I want to forget...

Onderwerp: I want to forget... ma sep 25, 2017 7:25 pm

Jesse Shepherd

Denkend aan de vorige dagen dronk Jesse van haar glas rum. Wat wou ze graag even verdwijnen, even de voorbije dagen vergeten. Een tijdje geleden had ze op de exacte plaats waar ze nu zat Clarke leren kennen. Ze had die meid uit broeiende woede het raam uitgekieperd. Gelukkig maar dat ze het hadden uitgepraat, Jess had geen zin in vijanden. Een hele poos later sloeg ze tijdens de trainingen een man genaamd Magnus helemaal in elkaar. Jessica moest van zichzelf maar eens dringend denken waarmee ze bezig was. Gedachteloos pakte ze de fles die voor haar neus stond en goot het vloeistof naar binnen. Hoe ergelijk ze het ook vond, alcohol deed haar niets. Jessica kon wel liters alcohol drinken zonder zat te worden. Zelfs tegen de sterkste drank was zij bestendig. Toch moest ze een manier om te vergeten, om te vergeten dat ze verkracht is geweest, dat haar moeder dood was, dat Emma dood was, dat iedereen waar ze van hield dood was…

Onderwerp: Re: I want to forget... wo sep 27, 2017 12:19 am

Het was even geleden geweest dat de overblijfselen van het slagveld genaamd het avonddiner eindelijk uit de weg geruimd waren en Louise naar boven had kunnen verdwijnen. De maaltijden waren, met de uitbreidende lus en alle dingen die gaande waren steeds hectischer. Niet dat het een probleem was. Ze kon gewoon in dezelfde tijd klaar zijn met het bereiden en opruimen als voorheen; ze moest simpelweg een beetje strenger en minder selectief zijn met het uitdelen van haar straffen. Er was immers niemand die zich er vrijwillig voor op zou geven en om eerlijk te zijn wenste ze het ook niemand toe. Behalve dan de de meest rebellieuze. Ze zag iedere avond weer met een kleine grijns haar door de dag heen geselecteerde team tegemoet. Dat was ook een manier. En de hulptroepen waren noodzakelijk, want de ymbryne had meer te doen dan enkel het huishouden -al leek het daar soms niet op.

Louise had zichzelf omringd met boeken en deze allemaal van de bibliotheek naar haar kamer weten te transporteren. Al was het drie keer lopen, ze vond het wel fijn even niet gestoord te worden. Dit was belangrijk en afleiding kon ze even niet gebruiken, hoezeer ze haar kinderen ook adoreerde. De roodharige slaakte een diepe, ietwat gefrustreerde zucht. Boek nummer vier bevatte ook niet wat ze zocht, en de stoel begon zijn tol te eisen op haar onderrug. Ze strekte zich even uit, maar de zeurende pijn bleef voortduren. Ze krabde aan de zijkant van haar hoofd, bond haar krullende lokken opnieuw in een staart en liet haar ogen over het overige leesvoer gaan, dat ze netjes op de vloer had uitgestald. Het derde al doorgespitte boek belandde in een niet zo gracieus boogje op de stapel achter haar. Het moment dat ze de doffe klap hoorde had ze al spijt dat ze haar bezittingen zo armzalig behandelde, maar ze moest toegeven; het luchtte wel op.

Ze had een belofte gedaan. En die moest ze nakomen. Het duurde dan ook enkele tijd voor ze tot het besef kwam dat ze een pauze nodig had. En dat besef verachtte ze. Terwijl ze haar ogen dichtkneep en met haar handen haar voorhoofd masseerden, kon ze enkel het gezicht van Haythel voor zich zien. Haar uitdrukking bij Louise' belofte om er alles aan te doen een oplossing te vinden voor Seji's abnormaal snelle groei. Het was opluchting geweest, wat van haar gezicht afdroop. En ook omdat ze eindelijk iemand verteld had van haar zoon. Even was het zo goed gegaan... tot Louise haar belofte aan de kant had moeten zetten voor de trainingen. Toen had ze zich even de rug omgedraaid naar de Devonshires, en even later... Wel, even later was Haythel er niet langer om zich zorgen te maken over haar zoon. Gelukkig had ze hem tenminste zien opgroeien. Oké, het was echt tijd voor een onderbreking, haar brein begon zich al ziekige gedachten te uiten.

Misschien moest ze, als het weer morgen was, mevrouw Swift eens een belletje geven om te informeren of haar iets bekend was over een casus als Seji. Morgen weer een nieuwe dag. Dat gaf haar de ruimte die ze nodig had om zich naar beneden te begeven. Haar plan was om even de tuin in te gaan voor wat frisse lucht. Het was donker, maar daar zou Louise met haar vogelzicht geen problemen aan ondervinden. Voor ze echter de keuken kon doorkruisen en de achterdeur uit de tuin in kon stappen, stopte iets haar. Direct drong een sterke geur haar neus binnen. (God, hoe kwamen alle kinderen toch steeds haar kabinet binnen?!) Jesse? Even leunde ze tegen de deurpost aan. Ze was stil geweest, waarschijnlijk had het meisje haar nog niet gehoord. Even dacht ze terug aan de trainingen, waar Jesse duidelijk haar allereerste en vrijwel enige regel had verbroken door haar teamgenoot zonder enige duidelijke reden kort en klein gemept had. Ze slaakte een geruisloze zucht. Waarom was het toch dat haar kinderen niet meer om hulp vroegen dezer dagen? Ze naderde het meisje van achteren, sloot soepel naast Jessica aan het aanrecht aan en strekte haar arm om de fles naar zich toe te schuiven. (Rum? Waarom en wanneer had Louise in hemelsnaam dat vreselijke spul in huis gehaald?) 'Oké' zei ze, het eerste gedeelte uitrekkend in een soort stopwoord. 'Wat zeg je ervan als we nu eens overgaan op thee?' bedaarde ze het meisje, terwijl ze de fles boven op een keukenkastje zette, zichzelf een notitie te makend deze later weer achter slot en grendel te plaatsen. Voor Jesse kon antwoorden, stond het gas al aan en versnelde ze met een klein handgebaar de tijd die het water nodig had om te koken. Binnen een seconden floot de ketel. Na al die jaren ymbryneschap was nog altijd haar beste gereedschap een kopje thee.

I will taste the -s k y- and feel - a l i v e - again

Tag: Jessica Shepherd

Words: 815

credit x

Onderwerp: Re: I want to forget... ma okt 16, 2017 9:15 pm

Jesse Shepherd

Even keek Jessica toe hoe een dame met golvend rood naast haar kwam zitten. De vrouw was de huisvrouw van dit toevallig ontdekte 'hotel'. Op een dag was ze perongeluk deze zogenoemde lus binnengestapt. Hier zou ze nog eens een nieuw leven kunnen starten, maar dat lukte haar niet zo goed… Het meisje was hier al een tijdje, maar had tot nu toe enkel personen aangevallen... Gelukkig had ze het goed gemaakt met Clarke. Dat meisje mag dan wel een sletterige bitch zijn, ze is nog altijd een mens met gevoelens. De vrouw des huizes nam de fles rum, zweeg enkele seconden en zei ‘Oké… Wat zeg je ervan als we nu eens overgaan op thee?’ Waar bemoeide ze zich eigenlijk mee? ‘Drank doet mij niets.’ slaakte ze een diepe zucht. ‘Wat doet het er dan toe of ik nu alcohol of thee drink?’ mopperde Jesse, ‘Van thee vergeet je niets, en ik wil met rust gelaten worden.’ Even keek ze hoe de vrouw de fles rum op het keukenkastje had gezet en het water liet koken in no-time. ‘Goed dan… Als jij persé thee wilt drinken…’ zei ze terwijl ze met haar ogen rolde. ‘Drink JIJ dan maar thee. Ik drink wel nog een glas alcohol.’ Met een seconde bewoog Jess zich soepel van de kruk tot de kast en terug. Met een waterige glimlach schoot ze zichzelf een glas rum.

Onderwerp: Re: I want to forget... zo okt 22, 2017 1:33 pm

Louise kreeg, wat ze al had kunnen verwachten, direct commentaar bij het wegnemen van de fles rum. Het leek haar het beste als ze deze zou vervangen voor een kop thee, een methode die haast nooit faalde zijn taak te vervullen, maar mevrouw Shepherd dacht daar duidelijk anders over. 'Drank doet mij niets,' sprak het meisje met een diepe zucht. 'Wat doet het er dan toe of ik nu alcohol of thee drink?' Louise had inmiddels de fles hoog boven op één van de kastjes geplaatst. 'Van thee vergeet je niets, en ik wil met rust gelaten worden,' hoorde ze Jesse achter zich verder klagen. 'Wel ten eerste is thee een stuk goedkoper,' mompelde Louise haast onverstaanbaar, niet zo'n voorstander van het idee dat Jesse haar hele budget in enkele seconden weg zou drinken; ze had immers nog meer monden te voeden. Op haar redenatie besloot ze verder niet in te gaan, en met behulp van haar bijzonderheid liet ze de ketel fluiten voor Jesse 'rum' kon zeggen. 'Goed dan… Als jij per se thee wilt drinken…' mopperde ze verder, 'Drink JIJ dan maar thee. Ik drink wel nog een glas alcohol.' Met zucht draaide Louise, die de ketel in haar handen had genomen en deze vervolgens weer neer had gezet, zich om.

Tot haar lichte verbazing zag ze hoe Jesse de fles weer vast had en zichzelf een glas inschonk, maar het duurde niet lang voordat Louise zich de bijzonderheid van het meisje herinnerde. Ze trok haar wenkbrauwen op en sloeg haar armen over elkaar. Met haar 'oh kom op zeg' blik sloeg ze Jesse kort gade, zich afvragend of ze dan echt had gedacht dat ze ermee weg zou komen. Misschien had de alcohol dan tóch een effect op haar. In een oogwenk had ze de tijd een klein stukje teruggedraaid en stilgezet, zodat Jesse weer met een uitgestrekte arm voor de fles stond. Op haar gemak pakte Louise de rum, opende de deur naar de kelder en borg de fles op op één van de plankjes. Met een knip van haar vingers -iets wat niet per se nodig was, maar wel leuk was om te doen- liep de tijd weer verder, en was Jesse in de volle snelheid van haar bijzonderheid weer terug bij het aanrecht. De volgende handeling werd wat lastiger echter, inschenken zonder fles. Louise grijnsde lichtjes, pakte het inmiddels lege glas dat bij haar stond en begon op haar gemak met het maken van de thee. 'Je vergeet dat we helemaal zo verschillend nog niet zijn, jij en ik,' begon ze. 'Ik weet als geen ander dat tijd iets vreselijk verwarrends kan zijn, maar geloof me, tijd is het enige medicijn als het aankomt op dingen vergeten.' Natuurlijk, ze had het zelf ook geprobeerd, de dingen te vergeten met alcohol. Maar enkel de maanden of jaren konden zoiets wegnemen. Ze nam haar eigen kop thee en de andere, voor Jesse bestemd, naar het aanrecht waaraan ze even geleden hadden gezeten en zette ze voor hen neer. 'Dus ik stel voor,' zei ze, 'Dat we even wat tijd laten passeren door rustig een kopje thee te drinken en dat je me, als je wilt, daarna vertelt wat het is dat je zo graag achter je wilt laten.' Even blies ze wat stoom weg, keek naast zich en wachtte op haar antwoord.

I will taste the -s k y- and feel - a l i v e - again

Tag: Jessica Shepherd

Words: 605

credit x

Onderwerp: Re: I want to forget... zo okt 29, 2017 12:42 pm

Jesse Shepherd

Jessica keek even van haar hand naar haar glas. Waar was de fles rum naar toe? ‘Oooh!’ zuchtte Jesse, die verdomde ymbryne met haar tijdmanipularie ook! De huisvrouw durfde dan ook nog te grijnzen! Een grom verliet haar keel toen madame haar glas wegnam. Terwijl Louise met veel plezier thee maakte zei ze vanalles en nog wat. Door haar bijzonderheid wist ze natuurlijk wel wat ze zei, want ze was de beste in multitasking. Maar het kon Jess weinig schelen wat ze zei. Jessica bleef Louise woedend aankijken toen ze zich naast haar kwam zetten. Wat dacht die wel niet? Dat was haar fles rum! Welk recht had ze om deze af te nemen?! En waarom moet ze persé thee drinken, alsof dat alles goed maakt! ‘Eerst en vooral geef mijn fles terug, die is van mij!’ sprak Jessica kordaat, ‘Daarna wil ik misschien wel praten!’

Onderwerp: Re: I want to forget... ma nov 06, 2017 8:34 pm

Het was haast alsof alles wat ze zei langs het meisje heenging. Jesse was slechts gefixeerd op één ding. En nu Louise degene was die dat van haar had ontnomen, kreeg ze een blik toegeworpen die Louise alle goden deed bedanken dat ze niet over de bijzonderheid beschikte waarbij blikken letterlijk zouden kunnen doden. Ze zag het in ieder geval duidelijk niet zitten om thee te drinken. Alsof de thee het vergif was in dit verhaal, zo standvastig was ze. Louise had een scenario als dit echter wel aan kunnen zien komen en besloten maatregelen te nemen door de fles op een plek op te bergen die Jesse niet had kunnen zien.

'Eerst en vooral geef mijn fles terug, die is van mij!' commandeerde ze, nadat Louise haar een plekje naast haar aan de keukentafel had aangeboden. Met haar wenkbrauwen opgetrokken, hief Louise haar beker en nam rustig een slokje van de kokendhete thee -als Engelse schrok ze natuurlijk niet terug van zoiets onbenulligs als temperatuur. 'Daarna wil ik misschien wel praten!' Terwijl ze na Jesse's wervelwind aan emoties besloot haar even een stilte te geven, zette ze haar thee neer. Na een tijdje sprak ze pas weer, zoekend naar de juiste woorden. Ze had haar de les kunnen lezen over hoe iets dat Jesse uit Louise' kast had gestolen niet bepaald Jesse's eigendom was, maar ze bespaarde haar die preek. Het was niet belangrijk. Ze wilde de aandacht juist van de fles rum weg leiden. 'Het is je eigen keus, maar het ziet eruit alsof je graag met iemand wilt praten.' Die fles kon ze wel vergeten, dus Louise vond het niet eens meer waard om nog te noemen dat ze hem niet terug zou krijgen. Nee, dat was volgens mij nu wel duidelijk. Jesse was tenslotte een slim meisje, maar Louise kon het niet helpen dat ze ook merkte dat ze wel eens met zichzelf in de knoop zat.

Misschien was het wreed van haar, maar ergens was Louise blij dat haar kinderen haar weer nodig hadden. Wanneer was nu de laatste keer geweest dat ze een van hen een peptalk had moeten geven? Een hart onder de riem had geboden? Een luisterend oor, of een sterke schouder? Was dit een teken dat sommige dingen weer normaal werden? Met een uitnodigende glimlach klopte ze op de kruk naast zich. 'Het is niet erg, Jesse, je gevoel mag er zijn.'

I will taste the -s k y- and feel - a l i v e - again

Tag: Jessica Shepherd

Words: 454

credit x

Onderwerp: Re: I want to forget... do dec 28, 2017 5:01 pm

Jesse Shepherd

‘Het is je eigen keus, maar het ziet eruit alsof je graag met iemand wilt praten,’ zei de huisvrouw op een rustige, kalme toon. Jesse was de gestolen fles rum nog altijd niet vergeten dus keek koppig met gekruiste armen naar voor. Wat dacht die stomme, irritante vrouw des huizes wel niet? Dacht ze nu echt dat ze zomaar kinderen hun eigen gerief kon afpakken?! Met ziedende ogen keek ze naar Louise toen ze zei: ‘Het is niet erg, Jesse, je gevoel mag er zijn,’ Jessica had alle woede in zich gehouden met alle krachten die ze had. Maar die kracht was uitgeput. Ze duwde de kruk met een keiharde knal naar achter en begon tegen de vrouw te schreeuwen. ‘Wat denkt gij wel niet? Dat ge zomaar mijn fles rum kan stelen? Dat ge met uw stomme thee mijn problemen kan oplossen? Ik zal u één ding zeggen: u kan mij niet helpen! Niemand kan dat!’ Bijna wou ze de dame uit het raam gooien, net zoals ze bij Clarke had gedaan. Maar ze kon zichzelf net inhouden. Jesse had respect voor de dame, al zou ze dat op dit moment niet toegeven.

» I'll be the one you won't forget
» Forget me not.
» I'll be the one you won't forget