Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Cloning people Uiterlijke leeftijd: 21 jaar Quote:
Onderwerp: Could you show me around? wo aug 26, 2020 2:54 pm
Er was een tweede lockdown van start gegaan en dat wilde zeggen dat oudere kinderen boven de 12 jaar de lus enkel mochten verlaten in tweetallen of met toezicht van een begeleider. Zephyr was al een paar namen te weten gekomen van autoritaire figuren en nadat hij wat observaties had gedaan, wist hij ook wie de drie mentoren waren die in het huis rondliepen. Twee jongens met tatoeages en één jongen die ietsje ouder leek dan de andere twee. De jongens met de tatoeages waren het soort jongens die makkelijk in zijn gang hadden kunnen zitten, qua uiterlijk dan toch. Hij had gehoord van de ene getatoeëerde jongen dat hij in het leger had gezeten en dat hij waarschijnlijk niet de meest geschikte figuur was voor Zephyr om mee om te gaan, gezien zijn eigen verleden. Hij zag eruit als het type dat Zephyr zou veroordelen om wat hij had gedaan en dan zouden de jongens waarschijnlijk ruzie krijgen. De andere getatoeëerde jongen zag hem er wel chill uit, maar zijn pijlen richtte hij uiteindelijk op de jongen die – voor zover hij kon zien – geen zichtbare tatoeages had. Doelbewust liep Zephyr naar de jongen toe en raakte kort zijn arm aan met zijn vingertoppen om de aandacht van de jongen te trekken. “So I heard about this lockdown and I wondered if you could show me around, outside of the resident,” kwam hij maar meteen ter sprake. “Name’s Zephyr, by the way,” voegde hij er nog met een glimlachje aan toe, waarna hij zijn gespierde arm uitstak zodat de jongen handen kon schudden als hij daar behoefte aan had.
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Re: Could you show me around? do aug 27, 2020 2:01 am
Oh yeah I'm a reaper man
Every good thing, I kill it dead
Rondhangen in het huis werd saaier met de dag. Het waren zijn taken die Connor hier hielden, anders zou hij iedere dag in het centrum te vinden zijn. Of nog beter: buiten de lus. Lange tijd was het zijn gewoonte geweest. Ergens na het incident waarin hij bijna dood gegaan was had hij de cheatcode uitgevonden die leek te werken en hem eindeloze tijd buiten de lus gaf. De makkelijkste, en waarschijnlijk ook de lafste, manier om al zijn problemen te ontwijken voor drie jaar. Het concept was simpel. Langer dan twee dagen buiten de lus zijn maakte ouder. Wat hij in plaat daarvan altijd had gedaan was bijna twee dagen buiten zijn, dan weer terug naar de lus gaan en een automatische reset van die tijd te krijgen. Hoe het precies werkte wist hij niet, het boeide hem ook weinig. Zelfs dat het een paar keer bijna mis was gegaan maakte hem weinig uit. Het ontwijken was niet meer nodig en toch had hij nog de neiging om eens in de zoveel tijd gewoon naar buiten te gaan. Half zat hij het te overwegen terwijl hij in gedachten verzonken achterover in een stoel leunde. Zijn blik was op het plafond boven hem gericht, niks van zijn omgeving registreerde echt. De andere helft van zijn gedachten was bezig met een liedje dat in zijn hoofd zat. Happy together, was het echt mogelijk? De aanwezigheid van de getatoeëerde jongen ontging hem tot zijn arm kort aangeraakt werd. Zijn blik schoot opzij naar een jongen die hij nooit eerder gezien had. De vragende blik in zijn ogen was duidelijk genoeg terwijl Connor hem aan keek. ”So I heard about this lockdown and I wondered if you could show me around, outside of the resident,” legde hij meteen uit. Dat verklaarde dingen. ”Name’s Zephyr, by the way,” voegde hij nog toe en een gespierd arm werd naar hem uitgestoken. Zonder enige schaamte gleed zijn blik over de jongen. ”Connor,” introduceerde Connor zich terwijl hij al te graag de hand van de jongen schudde voor hij overeind kwam. Zephyr viel precies in zijn type. Was de jongen zich daar überhaupt bewust van? Nooit kon hij er echter iets op doen, anders dan vriendelijk glimlachen. ”I’ll gladly show you around,” vervolgde hij. Fuck ja, een excuus om buiten te komen en tegelijk zijn taken te volgen. ”You new here?” vroeg hij meteen door om zijn vermoeden te bevestigen. Een type als Zephyr was hem echt wel opgevallen.
Character sheet Bijzonderheid: Cloning people Uiterlijke leeftijd: 21 jaar Quote:
Onderwerp: Re: Could you show me around? do aug 27, 2020 11:38 am
Zephyr onderdrukte een lachje toen hij de blik van de jongen over hem heen zag glijden. Hoewel hij eerder gewend was dat hij dat effect had op vrouwen was het voor hem ook niet ongewoon om door iemand die voor mannen ging – en dat vermoeden was bij deze jongen nu wel sterk aanwezig – ook bekeken te worden. Zephyr’s reactie was daar hetzelfde als een vrouw het zou doen: hij voelde zich gevleid. Hij wist dat hij opviel met zijn lange uiterlijk en zijn tatoeages, maar het was voor hem nog steeds een soort van verrassing als hij de aandacht trok en iemand hem echt in zich opnam. Zephyr was op dat vlak vrij bescheiden, ook al durfde hij gerust complimenten terug te maken en wat terug te flirten. Hij ging echter pas echt op actie over als hij een goede band met iemand had. De jongen stelde zich voor als Connor en gaf aan dat hij Zephyr wel graag een rondleiding wilde geven, waarop Zephyr een dankbaar knikje gaf. Hij liet de hand van de jongen los en luisterde naar de vraag, waarop hij weer een knikje gaf. “I only arrived here a few days ago,” legde hij aan de jongen uit. “As I didn’t really have the time to get a proper introduction around this town, I had to wait until I could find someone who could show me around.” Hij richtte zijn grijze ogen op de jongen terwijl hij Connor voorging naar de uitgang van het huis. “How long has this lockdown been going on?” vroeg hij met een frons aan de jongen. Hij had wel het één en ander uitleg over de zaken in de lus gekregen, maar nog altijd niet genoeg om al zijn vragen te beantwoorden. Hopelijk kon Connor wat meer licht werpen op de zaken zoals ze ervoor stonden.
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Re: Could you show me around? do sep 03, 2020 6:25 am
Oh yeah I'm a reaper man
Every good thing, I kill it dead
Ongegeneerd gleed zijn blik over de jongen heen die op hem afgestapt was. Dat de ander knap was kon Connor toch niet ontkennen en hij gunde het zijn ogen om van het beeld te genieten. Uiteindelijk zou hij er toch nooit wat mee doen en als de jongen er een probleem mee had kon hij een mes in zijn hart krijgen. Connor’s moralen waren ver genoeg heen dat hij niet eens bij die gedachten stil stond, meer dat aangaf dat hij met de dag gestoorder werd. Gelukkig voor de ander gaf Zephyr er geen negatieve reactie op terwijl ze handen schudde en introducties wisselden. Het geven van een rondleiding ging geen probleem worden. ”I only arrived here a few days ago,” antwoordde de jongen met een knikje op zijn vraag. Dat verklaarde genoeg. Daarmee begon Connor ook het vermoeden te ontwikkelen dat de jongen specifiek op zoek was gegaan naar hem - of in ieder geval een mentor - om een rondleiding te krijgen. Wat een geluk dat hij de uitverkorenen was. ”As I didn’t really have the time to get a proper introduction around this town, I had to wait until I could find someone who could show me around,” bevestigde Zephyr ook dat vermoeden. ”Honored to be the one to get the job,” grijnsde Connor naar hem. Waarbij hij wel omhoog moest kijken omdat de jongen tegenover hem opvallend lang was, om nog verder bij te dragen aan zijn al opvallende uiterlijk. Het had wel wat. Het maakte het al te makkelijk om hem braaf naar buiten te volgen. ”How long has this lockdown been going on?” vroeg Zephyr nu. Een kleine frons trok over zijn gezicht terwijl hij de dagen na probeerde te tellen. ”Not that long, really,” antwoordde hij de hoofdvraag. ”We all knew about the threat, I mean me and Vic encountered one of those hollow fuckers weeks ago, but they really didn’t do anything until some guy lost his eye,” legde hij verder uit. Pas toen was de ernst van de situatie wel duidelijk geworden. De hollowtjes gingen zich niet lief gedragen en de peculiars met rust laten, ze waren uit voor bloed.
Character sheet Bijzonderheid: Cloning people Uiterlijke leeftijd: 21 jaar Quote:
Onderwerp: Re: Could you show me around? vr sep 04, 2020 6:46 pm
Zephyr White
Zephyr beantwoordde de grijns met een kleine glimlach om zijn lippen. Ze hadden enkel wat beleefdheden uitgewisseld en Zephyr wist nog niet goed wat hij van de jongen moest denken, maar hij nam aan dat hij dat beeld wel kon schetsen naarmate hun rondleiding vorderde. Hij had aardig wat mensenkennis verkregen tijdens zijn rol als maffiabaas zijnde en dus was hij er ook wel overtuigd van dat hij uit kon vinden hoe de jongen in elkaar stak voordat er echt etiketten op hun band geplakt konden worden. De jongen gaf hem inmiddels antwoord op zijn vraag en Zephyr bleef even stilstaan om Connor verwonderd aan te kijken toen hij aangaf dat een andere Peculiar zijn oog was verloren na de aanvaring met de Hollow. Hij had tijdens zijn eerste rondleiding natuurlijk al wel een woordje uitleg gekregen, maar hij had niet gedacht dat het zo ernstig was. “A Peculiar lost his eye?” vroeg hij bijna op een ongelovige toon. “I guess you can say that you and that other guy you mentioned were lucky it didn’t get any worse than a simple encounter.” Hij schudde kort zijn hoofd en trok zijn wenkbrauw op naar Connor. “How come that guy lost his eye and nothing happened to you two?” Hij vermoedde dat het iets met de gave van één van de jongens te maken kon hebben. “And what was encountering a Hollow like?” Mochten ze er nu eentje tegenkomen, dan wilde hij wel weten hoe hij zichzelf kon verdedigen. En hoewel het misschien een beangstigend kon zijn om het idee in het achterhoofd te hebben dat een andere Peculiar zijn oog was kwijtgeraakt door een Hollow was de gedachte om over straat te lopen en elk moment een kogel door zijn hoofd te krijgen nog veel gruwelijker. Hij was er bovendien vrij zeker van dat als hij een manier zou vinden om te vechten tegen deze Hollows, het allemaal nog wel mee zou vallen. Hij moest gewoon voorzichtig zijn. Voor de zoveelste keer in zijn leven.
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Re: Could you show me around? ma sep 14, 2020 8:23 pm
Oh yeah I'm a reaper man
Every good thing, I kill it dead
Een rondleiding geven was geen probleem voor Connor, al helemaal nu iedereen opgesloten zat en het een van de weinige excuses was om naar het dorp te kunnen gaan. Zijn grijns werd beantwoord met een kleine glimlach en hij maakte zijn besluit dat hij Zephyr wel aardig vond, voorlopig. De kalme indruk die hij had maakte het makkelijk om tot die conclusie te komen. Tegelijk hield hij al zijn opties nog open. Als bleek dat hij alsnog een asshole was kon Connor evengoed een hekel aan hem ontwikkelen. Rustig ging de jongen door met het stellen van een vraag die Connor met een kleine frons beantwoorde. Zodra hij bij het deel aankwam van de peculiar die zijn oog verloren was kwamen ze tot stilstand. ”A Peculiar lost his eye?” vroeg Zephyr na. ”Yeah,” antwoordde Connor eenvoudig. Het had geen nut om er omheen te draaien. Hollows waren gevaarlijke wezens die respect opriepen van iedereen die er niet simpelweg van weg kon teleporteren. ”I guess you can say that you and that other guy you mentioned were lucky it didn’t get any worse than a simple encounter,” ging Zephyr door. In reactie haalde Connor zijn schouders op. Hij wist niet of hij het echt geluk kon noemen. Al helemaal niet met hoe nutteloos Victor was geweest - iets waar hij nu tenminste de reden van wist. ”How come that guy lost his eye and nothing happened to you?” ging Zephyr door. Blijkbaar was het hem ook opgevallen dat er zo vanaf komen uitzonderlijk was. ”I can teleport,” verklaarde Connor het eenvoudig. Nog iets wat geen nut had om omheen te draaien. ”And what was encountering a Hollow like?” ging de jongen door met zijn vragen. Opnieuw begon Connor met lopen zodat ze hier nog voor eeuwig bleven staan terwijl hij bedacht hoe hij antwoord moest geven. Het leek erop dat hij langzaam het informatie centrum aan het worden was van de lus. Dat kon er wel bij in zijn leven. ”It wasn’t that bad for me, mostly because I can teleport anyways, but they’re still a bitch to come across,” antwoordde hij deze vraag ook weer. ”Mostly because they’re invisible so you don’t actually see them coming.” Inschattend keek hij weer even naar Zephyr. ”I don’t know if they told you more about them during the introduction but all you really need to know is that they used to be peculiars who wanted too much power and turned into these tentacle monsters.” Dat vatte het wel zo ongeveer samen. Als de jongen meer wilde weten kon hij altijd meer vragen en meer antwoorden krijgen. Zo aardig was Connor nog wel.
Character sheet Bijzonderheid: Cloning people Uiterlijke leeftijd: 21 jaar Quote:
Onderwerp: Re: Could you show me around? di sep 15, 2020 1:36 pm
Zephyr White
De jongen gaf aan dat hij kon teleporteren en Zephyr gaf een begrijpend knikje. Het verbaasde hem eerlijk gezegd niet. Niet dat hij verwacht had dat Connor kon teleporteren, maar hij zat hier in een huis met kinderen en jongeren die allerlei soorten gaven hadden. Het was geen verrassing voor hem welke gave dat ook kon zijn, al hij had wel kort zijn wenkbrauwen opgetrokken toen hij een puber had ontmoet dat blijkbaar constant drugs door haar lichaam had vloeien. Naarmate Connor zijn uitleg gaf over de Hollows besloot Zephyr dat zijn eigen gave niet bepaald hulpvaardig was als hij zo’n Hollow tegen zou komen. Tenzij iemand hem een foto kon tonen van een Hollow zou hij nooit in ze kunnen veranderen en ze dus niet kunnen misleiden. Hij zou wel in een dorpeling kunnen veranderen zodat ze hem niet door zouden hebben, maar was dat ook wel echt zo? “How do those Hollows manage to find you and single you out from the villagers?” vroeg hij met een frons aan de jongen. “Do they sense that you have some kind of gift?” Als dat het geval was, dan kon hij wel vergeten dat hij zichzelf op de manier die hij net had bedacht kon verdedigen tegen Hollows. Hij had ook niet echt het idee dat Hollows terug zouden wijken als hij zou veranderen in een jong, onschuldig kind. Het leek erop dat die monsters écht een gevaar konden vormen en hoewel het hem af zou moeten schrikken, wekte het juist Zephyr’s nieuwsgierigheid aan naar wie in het huis allemaal capabel was om zich te verdedigen tegen de Hollows. En aan wie hij absoluut niks had als hij met die persoon in zo’n situatie verzeild zou raken. En nog belangrijker: wat hij zelf kon doen om zich te beschermen tegen de monsters.
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Re: Could you show me around? ma sep 21, 2020 1:13 pm
Oh yeah I'm a reaper man
Every good thing, I kill it dead
Als nieuw informatiepunt van de lus beantwoorde hij al Zephyr’s vragen braaf. Het kon niet veel kwaad om deze informatie weg te geven. Iedereen wist langzamerhand wel dat hij kon teleporteren en niemand kon er wat tegen doen. Vanaf daar ging hij ook gelijk door met het standaard verhaal over hollows. Inmiddels kon Connor het riedeltje wel dromen over peculiars die gestoord werden in hun zoektocht naar macht. Echt kon hij ze er de schuld niet van geven. Alleen was hij zelf de kant van moord op gegaan, niet de kant van hollow zijn. ”How do those Hollows manage to find you and single you out from villagers?” gingen de vragen verder. Met moeite rolde hij zijn ogen er niet op, zijn geduld ging maar zo ver. ”Do they sense that you have some kind of gift?” voegde Zephyr nog toe. Waarschijnlijk waren het logische vragen om te stellen, al helemaal voor iemand die zich niet kon verdedigen tegen hollows. Nog steeds had de mentor geen idee wat de gave van de ander was. Iets als plantjes water geven, hoe intens dan ook, ging weinig helpen tegen hollows. ”Not even the villagers are truly safe,” stelde Connor eerst de feiten op. ”Really hungry hollows will go for them too, peculiars are just favored,” zuchtte hij verder uit. Ergens was het allemaal best fucked up als je het zo bekeek. Wat ooit normale peculiars waren geweest waren alleen nog monsters van over en de enige manier om nog een beetje normaal te worden was om genoeg peculaire zielen te eten. ”But yeah, they can feel it when you are using your gift and as a bonus using your gift also attracts them. Your best bet is to just stick to the rules, as much as they suck.” Bijna schichtig ging zijn blik even op en neer. Niet dat hij echt hollows verwachte, maar het waakzaam zijn zat in zijn bloed. Bovendien wilde hij ook niet dat iemand dit gesprek kon overhoren. ”Guy who got his eye taken apparently had a constant active gift so it makes sense they went for him.” Echt geclassificeerd was de informatie niet. Tegelijk hing er een soort sfeer over andermans peculiaritiy mededelen aan nieuwe mensen.
Character sheet Bijzonderheid: Cloning people Uiterlijke leeftijd: 21 jaar Quote:
Onderwerp: Re: Could you show me around? wo sep 23, 2020 2:50 pm
Zephyr White
Hoewel hij van Girolamo al veel informatie had gekregen, waren er nog steeds dingen die niet helemaal duidelijk voor hem waren. Zijn blik gleed naar Connor toen deze uitleg gaf over hoe Hollows over het algemeen ook dorpelingen aanvielen, maar hun voorkeur uitging naar Peculiars. Wat ook logisch was aangezien ze de zielen van Peculiars nodig hadden om mens te blijven. Of zoiets. Als hij al dacht dat in New York door gewoon over straat te lopen de kogels rond zijn oren voelde vliegen fucked up was, dan was dit een nieuw level van fucked up. Zijn blik gleed naar Connor toen de jongen uitlegde hoe het werkte met Peculiars, hun gaven en Hollows en hij trok een wenkbrauw op. “That’s quite fucked up,” was de beste reactie die hij erop kon geven. Het volgende wat Connor zei, liet hem diep fronsen. “A constant active gift? Like a gift you can’t turn off?” vroeg hij met een frons. “How does that even work?” Hij dacht dat de Peculiars hier allemaal in min of meerdere mate wel controle hadden over hun gave. Dat ze het niet geweldig goed konden beheersen, kon hij nog snappen, maar iemand wiens gave altijd aan stond? Dat klonk vreemd. Aan de andere kant klonk het ook wel als iets wat voor kon vallen. In een wereld met Peculiars kon alles gebeuren, nam hij aan. “What about your gift?” vroeg hij aan de jongen. “Are there any limitations to it like how far you can travel and how much you can use it?” vroeg hij geïnteresseerd. Hij besefte zich dat hij nog niks had verteld over zijn eigen gave, maar hij nam aan dat die kans wel zou komen als het moment daar zou zijn. Voor nu had dat allemaal nog geen haast en wilde hij Connor eerst beter leren kennen voordat hij over zichzelf zou beginnen.
Character sheet Bijzonderheid: Teleportation | Having a fiancé!!!! Uiterlijke leeftijd: 20 y/o Quote: Cool-- but approachable, also gay
Onderwerp: Re: Could you show me around? di sep 29, 2020 8:19 pm
Oh yeah I'm a reaper man
Every good thing, I kill it dead
Het hollowverhaal was hem meer dan bekend en op zich was het geen probleem om er verder over te vertellen. Het was eerder dat Zephyr’s vragen langzaam op zijn zenuwen begonnen te werken. Goed, hij was hier als mentor, maar moest het nu echt vraag na vraag zijn? Nog steeds beantwoorde Connor ze braaf. Nee, dorpelingen waren ook niet compleet veilig. Ja, ze wisten het als peculiarities gebruikt werden. De enige reden dat hij niet nu gewoon hun beiden heen en weer teleporteerde, omdat een hollowaanval alleen maar in de weg kon zitten. ”That’s quite fucked up,” bracht Zephyr eindelijk iets in dat geen vraag was. Als hij dacht dat dat fucked up was had Connor hem veel meer te vertellen. ”A contant active gift? Like a gift you can’t turn off?” En daar waren de vragen weer. Misschien moest hij een keer op Bella en Girolamo afstappen met de vraag of ze gewoon een standaar pakket ‘how to deal with hollows’ konden hebben zodat dit allemaal niet op hem viel. ”How does that even work?” vroeg Zephyr verder alsof hij alles wist. In antwoord haalde Connor zijn schouders op. ”It’s just constantly activated, that’s all there is to it. For more information you're going to have to go to someone who actually cares to know.” Meer viel er ook niet over te zeggen. ”What about your gift?” vroeg Zephyr verder, omdat ze blijkbaar nog niet genoeg vragen hadden gehad. ”Are there any limiations to it like how far you can travel and how much you can use it?” vroeg hij verder. Zacht zuchtte Connor uit om vervolgens met zijn ogen te rollen. Hij was hier niet voor een ondervraging. ”It really isn’t any of your business,” gaf hij nors antwoord. ”I’m here to answer hollow related questions, not be your next freak case to study,” ging hij even nors verder.
