Cliffhanger

Ooit ging Connor zichzelf wel van de kliffen af gooien, op een dag. Nu had hij net te veel redenen om het nog niet te doen, maar dat weerhield zijn hersenen niet van naar de optie gaan iedere keer dat hij er langs kwam. Het wat zelfs genoeg om op de rand te staan en naar beneden te staren, de diepte in. Terwijl Kroshka/Alto/Whatever, de hond die hij deelde met Vic, Alicia & Zeal, rond liep door de struiken in de buurt. Ergens vroeg hij zich af wat sneller zou zijn. Als hij sprong kon zijn teleporteren hem dan nog redden? Voorlopig had hij geen motivatie om het uit te testen. Op een verbazingwekkende manier leek zijn leven nu eindelijk wat te verbeteren nu hij een relatie met Zeal had en daar boven op mentor was geworden. Het maakte de rest overleefbaar genoeg om nu niet naar voren te stappen. In plaats daarvan staarde hij naar de boten die iedere dag op dit tijdstip voorbij gingen. Van beide had hij de bemanning wel eens vermoord, fun times. Allemaal in de tijd dat hij nog Zeal aan het ontwijken was en niet zeker was wat hij met zijn leven wilde. Niet dat Connor nu wel wist wat hij wilde met zijn leven. Het had weinig zin om plannen te maken wanneer je dagen zich steeds herhaalde en je ze door kwam met cocaine om vervolgens het hebben van een verslaving te ontkennen. Nu zat hij er tenminste niet aan, al waren de plannen voor vanavond er. Dat was niemand’s business behalve de zijne en die van Zeal omdat zijn vriendje per se bezorgd moest zijn. Het was beter dan dat er niemand om hem gaf, dat moest hij toegeven. Opnieuw gleed zijn blik over het water. Allemaal dingen die hij al eerder had gezien, wat niet verbazingwekkend was na meer dan 1000 dagen in dezelfde lus. Voor nu kon hij er tenminste iets aan doen door een steentje naar beneden te schoppen en vervolgens te volgen hoe het flink wat meters naar beneden viel en daar hard van een rots af ketste om in het water te eindigen. Met een zucht draaide Connor zich weer om, want er viel niks meer te vinden hier. en floot de hond weer naar hem toe. Waarna hij zich omdraaide en oog in oog met Hunter eindigde. Damn. Niet de persoon waar hij nu mee wilde spreken. Al helemaal omdat hij ergens gelijk had gehad, Connor’s leven was verbeterd.

Voor vandaag had hij geen suïcidale plannen, alleen plannen om de hond uit te laten. Inmiddels moest Kroshka zijn behoeftes ook wel gedaan hebben in het struikgewas. Er viel niks meer te zoeken boven aan de klif en Connor floot de hond naar zich toe om de wandeling terug te beginnen. Misschien was teleporteren makkelijker, maar zo kreeg de hond er nog meer beweging in. Inmiddels was het dier van het magere verwaarloosde beest dat Connor gevonden had naar een mooie hond gegaan die nog steeds vrij slank was, nu alleen door meer dan genoeg lichaamsbeweging. Zodra hij zich omdraaide eindigde hij oog in oog met Hunter. Hun laatste gesprek was niet bepaald goed geëindigd. Na Hunter’s botte worden en zijn felle reactie was hij weg geteleporteerd en had geweigerd om verder de deur open te doen. Net toen hun vriendschap iets sterker leek te worden. Nu had hij geen idee wat hij van de jongen moest denken. Ze hadden allebei hun dingen gedeeld en sindsdien was er heel wat veranderd in zijn leven. Connor was een mentor, hij had een vriendje en hij had geleerd dat hij al deze jaren al een bril nodig had. Ook nu had hij zijn bril op terwijl hij boven aan de klif stond en naar bezorgd kijkende Hunter keek. Right. Boven aan de klif staan kwam misschien niet al te goed op hem over na het laatste gesprek. ”If I look back at the conversation we had last time, seeing you close to the edge of a cliff isn’t exactly comforting to me,” bevestigde hij dat ook. Kroshka trippelde vrolijk met kwispelende staart op Hunter af om de jongen te begroetten en een klein grijns dwong zich automatisch op Connor’s gezicht. Ergens had hij hun vriendschap gemist, al was hij zo koppig geweest om Hunter constant te ontwijken. Nog was hij bitter over de woorden van de jongen. Voor nu kon hij dat opzij zetten om te reageren. ”Don’t worry, I don’t have any plans to jump” beloofde hij met een zucht terwijl hij wat stappen van de rand af nam. Niet vandaag. ”My life did actually improve,” gaf hij toe met tegenzin. Daarmee was het niet alsof al het slechte magisch was opgelost. Het betekende alleen dat hij wat meer hoop had voor de toekomst. ”But glad to see you care this time,” kon hij de licht bittere opmerking niet laten met een nauwe blik naar Hunter.

Met een grijns keek hij toe hoe de hond op Hunter af liep en de jongen het ook niet kon weerstaan om naar één knie te zinken om hem te aaien. Okay, misschien had Connor hem ergens wel gemist of whatever. De lus was vrij eenzaam zonder iemand om goed dronken mee te worden waar hij ook nog redelijk mee kon praten. Dat maakte hem er niet minder bitter over wat er gebeurd was om hun laatste gesprek te eindigen. Zijn blik hield hij op de hond die inmiddels op zijn rug gerold was voor Hunter. Nog steeds was het verbazingwekkend hoeveel aandacht de hond eiste en hoe vriendelijk hij was als je meerekende dat Connor hem verlaten in een tuin had gevonden. ”I’m glad to hear that,” antwoordde Hunter neutraal. Dat was iets. Het verminderde de bitterheid in zijn volgende woorden echter weinig. ”I guess I was a bit harsh with my reaction,” gaf Hunter ook toe. Connor knikte kort. Er had wat waarheid in zijn woorden gezeten, maar het aan de kant schuiven van zijn gevoelens lag hem nog steeds niet goed. Zelfs al was het iets dat hij zelf vaak genoeg deed. ”But you must know that I said it because I do care about you, your feelings and your thoughts. I just have a shitty way of showing it and all of this is new to me,” begon de jongen. Dat liet hem zijn hoofd kantelen. Het was wel duidelijk dat ze allebei slecht waren met gevoelens, een gedeeltelijke reden dat ze het zo goed konden vinden. Connor wist ook wel waarom ze allebei zo slecht erin waren. ”The drinking part, the telling about my feelings part and about my past, actually having someone who talks to me about their feelings…” Hij knikte terwijl hij nog wat stappen van de rand af nam. Over gevoelens praten met iemand die niet Zeal was, was ook nieuw voor hem. ”I never meant to give you the feeling I don’t care about how you feel, because I do. I got angry about what you said because I… because I…” Het viel even stil. Nog even en Hunter zou zijn oneindige liefde te verklaren, of in ieder geval, in die richting leek het te gaan. Als Connor niet dacht dat de jongen 100 procent hetero was had hij het misschien nog echt verwacht ook met de ongemakkelijke houding van de ander. ”Because I don’t want to lose the first friend I made in the loop,” gaf hij uiteindelijk toe. Oh. Licht verbaasd keek Connor hem aan, het bittere gevoel voor nu al vergeten. Hunter’s woorden vielen ook wel te begrijpen, ze waren alleen onhandig geweest. ”You’re not going to lose me.” Het klonk veel te dramatisch naar zijn smaak, maar Connor wist niet hoe hij het anders moest zeggen. ”But that did kind of sound like you were about to confess your love,” ging hij door met een kleine grijns. Makkelijker om daar op te focussen dan diepe emoties.

Bij de kliffen staan terwijl hij het niet heel lang geleden over eraf springen had gehad was misschien niet het beste idee. Aan de andere kant was het niet Connor’s probleem. Hij wist wel dat hij er nu niet van af zou springen, wat hij ook aan Hunter vertelde. Die op zijn beurt toegaf dat zijn reactie misschien niet de beste was. Daarbij vergat Connor tactisch dat hij degene was die vervolgens kinderachtig de deur dicht had gehouden en de ander compleet had genegeerd. Uiteindelijk waardeerde hij de woorden die Hunter nu sprak wel oprecht. Het voelde goed om een vriendschap te hebben na al deze jaren die hij kon vertrouwen. Iets wat hij sinds de lus in Texas niet meer had gehad, als Zeal niet meetelde. Bovendien maakte de jongen het veel te makkelijk om opmerkingen te maken, iets dat hij ook niet kwijt wilde raken. Van wie ging hij anders al dat ogenrollen krijgen op zijn flirterige opmerkingen? Ook deze keer vereerde Hunter hem weer met een droge blik volgend op de glimlach die hij heel even getoond had. Daarmee was het hem ook wel duidelijk dat hun vriendschap dit ging overleven en er misschien zelfs op verbeterde. ”You wish,” reageerde hij en daarmee was de echte tensie weer weg. Zo eenvoudig was het. Dat was wat Connor echt van Hunter waardeerde. Hij maakte geen onnodig drama van dingen en hij had al genoeg drama in zijn leven voor wel, een lifetime. ”Never in a million years will I do that, man whore,” ging de jongen door voor hij zich op de hond richtte. Met een halve grijns keek Connor toe vanaf waar hij niet al te ver weg stond. ”Don’t worry Hun, I know you love me.” Het was geweldig. ‘Hun’ werkte evengoed als bijnaam op Hunter als een lief koosnaam om het verder te irriteren. Ondertussen begon de hond langzaam met meer aandacht te eindigen dan Connor kreeg. ”Where did you get him? And where did you get those glasses?” Oh yes. Er waren genoeg updates die hij moest geven. ”C’mon let’s walk,” stelde hij eerst voor met een knik terug naar het huis. De weg was lang genoeg om alle updates te geven over zijn leven en ook te horen waar Hunter mee bezig was geweest. Want er was veel. Terwijl hij wachtte op de ander en op Kroshka om weer overeind te komen begon hij al antwoord te geven. ”That’s Kroshka or Alto, depends on who you ask. I found him abandoned in some garden and now me, Zeal, Victor and Alicia are taking care of him,” antwoordde hij de eerste vraag. ”As for the glasses it turns out I’ve needed them all my life,” grinnikte hij wat schaapachtig terwijl hij de bril weer even op zijn neus drukte. ”I was going along with Zeal to get him new reading glasses, but I ended up needing some too.” Dat was de samenvatting ongeveer. Waarbij ze op het beste nieuws uitkwamen. Het nieuws dat hij het liefst aan het hele huis mededeelde. Na alle drama en alle problemen en alle ontkenning had hij nu toch echt een relatie. ”And Zeal is my boyfriend now!”

Ondanks de tijd die er over heen was gegaan sinds ze voor het laatst gesproken hadden ging het gesprek even makkelijk als het altijd leek te gaan tussen hem en Hunter. Wat niet was wat hij verwacht had van de dag dat hij de jongen had zien zeuren tegen de oude kassaman, maar waar hij stiekem wel dankbaar voor was. Het gronde zijn leven ergens tussen alles wat er met Zeal afspeelde. Connor zou het nooit toegeven, over zijn dooie lichaam, maar het maakte zijn leven er beter op. Wat het makkelijk genoeg maakte om hun woordenwisseling te vergeten die hem een tijd salty had gemaakt naar de jongen. Uiteindelijk kon hij ook wel inzien dat Hunter zoals hij zei wel het beste met hem voorhad en er gewoon even onhandig in was als Connor er zelf in was. Gevoelens waren niet hun dingen. Uitdagende woorden waren makkelijk om mee te reageren en daarmee nog eens duidelijk te maken dat het weer goed zat. ”Fuck you Con-Con. I do not love you and I never will,” bromde Hunter terug. Pff. Voor nu liet hij het voor wat het was en richtte hij zijn aandacht op de vraag naar updates over zijn leven. Eveneens was hij ook wel benieuwd of Hunter nog wat dingen ontwikkeld had. Misschien dat hij eindelijk van zijn maagdelijkheid af was, al zou de hemel waarschijnlijk eerst neer moeten vallen voor dat gebeurde. Ondertussen bood Connor aan om te wandelen zodat ze op die manier alles in konden halen. Beginnend bij de hond die te veel namen had omdat het nou eenmaal moeilijk was om met zijn vieren één naam uit te kiezen. ”Really? Couldn’t stick with just one name? So typical,” reageerde Hunter erop. Connor moest hem wel gelijk geven terwijl hij daar liep en wat met zijn armen zwaaide. ”Kroshka is the superior name anyways,” grijnsde hij. Tenslotte was dat de naam die hij uitgekozen had. En c’mon, het Russische woord voor ‘crumbl’ was veel te schattig.

Wat schaapachtig vertelde hij verder over zijn bril en hoe hij eraan gekomen was. Dat was niet het nieuws dat er echt toedeed. Er was een update in zijn leven die alles veranderde. Een waar Hunter nog gelijk over had gehad ook. Het had zijn leven verbeterd, heel erg verbeterd. Vrolijk deelde hij het nieuws mee met een enthousiaste grijns. Een grijns die tot zijn grote verbazing weerspiegeld werd, heel even maar. Toch zou Connor nooit vergeten dat hij voor een paar seconde Hunter had zien grijnzen, wat heel wat was voor de jongen waar hij nog maar net glimlachjes uit kreeg. ”That’s great, Connor. I’m really happy for you,” reageerde hij met een slag van zijn vuist. Connor grijnsde naar hem voor hij zich weer op het pad richtte. ”So what about your life?” vroeg hij terug om te voorkomen dat hij een uur alleen over Zeal sprak. Op een of andere manier had hij het gevoel dat niet iedereen er zo geïnteresseerd in was. ”Not much happened when it comes to  me,” antwoordde Hunter. Afwachtend bleef Connor stil om te horen wat er dan wel was gebeurd. Met ieder woord dat de ander sprak werd zijn grijns breder, al helemaal toen het delen van een bed genoemd werd. Was de hemel dan toch aan het neervallen? ”So did you finally man up and lose your virginity?” vroeg hij nu met een veelzeggende blik naar de jongen.

Het grootste nieuws in zijn leven was dat hij er in geslaagd was om ondanks alles een vriendje te krijgen, vanaf waar Connor wel zou kijken hoe het verder ging. Compleet probleemloos kon het onmogelijk verlopen. Voorlopig had hij het gevoel dat hij de drama wel aan kon en zo niet zou hij ook wel verder kijken. In het uiterste geval waren er altijd nog de kliffen die klaar voor hem stonden. Als het tot dat punt kwam. Hij hoopte van niet. Na zijn korte verhaal en mededeling was het tijd voor Hunter om te vertellen over een meisje dat hij blijkbaar had toegelaten in zijn leven. Een waar hij zelfs zijn kamer mee deelde. Dan moesten ze wel seks hebben, dat was half het punt van kamergenoten hebben als je het aan Connor vroeg. Neem Alicia en Victor als voorbeeld, er zat genoeg tensie tussen die twee. Om niet te spreken over hijzelf en Zeal. Waardoor hij een grijns en de vraag niet kon laten aan Hunter over of hij al een avontuur had gehad. Onder de norse blik grijnsde hij nog breder terug. Well? ”No, Connor, I haven’t,” reageerde hij nors. ”That’s a shame,” grijnsde hij terug. Duidelijk een gemiste kans van Hunter. ”I slept on the floor. Because when a girl is drugged and pukes all over the ground, the best thing to do is give her some space and not make use of her,” ging hij verder. Dat was eerlijk genoeg. Connor kon zich ook niet voorstellen dat hij zou willen slapen met een meisje dat door drugs aan kotsen was, al was het idee van met een meisje slapen sowieso smerig. No thanks. ”She made breakfast after she woke up. I still don’t know how to feel about that,” sprak Hunter verder door zijn gedachten heen. Zijn focus werd weer terugtrokken naar de jongen, weg uit de hel dat het idee was om met een meisje naar bed te gaan. ”But…” ging Hunter door. ”But what?” vroeg Connor met een nieuwsgierige blik. Ondertussen ontweek hij een boomwortel die recht over het pad liep. Meer geconcentreerd op het pad zodat hij niet alsnog langs de kliffen naar beneden stortte luisterde hij verder. Automatisch maakte het hem nieuwsgierig naar het geheim, maar hij hield zich er nog stil over. ”I still have to find that fucker, tho,” mompelde Hunter verder. Dat was al helemaal interessant voor zijn standaard. ”If you need help beating him up just give me heads up,” grinnikte hij. Een kans om te vechten zou hij nooit uit de weg gaan. Als Hunter het wilde kon Connor er zelfs zijn messen bij halen. ”So what’s the secret?” vroeg hij zonder problemen door.

Natuurlijk was Hunter zo edel dat hij nog steeds niet zijn maagdelijkheid kwijt was, maar voor deze keer kon Connor het wel begrijpen. Seks met een meisje dat onder de invloed van drugs was zag hij de jongen nooit doen. Dat hij Hunter sowieso nooit seks zag hebben liet hij maar achterwege. Het ging door over hoe het meisje dan op zijn kamer geëindigd was en waarom ze er ook bleef als tijdelijke kamergenoot - hij bleef ook maar stil over dat hij betwijfelde hoe tijdelijk dat zou zijn. Het feit dat Hunter de jongen wat wilde aandoen trok zijn aandacht nog verder. Natuurlijk was hij al te bereid om te helpen in zoiets. Niet alleen omdat hij van vechten hield maar ook omdat hij oprecht zijn vriend wilde helpen in zoiets. Dit was nou eenmaal de beste hulp die Connor kon aanbieden. Samen met ook bereid zijn om wel naar dingen te luisteren als het zo ver kwam. Who knows of hij en Hunter ooit nog dieper op dingen ingingen, nu in ieder geval niet. ”I knew I could count on you,” reageerde Hunter. ”’Course, that’s what we’re friends for,” bevestigde Connor nog een keer. Het was misschien niet al te soepel verlopen, maar inmiddels waren ze wel vrienden. Als hij nodig was om met iemand te vechten, zowel met vuisten als met een mes, kon Hunter hem wel vinden. Dat deed weinig voor zijn nieuwsgierigheid naar wat er dan was met dat meisje en haar kamergenoot. Ze zou niet de eerste zijn die problemen met kamergenoten had en ook zeker niet de laatste. ”You better not tell anyone what I’m about to say, man whore,” begon Hunter een stuk serieuzer. Plechtig knikte Connor naar hem. ”I swear I won’t,” beloofde hij. Waarschijnlijk zou er ook weinig redenen zijn om het door te vertellen. C’mon, hij had mensen vermoord, hoeveel erger kon het zijn? ”She had sex with her roommate-“ Connor’s wenkbrauwen gingen al omhoog. Dus wel met haar kamergenoot en niet met Hunter, tough luck. ”-and told him afterwards that she’s a transgender. He took it wrongly and basically informed her that he had sex with a man.” Nu keek hij compleet naar de jongen, het maakte hem weinig meer uit of hij door een boomwortel struikelde. ”What a dick,” mompelde hij. Dat was niet wat hij verwacht had. Waardoor hij ook automatisch nieuwsgierig werd naar Hunter’s mening erover. Als je het aan Connor zelf vroeg was het bullshit van de kamergenoot, de blik die Hunter gaf toonde wel aan dat hij de mening deelde. ”Obviously she didn’t want to be involved with him after that, I offered her a shortwhile stay at my room,” ging hij door. Kort knikte Connor. Het verhaal werd steeds begrijpelijker. ”But that’s the secret. She’s transgender, but because of stupid peoples opinions, she keeps it to herself.” Opnieuw knikte hij dat hij het wel begreep. Tegenwoordig kon het hem weinig meer schelen maar hij had genoeg tijd doorgebracht waarin hij het homo zijn helemaal voor zichzelf gehouden had. Vooral vanwege de pure homophobia in Rusland. ”That’s actually surprisingly nice of you, that you’re letting her stay,” merkte hij op met een opgetrokken wenkbrauw. Het was niet bepaald de norsheid die hij wel van Hunter gewend was. Voor zijn blik wat vernauwde omdat het ook nieuwe vragen opbracht. ”Is that why you’re not having sex with her?” Het was een mogelijkheid, al was het een die hij niet echt verwachtte van Hunter. Toch kon hij het niet laten om het na te vragen. ”’Cause if so you’re an idiot too,” voegde hij er aan toe, met een kleine grijns om duidelijk te maken dat hij het niet agressief bedoelde.

Blijkbaar was zijn vriend nobel genoeg om een meisje op zijn kamer te laten slapen en er vervolgens geen seks mee te hebben. Vanzelf kwam de uitleg waarom en vervolgens ook waarom ze nu bij Hunter bleef slapen. Voornamelijk omdat haar ex-kamergenoot blijkbaar een sukkel was over het feit dat ze transgender was. Ergens bracht het een bittere smaak naar Connor’s mond dat Hunter zoiets doorvertelde, maar hij bleef er stil over. Uiteindelijk was hij degene die ernaar gevraagd had en hij zou het als beloofd nooit doorvertellen. ”No kidding. Such stupid assholes shouldn’t exist on this world,” beaamde Hunter. Connor hoefde niet naar hem te kijken om de woede in zijn stem te horen. Zijn blik hield hij bij Kroshka/Alto die door het gewas struinde op zoek naar de beste geuren van Inndyr. Dat bracht hem wel bij een volgende vraag, een die hij niet kon laten om te stellen. Het was prima mogelijk dat Hunter ergens met die gedachte zat. Aan de ene kant verwachtte Connor het niet van hem, aan de andere kant kon het best zo zijn dat hij in die richting dacht ondanks het support dat hij al getoond had. In ieder geval vond hij het zijn recht om de vraag te stellen. Desnoods kon ie de jongen even een lesje in respect leren. Onder de verbouwereerde blik trok hij een wenkbrauw op. So? ”I just told you what I felt about that guy, I let her stay in my room and you’re asking me if I don’t want to have sex with her because she’s a transgender?” vroeg Hunter na. ”Just transgender, not ‘a’ transgender,” kon Connor het niet laten om zijn correctie er tussendoor te gooien.

”No, Connor. It isn’t,” ging Hunter er op verder op botte toon. Veel deed het niet met hem. Hij was Hunter’s botheid wel gewend en het was makkelijker om hem zijn zegje te laten doen. ”Life is not about sex, Connor,” ging hij even bot verder. ”I know that much,” reageerde hij met het rollen van zijn ogen. Het was niet zijn fout dat hij seks als copingsmechanisme gebruikte. Met een zucht luisterde hij naar de rest van wat Hunter er nog bot over te zeggen had. Liefde voor seks en zo. Het was allemaal logisch en af en toe knikte hij maar. ”I don’t expect you to understand it, but never accuse me of that bullshit again. If I would fall in love with her and have a deep emotional bond, I would have sex with her… eventually,” sloot hij eindelijk af. Weer knikte Connor. ”Yeah, yeah, message loud and clear,” zuchtte hij uit. ”I wasn’t accusing you of anything, I was just wondering about it.” Zijn blik ging weer even naar de jongen naast hem. Blijkbaar gingen ze dit ingewikkeld maken. ”And I know life isn’t about sex, I just like it a lot and you don’t. That makes you the loser virgin, but at least you’re an honorable loser virgin,” probeerde hij met een grijns de drama weer op te lossen.