eigenlijk om draaide was the centre of the attention: in het midden, vanaf de muur, was een podium gemaakt. Geïmproviseerd uit sterke, lange tafels aan elkaar geschoven. Om te voorkomen dat iemand straks vol op z'n bek zou gaan, was er een flink stuk lap stof overheen gelegd dat eens gediend had als een gordijn. Zorgvuldig waren deze vast gezet met tafelklemmen. Achter en naast het podium stonden verschijnende aperturen. Boxen, lichten, versterkers. En bovenal niet te vergeten: een discobal.
Jett knikte eens tevreden, nadat hij de klok had gecheckt. Binnen een half uurtje zouden de eerste deelnemers komen- als er überhaupt al iemand kwam. Bestond de tijd nog dat er werd karaoke gezongen? Een antwoord die hij gauw genoeg zou krijgen. Doormiddel van een afstandsbediening drukte Jett de beamer aan, dat scheen op een lege muur, rechts van het podium. Zo zou iedereen de lyrics kunnen lezen en mee blèren wanneer zij er behoefte aan hadden. Vervolgens liep hij richting de computer waarop het karaoke programma stond. Naast het scherm lagen vier verschillende microfoons, allen gecodeerd doormiddel van een kleurtje. Het kleurtje dat ook op het scherm te zien zou zijn tijdens een nummer, zodat iedereen wist wat te zingen. Er was een enorme muziekvariatie en men zou zelf kunnen kiezen wat ze zouden ter gehore zouden brengen. Om de stilte in de feestelijke ruimte te breken, besloot hij alvast een nummer op te zetten: uiteraard niks anders dan de enige echte Macarena. Een foutere start bestond er niet.
Zacht mee neuriënd bevond Jett zich richting de rij tafels wat gevuld stond met lekkernijen en meerdere soorten drinken. Sap, drank, fris, chips, vleeshapjes, bijna alles stond er. Nonchalant stopte hij een chipje in zijn mond. Deze ware madness kon wat hem betreft wel beginnen.

| Leef je uit <3 |

♦.♦

Onderwerp: Re: Just Sing || For everyone di aug 01, 2017 8:19 pm

Adore liep met een brede grijns over de gangen van het huis van Bluebonnet. Eindelijk ging er eens wat leuks gebeuren hier in het huis. Het uitgaansleven in het huis was verschrikkelijk, het was alsof iedereen er bij neer was geslagen dat er Hollows waren. Ja natuurlijk was dat erg, en ja natuurlijk moest iedereen oppassen, maar dat betekende nog niet dat de sfeer letterlijk dood moest slaan? Op een begrafenis was het nog gezelliger. Daarom was Adore blij dat daar eindelijk wat verandering in was gekomen. Samen met twee andere meiden had ze een enorm leuke act voorbereid, en terwijl hun twee zich nog klaar aan het maken waren, was Adore alvast naar beneden gegaan. Normaal gesproken kwamen mensen wat later, omdat ze dachten dat dit fancy was. Zij zat echt niet zo in elkaar. Zij was liever iets te vroeg, zodat ze al door voldoende mensen gezien kon worden. Op een verjaardag kon je ook beter te vroeg dan te laat komen, anders moest je iedereen nog een keer langsgaan. En als Adore ergens een hekel aan had, was het wel zich moeten voorstellen aan andere mensen. Of andere mensen moeten feliciteren. Hallo, rot op, human contact.

Met een glimlach liep Adore de ruimte binnen. Er was nog maar één iemand, maar dat maakte voor haar niets uit. Ze was in ieder geval vroeg. “Hi!” zei Adore enthousiast en liep op de jongen af, die net als haar vrij vroeg scheen te zijn. “We are so early, aren’t we?” zei ze met een grijns en glimlachte met een lief glimlachje naar hem. Adore keek vervolgens rond op de tafel. Haar ogen waren eigenlijk op zoek naar iets van een glas wijn ofzo. Maar dat was niet aanwezig op de tafel. Logisch, want misschien kwamen er wel mensen die jonger waren dan achttien, en die mochten natuurlijk niet aan de alcohol. Maar Adore had overal een oplossing voor. Braaf schonk ze voor zichzelf een glas cola. Uit haar kontzak haalde ze een flacon en deed deze vrij gauw open. Een goudkleurige vloeistof kwam eruit, whisky om precies te zijn, en vermengde zich al vrij gauw met de cola. Adore maakte er niet eens een geheim van, iedereen mocht zien dat ze dit deed, waarom zou ze zich er voor schamen? Met een grijs op haar gezicht deed ze de flacon weer terug in haar kontzak en keek de jongen met plezier aan. “Now let’s get this party started.” Adore keek naar het podium, dat bij elkaar was geïmproviseerd. “I’m so not going first!” Ze deed net alsof ze het eng vond, maar ze ging simpelweg niet voor maar één persoon zingen. Niet dat ze het nou zo geweldig kon, maar Adore stond nou eenmaal graag wat liever in het middelpunt van de belangstelling.

Onderwerp: Re: Just Sing || For everyone wo aug 16, 2017 10:51 pm

De macarena. Was dit serieus? Clarke had het gevoel alsof de hele badkamer schudde, maar dat zou ook kunnen zijn omdat ze waarschijnlijk voor het eerst in dagen de drugs had laten uitwerken en zich nu een klein beetje brak voelde. Understatement of the year. Oké, het mocht dan de fucking macarena zijn die ervoor zorgde dat ze zich niet eens meer kon concentreren op het poetsen van haar tanden, maar iets in haar maakte haar zo nieuwsgierig naar de bron van het geluid dat ze haar tandenborstel liet zakken en de tube tandenpasta dichtdraaide. Ze legde beide objecten neer boven de wasbak en voor ze het wist kwamen haar voeten in beweging. Ze kon Oskar vast wel éventjes alleen laten. Wellicht was ze een idioot, maar ze zou het zien.

Juist, de kamer waar overdag de kleine kindertjes de haren van hun poppen kamden en monopoly speelden (of wat het dan ook was wat kinderen deden dezer dagen) en die na kinderbedtijd veranderde in een kamer waar de tieners hun naughty business uitvoerde (ze bedoelde, het was niet voor niets de play room). Dat was dus de bron van het geluid. Het voelde alsof ze een wel heel intense kater had, dus de felle lichten en met name de discobal was niet bepaald iets wat ze op prijs stelde. Maar toen ze haar hand eenmaal voor haar voorhoofd had gezet om haar ogen van het lichtspektakel te behoeden, zag ze iets wat haar wel heel erg aansprak. Snacks. Eigenlijk, zonder al te veel aandacht te besteden aan de rest van de kamer, stapte ze op de lange tafel af, bedankt alle goden die ze kende dat ze haar tanden nog niet gepoetst had en stak vol genoegen een plakje worst in haar mond waarna ze haar vingers nog eens aflikte en haar ogen even sloot om het genot goed door te laten dringen. Ze zuchtte. Zo. Wat was hier nog meer te doen? Met één blik op de kamer besefte ze dat ze nogal opviel. Omdat er welgeteld twee mensen in de kamer stonden. Die haar allemaal met dit level van passie het worstje naar binnen hadden kunnen zien werken. Oké, ze had meer nodig van waar dat vandaan kwam. Ze was nu eenmaal een emotie-eter, god, ze kon het toch ook niet helpen? Met één hand viste ze nog een stukje vlees van het schaaltje en met de andere leunde ze casual tegen de tafel. 'So,' begon ze. 'What's all this, huh?' Het kon goed zien dat er weer iemand als zij of Ethan had besloten een feestje te organiseren en ze dat vervolgens compleet gemist had omdat ze nogal op haar kamer had geleefd de afgelopen dagen. Langzaam wenden haar ogen aan het feit dat er een continue maximale lichtinval op haar lens werd gegoten, en kon ze tenminste zien wie de twee attendanten waren. Een jongen wiens huidskleur moest representeren hoe Clarke zich ongeveer voelde, en een meisje wiens gezicht en lichaam Clarke's complete huid even deed tintelen (God, had ze ooit zo'n prefect persoon gezien? Waarom had ze de drugs laten uitwerken een haar gave zijn gangetje laten gaan, ze moest zichzelf immers inhouden nu ze een relatie had of hoe je het ook wilde noemen? Moest ze niet maar gewoon meteen weer weggaan? Argh?). Beide nieuwe gezichten. Great first impression, applaus. Ze zuchtte lichtjes en liet haar blik nog eens over het meisje glijden, terwijl ze de neiging op haar lip te bijten moest onderdrukken. Het was een heel vreemd gevoel. Het was geen 'normale' aantrekkingskracht, besloot Clarke. Maar misschien was dit het nieuwe normaal. Misschien hadden de pilletjes haar hele gave allang naar de knoppen geholpen. Dat moest het zijn. Toen ze haar blik naar achteren verplaatste, zag ze pas wat er echt aan de hand was. Karaoke. Dubbel en dwars dolletjes.

.c l a r k e

» Sing along!
» Sing your heart out.