370. Poker face

De rook kringelde naar buiten terwijl Hunter zijn blauwgrijze ogen op het plafond richtte. Hij had de sigaret hard nodig en God wist het. Het kon hem weinig schelen dat Miss Bluebonnet niet wilde dat er binnen gerookt werd. Als de rook naar buiten kon ontsnappen en hij de peuk ergens kon lozen, dan zou ze er toch niet achter komen. Het was hét voordeel van een eigen kamer hebben, want hij had ook geen kamergenoot die kon klagen over zijn rookgedrag en hem kon wijzen op de regeltjes. Het zou echt zijn grootste nachtmerrie worden als hij een kamergenoot zou krijgen die hem constant op alle regeltjes wees. De jongen nam nog een trekje van zijn sigaret en blies de rook bedachtzaam uit. Het zou sowieso geen goede zaak zijn als hij een kamergenoot kreeg. Hij had de laatste tijd weer last van zijn nachtmerries en hij kon de keren dat hij badend in het zweet wakker werd niet eens meer tellen. Dan begon het grote litteken dat diagonaal over zijn borst liep weer te kloppen en zag hij het gezicht van zijn vader zo duidelijk voor zich dat zijn hart wild in zijn keel klopte en de adrenaline door zijn lijf gonsde wanneer hij wakker werd. Even sloot Hunter zijn ogen, maar voordat hij op kon gaan in de herinnering, hoorde hij het slot draaien van zijn kamer en zwierde de deur open. “What the…” Hunter kapte zijn vloek af toen hij zag dat er een blondine voor zijn neus stond, die het vervolgens ook nog eens heel normaal leek te vinden dat ze zijn kamer zomaar binnenkwam. Ze had lang blond haar en als Hunter er iets meer aandacht aan zou besteden, zou hij opgemerkt hebben dat ze heel aantrekkelijk was. Maar Hunter was meer bezig met zijn ontzetting dan met dat soort kleine details. Zijn blauwgrijze ogen keken haar met een mengeling van ontzettend en irritatie aan toen ze haar opmerking maakte en nijdig schudde hij zijn hoofd. “It’s so great when you ask for a room alone and suddenly someone comes unannounced,” mopperde hij. “I’m afraid I have to disappoint you. This room is not available. Go ask Miss Bluebonnet for another one and leave me alone.” Hij keek haar strak aan. Hij had geen zin in een kamergenoot en expliciet gevraagd om een kamer alleen te hebben. Als deze chick dacht dat hij haar hier ging laten blijven, dan had ze het mis.

Hunter zag al aan het gezicht van het meisje dat ze niet ging beantwoorden aan zijn eisen voordat ze haar mond open deed om te spreken. Bij sommige types zag je het al van te voren aankomen als ze tegendraads gingen doen en jammer genoeg voor hem leek hij dat soort types aan te trekken. Cyrek, Connor, Victor,… Die hadden allemaal niet gereageerd op zijn botheid en directheid. Hij moest eerlijk toegeven dat die ontmoetingen allemaal ook wel meegevallen waren en dat hij zelfs kon zeggen dat hij een vriendschap had opgebouwd met de meesten van hun, maar hij overdreef soms graag een beetje. De jongen richtte zijn blik strak op het meisje toen ze haar relaas begon te doen en ondanks dat hij boos op haar was en op de situatie, voorkwam hij het niet dat zijn mondhoeken lichtjes omhoog krulden toen ze hem op een sarcastische manier begon toe te spreken, maar zonder ook enige emotie van irritatie te laten blijken. Ze liet pas haar irritatie blijken toen ze aan het einde van haar tirade kwam, maar het kwam er dus op neer dat Hunter haar niet tegen kon houden en dat hij er een nieuwe kamergenote bij had. Hij dwong zijn mondhoeken weer omlaag zodat hij haar geërgerd aan kon kijken, maar haalde daarna zijn schouders op. “I guess it could be worse,” mompelde hij vervolgens. Hij was zelf niet zeker of dat een compliment was gericht naar haar uiterlijk of over de mentaliteit van de andere Peculiars en even kuchte hij ongemakkelijk. “Fine, I’ll accept you if I have to,” reageerde hij vervolgens op een overdreven manier, alsof hij er echt tegenop zag om haar op de kamer te hebben. En eerlijk gezegd was dat ook wel zo, maar ze had hem in een paar seconden doen verbijsteren en hem doen interesseren in haar karakter. En tot dusver was dat nog niemand gelukt. Connor en Cyrek hadden zijn interesse wel getrokken, maar dat was pas veel later in het gesprek. “But you better don’t fucking snore,” zei hij bot tegen haar. “If you keep me out of my sleep, I’ll set you on fire.”

Hunter rolde met zijn ogen, maar reageerde voor de rest niet op haar woorden en wendde zijn blik alweer van haar af. Voetstappen toonden aan dat ze haar kast ging installeren, maar het kon hem werkelijk waar geen reet schelen waar ze alles zou steken. Hij had zelf niet heel erg veel kledij en toch had hij het voor elkaar gekregen om de helft van de kast in beslag te nemen. Dat gaf haar waarschijnlijk net niet of net wel genoeg ruimte om haar kleding in weg te steken. Het was niet Hunter’s probleem als ze een deel in haar koffer moest laten liggen; hij ging geen spullen verplaatsen om het voor haar gemakkelijker te maken. Hij liet zijn blik kort over haar kleding glijden, maar maakte oogcontact met haar toen ze over haar schouder naar hem keek. “I wouldn’t be so sure of that,” waarschuwde hij haar. “Just because I left you off the hook for now, doens’t mean I can’t be a threat to you.” Hij liet een vlam opkomen in zijn handpalm, maar gebruikte deze enkel om zijn sigaret weer wat op te branden waarna hij een trekje nam en merkte dat er niet veel meer was om te roken. Hij had ook geen zin om een nieuwe op te steken en dus stond hij op en liep hij naar het raam toe, waar hij naar een plek zocht om zijn peuk in te mikken zonder dat iemand kon zien dat het van zijn raam afkomstig was. Net toen hij een goed plekje vond, begon ze weer met praten en hij keek over zijn schouder naar haar. “Your bitchy attitude isn’t to me either,” antwoordde hij bot terug, waarna hij nog één trekje nam en de peuk gewoon achterwaarts naar beneden gooide. Wat maakte het hem ook uit. Hij leunde tegen het venster aan en sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl hij haar bestudeerde en het laatste beetje rook bedachtzaam over zijn schouder uitblies. “Why did you came to the loop anyway?” vroeg hij vervolgens op een nonchalante toon. Ze mocht niet denken dat het hem ook maar iets interesseerde, want dat deed het niet.