Well, f*ck. [FINISHED]

Connor reageerde zoals Hunter al wel verwacht had. De jongen rolde met zijn ogen en zette de fles weer aan zijn lippen, Connor tijd gevend om deze verschrikkelijke waarheid te verwerken. Seriously. Waar maakten die mensen zich toch ook druk om? Het was maar seks. Hij had nog altijd een hand waar hij iets mee kon en de rest zou hij wel laten voor als hij echt eens verliefd werd. Hij hoefde heel die drama niet van gewoon met iemand naar bed gaan, diegene nooit meer terug te zien en dan voor altijd een wrang gevoel hebben omdat hij het bed zomaar had gedeeld met iemand die hij eigenlijk niet kende. Hij keek met een scheef oog naar Connor toen deze verder ging met praten en verslikte zich toen Connor zichzelf letterlijk aanbood. Voor een paar seconden was hij te druk bezig met hoesten, half stikken in zijn eigen ademhaling en bezig met de lucht weer in zijn longen te verzamelen. Zijn wangen liepen rood aan en er verschenen tranen in zijn ogen. Hij stootte zichzelf een paar keer hard met zijn vuist tegen zijn borst en kwam uiteindelijk weer op adem. “No, you fucking men whore,” snauwde hij Connor toe. “We don’t have to do it just because you think I’m missing out on something. Are you insane?” Hij keek de jongen nors aan. “And besides, I don’t know if you noticed, but I don’t feel like touching someone. Especially someone I don’t know.” Hunter keek Connor nog eens met een frons aan en schudde toen zijn hoofd. “It’s people like you that make the world go to shit,” bromde hij, maar zijn mondhoeken begonnen zich uiteindelijk toch een beetje omhoog te drukken. Ook al was het compleet ongepast, het was ergens wel een grappig voorstel geweest. Een klein beetje dan.

Hunter besefte zich te laat dat hij Connor letterlijk een gelegenheid had gegeven om door te vragen over zijn verleden. Hij hield kort zijn adem in, maar zijn zorgen leken niet nodig te zijn. Connor vroeg immers niet door, ook al was Hunter er vrij zeker van dat de jongen ergens wel nieuwsgierig moest zijn naar waarom Hunter niet van die aanrakingen hield. Hij apprecieerde het in elk geval dat de jongen erover zweeg, iets wat hem weer positief tegenover de avond liet kijken. Hij moest eerlijk toegeven dat hoe meer tijd ze met elkaar spendeerden, hoe aangenamer hij het begon te vinden in Connor’s gezelschap en hoe meer hij potentie zag komen in hun opbouwende vriendschap. Hij dacht niet dat hij dat ooit nog zo sentimenteel zou verwoorden, maar er was dan ook geen haar op zijn hoofd dat eraan dacht om die woorden hardop tegen Connor te herhalen. De jongen leek hem sowieso al geen emotioneel type en zoiets opbiechten was gewoon vragen om reactie. “Yes, sir,” zei hij op een sarcastische toon, gevolgd door een overdreven groet. “I’ll ask Zeal for a rating on your serivces.” Hij rolde met zijn ogen. “If it comes out positive, I might reconsider it. But don’t get your hopes up, tho.” Natuurlijk was hij sarcastisch. Er was geen haar op zijn hoofd dat eraan dacht om zomaar naar bed te gaan met iemand die hij nauwelijks kende. “Now, do you have another topic we can discuss without it turning to sexual content or not?”

“Maybe I should talk with Zeal about the fact that you’re ego is getting way too big,” zei Hunter met een frons tegen de jongen, maar toch speelde er een kleine glimlach om zijn lippen. Het was al iets, als je bekeek dat hij heel de dag nog niet echt geglimlacht had. En niet alleen heel de dag. Het was lang geleden dat Hunter nog echt uitgelaten gelachen had om iets en hij verwachtte eerlijk gezegd dat het door een beetje alcohol niet ging gebeuren, maar misschien had hij het wel mis. Hij had immers op het begin van de avond ook nooit kunnen denken dat hij zich hier zat te bezatten met één of andere gozer die hij nog maar net kende, but here he was. “There is no meaning of life,” zei Hunter op een vrij snauwerige toon. Hij nam snel nog een slok van de fles en draaide zijn ogen naar Connor toen deze het had over iets wat alleen maar een schoolvak kon zijn. “I’ve never had the chance to go to school much, so no talking about that either.” Hij onderdrukte een zachte zucht. Dan moest het wel over het onderwerp gaan waar Connor het over wilde hebben en om dat nu te bespreken… Nou ja, goed dan. “Did you always only have an interest in men or was there a point in your life that you have been with a girl as well?” vroeg hij maar. Zo zou het onderwerp niet naar hem gericht worden en kon hij irritante vragen naar zijn verleden ontwijken, al had hij niet het idee dat Connor het nog eens ging proberen om het daarover te hebben. Gelukkig.

Hunter wierp een vermoeide blik op Connor toen deze week eens een seksuele toespeling maakte. "Seriously, Connor?" vroeg hij. "Is that all you can think about?" Misschien zou hij zelf ook wel zo geweest zijn als hij zich meer bezighield met dat soort dingen. Het liet hem weer afvragen of hij dat effectief ook gedaan zou hebben als hij in een andere omgeving opgegroeid was. Zou hij dan zo'n onbezorgde tiener geweest zijn wiens enige zorg was of het meisje dat hij leuk vond hem ook leuk zou vinden? Het klonk eigenlijk te belachelijk voor woorden en Hunter wilde er niet al te lang meer bij stilstaan. Nadenken over hoe zijn verleden was nog pijnlijker dan doorgaan in het heden en dus stond hij zichzelf dit soort momenten dan ook nauwelijks toe. En dus concentreerde hij zich maar op Connor, die inmiddels begonnen was met Hunter's vraag te beantwoorden. Hij haalde zijn schouders op. "I don't see how I can ever be with a man, but that's normal, I guess." De seksuele geaardheid van iemand bepaalde immers hoe diegene stond tegenover het hebben van een relatie met hetzelfde of het andere geslacht. Connor kon zich niet voorstellen hoe dat voor Hunter was en andersom gold hetzelfde. Hij trok echter een wenkbrauw op toen Connor het volgende zei. "That's just stupid," zei hij. "They should accept the way you feel and not trying to do anything. Stupid people." Hij schudde zijn hoofd en nam nog een flinke teug van de fles, die inmiddels bijna leeg was. "At least they found you attractive." Een korte stilte. "Man whore."

“Like a virgin,” zong Hunter overdreven, duidelijk makend dat de alcohol al effect op hem begon te hebben. “Touched for the very first time!” Om het af te maken, drukte hij zijn achterhoofd tegen de muur en opende zijn mond alsof hij een orgasme kreeg, waarna hij zijn hand over zichzelf naar beneden liet glijden. Zijn gezicht vertrok zich echter weer naar een serieuze grimas toen Connor verder begon te vertellen over zijn ervaringen met het meisje. Hij trok een vies gezicht en schudde zijn hoofd, waarna hij zich van de muur duwde en er weer normaal tegen ging leunen, voor zover zijn half ingezakte houding dan normaal was te noemen. Hm. Misschien had hij zijn eerste slokken iets rustiger moeten nemen. Oh well, niks meer aan te doen nu. “Sounds like she didn’t have a lot of brains,” sprak hij op een botte manier. “Being gay isn’t disgusting. Thinking that being gay is disgusting is the disgusting thing.” Huh. Hij knipperde even met zijn ogen. Oh well, Connor zou het wel begrijpen. “Dude,” zei Hunter, zichzelf weer afduwend van de muur, zijn blik met een serieuze blik richtend naar Connor. “We should totally go to a karoake bar. I bet your manewhoreliness will raise up a few notches if we sing some beautiful songs together.” En toen begon hij te zongen: “Like a virgin, oeh!” Hij swingde de fles die hij vasthad echter veel te hard naar achteren waardoor het met een harde klap tegen de muur terechtkwam en niet veel later drank vermengd met scherven op de grond lag, waardoor Hunter er met een beduusde blik naar keek. “Oh.”

“Shut the fuck up, you stupid man whore,” reageerde Hunter meteen, waarna hij met zijn ogen draaide. Hij was immers nog niet zo ver heen dat hij zijn bijnaam voor Connor vergeten was. Of dat hij überhaupt vergeten was waarom Connor hem zo noemde. Hij had ook het idee dat als de twee vrienden zouden worden – waar het nu wel naar leek – dat Connor hem er aan zou blijven herinneren dat hij nog altijd niet naar bed was geweest met iemand. De flauwerik. Alsof een manhoer zijn zo geweldig was. Hunter keek Connor met een opgetrokken wenkbrauw aan, waarna hij kort nadacht over een plaats waar ze naartoe konden gaan en waar ze niet alles kapot konden maken. Toen gingen zijn mondhoeken kort omhoog en stak hij zijn vinger naar Connor. “I take you to the ice cream parlour shop,” begon hij. “The stuff over there is not so hot.” Hij fronste zijn wenkbrauwen. Rijmen was lastig. Hoe deden die rappers dat toch? Oh well. “Chocolate or banana flavour.” Dat was beter dan dat het rijmde, toch? “Keep going until we lick it all up, hey, hey!” Vervolgens keek Hunter Connor aan met een trotse uitdrukking, alsof hij daadwerkelijk verwachtte dat de jongen hem een medaille zou geven voor zijn vindingrijkheid. Hunter had nog wel wat liedjes waar hij zijn eigen lyrics op kon maken. Weet je, misschien moest hij maar gewoon rapper worden. Rapper Storm. Hunter S. The Big Hunt. Lil Hunty. H Low. “Yeah, you know what it is,” zei hij met de hint van een lach in zijn stem en deed vervolgens alsof hij een pet naar opzij deed en stak zijn vingers op in een peace-teken.

“Oh, come on,” zei Hunter met een verongelijkt gezicht. “Not even an applause? A compliment?” Hij rolde met zijn ogen toen Connor commentaar bleef geven. Hij nam aan dat hij het nog jarenlang zou moeten aanhoren van zijn vriend dat hij nog niet met een meisje naar bed was geweest. Wacht. Zijn vriend? Bestempelde hij Connor nu al als een vriend? De alcohol was echt met zijn hoofd aan het kloten, jeetje. “Yeah, yeah, we know the drill,” zei hij met een wegwuivend handgebaar naar de jongen. “But what do you think my artist name should be? Little Hunty? H Low? Daddy Hunt?” Zijn mondhoeken drukten zich weer omhoog. Hij had gemerkt dat hem dat deze avond vaak overkomen was, net als die avond toen hij zich lam was gaan zuipen met Chloé. Misschien was het gewoon de alcohol. Of misschien begon hij zich echt wel open te stellen naar de mensen binnen de lus. Hij had in elk geval niet gedacht dat een simpel tripje naar de supermarkt zo zou eindigen, al had Connor dat misschien wel al in gedachten omdat hij de drank had gekocht. “At least I don’t need a five star rating from a guy who’s supposed to be not my boyfriend to let others know how good I am in bed,” zei Hunter terug en hij rolde met zijn ogen. Wow, die zin klonk zelfs voor hem verwarrend. Hij trok een raar gezicht naar de rug van Connor, maar deed toen een paar snelle stappen vooruit om naast de jongen te kunnen lopen. Big mistake. De alcohol had een vervelende uitwerking op hem en dus draaide de wereld voor heel even. “Connor, I…” Maar nog voordat Hunter de jongen had kunnen waarschuwen, verloor hij zijn evenwicht al en viel naar voren. En belandde met zijn ballen recht op een laag staand paaltje.

Hunter dacht niet dat hij de grond ooit zo snel dichterbij had zien komen als dat hij nu deed, zelfs niet nadat zijn vader hem een harde duw had gegeven. Hij had al vele pak rammels in zijn leven gehad, maar deze pijn bracht hem toch naar een nieuw level. Hij drukte zijn handen tegen zijn kruis en probeerde zijn gejammer in te houden terwijl hij letterlijk voor een paar momenten sterretjes zag. De pijn daar beneden trok naar heel zijn maag en Hunter moest moeite doen om de alcohol die hij eerder in zijn systeem opgenomen had in te houden. De pijn trok maar langzaam weg en Hunter was heel even niet in staat om op Connor te antwoorden. Heel even maar. Want toen begon de alcohol blijkbaar toch zijn werk te doen en voelde Hunter de pijn langzaam wegebben. Zo lang hij in deze foetushouding bleef liggen, was alles oké en was zijn leven rooskleurig. Ongeveer dan. “You can’t teleport away the pain, can you?” vroeg hij op een droge toon aan Connnor. “If I have one more encounter like this, I won’t be nicknaming myself Daddy Hunt anymore.” Hij kreunde. “Fuck, that hurts like a bitch,” schold hij vervolgens, waarna hij met zijn voet uithaalde naar het paaltje dat voor deze ellende gezorgd had. “You should die in a fire,” zei hij op een boze toon tegen het paaltje. “I hope you will end up all alone.” Oké. Misschien moest hij andere dingen doen in plaats van zich afreageren op een paaltje en op een totale idioot lijken, maar goed. Hunter maakte zich voorzichtig los uit zijn foetushouding en toen het kloppende gevoel niet in alle sterkte terugkwam, kwam hij voorzichtig overeind. “Okay, let’s go,” zei hij vervolgens op een toon tegen Connor alsof hij niet zojuist van de pijn verrekend op de grond had gelegen.