[MC] I'd give you the stars

Een lachje krulde om haar lippen toen Victor dezelfde gevoelens bleek te hebben als haar, al had ze dat wel verwacht. Ze waren beiden niet het type dat zomaar met iemand naar bed ging en hoewel het snel was geweest, was het voor Dawn een toch wel weloverwogen beslissing geweest om met hem naar bed te gaan. Een beslissing waar ze, zelfs al zouden ze op niks uitdraaien aan het einde van de rit, geen spijt van zou hebben. Ze was blij dat ze dit gedaan had en ze dacht niet dat ze hier ooit bitter op terug zou kijken. Victor begon met zijn vingers zachtjes te strelen over haar schouder en Dawn maakte een tevreden geluidje, al had ze ergens wel schrik dat hij het diepe litteken op haar schouder zou voelen en er vragen over zou stellen. Ze wilde niet tegen hem liegen, maar de waarheid zou hem enkel bozer maken en dat wilde ze nu absoluut niet. "En ik ben blij dat dat de realiteit is," zei ze op een zachte toon tegen hem. "Al moet ik toegeven dat dit niet helemaal op mijn planning stond. Maar ik vind het natuurlijk niet erg." Ze grinnikte. "Al maakt het wel onduidelijk waar we nu staan." Een wrang gevoel nestelde zich in haar binnenste en ze probeerde het weg te duwen. De tijd zou het voor hun wel uitwijzen, bedacht ze zich.

Hoewel het niet per se haar intentie was om zijn aangename lach te onderbreken, was het wel zo dat ze ergens diep vanbinnen een antwoord wilde hebben over waar dat ze stonden. Ze wist dat Victor daar geen antwoord op zou hebben, net zo min als zij zou kunnen zeggen waar alles nog heen zou leiden, maar het zou leuk zijn om een leidraad te hebben, om ergens zekerheid over te hebben. Het enige waar Victor mee kwam was dat hij wilde dat het afgelopen jaar niet gebeurd was en een trieste glimlach gleed om Dawn's lippen. "Je weet dat we dat niet ongedaan kunnen maken. We kunnen het alleen maar accepteren en door proberen te gaan," zei ze op een zachte toon. Ze knikte toen hij nog een opmerking maakte en kon nauwelijks voorkomen dat er zich een brok in haar keel vormde. Ze was niet bang om haar gevoelens te tonen wanneer ze in de buurt van Victor was en dus liet ze de traan die wilde ontsnappen ook gewoon over haar wang rollen. "Daar moeten we wel vanuit gaan," fluisterde ze zachtjes. Ze richtte haar hoofd op zodat ze naar elkaar konden kijken en liet met een zachte glimlach een vinger over zijn wang glijden. "We gaan het gewoon proberen." En dat was iets waar ze zich aan vast wilde houden. Terwijl ze hem bestudeerde, liet ze haar vinger langs zijn hals glijden en drukte een zachte kus op zijn lippen. Ja, ze moesten het wel proberen. Met minder zou Dawn geen genoegen nemen.