♡ don't call me angel

Dit café. Het was anders dan het café in de lus. Hun tijd was gelimiteerd, ze konden hier niet lang blijven. Maar Olivia moest hem spreken. Het kon niet in de lus, op dit moment was dat te gevaarlijk. Dus dan moesten ze maar buiten de lus afspreken. Haar handen brachten haar glas chardonnay nogmaals naar haar mond. Hij was er nog niet. Hij was te laat. Natuurlijk was hij te laat. Dat hoorde bij “the other woman” zijn. Olivia zuchtte en nam nog een slok. Haar ogen gleden naar de klok en rolde met haar ogen. Een half uur. Maar alsof haar ogen de aantrekkingskracht voelde, werd ze naar achteren gedraaid. Daar kwam hij binnen. Knap, in zijn nonchalante outfit. Olivia voelde het tintelen van binnen. Maar zodra hij binnenkwam, zag ze dat hij gedronken had. Hij worstelde met lopen. En al het enthousiasme dat ze had gevoeld zodra hij binnenkwam, was meteen verdwenen. Kon hij echt niet nuchter naar hun afspraak komen? Zijn ogen ontdekten haar silhouet bij de bar en hij kwam op haar afgelopen. Nou ja gelopen, het was meer gestommel. “Damn” ontsnapte uit Olivia haar mond en ze sloeg haar wijn in één keer achterover. Wist hij wel niet wat voor risico ze op dit moment liep? Iedereen kon het te weten komen. Haar leven in de lus kon over zijn. Misschien moest ze wel naar een andere lus verhuizen omdat mensen haar zouden veroordelen. En hij kwam hier dronken aan?

David kwam bij de bar staan en bestelde een biertje. “And that’s a wise decision, because…?” vroeg Olivia zich hardop af. David rolde met zijn ogen en pakte haar hand beet. “Laura gave me a hard time today, so I thought that you would cheer me up today” zei hij met een glimlach, maar die glimlach verstarde toen Olivia haar hoofd schudde. “I won’t today. I’m having a date with my girls tonight.” Onwillekeurig glimlachte ze. Ze had zoveel zin om haar meiden te zien. Ze had haar vriendinnen gemist. Maar dat hoefde David niet te weten. Dus daarom keek ze hem weer met een serieuze blik. “We are going back to the loop in five minutes, but there is something you should know.” David keek haar verbaasd aan, terwijl hij zijn biertje naar zijn mond bracht. Olivia versmalde haar ogen en de behoefte om het biertje uit zijn hand te slaan was aanwezig. Maar ze hield zich in, ze wilde hier geen drama zetten. Haar tijd was natuurlijk gelimiteerd. “What I wanted to say is that somebody knows about us” fluisterde Olivia toen, terwijl ze dichter naar hem toe boog “And that somebody is capable of destroying us. So if you want to continue this, we have to be more private. No more meetings at the bar, no more meetings at the club, maybe at my room, but nowhere else. Understood?” David keek haar verbaasd aan.

“But who is it…? Do you know him or her?” vroeg hij haar verbaasd. Olivia schudde haar hoofd. Hem het hele verhaal vertellen had geen zin. Ergens van binnen wist ze toch wel dat haar relatie met David tijdelijk zou zijn. Ze hadden geen toekomst, niet zolang hij bij Laura zou blijven. Dus Olivia vond het onnodig om hem het hele verhaal uit te leggen. “Just know that I love you and…that we need to be secret. And now you better finish your beer and go back to the loop, or it will be the end of you.” Er lag een bezorgde ondertoon in haar woorden, en dat meende ze ook. Ze wilde niet dat David wat overkwam. Olivia stond op en hing haar handtas aan haar arm. Voorzichtig kwam ze naar voren en drukte ze een kus op David zijn lippen. “Be careful” zei ze zachtjes. Heupwiegend liep ze het café uit, klaar om een taxi te roepen en terug te gaan naar de lus. Tijd voor een avondje ontspannen.